Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2011

Δεν γυρίζουμε πια κεφάτοι απ' τον Βερόπουλο...


(Η εικόνα είναι από εδώ, όπου υπάρχει κι ένα ενδιαφέρον άρθρο.)
Όποτε ταξιδεύαμε -φοβάμαι πως δύσκολα θα το ξανακάνουμε πια- επισκεπτόμασταν πάντα μεγάλα σούπερ μάρκετ. Εκεί συμπεραίνει κανείς πολλά για τη νοοτροπία των κατοίκων, την οικονομική τους κατάσταση, τις γνώσεις τους στον τομέα της ασφάλειας τροφίμων και το επίπεδο σεβασμού προς το περιβάλλον. Απλώς χαζεύοντας τα ράφια, αλλά και τα καρότσια.
Βλέπεις, για παράδειγμα, τον προστατευτισμό των Άγγλων: μόνο προϊόντα δικά τους ή πολυεθνικών. Σπάνια άλλων χωρών. Οι λαϊκές τάξεις διαλέγουν τα φθηνότερα, χωρίς να εξετάζουν ποτέ τα συστατικά των τροφίμων. Οι πιο εύποροι πηγαίνουν σε πιο ψαγμένα μαγαζιά, με τις ανάλογες τιμές.
Χαίρεσαι τις πολύχρωμες συσκευασίες στα ολλανδικά σούπερ μάρκετ, από τις οποίες δεν καταλαβαίνεις τίποτε αν δεν ξέρεις τη γλώσσα! Μαντεύοντας, με τα λίγα γερμανικά μου, αγόρασα κάποτε ένα γάλα, που όταν το ζέστανα... "έκοψε". Μόνο αργότερα έμαθα ότι ήταν ξινόγαλα!
Στη Βέρνη, το σούπερ μάρκετ είχε τα πάντα: από πατάτες μέχρι αξίνες για να τις φυτέψεις. Μόνο υπαλλήλους δεν είχε. Και επικρατούσε σχεδόν απόλυτη ησυχία!
Στην Ελλάδα, πάλι, μέχρι πρόσφατα είχαμε τη δυνατότητα να αγοράζουμε προϊόντα από όλο τον πλανήτη και τη... μεγαλοσύνη να τα πληρώνουμε πολύ ακριβότερα από τους υπόλοιπους! Οι πολυεθνικές εταιρείες, αλλά και οι ντόπιες βιομηχανίες τροφίμων και χαρτικών, ένιωθαν την ανάγκη να μας γδέρνουν. Κι εμείς πληρώναμε αγόγγυστα, αφού, όσες φορές δεήσαμε να κάνουμε μποϊκοτάζ, αδειάζαμε τα ράφια από την προηγουμένη και τους... τιμωρούσαμε την επομένη!
Τα τελευταία χρόνια, με την Κρίση, πολλοί στράφηκαν προς τις φθηνές αλυσίδες και τα ιδιωτικής ετικέτας προϊόντα. Τα ΜΜΕ προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι είναι εφάμιλλης ποιότητας με τα επώνυμα. Κάποια ίσως είναι. Τα περισσότερα αναφέρουν ότι "παράγονται στην ΕΕ, για λογαριασμό της Τρεχαγυρευόπουλος Α.Ε.". Προφανώς προέρχονται από τη Βουλγαρία ή τη Ρουμανία, όπου τα μεροκάματα είναι μισά από τα ελληνικά. Έτσι οι τιμές ήταν ανταγωνιστικές, οι καταναλωτές τα προτιμούσαν και όλοι ήταν χαρούμενοι.
Όταν μικρομάθεις, όμως, δεν μεγαλοαφήνεις. Έτσι, στην κυριακάτικη Καθημερινή γράφει ότι οι αλυσίδες σούπερ μάρκετ άδραξαν την ευκαιρία να αυξήσουν μέσα σε ένα χρόνο τις τιμές των προϊόντων αυτών, μέχρι και... 32%! Αντίθετα, οι τιμές στα επώνυμα διατηρήθηκαν ίδιες ή και μειώθηκαν. Τα στοιχεία δόθηκαν από τη Γενική Γραμματεία Εμπορίου και δεν επιδέχονται αμφισβητήσεις.
Παραμένουμε, λοιπόν στα ίδια: χαμηλά μεροκάματα και υψηλές τιμές. Μέχρι και τα ΙΚΕΑ πουλάνε τα έπιπλά τους ακριβότερα εδώ από ό,τι στην Ολλανδία!
Κι έχεις και την Τρόικα να ζητά χαμηλότερο βασικό μισθό (!) και μικρότερες εργοδοτικές εισφορές. Ποιες εισφορές; Κάποιος πρέπει να την ενημερώσει ότι ο Ροβέρτος Σπυρόπουλος κάνει πάρτι όταν φτάσει έστω και ένα ευρώ στο ΙΚΑ πλέον...

5 σχόλια:

...Ατακαδόρ είπε...

Το ότι καταργήθηκε ο ...Κέϋνς και το κοινωνικό κράτος, μοχλός που εξάλειψε την οικονομική κρίση του 1929 είναι λίγο πολύ-γνωστό.

Το ότι έχουν "πλέρια" επικρατήσει οι απάνθρωπες-ζουγκλικές (και εν πολλοίς ηλίθιες) θεωρίες του Μίλτον Φρίντμαν και των "Παιδιών του Σικάγου", περί δήθεν ελεύθερης αγοράς και δήθεν ανταγωνισμού, αν δεν τό ξέραμε, το μάθαμε μιά χαρούλα με τα γκάπ-γκούπ στην πλάτη μας.

Είδαμε ότι ο ανταγωνισμός ανεβάζει (καλλίτερα: πολλαπλασιάζει) τις τιμές γιατί έχει μεταφερθεί στο ποιά εταιρεία θα δωροδοκήσει περισσότερο...
Και βέβαια ενσωματώνει αυτό το κόστος στις τιμές πώλησης και τις ανεβάζει κι ακόμα παραπάνω αφού κανείς δωροδοκούμενος δεν θα τους ζητήσει το λόγο... Ας θυμηθούμε της Ζήμενς και το διαβόητο "c4i" που τό πληρώσαμε 4 φορές επάνω. Έτσι μάλλον εξηγείται το 4 του "c4i"...

Αυτό για τα λεγόμενα "κεφαλαιουχικά" αγαθά.

Για τα καταναλωτικά αγαθά για τα οποία παραπονιέσαι, αγαπητέ Λωτοφάγε, συμβαίνει το εξής: Με την πτώση της ζήτησης λόγω ανέχειας του κόσμου, οι όποιοι έμποροι (και όχι μόνον οι πολυεθνικές...) ανεβάζουν τις τιμές ώστε τα κέρδη τους να παραμείνουν τα ίδια.
Να βγάλουν από λιγότερους πελάτες και μικρότερες αγορές τα ίδια που έβγαζαν πριν.

Αν ποτέ ίσχυαν οι θεωρίες των "πατέρων της Πολιτικής Οικονομίας" Σμιθ και Ρικάρντο, είναι «ηλίου φαεινότερο» ότι τώρα είναι σίγουρα για το ...«χρονοντούλαπο της ιστορίας», για να μην ξενάμε και τον μεγάλο δημαγωγό.

Καλή βδομάδα.

Μαζεστίξ είπε...

Συμφωνώ με τον Ατακαδόρ σε όσα λέει περί Κέυνς, Φρίντμαν κλπ.

Και να δηλώσω επίσης πως λατρεύω τα ελληνικά μποικοτάζ, με το άδειασμα των ραφιών από την προηγούμενη μέρα!
Ένα ακόμα δείγμα ότι σαν λαός δεν παιζόμαστε!

Δεν έχω συμμετάσχει ποτέ -μέχρι στιγμής- σε οργανωμένο μποικοτάζ, λόγω της παραπάνω συνήθειας φυσικά...

Λωτοφάγος είπε...

@ Φίλε Ατακαδόρ, συνυπογράφω όσα λες.
Δεν παραπονιέμαι, όμως, αλλά στηλιτεύω τη συμπεριφορά και, φυσικά, τη δική μας ανοησία.
Εξακολουθώ να πιστεύω πως καλύτερα λίγα και καλά, παρά πολλά και σκουπίδια!
Η κατανάλωση σκουπιδιών κατάντησε τους πολίτες των ΗΠΑ παχύσαρκους και αποβλακωμένους!

Λωτοφάγος είπε...

@ Αυτή η συμπεριφορά είναι επιεικώς γελοία, Μαζεστίξ. Με τέτοια μυαλά πορευόμαστε. Γι' αυτό και τώρα μας π.....! Εαυτούληδες και κοντόθωροι.

Και ντρέπομαι όταν θυμάμαι εκείνες τις σκηνές απείρου κάλλους επί Τσερνόμπιλ, όταν στα ελληνικά σούπερ μάρκετ δινόταν η μάχη του γάλακτος και του μακαρονιού μεταξύ των μανάδων!

squarelogic είπε...

ωραίος και ο Ατακαδόρ...
Να προσθέσω μόνο οτι οι εμπορικές αλυσίδες εδώ έχουν πάρει το πικρό μάθημα οτι πρέπει να έχουν μεγαλύτερο περιθώριο κέρδους από τις σοβαρές χώρες γιατί όλο και κάποια έκτακτη εισφορά θα τους ζητηθεί,ενώ ο φορολ.έλεγχος σήμαινε συνήθως το 1% τουλάχιστον του τζίρου τους...
Χωρίς να ξεχνάμε βέβαια το transfer pricing των πολυεθνικών.
πχ.η Carrefur το 2009,πλήρωσε 300 χιλ.φόρο σε 2 ΔΙΣ τζίρο!(το '10 δήλωσε 80 εκατ.ζημιά!)