Δεν γυρίζουμε πια κεφάτοι απ' τον Βερόπουλο...

(Η εικόνα είναι από εδώ, όπου υπάρχει κι ένα ενδιαφέρον άρθρο.)

Όποτε ταξιδεύαμε -φοβάμαι πως δύσκολα θα το ξανακάνουμε πια- επισκεπτόμασταν πάντα μεγάλα σούπερ μάρκετ. Εκεί συμπεραίνει κανείς πολλά για τη νοοτροπία των κατοίκων, την οικονομική τους κατάσταση, τις γνώσεις τους στον τομέα της ασφάλειας τροφίμων και το επίπεδο σεβασμού προς το περιβάλλον. Απλώς χαζεύοντας τα ράφια, αλλά και τα καρότσια.
Βλέπεις, για παράδειγμα, τον προστατευτισμό των Άγγλων: μόνο προϊόντα δικά τους ή πολυεθνικών. Σπάνια άλλων χωρών. Οι λαϊκές τάξεις διαλέγουν τα φθηνότερα, χωρίς να εξετάζουν ποτέ τα συστατικά των τροφίμων. Οι πιο εύποροι πηγαίνουν σε πιο ψαγμένα μαγαζιά, με τις ανάλογες τιμές.
Χαίρεσαι τις πολύχρωμες συσκευασίες στα ολλανδικά σούπερ μάρκετ, από τις οποίες δεν καταλαβαίνεις τίποτε αν δεν ξέρεις τη γλώσσα! Μαντεύοντας, με τα λίγα γερμανικά μου, αγόρασα κάποτε ένα γάλα, που όταν το ζέστανα... "έκοψε". Μόνο αργότερα έμαθα ότι ήταν ξινόγαλα!
Στη Βέρνη, το σούπερ μάρκετ είχε τα πάντα: από πατάτες μέχρι αξίνες για να τις φυτέψεις. Μόνο υπαλλήλους δεν είχε. Και επικρατούσε σχεδόν απόλυτη ησυχία!
Στην Ελλάδα, πάλι, μέχρι πρόσφατα είχαμε τη δυνατότητα να αγοράζουμε προϊόντα από όλο τον πλανήτη και τη... μεγαλοσύνη να τα πληρώνουμε πολύ ακριβότερα από τους υπόλοιπους! Οι πολυεθνικές εταιρείες, αλλά και οι ντόπιες βιομηχανίες τροφίμων και χαρτικών, ένιωθαν την ανάγκη να μας γδέρνουν. Κι εμείς πληρώναμε αγόγγυστα, αφού, όσες φορές δεήσαμε να κάνουμε μποϊκοτάζ, αδειάζαμε τα ράφια από την προηγουμένη και τους... τιμωρούσαμε την επομένη!
Τα τελευταία χρόνια, με την Κρίση, πολλοί στράφηκαν προς τις φθηνές αλυσίδες και τα ιδιωτικής ετικέτας προϊόντα. Τα ΜΜΕ προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι είναι εφάμιλλης ποιότητας με τα επώνυμα. Κάποια ίσως είναι. Τα περισσότερα αναφέρουν ότι "παράγονται στην ΕΕ, για λογαριασμό της Τρεχαγυρευόπουλος Α.Ε.". Προφανώς προέρχονται από τη Βουλγαρία ή τη Ρουμανία, όπου τα μεροκάματα είναι μισά από τα ελληνικά. Έτσι οι τιμές ήταν ανταγωνιστικές, οι καταναλωτές τα προτιμούσαν και όλοι ήταν χαρούμενοι.
Όταν μικρομάθεις, όμως, δεν μεγαλοαφήνεις. Έτσι, στην κυριακάτικη Καθημερινή γράφει ότι οι αλυσίδες σούπερ μάρκετ άδραξαν την ευκαιρία να αυξήσουν μέσα σε ένα χρόνο τις τιμές των προϊόντων αυτών, μέχρι και... 32%! Αντίθετα, οι τιμές στα επώνυμα διατηρήθηκαν ίδιες ή και μειώθηκαν. Τα στοιχεία δόθηκαν από τη Γενική Γραμματεία Εμπορίου και δεν επιδέχονται αμφισβητήσεις.
Παραμένουμε, λοιπόν στα ίδια: χαμηλά μεροκάματα και υψηλές τιμές. Μέχρι και τα ΙΚΕΑ πουλάνε τα έπιπλά τους ακριβότερα εδώ από ό,τι στην Ολλανδία!
Κι έχεις και την Τρόικα να ζητά χαμηλότερο βασικό μισθό (!) και μικρότερες εργοδοτικές εισφορές. Ποιες εισφορές; Κάποιος πρέπει να την ενημερώσει ότι ο Ροβέρτος Σπυρόπουλος κάνει πάρτι όταν φτάσει έστω και ένα ευρώ στο ΙΚΑ πλέον...