Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει το μέλλον. Και δεν μιλώ για την κρίση του 2008, η οποία αιφνιδίασε τους οικονομολόγους, αποδεικνύοντας ότι έχουν τόση σχέση με την Επιστήμη (από το ρήμα επίσταμαι= γνωρίζω) όση έχω εγώ με την Παλαιοντολογία.
Έχοντας φάει ήδη την κρυάδα της εκλογής Τραμπ, πιστεύαμε ότι τα επόμενα χρόνια θα ζήσουμε με Σόιμπλε, Λεπέν, Βίλντερς και τα υπόλοιπα μπουμπούκια της ακροδεξιάς. Οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών, όμως, δείχνουν πως κάτι αλλάζει στην Ευρώπη:
Ο Φρανσουά Φιγιόν, εκλεκτός της γαλλικής Δεξιάς, παραπαίει προσπαθώντας να δικαιολογήσει την τεράστια αργομισθία που έπαιρνε η σεμνή συμβία του Πηνελόπη, ασκώντας τα οικοκυρικά.
Οι Σοσιαλιστές, από την άλλη, εξέλεξαν ως υποψήφιό τους τον Μπενουά Αμόν (Benoit Hamon), που θεωρείται αριστερός. Στο πρόγραμμά του περιλαμβάνει μέτρα για την προστασία του περιβάλλοντος, εργασία 32 ωρών/εβδομάδα και βασικό εγγυημένο εισόδημα.
Στη Γερμανία της Μέρκελ, υποψήφιος των Σοσιαλδημοκρατών (SPD) δεν είναι ο εταίρος της στην κυβέρνηση συνεργασίας Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, αλλά ο γνωστός μας Μάρτιν Σουλτς, τέως πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου.
Ήδη μέσα σε δύο εβδομάδες, προηγείται κατά 10 μονάδες της Μέρκελ, σύμφωνα με κάποιες δημοσκοπήσεις! Η πλάκα είναι πως οι Χριστιανοδημοκράτες πίστευαν ότι δεν έχει καμιά ελπίδα, επειδή θεωρείται φίλος της Ελλάδας.
Η σχέση του με τους ψηφοφόρους είναι "συναισθηματική", λένε τα ΜΜΕ, αφού υπήρξε βιβλιοπώλης και δήμαρχος μιας μικρής πόλης επί 11 χρόνια. (περισσότερα εδώ)
Δεδομένου ότι κανένα κόμμα δεν παίρνει την απόλυτη πλειοψηφία, αν τελικά οι Σοσιαλδημοκράτες έρθουν πρώτοι, θα πρέπει να σχηματίσουν κυβέρνηση είτε με τους νυν εταίρους τους (Χριστιανοδημοκράτες και Χριστιανοκοινωνιστές) είτε με Die Linke (Αριστερά) και Πράσινους.
Η επιλογή Αμόν και Σουλτς δείχνει ότι θα κόμματά τους κάτι κατάλαβαν από το πάθημα(;) των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ. Σε κάθε περίπτωση, οι γαλλικές και οι γερμανικές εκλογές θα επηρεάσουν άμεσα την ΕΕ και ειδικότερα τη χώρα μας.
Έχοντας φάει ήδη την κρυάδα της εκλογής Τραμπ, πιστεύαμε ότι τα επόμενα χρόνια θα ζήσουμε με Σόιμπλε, Λεπέν, Βίλντερς και τα υπόλοιπα μπουμπούκια της ακροδεξιάς. Οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών, όμως, δείχνουν πως κάτι αλλάζει στην Ευρώπη:
Ο Φρανσουά Φιγιόν, εκλεκτός της γαλλικής Δεξιάς, παραπαίει προσπαθώντας να δικαιολογήσει την τεράστια αργομισθία που έπαιρνε η σεμνή συμβία του Πηνελόπη, ασκώντας τα οικοκυρικά.
Οι Σοσιαλιστές, από την άλλη, εξέλεξαν ως υποψήφιό τους τον Μπενουά Αμόν (Benoit Hamon), που θεωρείται αριστερός. Στο πρόγραμμά του περιλαμβάνει μέτρα για την προστασία του περιβάλλοντος, εργασία 32 ωρών/εβδομάδα και βασικό εγγυημένο εισόδημα.
 |
Η φωτογραφία από εδώ |
Ήδη μέσα σε δύο εβδομάδες, προηγείται κατά 10 μονάδες της Μέρκελ, σύμφωνα με κάποιες δημοσκοπήσεις! Η πλάκα είναι πως οι Χριστιανοδημοκράτες πίστευαν ότι δεν έχει καμιά ελπίδα, επειδή θεωρείται φίλος της Ελλάδας.
Η σχέση του με τους ψηφοφόρους είναι "συναισθηματική", λένε τα ΜΜΕ, αφού υπήρξε βιβλιοπώλης και δήμαρχος μιας μικρής πόλης επί 11 χρόνια. (περισσότερα εδώ)
Δεδομένου ότι κανένα κόμμα δεν παίρνει την απόλυτη πλειοψηφία, αν τελικά οι Σοσιαλδημοκράτες έρθουν πρώτοι, θα πρέπει να σχηματίσουν κυβέρνηση είτε με τους νυν εταίρους τους (Χριστιανοδημοκράτες και Χριστιανοκοινωνιστές) είτε με Die Linke (Αριστερά) και Πράσινους.
Η επιλογή Αμόν και Σουλτς δείχνει ότι θα κόμματά τους κάτι κατάλαβαν από το πάθημα(;) των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ. Σε κάθε περίπτωση, οι γαλλικές και οι γερμανικές εκλογές θα επηρεάσουν άμεσα την ΕΕ και ειδικότερα τη χώρα μας.
