Ότι θα προστατεύει στο μέλλον τα παιδιά της από την αυθαιρεσία του κάθε Κορκονέα;
Ότι θα σταματήσει να συνθλίβει τις εφηβικές ψυχές στις συμπληγάδες των αφυδατωμένων σχολείων και των πανελληνίων;
Ότι θα αγωνιστεί για να τους προσφέρει ένα πιο φωτεινό και δημιουργικό μέλλον;
Ότι θα πάψει να ψηφίζει και να γλείφει τιποτένιους και γελοίους;
Ότι θα ανοίξει ένα παράθυρο για να μπει ο ήλιος κι ο αέρας;
"Μάχαιραν έδωσας και μάχαιραν θα λάβης". Θυμάστε αυτή τη φράση από την Καινή Διαθήκη;
(Είναι από τις ελάχιστες που θυμάμαι, επειδή είναι διαχρονική. Τότε δεν είχαν σκεφτεί το θεϊκό "καταδικάζω τη βία από όπου κι αν προέρχεται", έστω κι αν ο Ιησούς είπε να γυρίζουμε και το άλλο μάγουλο.)
Οι συμμαθητές του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου είναι πια 20 χρονών.
Και ασφυκτιούν,
σε μια χώρα που σάπισε, προτού καν ανθίσει,
σε μια χώρα, όπου ισχύει το δίκιο των νοικοκυραίων.
Αυτών, δηλαδή, που της όρισαν πορεία,
που της σκότωσαν τα καλύτερα παιδιά της,
τη δηλητηρίασαν και τη στραγγάλισαν
και τώρα χαϊδεύουν τα βρομόσκυλα του ναζισμού.
Λοιπόν; Τι απαντάμε σε αυτή την ερώτηση;
Υ.Γ. Διαβάστε τα άρθρα του Γιώργου Πήττα και της Parallaxi
Και να μην το ξεχάσω: συμφωνώ με την Παυλίνα Νάσιουτζικ. Χρέος μας είναι να στηρίζουμε τα παιδιά μας. Έστω κι αν δεν συμφωνούμε με την ιδεολογία τους..