Δευτέρα 16 Σεπτεμβρίου 2013

Ένα ευχαριστώ στους δασκάλους

Επειδή πάντα έχω τόσα θέματα στο κεφάλι μου για να ποστάρω, συχνά η επικαιρότητα με ξεπερνάει. Όμως, σήμερα θέλω να δηλώσω τα εξής:

Είμαι αναφανδόν υπέρ των καθηγητών, όπως είμαι πάντα στο πλευρό όσων απολύονται. Οι καθηγητές, όμως, είναι μια ιδιαίτερη κατηγορία ανθρώπων, και μια κοινωνία που σέβεται τον εαυτό της δεν τους κάνει ζήτουλες ούτε τους πετάει στο δρόμο. Αντιθέτως, τους αξιολογεί και τους μετεκπαιδεύει συνεχώς. Διότι σηκώνουν στους ώμους τους το μέλλον κάθε χώρας, και πρέπει να ασκούν απερίσπαστοι το λειτούργημά τους.


Ναι, υπάρχουν και άχρηστοι ανάμεσά τους, όμως μεγάλο μέρος αυτού τέλοσπάντων που είμαι, το οφείλω σε κάποιους που με ενέπνευσαν, με ενθάρρυναν, μου πρόσφεραν γνώση και ερεθίσματα στη δύσκολη για αυτούς περίοδο της Δικτατορίας, με τα ηλίθια εγχειρίδια. Μια εποχή που οι γονείς μου δεν διέθεταν ούτε τα χρήματα ούτε τις γνώσεις για να με βοηθήσουν.

Στη φιλόλογο του Γυμνασίου, τον φυσικό του Λυκείου, την ιστορικό, τη μαθηματικό μου, στους δασκάλους μου: Σας ευχαριστώ.

Σε όλους τους καθηγητές του Πρότυπου Πειραματικού Σχολείου Αθηνών στην Πλάκα, όπου φοίτησε η μία μου κόρη, για την ατμόσφαιρα ελευθερίας και δημιουργικότητας που είχαν δημιουργήσει: Σας ευχαριστώ.

Στη φιλόλογο και τον μαθηματικό, που ενθάρρυναν και πίστεψαν στις ικανότητες της άλλης μου κόρης: Σας ευχαριστώ και για την αυστηρότητα που δείξατε όταν αυτή ήταν απαραίτητη.

6 σχόλια:

Mia Petra είπε...

Ναι σε όλα, έτσι ακριβώς όπως τα είπες κι εσύ. Υπάρχουν "ευχαριστώ" που δεν ειπώθηκαν, μα νιώθουμε ευγνώμονες για μια ζωή για εκείνους τους λίγους αλλά σημαντικούς δασκάλους που μας στήριξαν.

Μαρία Νικολάου είπε...

Να πω και γω ευχαριστώ την φιλόλογό μας που μας έκανε να πετύχουμε στις πανελλαδικές χωρίς φροντιστήριο.
Θα τη θυμόμαστε πάντα και ας μη μας άφηνε να βγάλουμε ούτε κιχ.

Α. Παπαγιάννης είπε...

Ανταμώνω πάντα με συγκίνηση και ευγνωμοσύνη παλιούς καθηγητές μου (από την ίδια περίπου εποχή...). Ωστόσο, ομολογώ ότι δυσκολεύομαι να κάνω συγκρίσεις από γενιά σε γενιά εκπαιδευτικών--μάλλον ισχύει το κάθε πέρσι και καλύτερα... Πάντως τότε δεν αρχίζαμε τη χρονιά με απεργίες. Δεν τις επέτρεοε και το κλίμα, βλέπεις.

Λωτοφάγος είπε...

@ Κάποιος έλεγε κάποτε ότι το σ'αγαπώ και το ευχαριστώ πρέπει να λέγονται στην ώρα τους, αλλιώς δεν θα υπάρξει δεύτερη ευκαιρία, αγαπητή Πέτρα.

Λωτοφάγος είπε...

@ Ούτε κιχ, Μαρία; Ακολουθούσε... αντιαυταρχική μέθοδο; Χαχαχα!

Λωτοφάγος είπε...

@ Όντως, το κλίμα δεν ήταν ευνοϊκό τότε για απεργίες, κ. Παπαγιάννη. Κάπως προς το πολικό έφερνε...
Ούτε κι εγώ κάνω συγκρίσεις. Δεν έχω δεδομένα. Πάνε 11 χρόνια από τότε που ασχολήθηκα για τελευταία φορά με σχολεία και καθηγητές.
Όμως, κάποτε η κόρη μου με ξάφνιασε λέγοντάς μου: "Αν δεν ήταν ο μαθηματικός τότε, δεν θα πήγαινα ποτέ Θετική Κατεύθυνση."
Καλό βράδυ