"Η εκπομπή ήταν προσφορά του Ινστιτούτου Οδικής Ασφάλειας Πάνος Μυλωνάς".
"Άλλη μια σχολή ασφαλούς οδήγησης", σκέφτηκα, γνωρίζοντας ότι εδώ και χρόνια λειτουργεί μια τέτοια σχολή, στην οποία σκόπευα να στείλω τα παιδιά μου (αν δεν είχαν ξενιτευτεί).
Μέχρι που έπεσε στα χέρια μου ένα άρθρο του περιοδικού "Κ" της Καθημερινής, για τη Βασιλική Δανέλλη-Μυλωνά. Από αυτό έμαθα ότι, μετά το θάνατο του 22χρονου γιου της σε τροχαίο, η γενναιόφρων αυτή γυναίκα -διότι χρειάζεσαι κότσια για να τα βάλεις με το αδιάφορο κράτος- συγκέντρωσε 3.000 υπογραφές διαμαρτυρίας για την κατάσταση των δρόμων. Μόνο ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωστής Στεφανόπουλος συζήτησε πρόθυμα μαζί της. (Πώς λέμε Παπούλιας; Καμία σχέση!)
Κατόρθωσε να ιδρύσει το Ινστιτούτο Οδικής Ασφάλειας Πάνος Μυλωνάς, όπου συμμετέχουν τα πανεπιστήμια Πατρών και Οικονομικό Αθηνών, επιχειρηματικοί φορείς και μέλη του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ασφάλειας Μεταφορών, και το οποίο ασχολείται με την έρευνα, τη νομοθετική και πρακτική συμβολή: ο βραχίονας με το φανάρι στην Πανεπιστημίου μπροστά στην Εθνική Βιβλιοθήκη, οι πινακίδες-ραντάρ στην Κορίνθου-Πατρών (όπου είχε σκοτωθεί ο Πάνος Μυλωνάς), διαβάσεις πεζών κ.ά.
Το Ινστιτούτο έχει εκπαιδεύσει πάνω από 10.000 παιδιά δημοτικού σε θέματα κυκλοφοριακής αγωγής, αλλά η κυρία Μυλωνά ξέρει πως απομένουν πολλά ακόμα που δεν γνωρίζουν ούτε τι σημαίνει διάβαση. Δίνει διαλέξεις σε σχολεία, πανεπιστήμια και στρατόπεδα και οργανώνει συνέδρια και καμπάνιες. Ήρθε σε σύγκρουση με τον τέως υφυπουργό Μεταφορών Σπύρο Βούγια, όταν εκείνος θέλησε να... μειώσει τα πρόστιμα!
Σημειώστε ότι στην ιστοσελίδα http://www.msfree.gr/pin/ μπορείτε να "καρφώσετε" στον οδικό χάρτη τα σημεία όπου υπάρχει πρόβλημα (λακούβα, μικρή ορατότητα κλπ), και να βαθμολογήσετε την επικινδυνότητά τους.
Στην Αθήνα σπανίως βλέπεις τροχονόμο. Και όπου υπάρχει -όπως στον κόμβο του Ερυθρού Σταυρού της Κηφισίας- οι πεζοί τρέχουν σαν κυνηγημένοι, διότι για αυτόν είναι αόρατοι! Ευλόγως, λοιπόν, καθένας κάνει ό,τι τον φωτίσει ο θεός.
Όμως, κάθε χρόνο χάνουμε μια μικρή πόλη σε νεκρούς, ενώ χιλιάδες άνθρωποι μένουν προσωρινά ή μόνιμα ανάπηροι. Ο Κώστας Καββαθάς φώναζε χρόνια μέσα από το ηρωικό του περιοδικό "4 Τροχοί". Ποιος τον ακούει;
Σύμφωνα με έρευνες, μόλις γύρω στα 24 του χρόνια ο άνθρωπος είναι σε θέση να εκτιμήσει σωστά απόσταση και ταχύτητα. Γιατί, λοιπόν, δίνουμε άδεια οδήγησης σε 18χρονα; Για να πουλάνε οι αυτοκινητοβιομηχανίες; Αφού δεν τα προστατεύει το κράτος, θα πρέπει εμείς να πούμε όχι στους υποψήφιους αυτόχειρες. Ψύλλους στα άχυρα, θα μου πείτε... Όχι, ακριβώς, διότι πολλοί οδηγοί έχουν πάρει το δίπλωμα δι' αλληλογραφίας και αποτελούν δημόσιο κίνδυνο.
Λόγω της οικονομικής κρίσης, πολλά αυτοκίνητα κυκλοφορούν πλέον ασυντήρητα. Το ίδιο κι τα μηχανάκια. Τα αποτελέσματα θα είναι σε λίγο ορατά: ανεξέλεγκτη ρύπανση της ατμόσφαιρας και αύξηση των τροχαίων. Καπάκι σε αυτό, ο Γ. Παπακωνσταντίνου, αφού παρέδωσε τη χώρα στο ΔΝΤ, θέλει τώρα να επιτρέψει την πετρελαιοκίνηση σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη! Στη βενζίνη, η νοθεία οργιάζει. Σκεφτείτε τι θα γίνει στο πετρέλαιο, που ούτως ή άλλως είναι πιο επικίνδυνος ρυπαντής!
Τι κάνουν αλλού;
Στην Ολλανδία, για παράδειγμα, όταν οι παραβάσεις του ΚΟΚ αυξάνονται, τα δημοτικά συμβούλια τραβάνε ένα round about και ηρεμούν. Η κίνηση επί πλατείας εξαναγκάζει τους οδηγούς να κόβουν ταχύτητα. Εξάλλου, το όριο στις εθνικές οδούς είναι μόλις 120 χλμ, ενώ ο ποδηλάτης που δεν έχει πίσω φως τρώει ένα πρόστιμο 50 ευρώ και στρώνει! Μην μορφάζετε: θυμηθείτε τις καραμπόλες στη Γερμανία και τη Βρετανία πριν από μερικές μέρες, που σκότωσαν τόσους ανθρώπους. Και στις δυο χώρες, το όριο είναι πολύ μεγαλύτερο.
Στο Βιετνάμ, όπου οι πιτσιρικάδες με τα μηχανάκια κάνουν κόντρες μεταξύ τους και σκοτώνονται σαν τις μύγες, η Αστυνομία επιστράτευσε... δίχτυα ψαρέματος. Τα στήνει και περιμένει τα λαβράκια!
Αλλά το καλύτερο έγινε στη μακρινή Λετονία: Η διαφημιστική Mooz! έπεισε την κυβέρνηση, να της αναθέσει τη συγκεκεριμένη καμπάνια. Βασικός στόχος, ήταν οι άνδρες 20-35 ετών, που ανήκουν, σύμφωνα με έρευνες, στην ομάδα «άμεσου κινδύνου», με τις υπερβολικές ταχύτητες που αναπτύσσουν, την επιθετική συμπεριφορά και την αλαζονεία που έχουν για τις ικανότητές τους. Κάτι σαν τους δικούς μας, δηλαδή.
Αντί για κάποιο ενημερωτικό έντυπο, δημιουργήθηκε ένα Πιστοποιητικό Δωρεάς Οργάνων το οποίο υπέγραφαν, όταν υπερέβαιναν το όριο ταχύτητας! Το αποτέλεσμα ήταν ο αριθμός των θυμάτων από τροχαία, μέσα σε έναν χρόνο, να μειωθεί κατά 29%, και ταυτόχρονα να σημειωθεί και σημαντική αύξηση, κατα 39% στη δωρεά οργάνων. Το Συμβόλαιο έγραφε τα εξής:
«Εγώ ο/η , ____ _____. Εφόσον έχω την τάση να υπερβαίνω το όριο ταχύτητας στο δρόμο και/ή να οδηγώ επιθετικά, με το παρόν δηλώνω ότι η ζωή μου δεν είναι πρώτης προτεραιότητας για μένα και ευχαρίστως θα την αποχωριζόμουν. Έχοντας σώας τας φρένας, κατανοώ ότι αργά ή γρήγορα θα εμπλακώ σε ατύχημα και αφού αυτό συμβεί, αφήνω την καρδιά μου, τα νεφρά μου και όποια άλλα όργανα του σώματός μου δεν καταστραφούν από το ατύχημα, σε εκείνους που τα χρειάζονται πραγματικά.
Επίσης, ζητώ εκ των προτέρων να με συγχωρέσουν οι άνθρωποι και τα αγαπημένα πρόσωπα εκείνων για τους οποίους είμαι εγώ υπεύθυνος για το θάνατο ή την αναπηρία, εξαιτίας ατυχήματος.__, _______, 200_.Υπογραφή __________.» (http://bavzer.blogspot.com/2008/11/blog-post_28.html)
Καλό; Δυστυχώς, στη χώρα μας ελάχιστοι ενδιαφέρονται για τη σφαγή στους δρόμους, και αυτοί δεν είναι πολιτικοί.
"Άλλη μια σχολή ασφαλούς οδήγησης", σκέφτηκα, γνωρίζοντας ότι εδώ και χρόνια λειτουργεί μια τέτοια σχολή, στην οποία σκόπευα να στείλω τα παιδιά μου (αν δεν είχαν ξενιτευτεί).
Μέχρι που έπεσε στα χέρια μου ένα άρθρο του περιοδικού "Κ" της Καθημερινής, για τη Βασιλική Δανέλλη-Μυλωνά. Από αυτό έμαθα ότι, μετά το θάνατο του 22χρονου γιου της σε τροχαίο, η γενναιόφρων αυτή γυναίκα -διότι χρειάζεσαι κότσια για να τα βάλεις με το αδιάφορο κράτος- συγκέντρωσε 3.000 υπογραφές διαμαρτυρίας για την κατάσταση των δρόμων. Μόνο ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωστής Στεφανόπουλος συζήτησε πρόθυμα μαζί της. (Πώς λέμε Παπούλιας; Καμία σχέση!)
Κατόρθωσε να ιδρύσει το Ινστιτούτο Οδικής Ασφάλειας Πάνος Μυλωνάς, όπου συμμετέχουν τα πανεπιστήμια Πατρών και Οικονομικό Αθηνών, επιχειρηματικοί φορείς και μέλη του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ασφάλειας Μεταφορών, και το οποίο ασχολείται με την έρευνα, τη νομοθετική και πρακτική συμβολή: ο βραχίονας με το φανάρι στην Πανεπιστημίου μπροστά στην Εθνική Βιβλιοθήκη, οι πινακίδες-ραντάρ στην Κορίνθου-Πατρών (όπου είχε σκοτωθεί ο Πάνος Μυλωνάς), διαβάσεις πεζών κ.ά.
Το Ινστιτούτο έχει εκπαιδεύσει πάνω από 10.000 παιδιά δημοτικού σε θέματα κυκλοφοριακής αγωγής, αλλά η κυρία Μυλωνά ξέρει πως απομένουν πολλά ακόμα που δεν γνωρίζουν ούτε τι σημαίνει διάβαση. Δίνει διαλέξεις σε σχολεία, πανεπιστήμια και στρατόπεδα και οργανώνει συνέδρια και καμπάνιες. Ήρθε σε σύγκρουση με τον τέως υφυπουργό Μεταφορών Σπύρο Βούγια, όταν εκείνος θέλησε να... μειώσει τα πρόστιμα!
Σημειώστε ότι στην ιστοσελίδα http://www.msfree.gr/pin/ μπορείτε να "καρφώσετε" στον οδικό χάρτη τα σημεία όπου υπάρχει πρόβλημα (λακούβα, μικρή ορατότητα κλπ), και να βαθμολογήσετε την επικινδυνότητά τους.
Στην Αθήνα σπανίως βλέπεις τροχονόμο. Και όπου υπάρχει -όπως στον κόμβο του Ερυθρού Σταυρού της Κηφισίας- οι πεζοί τρέχουν σαν κυνηγημένοι, διότι για αυτόν είναι αόρατοι! Ευλόγως, λοιπόν, καθένας κάνει ό,τι τον φωτίσει ο θεός.
Όμως, κάθε χρόνο χάνουμε μια μικρή πόλη σε νεκρούς, ενώ χιλιάδες άνθρωποι μένουν προσωρινά ή μόνιμα ανάπηροι. Ο Κώστας Καββαθάς φώναζε χρόνια μέσα από το ηρωικό του περιοδικό "4 Τροχοί". Ποιος τον ακούει;
Σύμφωνα με έρευνες, μόλις γύρω στα 24 του χρόνια ο άνθρωπος είναι σε θέση να εκτιμήσει σωστά απόσταση και ταχύτητα. Γιατί, λοιπόν, δίνουμε άδεια οδήγησης σε 18χρονα; Για να πουλάνε οι αυτοκινητοβιομηχανίες; Αφού δεν τα προστατεύει το κράτος, θα πρέπει εμείς να πούμε όχι στους υποψήφιους αυτόχειρες. Ψύλλους στα άχυρα, θα μου πείτε... Όχι, ακριβώς, διότι πολλοί οδηγοί έχουν πάρει το δίπλωμα δι' αλληλογραφίας και αποτελούν δημόσιο κίνδυνο.
Λόγω της οικονομικής κρίσης, πολλά αυτοκίνητα κυκλοφορούν πλέον ασυντήρητα. Το ίδιο κι τα μηχανάκια. Τα αποτελέσματα θα είναι σε λίγο ορατά: ανεξέλεγκτη ρύπανση της ατμόσφαιρας και αύξηση των τροχαίων. Καπάκι σε αυτό, ο Γ. Παπακωνσταντίνου, αφού παρέδωσε τη χώρα στο ΔΝΤ, θέλει τώρα να επιτρέψει την πετρελαιοκίνηση σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη! Στη βενζίνη, η νοθεία οργιάζει. Σκεφτείτε τι θα γίνει στο πετρέλαιο, που ούτως ή άλλως είναι πιο επικίνδυνος ρυπαντής!
Τι κάνουν αλλού;
Στην Ολλανδία, για παράδειγμα, όταν οι παραβάσεις του ΚΟΚ αυξάνονται, τα δημοτικά συμβούλια τραβάνε ένα round about και ηρεμούν. Η κίνηση επί πλατείας εξαναγκάζει τους οδηγούς να κόβουν ταχύτητα. Εξάλλου, το όριο στις εθνικές οδούς είναι μόλις 120 χλμ, ενώ ο ποδηλάτης που δεν έχει πίσω φως τρώει ένα πρόστιμο 50 ευρώ και στρώνει! Μην μορφάζετε: θυμηθείτε τις καραμπόλες στη Γερμανία και τη Βρετανία πριν από μερικές μέρες, που σκότωσαν τόσους ανθρώπους. Και στις δυο χώρες, το όριο είναι πολύ μεγαλύτερο.
Στο Βιετνάμ, όπου οι πιτσιρικάδες με τα μηχανάκια κάνουν κόντρες μεταξύ τους και σκοτώνονται σαν τις μύγες, η Αστυνομία επιστράτευσε... δίχτυα ψαρέματος. Τα στήνει και περιμένει τα λαβράκια!
Αλλά το καλύτερο έγινε στη μακρινή Λετονία: Η διαφημιστική Mooz! έπεισε την κυβέρνηση, να της αναθέσει τη συγκεκεριμένη καμπάνια. Βασικός στόχος, ήταν οι άνδρες 20-35 ετών, που ανήκουν, σύμφωνα με έρευνες, στην ομάδα «άμεσου κινδύνου», με τις υπερβολικές ταχύτητες που αναπτύσσουν, την επιθετική συμπεριφορά και την αλαζονεία που έχουν για τις ικανότητές τους. Κάτι σαν τους δικούς μας, δηλαδή.
Αντί για κάποιο ενημερωτικό έντυπο, δημιουργήθηκε ένα Πιστοποιητικό Δωρεάς Οργάνων το οποίο υπέγραφαν, όταν υπερέβαιναν το όριο ταχύτητας! Το αποτέλεσμα ήταν ο αριθμός των θυμάτων από τροχαία, μέσα σε έναν χρόνο, να μειωθεί κατά 29%, και ταυτόχρονα να σημειωθεί και σημαντική αύξηση, κατα 39% στη δωρεά οργάνων. Το Συμβόλαιο έγραφε τα εξής:
«Εγώ ο/η , ____ _____. Εφόσον έχω την τάση να υπερβαίνω το όριο ταχύτητας στο δρόμο και/ή να οδηγώ επιθετικά, με το παρόν δηλώνω ότι η ζωή μου δεν είναι πρώτης προτεραιότητας για μένα και ευχαρίστως θα την αποχωριζόμουν. Έχοντας σώας τας φρένας, κατανοώ ότι αργά ή γρήγορα θα εμπλακώ σε ατύχημα και αφού αυτό συμβεί, αφήνω την καρδιά μου, τα νεφρά μου και όποια άλλα όργανα του σώματός μου δεν καταστραφούν από το ατύχημα, σε εκείνους που τα χρειάζονται πραγματικά.
Επίσης, ζητώ εκ των προτέρων να με συγχωρέσουν οι άνθρωποι και τα αγαπημένα πρόσωπα εκείνων για τους οποίους είμαι εγώ υπεύθυνος για το θάνατο ή την αναπηρία, εξαιτίας ατυχήματος.__, _______, 200_.Υπογραφή __________.» (http://bavzer.blogspot.com/2008/11/blog-post_28.html)
Καλό; Δυστυχώς, στη χώρα μας ελάχιστοι ενδιαφέρονται για τη σφαγή στους δρόμους, και αυτοί δεν είναι πολιτικοί.
2 σχόλια:
Εκπληκτικό αυτό στη Λετονία κ πανέξυπνο! Μπράβο ακόμη κ στις εταιρείες που παίρνουν τέτοιες πρωτοβουλίες.
Δε θυμάμαι ποτέ να ενδιαφέρεται πολιτικός (βουλευτής ή τοπικός "άρχοντας") για τους δρόμους κ τα τροχαία στη χώρα.
Ειδικά το ζήτημα με τα χιλιάδες νεκρά παιδιά της ασφάλτου είναι μια τραγωδία. Ας ξεκινήσουμε όλοι τις ομαδικές μηνύσεις σε υπουργούς κ κατασκευαστικές πριν τους λιντσάρουμε ολοκληρωτικά!
@ Το νομικό σύστημα είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα τους: μέχρι να αρχίσει η δίκη, θα έχετε γεράσει (εγώ θα κοιτάζω τα ραπανάκια ανάποδα).
Άνθρωποι σαν τη Μυλωνά δεν περιμένουν τίποτε ούτε από τον ουρανό ούτε από δικαστές.
Δρουν. Ως πολίτες.
Πολλοί, όμως, βολευόμαστε με αυτό το χάλι: "ας πάρω το δίπλωμα άκοπα και μετά μαθαίνω".
Άλλοι αδιαφορούμε: "ποιος παίρνει τώρα τηλέφωνο;"
Γι' αυτό και έφτιαξαν αυτή την ιστοσελίδα. Με συνεχή πίεση, όλο και κάτι γίνεται.
Πιστέψτε με, όταν τους γίνεσαι τσιμπούρι, αναγκάζονται να δουλέψουν, συνήθως. Υπομονή κι επιμονή χρειάζονται.
Στο μεταξύ, ας γίνουμε καλύτεροι οδηγοί και πεζοί. Δηλαδή ας αλλάξουμε νοοτροπία.
Δημοσίευση σχολίου