Απανωτά φάουλ!

Νιώθω βαθιά θλίψη. Όχι μόνο για το θάνατο του άτυχου οικοδόμου, αλλά και για όσα προηγήθηκαν και ακολούθησαν αυτόν.
Για πρώτη φορά εδώ και πολύ καιρό -συγκεκριμένα από τον Δεκέμβριο του 2008, αν θυμάμαι καλά- το ΠΑΜΕ μάς έκανε τη τιμή να παραστεί στη συγκέντρωση της Τετάρτης, στο Σύνταγμα! Την Πέμπτη το πρωί, περικύκλωσε τη Βουλή. Η Αλέκα είχε δηλώσει πως, “η περικύκλωση και ο αποκλεισμός της βουλής που έχει αποφασιστεί από συνδικάτα και άλλες οργανώσεις και τον οποίο στηρίζουμε και θα στηρίξουμε, δεν έχει καμία σχέση με την παρεμπόδιση των βουλευτών να μπουν στη βουλή. Έχει ένα και μοναδικό σκοπό: Όσο γίνεται περισσότεροι βουλευτές να καταψηφίσουν το πολυνομοσχέδιο."
Πράγματι, οι βουλευτές δεν παρεμποδίστηκαν: οι 154 ψήφισαν ολοσούπτιτοι το πολυνομοσχέδιο, και μόνο η Λούκα Κατσέλη καταψήφισε το άρθρο 37 που καταργεί τις συλλογικές συμβάσεις. Ο ΓΑΠ τη διέγραψε πάραυτα, με ένα DELETE στο λάπτοπ του. Υποθέτω πως είναι το πλήκτρο που γνωρίζει καλύτερα.
Η περικύκλωση παρεμπόδιζε μόνο "τα συνδικάτα και τις άλλες οργανώσεις" να πλησιάσουν τη Βουλή. Η ΚΝΕ είχε σχηματίσει αλυσίδες σε κάθε είσοδο προς την πάνω πλατεία, ενώ τα μεγάφωνα μιλούσαν για "συγκέντρωση του ΠΑΜΕ"! Οι υπόλοιποι, απλώς δεν υπήρχαμε.
Στην Όθωνος είχε στηθεί το γνωστό, από τις μέρες του Ιουνίου, γλέντι, με ταμπούρλα και τα αγαπημένα συνθήματα "Μια νύχτα μαγική, σαν την Αργεντινή, να δούμε στο ελικόπτερο ποιος θα πρωτομπεί", "Και α και ου, γαμώ το δουνουτού" -σε όλες τις πιθανές εκδοχές, ώστε να καλύπτει την ΕΕ, το ευρώ και... τον Σαμαρά.
Ο πρώτος κρότος μάς ξάφνιασε. Νομίσαμε πως είχε αρχίσει το άλλο παραδοσιακό γλέντι κουκουλοφόρων-ΜΑΤ στην Πανεπιστημίου. Με τον δεύτερο κρότο, στραφήκαμε προς τα ξενοδοχεία απέναντι: μια μολότοφ διέσχιζε τον αέρα, ενώ μαύρος καπνός υψώθηκε! "Το ΠΑΜΕ ρίχνει πέτρες!" φώναξε έκπληκτος ένας φίλος μου.
Τα υπόλοιπα είναι Ιστορία, όπως λένε οι Αμερικανοί. Η προβοκάτσια ήταν καλά στημένη, και το ΚΚΕ έπεσε στην παγίδα σαν πρωτάρης. Η περιφρούρηση έπρεπε να ήταν ανάμεσα στον κόσμο και όχι απέναντί του. Οι κουκουλοφόροι μετέφεραν ολόκληρα καρότσια με πέτρες, κάτω από τη μύτη του ΠΑΜΕ, η οποία μύτη δεν τους οσμίστηκε εξαιτίας υπερβολικής αυτοπεποίθησης. Το "επιτελικό σχέδιο" ήταν για τα μπάζα! Δεν έλαβε υπόψη του τη διαχρονική συμβουλή "Ποτέ μην υποτιμάς τον αντίπαλο".
Τι κι αν στις τσέπες των "αιχμαλώτων" βρέθηκαν αστυνομικές ταυτότητες; Αυτό το ξέρουν και οι πέτρες. Δεν ήταν καθόλου αναγκαία αυτή η επίδειξη δύναμης, για να πειστούμε ότι το ΚΚΕ είναι το μεγαλύτερο κόμμα της Αριστεράς. Μα, κανείς εκεί μέσα δεν σκέφτηκε ότι μια τέτοια συμπεριφορά προκαλεί και γι' αυτό χρειαζόταν ιδιαίτερη προσοχή και περίσκεψη;
Και τώρα; Μια ακόμη μεγαλειώδης διαδήλωση κατέληξε άδοξα. Πώς θα πειστούν ξανά οι πολίτες να βγουν στους δρόμους; Τα ΜΑΤ σφύριζαν αδιάφορα για αρκετή ώρα, καθώς η δική τους βία δεν χρειάστηκε. Στο τέλος, έριξαν κι αυτοί τα χημικούλια τους, χωρίς να χρεωθούν τις ντροπιαστικές σκηνές.
Η Αλέκα άστραψε και βρόντηξε εναντίον όλων. Ακόμη και εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ, επειδή ο Αλέξης Βάκης στο "Κόκκινο" είπε ότι "η Πλατεία δεν είναι ιδιοκτησία του ΠΑΜΕ". Αηδίες! Το λάθος ήταν όλο δικό της και των υπόλοιπων στελεχών. Οι μέρες είναι τόσο κρίσιμες, ώστε όλα τα αριστερά κόμματα θα έπρεπε να συνεργαστούν για να απαλλαγούμε από την επάρατη αυτή κυβέρνηση. Χωρίς μικροπρέπειες και γυναικουλίστικα καμώματα, τύπου "δεν σου μιλώ, γιατί με είπες κεφάλα".
Το ΛΑΟΣ προσπαθεί να ξεπλυθεί από τη βρόμα του Μνημονίου και σηκώνει παντιέρα... αγωνιστική. Η ΝΔ νομίζει ότι το ένα της πόδι είναι ήδη μέσα στο Μαξίμου. Βουλευτές και υπουργοί του ΠΑΣΟΚ προσπαθούν να κάνουν όσο μεγαλύτερο κακό μπορούν, προτού εξαφανιστούν από το προσκήνιο. Και η Αλέκα βρήκε ευκαιρία να το παίξει Πασιονάρια; Μα δεν καταλαβαίνουν τίποτε εκεί στον Περισσό;
Το ΚΚΕ δεν φημίζεται για την αυτοκριτική του. Για την ακρίβεια, δεν έκανε ποτέ. Πρόσφατα αποκατέστησε τον Άρη Βελουχιώτη "πολιτικά, αλλά όχι κομματικά". Η μικρόνοια σε όλο της το μεγαλείο! Είναι δυνατόν άνθρωποι μέτριας νοημοσύνης και άκαπνοι να κρίνουν μια τέτοια ιστορική μορφή; Τον έχει ήδη κρίνει η Ιστορία και ο λαός: είναι ο δικός μας Τσε Γκεβάρα! Με όλα τα προτερήματα και τα ελαττώματα που έχουν οι μεγάλες προσωπικότητες. Για τους σημερινούς, θα αποφανθούμε αργότερα...