Λάκη, πρόσεξε. Στις εννιά καίγεσαι!

Συμπαθώ πολύ τον Λάκη Λαζόπουλο. Είναι πανέξυπνος και ταλαντούχος, νευρωτικός και ετοιμόλογος. Στη Μονοκρατορία της Μετριότητας, τέτοιοι άνθρωποι είναι σπάνιοι και ξεχωρίζουν σαν τη μύγα μές το γάλα. Στο Βασίλειο του Φθόνου, γίνονται προσφιλείς στόχοι για λασπολογία.

Αντιπαθώ, όμως, το λαϊκισμό του. Το γεγονός ότι απευθύνεται στο ακροατήριό του λες και κάποιοι εξωγήινοι, κι όχι αυτοί, ψήφισαν επανειλημμένα τους ίδιους χυδαίους πολιτικούς και επέβαλαν τη συγκεκριμένη κυβέρνηση.  Τους χαϊδεύει τα αφτιά απενοχοποιώντας τους. Κι εκείνοι χαχανίζουν, παλιμπαιδίζοντας. Διότι μόνο τα παιδιά δεν αναλαμβάνουν τις ευθύνες των πράξεών τους. Και μόνο αυτά είναι έτοιμα να ξανακάνουν τα ίδια λάθη.

Ωστόσο, είχε το θάρρος να μιλήσει με τους Κερατιώτες, όταν όλοι έθαβαν το θέμα, και να τους αφήσει (ή να τους τσιγκλίσει)  να φωνάξουν το όνομα του εθνικού μας εργολάβου. Σε μια χώρα όπου ο τυποκτόνος νόμος Ευάγγελου Βενιζέλου αναγκάζει τους δημοσιογράφους να αυτολογοκρίνονται για να μην μηνυθούν, είναι ανακουφιστικό να φωνάζεις "Πες τα, ρε Λάκη!" Διότι νιώθεις συνεχώς σαν εκείνο τον ταλαίπωρο που έγραψε σε έναν τοίχο πέρυσι, "Συγγνώμη που γράφω εδώ, αλλά δεν με καλούν στα talk shows"!

Από την άλλη, κάποιες φορές με εκνευρίζει τόσο, που θέλω να σπάσω την τηλεόραση. Την περασμένη εβδομάδα υπερέβη εαυτόν σε αντιφάσεις: έλεγε ανέκδοτα που θα γαργαλούσαν μόνο εξηντάρηδες σε παραλιακό ξενοδοχείο, κορόιδευε ανθρώπους εμφανώς σαλταρισμένους και διέκοπτε συνεχώς τον ειρμό του και τη σκέψη μας, προβάλλοντας γελοία βιντεάκια. 

Ακόμα και άνθρωποι που δεν βλέπουν trash εκπομπές (είτε σε mainstream είτε σε περιθωριακά κανάλια), έχουν μάθει τον γιατρό, την "μηνύστε με, μηνύστε με", τον Γαλάνη και τον κουνιστό με τους μυς. Στην πραγματικότητα, τούς προσφέρει δωρεάν προβολή, ενώ εκείνοι λένε ό,τι πιο εξωφρενικό και ηλίθιο μπορεί να κατεβάσει η γκλάβα τους, για να τους δουν "το βράδυ στον Λαζόπουλο".

Τι με κόφτει αν η Μενεγάκη φτάνει σε οργασμό πάνω από την κατσαρόλα ή ο Λιάγκας συναγωνίζεται τον Πάγκαλο σε ταχύτητα μασήματος; Σάμπως τους ήξερα και χτες; Ή θα τους θυμάμαι κι αύριο;

Κάποια στιγμή είχα την αίσθηση ότι έβλεπα μια εκπομπή, αλλά κάποιος έκανε ζάπινγκ και μου την άλλαζε συνεχώς. Σκηνές από τον "Εξάντα" εναλλάσσονταν με ηλιθιότητες ανεγκέφαλων βλαμμένων. Η συνέντευξη του Γιανναρά ακολουθούνταν από τον Πρέκα με τις ανοησίες του. Ούτε να επεξεργαστώ αυτό που είχα ακούσει προλάβαινα.

Σύμφωνοι, δεν μπορεί να έχει έμπνευση κάθε εβδομάδα. Όμως, με αυτές τις αηδίες καίγεται μόνος του. Κινδυνεύει να καταντήσει αυτό που κοροϊδεύει. Ο κόσμος διψάει να ακούσει αυτά που του κρύβουν. Κι ο Λάκης έχει ευθύνη. Διότι ανακατεύει το χυλό. Χωρίς να ξεφεύγει από τη δίνη του. Και σπαταλάει το ταλέντο και την ευφυία του σε αρπαχτές.

Είναι πολλοί οι χαρισματικοί άνθρωποι που γελοιοποιήθηκαν στα γεράματα. Ο Χάρρυ Κλυνν, αίφνης, ο άλλος μεγάλος μας σατιρικός, αποτέλεσε κάποια στιγμή κόκκινο πανί για τους Καλαμαριώτες. Τον είδαμε καλεσμένο του Λάκη και ήταν σκιά του εαυτού του. Αυτοεπαναλαμβανόταν θλιβερά! Όμως, όταν ακούω τον Πεταλωτή να διαψεύδει φήμες που την άλλη μέρα επαληθεύονται, θυμάμαι εκείνο τον διάλογο από τον ανεπανάληπτο δίσκο "Έθνος ανάδελφον":

Δημοσιογράφος: Κύριε κυβερνητικέ εκπρόσωπε...

Κυβερνητικός εκπρόσωπος: Εεεε, το διαψεύδω, το διαψεύδω!

Δημοσιογράφος: Μα δεν σας ρώτησα τίποτε...

Κυβερνητικός εκπρόσωπος: Εγώ, πάντως, το διαψεύδω!

Σε παλαιότερο τεύχος του, το "Ποντίκι" μάς θύμισε τι είχε πει το 1983 ο Χάρρυ Κλυνν στην παράσταση "Αλλαγή και πάσης Ελλάδος" (μπουάτ "Διαγώνιος"):

"Εδώ και δύο χρόνια έχει αρχίσει το μεγάλο κακό που θα μετατρέψει σιγά σιγά τους Έλληνες σε λαό πιθήκων, σε λαό ψηφοφόρων δημοσίων υπαλλήλων, καταναλωτών, κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών, κομπιναδόρων και συνδικαλισταράδων. Σε είκοσι-τριάντα χρόνια από σήμερα, Ανδρέας Παπανδρέου μπορεί να μην υπάρχει. Θα υπάρχει όμως μια Ελλάδα πτωχευμένη και ένας λαός στα όρια της οικονομικής και ηθικής εξαθλίωσης!"

Αυτό σημαίνει οξύνοια, αδέλφια!

Υ.Γ. Διάβασα στην "Αυγή της Κυριακής" ότι την Πρωταπριλιά οι Οικολόγοι-Πράσινοι έστειλαν στον Πάγκαλο ένα κουτί σοκολατάκια. Όταν οι συνεργάτες του το άνοιξαν, υπήρχε μόνο ένα σοκολατάκι και ένα χαρτάκι με τη φράση "Μαζί τα φάγαμε"! Ελλείψει χιούμορ, το επέστρεψαν ως απαράδεκτο στους αποστολείς, και εκείνοι δήλωσαν ότι είχαν μοιράσει τα υπόλοιπα σοκολατάκια στους πρόσφυγες της Πλατείας Κουμουνδούρου. Respect! 

Βλέπετε, η εποχή που Κωνσταντίνος Καραμανλής και Κωνσταντίνος Μητσοτάκης κάθονταν στην πρώτη σειρά και ξεκαρδίζονταν βλέποντας τον Κλυνν να τους σατιρίζει, έκλεισε με τον Ανδρέα και το κομπλεξικό Πατσόκ του.