Ήταν βράδυ τ' Απρίλη...

"Ο νόμος είναι ένα δίχτυ που παγιδεύει τα λεπτά και αδύναμα έντομα, ενώ τα χοντρά και δυνατά το τρυπάνε και ξεφεύγουν" είχε πει ο Σόλων 2.600 χρόνια πριν, για να δικαιώσει όσους πιστεύουν πως "οι αρχαίοι Έλληνες τα έχουν πει όλα"!

Επτά χρόνια συμπληρώθηκαν σήμερα από τις 13 Απριλίου 2003, όταν μια φορτωμένη νταλίκα θέρισε 21 ψυχούλες στα στοιχειωμένα Τέμπη! Βυθίστηκε στο πένθος το Μακροχώρι Ημαθίας. Ένα πένθος που μάλλον δεν θα τελειώσει ποτέ, αφού ο οδηγός της νταλίκας κυκλοφορεί και πάλι ελεύθερος (και ωραίος, φαντάζομαι, αφού δεν ακούστηκε τίποτε για απόπειρα αυτοκτονίας ή εγκλεισμό του στο Δαφνί), ενώ ο οδηγός του λεωφορείου δικάζεται στις 11 Μαΐου επειδή κάποιος ευαίσθητος εισαγγελέας δεν έχει πειστεί για την αθωότητά του.

Και πώς να πειστεί, άλλωστε, αφού η πρώτη πραγματογνωμοσύνη για την κατάσταση του οχήματος μιλάει για αλλαγμένους αριθμούς πλαισίου και κινητήρα (είχε κατασκευαστεί το 1979, άρα τον Ιανουάριο του 2003 έπρεπε να είχε αποσυρθεί),  "κλέφτη" στον ταχογράφο και σάπιες κολόνες μεταξύ των παραθύρων -που υποχώρησαν και επέτρεψαν στις μελαμίνες να αποκεφαλίσουν τα παιδάκια. Ο πρόεδρος του ΚΤΕΛ Ημαθίας Αναστάσιος Συμεωνίδης δηλώνει στη "Μακεδονία" της περασμένης Κυριακής ότι το λεωφορείο δεν ήταν σάπιο και μπορεί να το ελέγξει κάποιος ανά πάσα στιγμή. Οι έρευνες έδειξαν ακόμα πως ο οδηγός έκανε βουτιά προς τα δεξιά. βλέποντας τη νταλίκα, και άφησε ακυβέρνητο το όχημα στα τελευταία κρίσιμα μέτρα!

Εννοείται, βεβαίως, ότι, σε μια χώρα όπου φυλακίζονται οι Μάριοι και κάνουν αγέρωχες δηλώσεις οι Εφραίμ, έπεσαν στα μαλακά και οι υπεύθυνοι της εταιρείας που ευθύνεται για την υπερφόρτωση της νταλίκας με μελαμίνες, οι οποίες δεν ήταν καν δεμένες σωστά!

Στην ταινία "Μην φεύγεις" (την οποία ελάχιστοι είδαμε στις αίθουσες όταν προβλήθηκε), ο Λάκης Λαζόπουλος εμφανίζεται σε μια χαρακτηριστική σκηνή ως ένας "φευγάτος" πατέρας που κάθε Κυριακή πάει στο σταθμό του ΚΤΕΛ, περιμένοντας την κόρη του που δεν έρχεται. Ο πατέρας αυτός υπάρχει πράγματι στο Μακροχώρι και είναι το εικοστό δεύτερο θύμα μιας τραγωδίας που ίσως ποτέ δεν θα βρει την κάθαρση. Ο Κώστας Σημίτης είχε αναφωνήσει σε μια στιγμή ειλικρίνειας "αυτή είναι η Ελλάδα". Μόνο που, επειδή το θάρρος είναι είδος υπό εξαφάνιση στο σινάφι του, δεν συμπλήρωσε: "που εμείς φτιάξαμε"!

Υ.Γ. Τι απέγινε με εκείνον τον ιταλό μηχανικό που βρήκε το θάνατο στην κατολίσθηση των Τεμπών; Τον ξεχάσαμε κιόλας; Εκτός από το σκάνδαλο της ατιμωρησίας των υπευθύνων και της είσπραξης διοδίων σε ένα έργο που αφενός δεν τελείωσε και αφετέρου θα μπορούσε να είχε σκοτώσει πολύ περισσότερους, υπάρχει και το δράμα μιας οικογένειας. Από την άλλη, διαβάζω ότι το Επιμελητήριο Πιερίας θα διεκδικήσει αποζημιώσεις για επιχειρήσεις που επλήγησαν οικονομικά από το κλείσιμο των Τεμπών. Ίσως έτσι τιμωρηθούν επιτέλους κάποιοι.