Παρασκευή 17 Απριλίου 2009

Make my day!


Είναι δυνατόν ένας άνθρωπος που ψήφιζε Νίξον και Ρέιγκαν στις δεκαετίες 1970-1990 να μετατρέπεται στον πιο «αριστερό» σκηνοθέτη του Χόλιγουντ την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα;

Είναι δυνατόν ο ηθοποιός που σημάδευε με το 44άρι μάγκνουμ και έλεγε την κυνική ατάκα «Come on, make my day!» να αντιμετωπίζει με τόση τρυφερότητα την τετραπληγική ηρωίδα του στο «Million dollar baby», τη μελαγχολική Μέριλ Στριπ στις «Γέφυρες του Μάντισον» και τον βασανισμένο Τιμ Ρόμπινς στο «Μυστικό ποτάμι»;

Και τέλος, είναι δυνατόν στα 78 του χρόνια να μας δίνει την καλύτερη, την πιο ολοκληρωμένη του ταινία; 

Προφανώς ναι, αν πρόκειται για τον Κλιντ Ίστγουντ, τον άνθρωπο που γνωρίσαμε ως λιγομίλητο καουμπόι στα γουέστερν σπαγκέτι του Σέρτζιο Λεόνε και έγραψε ιστορία ως επιθεωρητής Κάλαχαν, την οποία όμως ανέτρεψε, γυρίζοντας αργότερα τις δικές του ταινίες! 

Ο Κοβάλσκι του «Gran Torino» είναι ένας ρατσιστής μισάνθρωπος που απορρίπτει τους γιους και τα εγγόνια του και απορρίπτεται από αυτούς. Μετά το θάνατο της γυναίκας του, μόνη του παρέα απομένει ένα σκυλί. Ώσπου, ο έφηβος ασιάτης γείτονάς του επιχειρεί να του κλέψει το αυτοκίνητο –ένα συλλεκτικό μοντέλο της Ford (αυτής που τώρα είναι στα πρόθυρα της χρεωκοπίας). Ο γερο-παράξενος θα γίνει για τον μικρό ο παππούς που δεν υπήρξε για τα εγγόνια του, ενώ ταυτόχρονα θα συμφιλιωθεί με τις ενοχές του από τον πόλεμο της Κορέας.Όταν κάποια νύχτα, η ατίθαση και φιλελεύθερη κόρη της οικογένειας θα βιαστεί ομαδικά από μία συμμορία συμπατριωτών της, ο Κοβάλσκι θα οργανώσει μια πρωτότυπη εκδίκηση…  

Νομίζω πως ο γερόλυκος Ίστγουντ κλείνει με αυτή την ταινία τους λογαριασμούς του με όλα τα κλισέ που τον έκαναν διάσημο: τον μοναχικό καβαλάρη που γρυλίζει μασώντας το πουράκι του, το άλογο που έχει αντικατασταθεί από ένα αυτοκίνητο, το όπλο που βγαίνει ταχύτατα από το πόντσο-μπουφάν, το ατσάλινο βλέμμα, τον μάτσο ανδρισμό.

Διότι οι καιροί έχουν αλλάξει κι ο ήρωας είναι ευάλωτος. Η ρατσιστική συμπεριφορά προς όλους δεν ήταν τίποτε άλλο από προπέτασμα καπνού: λαχταράει λίγη ανθρώπινη επικοινωνία, κουράστηκε να είναι μόνος με τους δαίμονές του. Αποδέχεται ακόμα και τη ασιάτισσα γιαγιά που τον βρίζει! Μυεί τον μικρό στην αμερικάνικη κοινωνία, που όμως είναι γεμάτη μετανάστες όπως και ο ίδιος (απολαύστε τον διάλογο με τον ιρλανδό κουρέα του!). Ο αμοραλισμός των γιων του, οι οποίοι νοιάζονται μόνο για τα χρήματα, τον αποκαρδιώνει και τον σπρώχνει να «υιοθετήσει» την ασιατική οικογένεια, με την αυστηρή αλλά προστατευτική –ακόμα και για τον ίδιο- δομή.

Η τελική αναμέτρηση μοιάζει με φόρο τιμής στον «Χλομό καβαλάρη» («Pale rider»).

Μια και μιλώ για ταινίες, σε καμιά εβδομάδα θα προβληθεί στους κινηματογράφους το πολύ καλό ντοκιμαντέρ «Η ζωή στους βράχους» της Αλίντας Δημητρίου. Μια ταινία που πολλοί είδαμε όρθιοι στο «Τριανόν» τον Μάρτιο, επειδή τα καθίσματα είχαν καταλάβει… αντιστασιακοί! Βλέπετε, η ταινία αναφέρεται στις μαρτυρίες μαχητριών του Δημοκρατικού Στρατού που εξορίστηκαν μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας. Όχι, δεν είναι αυτό που φαντάζεστε: οι τέως αντάρτισσες -και νυν γιαγιάδες- είναι γεμάτες ζωντάνια και χιούμορ και μας έκαναν πολλές φορές να γελάσουμε με τα αστεία τους ή να συγκινηθούμε με την απλότητα και την αλληλεγγύη τους! Δείτε το… 

12 σχόλια:

mtryfo είπε...

Γειά σου λωτοφάγε μου με τις ευαισθησίες σου!!!!
Τα συναισθήματα μου για τον Κλιντ Ήστγουντ ειναι παρόμοια με τα δικά σου... παρ όλο που μου άρεζε σαν ηθοποιός εν τούτοις δεν έπαυαν να με "απωθούν" οι ρόλοι που ερμήνευε...
κι έπειτα ήρθαν οι "γέφυρες του Μάντισον"... και γλύκανε η ψυχή μου.. και ένοιωσα ότι πολλά μπορούν ν αλλάξουν...

Σου εύχομαι Καλό Πάσχα σε σένα και στην οικογένειά σου και με προσοχή τα κοψίδια και τη μαγειρίτσα !

fractal είπε...

ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ

Λωτοφάγος είπε...

@ Μαρία μου, σε ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου και ανταποδίδω με όλη μου την καρδιά!
Δυστυχώς, στα κοψίδια και τα συμπαρομαρτούντα παραδίδομαι αμαχητί! Τα μάγκνουμ παθαίνουν αφλογιστία μπροστά στα μεζεδάκια της Λαμπρής! Ακόμα κι οι Λωτοφάγοι έχουν τα όριά τους! Χεχε!

Λωτοφάγος είπε...

@ Αγαπητό Fractal, τις θερμότερες ευχές μου και προσέξτε να μην τινάξετε το νησί στον αέρα με τα βαρελότα σας!
Α... προσέξτε και τα χέρια σας, ε;

Ektoras είπε...

Αγαπητέ Λωτοφάγε, ευχαριστώ για τις ευχές σου και ανταποδίδω εγκαρδίως!
Όσο για τον Κλίντ Ίστγουντ ναι όντως... γηράσκω αεί διδασκόμενος! Έχω δεί το million dollar babe και φυσικά το Gran Torino, το οποίο μάλιστα πρότεινα και από το blog. Η τελευταία ταινία του είτε ως ηθοποιού είτε ως σκηνοθέτη. Αποσύρθηκε μεγαλοπρεπώς θα έλεγα. Πάντως θρυλικό και το "The good, the bad and the ugly"! όπως και κανα 2 άλλες που δε θυμάμαι τώρα.

Να είσαι πάντα καλά

Παράξενος Ελκυστής είπε...

Ίσως αυτή η μεταστροφή να μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε πως πως οι ταμπέλες μάλλον δεν κάνουν καλό. (Δεν ξεχνάμε φυσικά και τον Χατζιδάκη που ήταν πιο αριστερός από πολλούς αριστερούς). Και πως μετά την ήττα της Αριστεράς στον οικονομικό τομέα είναι τουλάχιστον υποκριτικό να καπηλεύεται καποια άλλα φλέγοντα σύγχρονα θέματα όπως τη μετανάστευση ή το περιβάλλον. Διότι ενώ οι πολιτικές πεποιθήσεις πολιτικά κόμματα έχουν ευαισθησίες, οι ευαισθησίες δεν έχουν πολιτικές πεποιθήσεις.

Λωτοφάγος είπε...

@ Ελπίζω να ήταν η τελευταία ταινία στην οποία έπαιξε, Έκτορα, και όχι που σκηνοθέτησε!
Ε, ναι, τα γουέστερν όπου έπαιξε, με τη μουσική του Μορικόνε άφησαν εποχή!
Έχεις δει τις ταινίες του "Ένας τέλειος κόσμος" και "Οι αθόρυβοι"; Νομίζω ότι μας προετοίμαζαν για το τι.. είχε στο νου του ο κ. Ίστγουντ.

Λωτοφάγος είπε...

@ Φίλε μου Ελκυστή, εκτός από τις ταμπέλες για τις οποίες έχεις δίκιο, νομίζω πως δεν σε πολυκατάλαβα.
Όταν μιλάς για Αριστερά, φαντάζομαι ότι δεν εννοείς συγκεκριμένο κόμμα, αλλά εκείνη την πλευρά του ουρανού όπου κατοικούν άνθρωποι που κάνουν λάθη και υπερβολές, αλλά είναι ευαίσθητοι, ανθρωπιστές και συμπάσχουν με όσους υποφέρουν. Οι Οικολόγοι με αυτή την έννοια, είναι επίσης αριστεροί, διότι όλοι ξέρουν ότι ο καπιταλισμός δεν αδιαφόρησε απλώς, αλλά εσκεμμένα κατέστρεψε το περιβάλλον.
Τα τελευταία 20 χρόνια μάθαμε επίσης ότι μια διαστρεβλωμένη εφαρμογή σε ορισμένες χώρες -που ονομάστηκε... "υπαρκτός σοσιαλισμός"- επίσης κατέστρεψε το περιβάλλον, αλλά και πάλι τονίζω πως δεν έχει καμιά σχέση με την Αριστερά που προαναφέραμε.

Πιστεύω επίσης ότι είναι η Δεξιά -και δη η νεοφιλελεύθερη (δλδ η φαταούλικη)- που υπέστη οικονομική ήττα, μόνο που την πληρώνουν οι αθώοι και ειδικά αυτοί του "Τρίτου Κόσμου".
Την τελευταία σου φράση δεν την κατάλαβα καθόλου, αν και της έκανα συντακτική ανάλυση και χρησιμοποίησα πιθανότητες. Χαχα! Μήπως θα μπορούσες να την ξαναγράψεις αλλιώς;

Παράξενος Ελκυστής είπε...

Μου χάλασες όλη τη μαγεία του αποφθέγματος λέγοντας μου πως δεν κατάλαβες την τελευταία μου φράση!! Και ήμουν τόσο ευχαριστημένος από τον εαυτό μου!!!
Με κίνδυνο να εμπλακώ σε μια συζήτηση χωρίς τέλος απλά θέλω να πω ότι "εκείνη την πλευρά του ουρανού όπου κατοικούν άνθρωποι που κάνουν λάθη και υπερβολές, αλλά είναι ευαίσθητοι, ανθρωπιστές και συμπάσχουν με όσους υποφέρουν" είναι μια ταμπέλα με την οποία δεν συμφωνώ και ούτε μ' αρέσει.
Αυτοί οι άνθρωποι υπάρχουν κι από τις δύο πλευρές. Ίσως να αλλάζει η ποσόστωση. Και με δεδομένο ότι στην Αριστερά είμαστε μια μικρή μάζα ίσως αυτό να μας κάνει να φαινόμαστε πολλοί. Αλλά σίγουρα υπάρχουν σε όλες τις πλευρές του ουρανού. Εσύ μάλλον μιλάς για κόμματα όπου εκεί δεν διαφωνώ καθόλου.Αντιθέτως

fractal είπε...

Λωτοφάγε..Το νησί μας είναι ριζωμένο βαθειά στο Αιγαίο...
Και τα χέρια μας ξέρουν να οργώνουν τη θάλασσα..
Νομίζω δεν πρέπει να ανησυχείς...

Λωτοφάγος είπε...

@ Παράξενε Ελκυστή μου, νομίζω ότι περιττεύουν τα "πολιτικά κόμματα" στο απόφθεγμά σου. Αν λείψουν, βγαίνει μια χαρά νόημα.
Όχι, μιλούσα για τους αληθινούς Αριστερούς, τους ανθρωπιστές, όχι τους δογματικούς.
Θυμάμαι τη μητέρα μου -που δεν ήταν καθόλου αριστερή- να λέει απαξιωτικά για τον μπακάλη που μας έκλεβε: "Σαν δεν ντρέπεται! Και λέει πως είναι αριστερός!!!"
Κάποτε, πριν από 40 χρόνια, ήταν τίτλος τιμής! Μετά... το ξεφτιλίσαμε!

Λωτοφάγος είπε...

@ Μακάρι να είστε πάντα έτσι, αγαπητό Φράκταλ.
Και να μην σας πτοούν... ξενέρωτες αστυνομικές διατάξεις!