Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2008

Αντίο, Τάσσο


"Παρέλαβα ένα κράτος, διεθνώς αναγνωρισμένο. Δεν θα παραδώσω κοινότητα!"

Η ραγισμένη φωνή του Τάσσου, τα δακρυσμένα του μάτια δεν άγγιξαν μόνο τη δική μου καρδιά εκείνο το βράδυ, αλλά και τις καρδιές του 76% των Ελληνοκυπρίων. Και απέρριψαν περήφανα το σχέδιο Ανάν! Παρά τις προσπάθειες διαφόρων και ισχυρών σε Κύπρο, Ελλάδα, Βρετανία και ΗΠΑ, το γαλατικό χωριό αντιστάθηκε.
«Πώς θα πάτε, Πρόεδρε, τώρα στις Βρυξέλλες;» τον είχαν ρωτήσει οι δημοσιογράφοι. «Γιατί; Φοβάστε μήπως δεν με σερβίρουν καφέ οι σερβιτόροι;» είχε απαντήσει σαρκαστικά. Παρόλο που ήξερε τι τον περίμενε: οι επηρμένοι Ευρωπαίοι για πολύ καιρό του γύριζαν την πλάτη στις διασκέψεις, ο Αναστασιάδης «έδωσε» τη χώρα του στην Κομισιόν, κυκλοφορούσαν φήμες ότι η Τουρκία θα διχοτομούσε τελικά το νησί…

Όμως ο Τάσσος είχε αρχές. Και πίστη. Και φιλοπατρία. Και όραμα. Και συνέχισε να αγωνίζεται με πείσμα. Εξάλλου, όταν έχεις πολεμήσει τους Εγγλέζους στα νιάτα σου, δεν λυγίζεις εύκολα! «Μην κάνεις καμία έκπτωση στις αρχές σου», έλεγε. «Γιατί όταν αρχίσεις τις εκπτώσεις, οι αρχές σου πάνε περίπατο»! Και πέτυχε την είσοδο της Κύπρου στην Ευρωζώνη.

Ήταν απλός και καταδεκτικός, είπαν σε αφιέρωμα του ΡΙΚ. Δεν δίσταζε να διαθέτει αρκετό από τον πολύτιμο χρόνο του για να δίνει νομικές συμβουλές σε φτωχούς ή αγράμματους αγρότες. Κάποτε, ως υπουργός Υγείας, παρέπεμψε έναν μεγαλοχειρουργό στη Δικαιοσύνη, και ο Ιατρικός Σύλλογος διαμαρτυρήθηκε. «Είτε κάποιος είναι γιατρός είτε οδοκαθαριστής, έχω δικαίωμα να κρίνω αν κάνει σωστά τη δουλειά του», απάντησε ο Τάσσος, και την άλλη μέρα οι εφημερίδες είχαν τίτλο «Αποκάλεσε τους γιατρούς οδοκαθαριστές»! (δεν έχουμε μόνο εμείς κιτρινιστές, βλέπετε)

Ήταν συναισθηματικός αλλά δεν το έδειχνε, είπαν. «Θέλω να με αγαπούν! Κι η αγωνία μου είναι αν ανταποκρίνομαι στις προσδοκίες του κόσμου», εξομολογήθηκε σε συνέντευξή του.

Ήταν ευαίσθητος. Δεν πικράθηκε τόσο από την ήττα στις τελευταίες εκλογές, όσο από την προσπάθεια αποδόμησης του έργου του, είπε στενός του συνεργάτης. Κι όμως, μέχρι τις τελευταίες του στιγμές, η έγνοια του ήταν το «εθνικό θέμα» κι όχι η ασθένειά του. Φοβόταν πως «δεν πήγαινε καλά», γιατί πίεζε η Τουρκία.

Ύστερα από το αφιέρωμα, έπεσα σε βαριά κατάθλιψη: πού μπορούμε να βρούμε έναν ακόμα Τάσσο; Έναν άνθρωπο που να μην ενδιαφέρεται να πλουτίσει, να «εξασφαλίσει» τα παιδιά του ή την ψυχή του, που να αγαπάει ανυποχώρητα την Ελλάδα, που να είναι έντιμος και ακέραιος χαρακτήρας, που να ΔΟΥΛΕΥΕΙ έστω, βρε αδελφέ;

12 σχόλια:

Unknown είπε...

ΤΑΣΣΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ. Ο ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟΣ ΤΩΝ ΖΩΝΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΟΛΤΙΚΩΝ.

Λωτοφάγος είπε...

@ Που δυστυχώς δεν είναι πλέον ζων, κύριε Βαρδάκα. Αντίθετα, ζουν κάποιοι άλλοι... ανάμεσά μας!

akrat είπε...

δεν έχω χρόνο να σκεφτώ...
τουλάχιστον έκλαψε...
αλλά μετά σκέφτηκα...
δεν ορκίζονται τα αφεντικά και κλαίνε???
ορκίζονται και κλαίνε...
και μετά σε ..... (και πως πονάει...) με απέραντη θλίψη...

vasikos metoxos είπε...

Ένας Έλληνας, ένας πατριώτης, ένας ευγενής άνθρωπος...

Ανώνυμος είπε...

΄Ενα αντίο κι απο μέναν σ΄έναν πολιτικό άνδρα που κείνο το βράδυ του Απρίλη του 2004 ακούγοντας τη ραγισμένη του φωνή απ΄το ραδιόφωνο μ΄έκανε να ανατριχιάσω!
Κόντρα σ΄όλη την οικουμένη και στα κυρίαρχα κόμματα της Ελλάδας ύψωσε-και μαζί του κι ο Κυπριακός λαός-το ανάστημά του αψηφώντας κάθε λογής κινδυνολογία!
Απέδειξε ότι κι οι μικροί λαοί μπορούν και πρέπει κάποιες φορές να λένε το δικό τους ΟΧΙ!

Unknown είπε...

Εποχή παρακμής βαθυτάτης..

Ανώνυμος είπε...

Λυπάμαι λωτοφάγε που αγνοώ το όλο έργο του εκλιπόντα, για το οποίο το μόνο που γνώριζα ήταν ότι ήθελε το όνομά του να αναγράφεται με δύο «Σ»: ΤΑΣΣΟΣ!
Ελπίζω η Κύπρος να βρει το δρόμο της έστω και χωρίς το μεγάλο εκλιπόντα-που δυστυχώς εγώ δεν μπόρεσα να καταλάβω πόσο σπουδαίος ήταν…
Σημασία βέβαια έχει το έργο του να το γνωρίζουν και να το αναγνωρίζουν τα αδέρφια μας οι Κύπριοι, που μάλλον, αν κρίνω από τα αποτελέσματα των τελευταίων εκλογών, η πλειοψηφία αυτών δεν φαίνεται να εκτιμούσε και τόσο τις ικανότητές του…

Λωτοφάγος είπε...

@ Αν πω ότι κατάλαβα τι εννοείς, αγαπητέ Akrat, θα πω ψέματα!

Λωτοφάγος είπε...

@ Από το είδος που κινδυνεύει να εξαφανιστεί για πάντα, Βασικέ!

Λωτοφάγος είπε...

@ Ακριβώς αυτό, Oculus: ότι όλοι μπορούμε και πρέπει να υψώνουμε το ανάστημά μας! Όσο μικροί κι αν είμαστε.

Λωτοφάγος είπε...

@ Κι εγώ το 2000 τον ανακάλυψα, Συνέα, όταν εξελέγη πρόεδρος του ΔΗΚΟ μετά τον Κυπριανού.
Μάλλον δεν πρόκειται για έλλειψη εκτίμησης: προφανώς ήξεραν ότι ήταν στα τελευταία του. Αυτά μαθαίνονται σε ένα τόσο μικρό μέρος.
Ίσως πάλι ήθελαν να δοκιμάσουν τον έτερο πόλο της συμμαχίας, το ΑΚΕΛ. Εξάλλου, από ό,τι είχε πει ο δημοσιογράφος Γιώργος Δελαστίκ, ο Τάσσος εξακολουθούσε να είναι ο μέντορας του Χριστόφια.
Μακάρι να είχαμε κι εμείς έναν ηγέτη σαν τον Τάσσο, αλλά πού τέτοια τύχη!

Unknown είπε...

Μεγάλος ηγέτης,κρίμα..
Ενδιαφερον blog σε προσκαλώ και στο δικό μου.