Δευτέρα 17 Μαρτίου 2008

Σαν βγεις στον πηγαιμό για τ' άλλα κράτη...


Ποδηλατώντας στο Άμστερνταμ

Όταν επισκέπτεσαι μια πόλη, φρόντισε να έχεις διαβάσει γι'αυτήν (το "Γεωτρόπιο" της "Ελευθεροτυπίας" και το "Passport" είναι πολύ καλές πηγές). Προσπέρασε γρήγορα τους τουριστικούς της δρόμους. Επισκέψου τα μουσεία που σε ενδιαφέρουν και μετά... χάσου! Ναι, καλά άκουσες: φρόντισε να "χαθείς", έχοντας όμως πρόχειρο και το χάρτη, για να μην σε ψάχνουμε μέσω Ερυθρού Σταυρού!

Το ίδιο ισχύει και για τις πόλεις του εξωτερικού. Προσπάθησε να αφιερώσεις τουλάχιστον μια μέρα στην περιπλάνηση, μακριά από το αγριεμένο πλήθος των τουριστών. Μπες στα μικρά καφέ και εστιατόρια, σύγκρινε τιμές και ποικιλία στα σούπερ μάρκετ, ψάξε στα δισκάδικα και τα βιβλιοπωλεία, πιάσε κουβέντα με τους καταστηματάρχες, κρυφοκοίταξε μέσα από τα ανοιχτά παράθυρα. Θα μάθεις πολλά για τις συνήθειες των ντόπιων.

Τι θα καταλάβεις από τη γλυκιά μελαγχολική Λισαβόνα αν δεν σκαρφαλώσεις τα ελικοειδή σοκάκια της παλιάς αραβικής συνοικίας, της Αλ Φάμα; Αν δεν χαζέψεις τα ζωγραφισμένα πλακάκια, τα περίφημα "αζουλέζους", που καλύπτουν τους τοίχους των κτιρίων της; Αν δεν ακούσεις τα αυθεντικά φάντος και όχι τις παραστάσεις που στήνονται για τους τουρίστες; Αναζήτησε τα μαγαζιά όπου ψωνίζουν οι ντόπιοι και σύγκρινε τιμές. Θα πιεις καφέ με 50 λεπτά σε ωραιότατα νεοκλασικά και θα ζητήσεις κι άλλον! Πρόσεξε πόσο αξιοπρεπείς είναι οι άνθρωποι: στο φέρσιμό τους, στο ντύσιμο, στην ένταση της φωνής. Α, και κάτι άλλο για τους "φτωχούς" Πορτογάλους (φτωχό είναι το μάτι σου!): έχουν κοινωνικό τουρισμό από τη δεκαετία του '30, όταν στην Ελλάδα ελάχιστοι γνώριζαν τι σημαίνει "διακοπές"! Η δική τους Εργατική Εστία διαθέτει κατασκηνώσεις και ξενοδοχεία σε όλη τη χώρα.

Γραφικό είναι το Νότινγκ Χιλ και εντυπωσιακό το Βρετανικό Μουσείο με τις κλεμμένες αρχαιότητες. Πάρε όμως το μετρό και κατέβα σε κάποιες άγνωστες συνοικίες αμιγούς κατοικίας, για να δεις και να μυρίσεις τη ρουτίνα των Λονδρέζων (προσοχή: μόνο με το φως της μέρας!). Μπες στα μίνι μάρκετ των Ινδών και των Κούρδων που μένουν ανοιχτά 24 ώρες το 24ωρο και δες τα πιο ετερόκλητα εμπορεύματα. Πήγαινε και στα μεγάλα σούπερ μάρκετ για να δεις με τι κριτήρια επιλέγουν τα τρόφιμά τους. Θα εκπλαγείς όταν διαπιστώσεις ότι προτιμούν τα φθηνότερα και τις προσφορές, αδιαφορώντας για τα συστατικά τους! Και μην ξεγελαστείς βλέποντας όλους τους επιβάτες του μετρό να διαβάζουν πρωινιάτικα εφημερίδα: πρόκειται για φυλλάδες με φτηνά κουτσομπολιά, που διανέμονται δωρεάν από κάτι ταλαίπωρους "απασχολήσιμους" νέους σε όλους τους κεντρικούς δρόμους!

Αφιέρωσε πολύ λίγο χρόνο στην τουριστική περιοχή του Άμστερνταμ. Ψώνισε μερικά αναμνηστικά και φύγε. Μπες όμως στο καραβάκι και κάνε το γύρο των καναλιών επί 75 λεπτά, πληρώνοντας μόνο 10 ευρουδάκια το άτομο! Αγόρασε εισιτήρια πολλαπλών διαδρομών και πάρε το τραμ για διάφορες κατευθύνσεις. Κάτσε στα χαριτωμένα καφέ και απόλαυσε το ρόφημά σου, χαζεύοντας τους εκατοντάδες ποδηλάτες που περνούν κατά μόνας ή με παρέα, φλυαρώντας, φλερτάροντας ή κουβαλώντας ό,τι μπορείς να φανταστείς: παιδάκια, ανθοδέσμες, ψώνια, διάφορα υλικά κατασκευών! Και ζήλεψέ τους λιγάκι, διότι κινούνται με άνεση στους ειδικούς δρόμους για πεζούς και ποδηλάτες, παίζουν με τα παιδιά ή τα σκυλιά τους στους τεράστιους ανοιχτούς χώρους ανάμεσα στα κτίρια και γελούν ξέγνοιαστα. "Λιγάκι" είπα; Όοοχι, φίλε μου, ΠΟΛΥ! Γιατί οι φόροι τους πιάνουν τόπο.

Όταν ταξιδεύεις, σβήσε τα στερεότυπα από το μυαλό σου: "οι ψυχροί Γερμανοί, οι φλογεροί Ισπανοί, οι σνομπ Εγγλέζοι, οι κλέφτες Ρουμάνοι" κτλ. Πάρε κάποια μέτρα ασφαλείας δια παν ενδεχόμενο και ανακάλυψε τα πάντα από την αρχή! Άκου γνώμες ανθρώπων που έχουν ήδη πάει, αλλά επιφυλάξου για να διαμορφώσεις τη δική σου.

Ποτέ όμως μην κρίνεις μια χώρα μόνο από την πρωτεύουσά της. Είναι σαν να αγοράζεις διαμέρισμα επειδή περνούσες από το δρόμο και σου άρεσε η πόρτα της πολυκατοικίας! Η πρωτεύουσα συνήθως είναι κοσμοπολίτικη, με όμορφους και κομψούς ανθρώπους (αποτέλεσμα συνεχών επιμειξιών), εξεζητημένα καταστήματα, καθαρούς και φαρδείς δρόμους (καλά, μην βλέπεις την Αθήνα!) και περιποιημένα κτίρια.

Προσπάθησε να πας και στην επαρχία της. Εκεί θα βρεις τους αυθεντικούς κατοίκους, με τα προτερήματα και τα ελαττώματά τους. Εκεί θα δεις το μορφωτικό επίπεδο, την κρατική φροντίδα, τη μιζέρια ή την άνεση. Διότι, άλλο το Λονδίνο κι άλλο οι αγγλικές εργατουπόλεις του Κέν Λόουτς, άλλο η Ρώμη κι άλλο η Σικελία των μαφιόζων, άλλο η Αθήνα κι άλλο η Ευρυτανία, άλλο η Κωνσταντινούπολη κι άλλο... η Τουρκία!

14 σχόλια:

Locus Publicus είπε...

Oσα δεν γράφει το Lonely Planet! Εύγε λωτοφάγε μου, πολύ χρήσιμες οι πληροφορίες.

Λίγο χρόνο για μουσεία, πολύ για γύρισμα σε καφενεία, αγορές, χωριά και μαγαζιά. Ιδιαίτερα απολαυστικές οι οδηγίες περι Αγγλίας - Λονδίνου (που έχει νομίζω γίνει το πρότυπο της παγκοσμιοποιημένης πόλης με τα καλά και τα κακά της. Ομορφη αναφορά και στο αγαπημένο μου Αμστερνταμ, τόσο διαφορετικό απο την υπόλοιπη Ολλανδική ενδοχώρα (η επαρχία είναι πολύ καλύτερη)!

Μέ έκλεψε κάποτε με μαεστρία μια πιστιρίκα στην Ιταλία, όπου μου πήρε και έφυγε το πορτοφόλι της ζώνης που φορούσα στη μέση. Χαλάλι της. Εχασα λίγα, γιατί πάντα μοιράζω τα λεφτά, και δεν κουβαλώ μαζί μου τίποτα το ακριβό εκτός απο φωτογραφική μηχανή (εκεί αξίζει το ρίσκο), χάρτες, και ένα μπλοκάκι για σημειώσεις. Το μόνο που θα προσθέσω στα ωραία που γράφεις, είναι το γνωστό "travel light".

Καλά ταξίδια!

vasikos metoxos είπε...

Εσύ βάλθηκες μα μας αποσυντονήσεις. Φρεσκάδα, νοσταλγία, αγάπη ταξιδιάρα, περιπέτεια, το άγνωστο που σε περιμένει.
Τα ωραιότερα μέρη είναι αυτά που δεν πήγαμε ποτέ, λωτοφάγε μου.
Εαρινή πρόκληση αυτό το ποστ. Έξοχο.

pensierix είπε...

"Αλλο η Ρώμη κι άλλο η Σικελία των μαφιόζων". Αυτό δεν είναι ένα στερεότυπο; Σωστό εν μέρει, αλλά παραμένει στερεότυπο. Επιπλέον, η μαφία δεν γνωρίζει γεωγραφικά σύνορα, θα τη βρεις και στη Ρώμη μασκαρεμένη...Και βέβαια, άλλος έχει το όνομα και άλλος τη χάρη. Αυτή τη στιγμή, τα πρωτεία ανήκουν στη "ντράνγκετα" της Καλαβρίας και όχι στη μαφία.

ΥΓ.
Φίλοι μου Σικελοί θέλουν να μάθουν τι νούμερο παπούτσια φοράς για να σου φτιάξουν ένα ζευγάρι από τσιμέντο. Ανησυχούν μήπως σε χτυπάνε, δεν θέλουν να υποφέρεις όταν θα σε φουντάρουν. Ευαίσθητες ψυχές αυτοί οι Σιτσιλιάνοι...
:)))

Παράξενος Ελκυστής είπε...

Ταξιδιάρικο το ποστ σου Λωτοφάγε δεν μπορούσε να με αφήσει ασυγκίνητο.
Όπως και ο Locus έτσι κι εγω είμαι φαν του Lonely Planet. Δεν συγκρίνεται με τα ελληνικά εμπορο-αφιερώματα περιοδικών.
Η Λισσαβώνα του ήρωα του Σαραμάνγκου Ρικάρντο Ρέις μαγεύει τον αναγνώστη και τον κάνει να θέλει να την επισκεφτεί (παρεμπιπτόντως εκεί αναφέρεται και ο κοινωνικός τουρισμός)
Δυστυχώς για τους πιο πολλούς πλέον, αν εξαιρέσεις τις 15 ημέρες του καλοκαιριού που συνήθως πηγαίνιυμε σε κάποιο χωριό ή νησί στην Ελλάδα, μένουν μόνο κάποια τριήμερα και τετραήμερα για αποδράσεις στο εξωτερικό, που δεν μας επιτρέπουν να γνωρίσουμε τη χώρα πιο σφαιρικά.

Στα υπέροχα αυτά ταξίδια εγώ προσωπικά επιλέγω και αντίστοιχα βιβλία. Όταν πήγα στην Πόλη διάβασα Παμούκ, όταν πήγα στο Κάιρο Μαχφούζ, στη Πράγα το Γκόλεμ, στη Λισσαβώνα Σαραμάγκου κοκ. Ίσως mainstream επιλογές αλλά με βοηθούν να καταλάβω την πόλη και την αλληλοεπίδρασή του με τον συγγραφέα καλύτερα.

Βάσσια είπε...

Λωτοφάγε με βρίσκεις σύμφωνη, όσον αφορά το που αντλούμε πληροφορίες και το τι επισκεπτόμαστε.

Τα καλύτερα, είναι έξω από τις μεγαλουπόλεις πολλές φορές.
:-)

Ανώνυμος είπε...

Όμορφες οι ταξιδιωτικές σου περιγραφές Λωτοφάγε, θα ήταν ακόμα καλύτερες αν συνοδεύονταν και από οπτικό υλικό.
Στο επόμενο ταξίδι σου να το έχεις στα υπόψη...

Ο άλλος είπε...

Το ταξίδι αξίζει σε μια χώρα, όταν φτάνεις ως εκεί που στενεύουν οι δρόμοι, ξεθωριάζουν τα χρώματα και εμφανίζονται οι μυρωδιές. Δυστυχώς οι περισσότεροι βλέπουν τα ταξίδια ως περιήγηση (να μην πω για τα ψώνια με τα ψώνια)όχι ως βίωμα. Έχω κοιμηθεί σε σπίτια στην Αβάνα, καλύβες στην Γκάνα, χαμόσπιτα στο Πακιστάν, ξυλόσπιτα στη Σιβηρία,φτηνοξενοδοχεία στο Μοντεβιδέο. Γεύτηκα μαφχούζ(πέρκα) στο Ιράκ, ουζούμπουρουμ (οξύρυγχο) στην Τεχεράνη, φασόλια στο Μπουένος Άιρες,τίκα στο Αφγανιστάν/ Παντού όμως γεύτηκα τους πολιτισμούς και τους ανθρώπους. Αυτό έχει σημασία νομίζω. Αλλιώς πετάς απλώς με ένα αεροπλάνο

Λωτοφάγος είπε...

@ Σ'ευχαριστώ πολύ. Λόκους. Κι εγώ αγαπώ το Άμστερνταμ και την Ολλανδία γενικότερα. Πράγματι, η επαρχία της είναι καλύτερη: νομίζω ότι μου ταιριάζει και θα μπορούσα να ζήσω εκεί!

@ Ευχαριστώ πολύ, Βασικέ. Ποτέ δεν κατάλαβα τη μανία των ανθρώπων για τα ψώνια, και ειδικά σήμερα που βρίσκεις στην Αθήνα ό,τι και στις Βρυξέλλες! Άλλα είναι τα πράγματα που πρέπει να αναζητήσει κανείς.

@ Καλώς ήρθες, Pensierix. Είπα "Σικελία των μαφιόζων" και όχι "της Μαφίας", έχοντας στο μυαλό μου έναν μαφιόζικο γάμο στον οποίο παραβρέθηκα κάποτε συμπτωματικά, αλλά και το γεγονός ότι κυριαρχούν στην οικονομία του νησιού. Δεν εννοούσα φυσικά ότι οι Σιτσιλιάνοι είναι μαφιόζοι. Λυπάμαι για την άστοχη έκφραση. Ελπίζω να μου επιτρέψουν οι φίλοι σου την είσοδο στο προσεχές μέλλον, επειδή θέλω να ξαναεπισκεφθώ τη Σικελία! Ε, και μετά ας με φουντάρουν αν το κρίνουν σκόπιμο! C'est la vie!

@ Eυχαριστώ, Παράξενε Ελκυστή. Αφού γύρισα σχεδόν ολόκληρη την Ελλάδα, τώρα έχω βαλθεί να ανακαλύψω την Ευρώπη, πέρα από τις πρωτεύουσες. Πολύ ενδιαφέρουσα η ιδέα σου να διαβάζεις σε κάθε χώρα τον δικό της συγγραφέα! Δεν το είχα σκεφθεί. Ο Σαραμάνγκου αναφέρει τον κοινωνικό τουρισμό; Έμεινα σε τέτοια καταλύμματα: είναι θαυμάσια!

Λωτοφάγος είπε...

@ Βάσια, ψάξε! Πίσω από τη βιτρίνα βρίσκονται τα καλύτερα! Πολλές φορές αυτό ισχύει και στην Ελλάδα.

@ Έχω οπτικό υλικό, Συνέα. Εκείνο που δεν έχω, είναι γνώσεις. Έχω ζητήσει βοήθεια και ελπίζω να καταφέρω να το αναρτήσω!

@ Δεν φτάνω τόσο μακριά, Άλλε. Είμαι ευρωποκεντρικός. Μου αρέσουν οι ανέσεις (όχι η πολυτέλεια), παρουσιάζω δερματική αλλεργία στα κουνούπια και κάποια είδη αράχνης και θέλω τρεχούμενο νερό! Καθένας με τα βίτσια του! Φαίνονται πολύ γοητευτικά όσα αναφέρεις, αλλά δεν είμαι φαν των extreme sports! Με εντυπωσιάζουν όμως όσοι ταξιδεύουν έτσι όπως εσύ.

Βάσσια είπε...

NAI!!
Αυτό κάνω.... και δεν έχω απογοητευθεί.
:-)

γ.κ. είπε...

Ταξιδιάρικο ποστ ...με όρεξη για Ζωή!

Αντε... και στα δικά μας οι αταξίδευτοι,
Εσύ μόλις γύρισες!!


καλημέρα

xasodikis είπε...

Σοφές κουβέντες, Λωτοφάγε...

Λωτοφάγος είπε...

@ Καλά ταξίδια, Ψουξ. Και είπαμε: τα μάτια να βλέπουν, όχι απλώς να κοιτάζουν!

@ Ευχαριστώ, καλέ μου Χασοδίκη. Καλή σου μέρα.

Ναπoλέων είπε...

Μόνο ...λωτοφάγος που δεν είσαι, Λωτογάγε!
Μιά χαρά τά θυμάσαι τόσα και τόσα...
Εύστοχο το "ποστ" και με πολύ καλές διατυπώσεις.
Πάντα τέτοια.

Με παρακίνησες να θυμηθώ τα δικά μου, όσα εμπίπτουν στο "μοτίβο" που διαμόρφωσες.
Θα βάλω μόνο τους τίτλους εδώ, έτσι για την πλάκα, γιατί η πλήρης περιγραφή θα πιάσει κάνα δυό-τρία "ποστ"...
1. Αλατιέρα και πιπεριέρα στο Λονδίνο.
2. Ένα έντρομο βλέμμα στο Βουκουρέστι.
3. Ωτοστόπ Βουκουρέστι-Τιμισοάρα.
4. Ένα καλάθι καραμέλλες στη Μελβούρνη.
5. Πίνοντας στο Όσλο.
6. Περνώντας από δίκη στη Ν. Υόρκη.
7. Μιά γριά πολίτης στο Σ. Σταθμό Victoria.
8. Βγάζοντας κλειδιά στη Γερμανία.
9. Ένα τρακαρισματάκι στη Μάλτα.
10. Οι «έδρες» εταιρειών στο Λίχτενστάϊν.

Όταν τελειώσω με την "αρ.Αρ." θα φτιάξω ένα δικό μου "ποστ" με παραπομπή στο δικό σου.
Σ' ευχαριστώ για την έμπνευση.
αγάπη-αφοπλισμός-ειρήνη
Ναπολέων