Κυριακή 2 Σεπτεμβρίου 2007

Δώδεκα κι η αυριανή μείνανε…

[Γελοιογραφία του Στάθη, 3/11/2006]

Η θερμοκρασία πέφτει, οι φωτιές τίθενται υπό έλεγχο, οι πυρόπληκτοι (αυθεντικοί ή όχι) πήραν τα 3 χιλιάρικα για να πάψουν να φωνάζουν, τα κανάλια απέσυραν τους περισσότερους ανταποκριτές τους από τις καμένες περιοχές (εξαιρείται το STAR που εξέπεμπε πάντα από τη... Χαβά-η), οι εταιρείες δημοσιεύουν βιαστικά τις τελευταίες σφυγμομετρήσεις, τα κόμματα ανακοινώνουν τα ψηφοδέλτιά τους, και στα τηλεπαράθυρα οι υποψήφιοι άρχισαν τις κοκορομαχίες. Back to tele-reality.

Όταν ο Λάκης Λαζόπουλος ήταν στο Θεσσαλικό Θέατρο, υποδυόταν έναν αγρότη σεισμόπληκτο, τον οποίο ένας ρεπόρτερ ρωτούσε τι τον είχε εντυπωσιάσει περισσότερο. «Οι επιτόπου», απάντησε εκείνος. «Δηλαδή;», απόρησε ο δημοσιογράφος. «Ε, να, ο νομάρχης, ο βουλευτής κι ο υπουργός που έφτασαν αμέσως επιτόπου»! «Και μετά;», επέμεινε ο άλλος. «Ε, μετά έφυγαν και άφησαν εμάς επιτόπου», χαμογελούσε σεμνά ο αγρότης-Λαζόπουλος.

Τώρα λοιπόν που οι «επιτόπου» έφυγαν για το Καστρί, την Εκάλη και τη Ραφήνα και άφησαν επιτόπου την ξεσπιτωμένη γιαγιά, τον αγρότη με τις καμένες ελιές, τα ορφανά των καμένων πυροσβεστών, τον πατέρα χωρίς τη γυναίκα και τα 4 παιδιά του, τι θα κάνεις, Συνέλληνά μου; Θα θαμπωθείς και πάλι από τα «θα» των Μαυρογιαλούρων, ξεχνώντας την καταστροφή, που δεν είναι μόνο των Ηλείων αλλά και της Ελλάδας και όλης της Γης τελικά; Γιατί ένας πνεύμονας που χάνεται, ένας κρίκος της βιολογικής αλυσίδας που κόβεται επηρεάζει ολόκληρο τον γαλάζιο μας πλανήτη!

Θα πουλήσεις και πάλι το μοναδικό σου όπλο, την ψήφο σου, για να σε διορίσουν στο Δημόσιο, να σου νομιμοποιήσουν το αυθαίρετο, να σου χαρίσουν το πρόστιμο, να εκτρέψουν τον Αχελώο, να παρακάμψει ο δημόσιος δρόμος το χωράφι σου, να γίνει αλλού ο ΧΥΤΑ κι ας πετάς τα σκουπίδια στη ρεματιά, να ονομαστεί το δάσος βοσκοτόπι;
Μην δώσεις πάλι 85% στα δύο μεγάλα κόμματα! Δεν βαρέθηκες τόσα χρόνια την αυτοδύναμη αλαζονεία τους; Δεν βλέπεις πως έζησες έναν προαναγγελθέντα εφιάλτη που είχε προετοιμαστεί από όλες τις μεταδικτατορικές κυβερνήσεις; Δεν έβαλες μυαλό τελικά;
Έλεγε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής πως οι Έλληνες την επομένη των εκλογών ήθελαν να κόψουν το χέρι τους που τον είχε ψηφίσει! Ε, καιρός να θεραπευθείς από αυτό το βίτσιο!

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Poli oraio post! Distixos omos agapite mou lotofage, poli fovamai oti oi ellines akoma mia fora tha psifisoun mia apo ta idia! To paixnidi alloste edo kai xronia paizetai anamesa stis 2 oikogeneies kai oxi anamesa sta 2 megala kommata.
Oso gia tis foties, einai sigouro oti tha tis diadexthoun plimires, me apotelesma oi antapokrites ton kanalion na vrethoun ksana ekei gia na kalipsoun allou eidous katastrofes...

Disillusa είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Disillusa είπε...

Πολύ ωραίο ποστ και με πολλές αλήθειες!

Ναπoλέων είπε...

Θυμήθηκα το ανέκδοτο του 1986-7 για τους "κοψοχέρηδες".
Είναι «θεατρικό», πρέπει κάποιος να τό "παίξει" μπροστά στην παρέα για να βγεί γέλιο, βρίσκω όμως ευκαιρία να το αποθησαυρίσω εδώ:

Ένας άντρας, ας πούμε στην ηλικία σου {γεννιά της μεταπολίτευσης...(*)}, παρατηρεί δυό μεγάλες μελανιές στο στήθος του, από μία πιό πάνω από κάθε ρώγα. Τρομοκρατείται, τρέχει στό γιατρό.
Ξεκουμπώνει το πουκάμισό του, δείχνει τις συμμετρικές μελανιές.
- Τί είναι, γιατρέ;;; Είναι πολύ κακό;;;
- Βγάλε το πουκάμισο εντελώς.
- Μά γιατί;;;
- Βγάλτο! Πρέπει να έχεις και δυό μακρόστενες μελανιές στα μπράτσα, ψηλά.

{Βγάζει το πουκάμισο, βλέπει πράγματι μιά μελανιά σε κάθε μπράτσο}

- Πώς τό 'ξερες, γιατρέ;;; Είναι πολύ κακό;;;

- Δεν είναι τίποτα, ντύσου!

- Μά...γιατρέ... Πώς έγιναν αυτές οι μελανιές; Δεν έπαιξα ξύλο με κανέναν...
Πώς έγιναν οι μελανιές;;; Και συμμετρικά μάλιστα!

- Είσαι από εκείνους που ψήφισαν ΠΑΣΟΚ και τώρα λένε κάθε τόσο{κάνει τις αντίστοιχες χειρονομίες χτυπώντας το στήθος του με ενωμένα τα δάχτυλα και τα μπράτσα με τις παλάμες "κοφτές"}:
«Εγώ! Εγώ να ξαναψηφίσω ΠΑΣΟΚ;;;
Θα τά κόψω απ' τη ρίζα!!!»


Καλό δεν είναι;;;
Ν.
----------
(*) Εγώ "ανήκω" στην μετεμφυλιακή...

Επί Λέξει είπε...

Τώρα διάβασα ετεροχρονισμένα τα σχόλια για τις εκλογές του 07, ένα μήνα μετά τις πρόσφατες εκλογές. Παιδιά, μία από τα ίδια κάθε φορά. Συμφωνώ με το πικρό ανεκδοτάκι, ευτυχώς δεν έχω πια μελανίτσες πουθενά!
Υστερα από τόσα χρόνια ψήφων και ψήφων στο τιμημένο ΚΚΕ, άνοιξα τα μάτια, ώ τι κόσμος μπαμπά!!!
Και ψηφίζω κατά συνείδηση, Πράσινους, και πολύ γουστάρω που είμαι πάλι με τους λιγότερους και τους εκτός Βουλής!!!