Ο Παύλος ζει, τσακίστε τους ναζί

Το Σάββατο, στην πορεία για το κλείσιμο των γραφείων της Χρυσής Αυγής, υπήρχαν πάρα πολλοί νέοι. Συγκεκριμένα, πρέπει να αποτελούσαν το 90%. Κι αυτό το λέω με συγκίνηση, επειδή τα τελευταία χρόνια έβλεπα μόνο τη δική μου γενιά στους δρόμους. Θυμάμαι που αναρωτιόμασταν ήδη από το 2010, "πού είναι το ένα εκατομμύριο άνεργοι και δεν διαδηλώνουν μαζί μας;".

http://news247.gr/eidiseis/koinonia/se-ekseliksh-h-antifasistikh-poreia-sth-mnhmh-toy-pauloy-fussa.4849218.html

Το να ακούς αυτά τα νέα παιδιά να φωνάζουν μπροστά στην αμερικανική πρεσβεία, "Η Χέδερ ζει, τσακίστε τους Ναζί", είναι ελπιδοφόρο. Όπως και το να σχηματίζουν αλυσίδα μπροστά στους ματατζήδες, εμποδίζοντάς τους να χτυπήσουν το μπλοκ των μεταναστών, χωρίς να πτοούνται από την προβοκάτσια με τους δήθεν αντιεξουσιαστές που προκάλεσε(;) και τα χημικά που έπεσαν.

Περίπου 3.000 νέοι άνθρωποι άφησαν τις καφετέριες και την ξεκούρασή τους -"σαββατόβραδο με κωλοζέστη", όπως σχολίασε ξεφυσώντας μια πιτσιρίκα δίπλα μου- για να απαιτήσουν να μην επιστρέψει ο φασισμός.
Η σκέψη αυτή με γέμισε χαρά για κάμποσες μέρες.