Δευτέρα 16 Ιανουαρίου 2017

Ποτέ δεν υπήρξαμε πιο βάρβαροι!

Καλή εβδομάδα.
Χθες βράδυ είδα μέρος ενός ντοκιμαντέρ με τίτλο UNITY (1015), που εξετάζει τη συμπεριφορά μας απέναντι στο είδος μας, στα υπόλοιπα είδη και στον πλανήτη, με την ερώτηση αν ξεπεράσαμε τη βαρβαρότητα. Για να μην σας κουράζω, όχι, δεν την έχουμε ξεπεράσει. Ίσα ίσα.
Θα πάψουμε να είμαστε βάρβαροι όταν επιτέλους σεβαστούμε τη ζωή. Στην όποια μορφή της.


Το ντοκιμαντέρ τονίζει την υποκρισία μας: ενώ σπεύδουμε να σώσουμε τα δελφίνια, αλιεύουμε τόνους οστρακόδερμων που βράζουμε ζωντανά, επειδή δεν είναι καθόλου χαριτωμένα!
Χαϊδεύουμε σκατζοχοιράκια, κουκουβαγάκια και άλλα μικρά ζωάκια που δεν τρώμε, ενώ σκοτώνουμε αδίστακτα τα νεογέννητα μοσχαράκια, προκειμένου να αρμέγουμε εμείς τις μανάδες τους. Η ζήτηση για γάλα αυξάνεται διαρκώς στον δυτικό κόσμο. Η συμπόνια για την αγελάδα που θρηνεί, καθόλου.
Αγγίζουμε όμως νέες κορυφές απανθρωπιάς: αυτές τις μέρες, η ιστοσελίδα AVAAZ συγκεντρώνει υπογραφές για να απαγορευτεί στην ΕΕ η αφαίμαξη εγκύων φοράδων, που τις εξαντλεί μέχρι θανάτου. Το αίμα τους, βλέπετε, περιέχει ορμόνες, οι οποίες πωλούνται από φαρμακοβιομηχανίες σε χοιροτροφεία! Αμφιβάλλω αν υπάρχουν πολλοί που θα είναι διατεθειμένοι να κάνουν μποϊκοτάζ, έστω κι αν το άλογο είναι από τα πιο αγαπητά μας ζώα.
Η λέξη κλειδί είναι το "ζώο", δηλαδή υποδεέστερο. Ωστόσο, η συμπεριφορά μας απέναντι στο είδος μας είναι εξίσου απάνθρωπη, έστω κι αν καμιά φορά η θέα ενός νεκρού παιδιού σε μια παραλία μάς γεμίζει θλίψη. Ύστερα από λίγο συνερχόμαστε και συνεχίζουμε.
Εν ολίγοις, η ενσυναίσθησή μας, η ικανότητα δηλαδή να νιώθουμε τον πόνο των άλλων, είναι εξαιρετικά επιλεκτική.

"Όχι ίδιοι, μα ίσοι"

Τις μέρες του χιονιά, πουλιά και ζώα δοκιμάστηκαν σκληρά. Παγωμένα και εξαντλημένα από το κρύο, δεν είχαν τη δύναμη να πετάξουν ή να τρέξουν, οπότε κάποιοι ούγκανοι βρήκαν την ευκαιρία να τα σκοτώσουν σωρηδόν. Όχι για να τα φάνε. Για την, αδιανόητη για μένα, ευχαρίστηση να σκοτώνεις.
Το κυνήγι απαγορεύτηκε μέχρι μεθαύριο! Απορία: ποιος θα τολμήσει να τους ελέγξει; Έχετε ιδέα πόσο επικίνδυνοι και αδίστακτοι είναι οι λαθροκυνηγοί;
(Την πρόταση να απαγορευτεί το κυνήγι γενικώς δεν τολμώ ούτε να την κάνω. Μια ολόκληρη βιομηχανία όπλων, εστιατορίων, στολών κλπ βασίζεται πάνω σε αυτό το... ευγενές άθλημα.)


Σήμερα που βλέπουμε ότι ο πλανήτης αλλάζει δραματικά και ραγδαία είναι καιρός να αλλάξουμε μυαλά. Ντοκιμαντέρ όπως το "UNITY" ή το εξίσου εξαιρετικό "Ο άρτος ημών ο επιούσιος" (μπορείτε να το δείτε εδώ) προσπαθούν να δείξουν το δρόμο. Φοβάμαι, όμως, ότι δεν θα προλάβουμε να αλλάξουμε εγκαίρως, και φυσικά θα την πληρώσουν αρχικά οι πιο αδύναμοι, για να ακολουθήσουν όλοι οι υπόλοιποι.
Όσο για το τι μπορεί να κάνει ο καθένας μας, δεν θα το πω εγώ. Είστε μεγάλα παιδιά και μπορείτε να κάνετε την αυτοκριτική σας.

8 σχόλια:

Mia Petra είπε...

Έχεις δίκιο, αυτές τις ημέρες είδα πάρα πολλά αδέσποτα ζώα (σκύλους) να αναζητούν φαγητό.. Δεν ξέρω ποιος είπε ότι "γνώρισα τους ανθρώπους κι αγάπησα τα ζώα", αλλά αν δεν αγαπιέται πρώτα ο άνθρωπος από άνθρωπο, είμαστε καταδικασμένοι κι εμείς και τα ζώα. Αλλά τα καημένα τα ζώα τι φταίνε;..

Velvet είπε...

"αν δεν αγαπιέται πρώτα ο άνθρωπος από άνθρωπο, είμαστε καταδικασμένοι κι εμείς και τα ζώα". Αυτο

KOYKLITIS είπε...

Εγώ πάλι δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω την ευαισθησία μας απέναντι στα σκυλιά που σφάζουν και τρώνε οι Πακιστανοί και την ανοχή μας απέναντι στα αρνιά τα κατσίκια τα κοτόπουλα και κάθε άλλο ζώο που θανατώνεται για να γεμίζει το τραπέζι μας.
Και μια παρατήρηση:Όσους "φιλόζωους" έχω γνωρίσει μισούν πολύ τους ανθρώπους.
Μετά από αυτά και για να μη το μακραίνω στέκομαι σε αυτό που λέει η Mia Petra,
"αν δεν αγαπιέται πρώτα ο άνθρωπος από άνθρωπο, είμαστε καταδικασμένοι κι εμείς και τα ζώα."
Και επειδή έχουμε καιρό να τα πούμε σου στέλνω μια ζεστή καληνύχτα και σου εύχομαι καλή χρονιά Λωτο.

akrat είπε...

Τώρα τι καλή χρονιά να ευχηθώ... μας έκανες την καρδιά τσαντάλια... αλλά τες πάντων ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ

Λωτοφάγος είπε...

@ Το ξέρω ότι είσαι "ο πιο πιστός φίλος του σκύλου", Πέτρα, μα θα μου επιτρέψεις να πω ότι τα αδέσποτα που υποφέρουν περισσότερο είναι τα γατιά. Γι' αυτό και ο μέσος όρος ζωής τους είναι 2-3 χρόνια. Μέχρι να πεθάνουν,συνήθως από κάποιο αυτοκίνητο, πάσχουν από διάφορα δερματικά και καρκίνους, ενώ τα δικά τους μωρά πετιούνται στους κάδους των σκουπιδιών.
Όμως, όπως λέει κι ο Κουκλίτης, κυρίως δεν λυπόμαστε καθόλου τα ζώα που τρώμε. Άσε που τα σκοτώνουμε ΚΑΙ για να ταΐσουμε τα αγαπημένα μας κατοικίδια.

Λωτοφάγος είπε...

@ Δεν πιστεύω ότι μπορούμε να αγαπήσουμε όλους τους ανθρώπους, Velvet, αλλά αν σεβαστούμε το δικαίωμά τους στη ζωή και την ελευθερία, είναι μια καλή αρχή.

Λωτοφάγος είπε...

@ Καλή χρονιά, Κουκλίτη. Χαίρομαι πολύ που είσαι πάλι εδώ.
Στο UNITY δείχνει δύο τύπους με φορτηγάκι να αρπάζουν το μοσχαράκι μιας αγελάδας για να το σφάξουν και να εκμεταλλευτούν το γάλα της. Η δύστυχη το φωνάζει, τρέχει να το δει, ενώ εκείνο μένει στην καρότσα κουλουριασμένο και τρομοκρατημένο. Καθώς το φορτηγάκι με το μωρό της απομακρύνεται, εκείνη τρέχει από πίσω!
Και πες μου: τι διαφορετικό θα έκανε μια γυναίκα; Αυτό ακριβώς εννοώ.

Λωτοφάγος είπε...

@ Την καρδιά σας θέλω να συγκινήσω, Ακράτ. Μήπως σιγά σιγά αρχίσουμε να αλλάζουμε και να συμπονούμε όλες τις μορφές ζωής. Που έχουν τα ίδια δικαιώματα, αλλά τους τα αφαιρούμε.
Καλή χρονιά με καλύτερα μυαλά.