Κυριακή 7 Αυγούστου 2016

Οι "αόρατες" γυναίκες

Όταν ήμουν στο Δημοτικό, στα μέσα της δεκαετίας του 1960, πίστευα όπως όλοι ότι τα σκουπίδια χάνονται σε ένα είδος Καιάδα, ακόμα κι αν τα πετάς στο δρόμο. Κάτι σαν εξαέρωση, ας πούμε. Μάταια ο διευθυντής μάς απειλούσε με πρόστιμο. Μέχρι που κάποια μέρα, στην πρωινή προσευχή, χτύπησε την ευαίσθητη χορδή μου: "Τουλάχιστον λυπηθείτε την κυρία Μαρία που τα μαζεύει", μας είπε.
Η κυρία Μαρία ήταν η καθαρίστρια του σχολείου: ηλικιωμένη, λίγο καμπούρα και αδύνατη σαν κλαράκι. Εκείνη η φράση με ταρακούνισε πραγματικά. Έπαψα να πετάω οτιδήποτε, την καλημέριζα κάθε πρωί και παραμέριζα με σεβασμό για να περάσει. Ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι ήταν ο αόρατος άνθρωπος, που φρόντιζε για εμάς.
Τώρα που το σκέφτομαι, η κυρία Μαρία με "έσπρωξε" άθελά της προς την Οικολογία.

Τον καυτό Δεκέμβρη του 2008, η Κωνσταντίνα Κούνεβα δέχτηκε δολοφονική επίθεση με βιτριόλι, επειδή αγωνιζόταν για τα δικαιώματα των καθαριστριών που απασχολούσε η εταιρεία ΟΙΚΟΜΕΤ. Οι νοσοκομειακοί γιατροί κατάφεραν να της σώσουν τη ζωή, αλλά δικαιοσύνη δεν αποδόθηκε. Ίσως επειδή η εταιρεία συνδέεται με το ΠΑΣΟΚ. Πάντως, επιτέλους οι καθαρίστριες έπαψαν να είναι αόρατες.
Με τις μνημονιακές απολύσεις, οι εργολάβοι μπήκαν για τα καλά στους δημόσιους οργανισμούς. Με 350 ευρώ και χωρίς εργασιακά δικαιώματα, ανάγκαζαν φτωχές γυναίκες να δουλεύουν ασταμάτητα, ενώ εκείνοι τσέπωναν τουλάχιστον τα διπλάσια. Υπάρχουν καταγγελίες ότι απασχολούσαν τους ίδιους ανθρώπους σε δύο διαφορετικά πόστα, με ένα μεροκάματο.

 Επειδή τίποτε δεν είναι ειδυλλιακό στα εργασιακά (σκίτσο του Κ.Γρηγοριάδη)

Όταν η νέα κυβέρνηση εδέησε να ασχοληθεί με το θέμα, διαπίστωσε πως επρόκειτο για λερναία ύδρα που διαπλεκόταν με διοικητές ιδρυμάτων και οργανισμών. Κι όταν προσπάθησε να αλλάξει τους διοικητές νοσοκομείων, αυτοί... αρνούνταν να φύγουν! Οι νέοι διοικητές προσπαθούν να πετάξουν έξω τους εργολάβους (εδώ). Αποτέλεσμα; Συνελήφθησαν ο διοικητής και ο υποδιοικητής του νοσοκομείου Τρικάλων και απειλούνται με μηνύσεις τα αντίστοιχα στελέχη του νοσοκομείου Καβάλας.

17.000 ευρώ μηνιαίως θα εξοικονομεί το νοσοκομείο Τρικάλων, χάρη στις ατομικές συμβάσεις που έκλεισαν με τις καθαρίστριες, οι οποίες πλέον θα έχουν διπλάσιο μισθό και όλα τα εργασιακά δικαιώματα. Η επόμενη κόπρος του Αυγείου είναι τα λεωφορεία, όπου ο εργολάβος απέλυσε απλήρωτες εργαζόμενες, επειδή απεργούσαν, ενώ χθες χτύπησε τη μία από αυτές!

Η ιστορία δεν έχει τελειώσει. Είναι πολλά τα λεφτά, Άρη, και κανένας δουλέμπορος δεν θέλει να τα χάσει. Επιπλέον, η νέα διοίκηση του ΟΣΥ κάνει τα στραβά μάτια (εδώ).
Κάθε μικρή νίκη, όμως, ενθαρρύνει τις υπόλοιπες. Ξέρουν πως οι δικαστικοί σπανίως τις δικαιώνουν, αλλά εκείνες επιμένουν. Αγωνίζονται για να καθιερωθούν και σε αυτόν τον τομέα οι ατομικές συμβάσεις.

2 σχόλια:

Μαρία Νικολάου είπε...

Το ότι η δικαιοσύνη δεν δικαιώνει τέτοιες περιπτώσεις δεν πρέπει να πτοούμαστε. Όπως έλεγα και σε συναδέλφους μου, η απεργία μπορεί φαινομενικά να μην αλλάζει κάτι σε μια εταιρία που είσαι αναλώσιμος, άμεσα και εύκολα αντικαταστάσιμος, αλλά αν σταματήσουμε να κάνουμε, μετά η απεργία θα πάψει να είναι δικαίωμα.
Όσο υπάρχει δράση θα υπάρχει και αντίδραση. Αν παραδοθούμε στην σιγουριά πως θα χάσουμε, στο τέλος δεν θα προσπαθήσουμε ξανά ποτέ.

Καλημέρα και καλή Κυριακή Λωτοφάγε.



Λωτοφάγος είπε...

Έτσι είναι Μαρία μου. Ποτέ δεν κερδίζεις αν δεν αγωνιστείς.
Μετά την επίθεση στην Κούνεβα, ανακάλυψα πόσο άθλια συμπεριφερόμαστε όλοι σε αυτούς τους ανθρώπους, αφού ποτέ δεν τις βλέπουμε.
Καλό απόγευμα και καλή εβδομάδα.