Μια κρύα βραδιά κατέβαινα βιαστικά τη Στουρνάρα κοιτώντας αφηρημένα προς την Πατησίων, όταν δεξιά μου φάνηκε κάτι δυσοίωνα σκοτεινό. Στράφηκα ασυναίσθητα και είδα τον τοίχο του Πολυτεχνείου καλυμμένο με μαύρες και λευκές πινελιές.
Ελάχιστοι άνθρωποι γύρω, στο δρόμο η κίνηση είχε αραιώσει. Κανείς δεν έδειχνε να προσέχει την αλλαγή. Στάθηκα και προσπάθησα να καταλάβω το μοτίβο. Ήταν λες και το βαθύ σκοτάδι αναρριχόταν αργά και κύκλωνε το κτήριο, ενώ οι λευκές γραμμές πάλευαν να επιβιώσουν. Ανατρίχιασα. Απομακρύνθηκα βιαστικά και το ξέχασα.
Δυο-τρεις μέρες αργότερα, άρχισε η συζήτηση για το γκράφιτι του Πολυτεχνείου. Μεγαλοστομίες τύπου "βανδαλισμός", "ναρκισσισμός των δραστών", "δείχνει ένα τεράστιο εγώ", "θα βανδαλίσουν και τον Παρθενώνα σε λίγο;" γέμιζαν ιστοσελίδες και εφημερίδες.
Μάλλον όλοι αυτοί είχαν χρόνια να δουν το παρατημένο, βρόμικο και μουντζουρωμένο κτήριο. Ή ξέχασαν πόσο ελεεινό έδειχνε πριν. Όπως οι περισσότεροι δημόσιοι χώροι, εκτός από την Τριλογία της Πανεπιστημίου.
Πάντως, μερικοί χαίρονται επειδή το γκράφιτι έδωσε αφορμή για συζήτηση. Ενδιαφέρουσα η ανάρτηση του Groucho Marxism εδώ
Σήμερα άρχισε ο καθαρισμός, παρά τις προσπάθειες μερικών πολιτών να τον σταματήσουν. Πολύ σωστά, ο @Galaxyarchis σχολίασε ειρωνικά, "Αποκάλυψη αρχαίας τοιχογραφίας":
Τι συνήθεια σε αυτή τη χώρα να ολοφύρονται όλοι για κάτι το οποίο αγνοούσαν πριν! Ή για κάποιον, του οποίου είχαν ξεχάσει την ύπαρξη μέχρι το θάνατό του. Μάλλον ο θρήνος του χορού στην αρχαία τραγωδία βρίσκεται στο αίμα μας!
Επειδή κι αυτό θα ξεχαστεί όπως όλα τα άλλα που μας ξεβολεύουν για λίγο -ο θάνατος του Βαγγέλη Γιακουμάκη, π.χ.- δείτε κι αυτή την ιδέα εικαστικής παρέμβασης που ανέβασε στο τουίτερ το Βατράχι, για να χαμογελάσετε λίγο:
 |
| (Η φωτογραφία δεν είναι δική μου. Το τελευταίο που σκέφτηκα ήταν να το φωτογραφίσω!) |
Ελάχιστοι άνθρωποι γύρω, στο δρόμο η κίνηση είχε αραιώσει. Κανείς δεν έδειχνε να προσέχει την αλλαγή. Στάθηκα και προσπάθησα να καταλάβω το μοτίβο. Ήταν λες και το βαθύ σκοτάδι αναρριχόταν αργά και κύκλωνε το κτήριο, ενώ οι λευκές γραμμές πάλευαν να επιβιώσουν. Ανατρίχιασα. Απομακρύνθηκα βιαστικά και το ξέχασα.
Δυο-τρεις μέρες αργότερα, άρχισε η συζήτηση για το γκράφιτι του Πολυτεχνείου. Μεγαλοστομίες τύπου "βανδαλισμός", "ναρκισσισμός των δραστών", "δείχνει ένα τεράστιο εγώ", "θα βανδαλίσουν και τον Παρθενώνα σε λίγο;" γέμιζαν ιστοσελίδες και εφημερίδες.
Μάλλον όλοι αυτοί είχαν χρόνια να δουν το παρατημένο, βρόμικο και μουντζουρωμένο κτήριο. Ή ξέχασαν πόσο ελεεινό έδειχνε πριν. Όπως οι περισσότεροι δημόσιοι χώροι, εκτός από την Τριλογία της Πανεπιστημίου.
Πάντως, μερικοί χαίρονται επειδή το γκράφιτι έδωσε αφορμή για συζήτηση. Ενδιαφέρουσα η ανάρτηση του Groucho Marxism εδώ
Σήμερα άρχισε ο καθαρισμός, παρά τις προσπάθειες μερικών πολιτών να τον σταματήσουν. Πολύ σωστά, ο @Galaxyarchis σχολίασε ειρωνικά, "Αποκάλυψη αρχαίας τοιχογραφίας":
Τι συνήθεια σε αυτή τη χώρα να ολοφύρονται όλοι για κάτι το οποίο αγνοούσαν πριν! Ή για κάποιον, του οποίου είχαν ξεχάσει την ύπαρξη μέχρι το θάνατό του. Μάλλον ο θρήνος του χορού στην αρχαία τραγωδία βρίσκεται στο αίμα μας!
Επειδή κι αυτό θα ξεχαστεί όπως όλα τα άλλα που μας ξεβολεύουν για λίγο -ο θάνατος του Βαγγέλη Γιακουμάκη, π.χ.- δείτε κι αυτή την ιδέα εικαστικής παρέμβασης που ανέβασε στο τουίτερ το Βατράχι, για να χαμογελάσετε λίγο:
5 σχόλια:
Κάποιοι μας δουλεύουν μου φαίνεται. Ατή η ¨εικαστική¨ παρέμβαση για να επιτευχθεί χρειάζεται κάποιες μέρες και απαιτούνται σκαλωσιές. Κανείς δεν το αντιλήφτηκε τότε;
Συμφωνώντας μαζί σου έχω να πω ότι και πριν δεν νομίζω ότι είχε καλύτερη όψη.
Όλα είναι ο καθρέφτης μας. Και το είδωλο έχει χάσει τη λάμψη του, αν την είχε και ποτέ... Καλό σου βράδυ.
@ Το θέμα είναι πως άργησαν να αντιδράσουν γενικότερα, Κουκλίτη. Πάντως, δεν υπάρχει αστυνομία το βράδυ εκεί γύρω. Τουλάχιστον όχι εμφανώς.
@ Καλό σου βράδυ, Πέτρα μου. Όπως τα λες είναι.
Προσωπικά πάντα πονούσα γι αυτό το κτήριο, τότε που το έκαιγαν, μετά στην κατάσταση που βρισκόταν. Είναι ένα σύμβολο πάνω απ' όλα. Όταν ήμουν έφηβη ήθελα να σπουδάσω εκεί μόνο και μόνο επειδή ήταν το Πολυτεχνείο του '73!
Γενικά δεν καταλαβαίνω το οτι κάποιος παρεμβαίνει έτσι σε ένα τόσο όμορφο, σπουδαίο κτήριο. Το καταλαβαίνω σε ένα άσχημο τοίχο, γυμνό, εγκαταλειμμένο.
Δημοσίευση σχολίου