Κυριακή 15 Μαρτίου 2015

Τίποτε κάτω από το χαλί!

Αυτές τις μέρες θρηνούμε το θάνατο δύο νέων ανθρώπων, που υπήρξαν θύματα κοινωνικών προβλημάτων τα οποία συζητάμε ποτέ:
  • Της 17χρονης Νατάσας, που έπεσε από μπαλκόνι ξενοδοχείου της Ρώμης, κατά τη διάρκεια πενθήμερης εκδρομής, και
  • του 20χρονου Βαγγέλη Γιακουμάκη, που βρέθηκε νεκρός κοντά στη λίμνη Παμβώτιδα Ιωαννίνων.
Ως κοινωνία συνηθίζουμε να στρουθοκαμηλίζουμε, κατά το κοινώς λεγόμενον -αν και οι στρουθοκάμηλοι αρνούνται ότι συμπεριφέρονται σαν τους Έλληνες. 
Κρύβουμε τους σκελετούς μας στη ντουλάπα και αρνούμαστε την ύπαρξη της... ντουλάπας!
  • Οι πενθήμερες εκδρομές διαφθείρουν τους διοργανωτές -αφού είναι πολλά τα λεφτά, Άρη!-, ταλαιπωρούν τους καθηγητές, στραγγίζουν οικονομικά τους γονείς και αφήνουν μονάχα κάποιες αναμνήσεις ξέφρενης μέθης από νοθευμένα ποτά. Έστω και αν ο θάνατος του κοριτσιού δεν έχει σχέση με αλκοόλ, μήπως είναι ευκαιρία να ξανασχεδιάσουμε τις σχολικές εκδρομές, χωρίς να τις καταργήσουμε
  • Οι νταήδες υπήρχαν πάντα στα σχολεία. Φαίνεται, όμως, ότι το διαδίκτυο και η ηλίθια άποψη "αν καταγγείλω, γίνομαι ρουφιάνος" έχουν ανοίξει τεράστια πεδία δράσης για αυτούς. Τον τελευταίο καιρό δημοσιεύονται μαρτυρίες μαθητών, άρθρα δημοσιογράφων και διαδικτυακά κείμενα, που περιγράφουν σκηνές βγαλμένες από την ταινία Κουρδιστό Πορτοκάλι του Κιούμπρικ ή το βιβλίο Λοντονιστάν του Μαλκάνι. Τι ακριβώς κάνουν οι εκπαιδευτικοί; Γιατί δεν ανησυχούν οι γονείς; Ή μήπως δεν βλέπουν τα σημάδια;

Απορία: Μετά την ανακάλυψη της σορού του Βαγγέλη, θα σκουπίσουμε τα δάκρυα και θα ξαναγυρίσουμε στις δουλειές μας ή θα συζητήσουμε σοβαρά το μπούλινγκ και θα καταλήξουμε σε κάποια μέτρα, κύριε Αριστείδη Μπαλτά μου;

Δείτε ένα βιντεάκι που έφτιαξε μια οργάνωση στη Σιγκαπούρη. Το παιδάκι λέει, "Δεν θέλω να το μοιραστώ. Αν κάτσω ήσυχα, ίσως περάσει".  Αν, όμως, εσείς το μοιραστείτε, το βιντεάκι θα γίνει ακόμα μικρότερης διάρκειας:


6 σχόλια:

Μαρία Κανελλάκη είπε...

Δεν χρειάζονται σχόλια και πολλά λόγια. Έγραψες επί της ουσίας και εκφράζεις την πλειοψηφία των ανθρώπων που -αν και δεν γνώριζαν προσωπικά τα παιδιά αυτά- τα ένιωθαν δικά τους. Δικά μας.
Μαζί με το "γαμώτο" μας, ας κάνουμε επιτέλους το αυτονόητο. Να μη σιωπούμε!

BUTTERFLY είπε...

Το βιντεο ειναι απλα εξαιρετικο, φυσικα θα το μοιραστω για να διαδοσουμε το μηνυμα ΜΙΛΑ!!!!

Λωτοφάγος είπε...

@ Το ζήτημα είναι, Μαρία μου, να συνεχίσουμε να συζητάμε, να νιώθουμε δικά μας όλα τα παιδιά, να αντιμετωπίσουμε και τις δικές μας προκαταλήψεις.
Δεν είναι εύκολο, μα ας ξεκινήσουμε επιτέλους.

Λωτοφάγος είπε...

@ Ευχαριστώ, Πεταλούδα μου. Ας μιλήσουμε όλοι, λοιπόν. Με αυτά που ακούω, ελάχιστοι έχουν γλιτώσει τη χλεύη ή την κακοποίηση μικροί.

Woman in Blogs είπε...

Αρκεί να μην ξανκάνουμε παρέα οποιονδήποτε... νταή για αρχή! Μα, δεν θα κάνουμε ούτε κι αυτό...
Καλά έκανες κι ανέφερες και το περιστατικό της Ιταλίας: αυτές οι εκδρομές δεν είναι τίποτα περισσότερο από ό,τι γράφεις, κι επιπλέον, μια ακόμα ευκαιρία να... ενδώσουν οι μαθητές στους νταήδες, να... ξεπεράσουν τα όριά τους.

Λωτοφάγος είπε...

@ Τελετές ενηλικίωσης τις αποκαλούν κάποιοι, καλή μου φίλη. Αν περιλαμβάνουν μύηση στη διαφθορά, βίαιη συμπεριφορά και χλευασμό για όποιον διαφωνεί, τότε πράγματι είναι.