Παρασκευή 5 Απριλίου 2013

Στημένη χυδαιότητα

Δεν ξέρω πώς να περιγράψω την αναγούλα που ένιωσα χτες, διαβάζοντας τους αηδιαστικούς διαλόγους στην Προανακριτική. 
Όχι για τον Κασιδιάρη. Αυτός είναι ένα αλαζονικό κ@λόπαιδο, που ξεχωρίζει ανάμεσα στους γκάου συντρόφους του επειδή ξέρει λίγο καλύτερα ελληνικά, και παίζει το ρόλο ο οποίος του ανατέθηκε. Από τους εφοπλιστές, από τη CIA, από τη Μπίλντεμπεργκ, αδιάφορο.

Για τον Βενιζέλο, μιλώ, ο οποίος "κυοφόρησε" όλους σχεδόν τους νόμους και τα μνημόνια που μας διαλύσανε τη ζωή -και  όχι πνευματικότητα, φυσικά, όπως ισχυρίστηκε.
Για τη λίστα που απέκρυψε μαζί με τους άλλους, προκειμένου να ληστέψουν ανυπεράσπιστους πολίτες.
Για το θράσος του να ζητάει και τα ρέστα.
Για τον σεξισμό που ξερνούσε με κάθε του λέξη απέναντι στη Ζωή Κωνσταντοπούλου.
Ας μην παρεξηγηθώ: δεν τη συμπαθώ καθόλου. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει πως ο οποιοσδήποτε -πόσω μάλλον κάποιος που ενέχεται σε τόσα σκάνδαλα- έχει το δικαίωμα να θίγει την υπόστασή της ως ανθρώπου και ως γυναίκας. 

Η χθεσινή μέρα απέδειξε περίτρανα ότι η Δημοκρατία είναι ένα πουκάμισο αδειανό σε αυτόν τον τόπο. 
Κι ότι η κυβέρνηση του Τριωδίου δεν έχει κανέναν σκοπό να αντλήσει εσοδα από οποιαδήποτε λίστα. Για ευνόητους λόγους. Και είναι διατεθειμένη να κάνει τα πάντα για να το αποφύγει.

2 σχόλια:

Διαχειριστής είπε...

Έτσι είναι! Ποια Δημοκρατία, αυτό αναρωτιέμαι κι εγώ. Μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ και όλοι αυτοί πιστεύουν οτι έχουμε Δημοκρατία, γι αυτό παραμένουν και στο αξιοσέβαστο κοινοβούλιο!

Τη Ζωή πάντως τη συμπαθώ!!! Έχει τσαγανό, μαχητική!



Λωτοφάγος είπε...

Καλημέρα, Κερασιά.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τολμάει να κάνει το βήμα στο κενό. Φοβάται κάτι που δεν έχει ποτέ δοκιμαστεί. Και είναι κρίμα, διότι η βαθιά συντηρητική κοινωνία μας νομίζω πως θα δεχόταν με χαρά την αλλαγή -μετά το πρώτο σοκ, βεβαίως.