Δευτέρα 4 Μαρτίου 2013

Μια πρωτοποριακή απόφαση τουρκικού δικαστηρίου

Στις 16 Φεβρουαρίου έγραψα για το ηλίθιο διαφημιστικό μιας νέας τουρκικής σαπουνόπερας, το οποίο αναρωτιόταν αν μια γυναίκα μπορεί να ερωτευτεί τον βιαστή της!

Στις 7 Φεβρουαρίου, όμως, η Πόπη Παπαγεωργίου έγραψε στην εφημερίδα 6μέρες την παρακάτω ιστορία:
Επί μήνες η 43χρονη Ναφιγέ ζητούσε βοήθεια από τις τουρκικές αρχές, προκειμένου να γλιτώσει από έναν άντρα, ο οποίος την είχε βιάσει επανειλημμένα υπό την απειλή όπλου! Κανείς δεν της έδινε σημασία, όμως. Ούτε η μετακόμιση σε άλλη πόλη την απάλλαξε, αφού εκείνος την ακολούθησε και εκεί.
Η Ναφιγέ είδε κι αποείδε και τελικά δέχτηκε να τον συναντήσει σε στάση λεωφορείου. Όταν ο άντρας προσπάθησε και πάλι να τη βιάσει, εκείνη έβγαλε ένα μαχαίρι από την τσάντα της και τον σκότωσε.
Έμεινε προφυλακισμένη ένα χρόνο, μέχρι την 6η Φεβρουαρίου, οπότε το δικαστήριο την αθώωσε, με το σκεπτικό ότι η ψυχική κατάσταση της Ναφιγέ και η εκτίμηση ότι και να ξαναζητούσε βοήθεια, κανείς δεν θα τη βοηθούσε, την έκαναν να πιστεύει ότι «δεν είχε άλλη επιλογή» και της όπλισαν το χέρι.

 
Και η Π. Παπαγεωργίου καταλήγει: "Η πρωτοποριακή για την Τουρκία δικαστική απόφαση αντιμετωπίστηκε με ικανοποίηση από τις γυναικείες ενώσεις και τις οργανώσεις προστασίας ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που υπογραμμίζουν ωστόσο ότι η χώρα είναι ακόμα μακριά από τον δρόμο που οδηγεί στον χωρίς όρους σεβασμό των γυναικών."

Υποθέτω, πάντως, ότι ο δικαστής δεν αναρωτήθηκε μήπως θα ήταν πιο ρομαντικό η άπονη Ναφιγέ να είχε ερωτευτεί τον... επίμονο βιαστή της αντί να τον μαχαιρώσει. Αυτά υπάρχουν μόνο στα άρρωστα μυαλά σεναριογράφων και διαφημιστών μεγκάλων καναλιών.

4 σχόλια:

Μαζεστίξ είπε...

Οι Τούρκοι δείχνουν τη Φατμαγκιούλ, αλλά φαίνεται πως προοδεύουν.
Οι Έλληνες, που το παίζουν κι Ευρωπαίοι, εξοθωμανίζονται...

Μαρία Νικολάου είπε...

Πολύ ενδιαφέρον.
Αυτή την γυναίκα σκέφτομαι. Τι τραβούσε για να φτάσει σε αυτό το σημείο. Κόλαση.

Καλημέρα.

Λωτοφάγος είπε...

@ Ε, δεν προοδεύουν ακριβώς, Μαζεστίξ μου. Ο συγκεκριμένος δικαστής είναι απλώς η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα.
Στην Ανατολία το θύμα του βιασμού θεωρείται ντροπή για την οικογένεια -αν δεν εξαναγκαστεί να παντρευτεί τον βιαστή της.

Λωτοφάγος είπε...

@ Και εκείνο που με εντυπωσιάζει, Μαρία, είναι πως και στο σταθμό των λεωφορείων είχε τη δυνατότητα να την ξαναβιάσει!
Η ζωή της ξεπερνούσε τις ταινίες τρόμου!