Τρίτη 17 Ιουλίου 2012

Τι να θυμηθώ, τι να ξεχάσω!

"Θα σου φτιάξω ένα μπλογκ, για να καταγράφεις τις σκέψεις σου και να εκτονώνεσαι", μου είπε γελώντας η μεγάλη μου κόρη στις 16 Ιουλίου του 2007.

Για το σύμπαν του διαδικτύου ελάχιστα ήξερα τότε. Πόσω μάλλον για τα κοινωνικά δίκτυα που βρίσκονταν ακόμα στη παιδική τους ηλικία. Και ίσως η άγνοιά μου  να συνεχιζόταν, αν δεν υπήρχαν τα παιδιά μου. Κοντά τους έμαθα και μαθαίνω πάρα πολλά -όχι μόνο για το διαδίκτυο! Τις ευχαριστώ θερμά για αυτό.

Ελάχιστες εβδομάδες μετά, οι μπλογκερ μαζευτήκαμε στο Σύνταγμα, σε μια σιωπηλή διαμαρτυρία για την καταστροφική πυρκαγιά της Πάρνηθας και την αδράνεια της πολιτείας. Ήταν η πρώτη συγκέντρωση μέσω SMS. Τον ίδιο Σεπτέμβρη, λες και δεν είχε συμβεί τίποτε, η Νέα Δημοκρατία ξαναψηφίστηκε πανηγυρικά. Ακόμα και στην αμαρτωλή Ηλεία, όπου είχαν καεί χιλιάδες στρέμματα δάσους και καλλιεργειών!

Ένα χρόνο μετά, τον Σεπτέμβρη του 2008, τα τοξικά δάνεια των ΗΠΑ χτύπησαν τη Βρετανία και την Ισλανδία. Ο Κωστάκης δήλωνε με αυτοπεποίθηση ότι η οικονομία της Ελλάδας είναι θωρασκισμένη! Όταν η κυβέρνησή του πνίγηκε επιτέλους στα σκάνδαλά της, πήρε τη σκυτάλη ο Γιωργάκης τον Οκτώβρη του 2009, με την ιστορική φράση "Λεφτά υπάρχουν". Οι αυταπάτες των πασόκων διαλύθηκαν (;) λίγο αργότερα, όταν ο θαμώνας των καναλιών Ανδρέας Λοβέρδος δήλωσε ότι "Δεν υπάρχει σάλιο"!  (εδώ)

Στις 24 Απριλίου  του 2010, με φόντο το Καστελόριζο, ο Γιωργάκης μάς ανακοίνωσε ότι χάσαμε λίγη εθνική κυριαρχία, αλλά κερδίσαμε πολλά λεφτά από το ΔΝΤ! Στις 5 Μαΐου, η μεγαλειώδης διαδήλωση κατέληξε σε πένθος για  το θάνατο τριών ανθρώπων από εμπρησμό "αγνώστων" στη Marfin της Σταδίου. Κατά διαβολική σύμπτωση, η ίδια εταιρεία ευθύνεται για την υπαγωγή και της Κύπρου σε μνημόνιο.

Όλον αυτό τον καιρό, το ΠΑΣΟΚ μάς συκοφαντούσε σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη. Από το "κυβερνώ μια διεφθαρμένη χώρα" του Γιωργάκη μέχρι το "μαζί τα φάγαμε" και τους "κοπρίτες" δημόσιους υπαλλήλους του μπλαζέ Πάγκαλου, ο ελληνικός λαός δέχτηκε τόνους λάσπης και διασύρθηκε ως παρίας και παράσιτο στις αυλές των Ευρωπαίων. Η εικόνα δεν άλλαξε ούτε όταν μπήκαν σε καθεστώς εξαντλητικής λιτότητας η Πορτογαλία και η Ιρλανδία.

Και εκεί που δεν το περίμενε κανείς, τον Μάιο του 2011 συγκεντρώθηκαν οι πρώτοι Αγανακτισμένοι στο Σύνταγμα, αντιγράφοντας τους ισπανούς Indignados. Σε πείσμα όσων τους αντιμετώπισαν με περιφρόνηση (ΚΚΕ),  οι Αγανακτισμένοι παρέμειναν εκεί μέχρι τα τέλη Ιουνίου, όταν η σφοδρή επίθεση των ΜΑΤ διέλυσε το κίνημα με τόνους χημικών και απίστευτη βία! Κατά τη διάρκεια αυτού του μήνα, η Πλατεία είχε χωριστεί σε Πάνω και Κάτω. Οι Πάνω ήταν κατά κανόνα ψηφοφόροι των δύο τέως μεγάλων κομμάτων, που αισθάνονταν προδομένοι. Φώναζαν συνθήματα και μούτζωναν. Έδιωχναν τις ομάδες της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, αλλά άφηναν να εξαπλώνονται κάτι περίεργες σημαίες και πανό, που παρέπεμπαν σε εθνικοσοσιαλισμό. Οι Κάτω εξερευνούσαν τα όρια της Άμεσης Δημοκρατίας και προσείλκυαν νέους και  ανένταχτους ανθρώπους.

Η κυβέρνηση του Γιωργάκη διαλύθηκε ησύχως, αλλά, αντί για εκλογές, τη σκυτάλη ανέλαβε ο τραπεζίτης Λουκάς Παπαδήμος, σύμβουλος του Σημίτη την εποχή της δημιουργικής λογιστικής, με την οποία μπήκαμε στην Ευρωζώνη που αποδείχτηκε ο τάφος μας! Το μόνο που κατάφερε ήταν να φτάσει τον αριθμό των ανέργων στο 1,5 εκατομμύριο, να διαλύσει τη μεσαία τάξη και να βυθίσει τα φτωχά στρώματα στην απόγνωση.

Πριν από δύο μήνες, κάτι φάνηκε να αλλάζει, όταν τα δύο κόμματα καταποντίστηκαν, αλλά τρεις εβδομάδες τρομοκράτησης ήταν αρκετές, για να δούμε το απίστευτο: κυβέρνηση του πρώτου, του τρίτου και του πέμπτου κόμματος! Εκατομμύρια ανόητοι πίστεψαν πως οι "κουμουνιστές" θα τους πάρουν τα σπίτια και ότι θα πέσουν πάνω μας οι επτά πληγές του Φαραώ.

Το ΚΚΕ πλήρωσε την ανοησία του χάνοντας τις μισές του ψήφους. Ταυτόχρονα, εκμεταλλευόμενη την απήχησή της στην Πάνω Πλατεία, αλλά και σε υποβαθμισμένες περιοχές του κέντρου της πόλης, η Χρυσή Αυγή μπήκε στη Βουλή με το τρομακτικό 7%!

Πριν από 5 χρόνια, η Χώρα της Λήθης φύτρωσε στο διαδίκτυο. Είδε τη γέννηση της Αραβικής Άνοιξης, την καταστροφή της Φουκουσίμα με άγνωστες ακόμα συνέπειες,  την είσοδο του ΔΝΤ στην ΕΕ χάρη στον Γιωργάκη, την εξελισσόμενη νέα γερμανική επικυριαρχία, την ανταρσία της Ισλανδίας, την ταπείνωση της Ισπανίας και της Ιταλίας, την άνθιση της ιδιότυπης Αριστεράς στη Λατινική Αμερική και την άγρια διαμάχη στη Μέση Ανατολή.

Αυτά τα 5 χρόνια έκανα δεκάδες φίλους στην Ελλάδα και  το εξωτερικό. Μερικοί από αυτούς εγκατέλειψαν τη μπλογκόσφαιρα, καινούριοι προστέθηκαν. Συζητήσεις, ανταλλαγές εμπειριών, παρηγορητικά λόγια όταν κάποιοι βυθίζονται στην απελπισία. Άλλοτε μοιάζουμε με ομάδες αλληλοβοήθειας και άλλοτε με γραφικούς καφενόβιους. Όπως τη βρίσκει κανείς...

Στο μεταξύ, χιλιάδες νέοι ξενιτεύτηκαν για να βρουν δουλειά -μεταξύ τους και οι κόρες μου. Κάποιες φορές γράφω μόνο για αυτές. Άλλες φορές εκπέμπω SOS στους νυχτόβιους, Και άλλοτε, απλώς επικοινωνώ με τους φίλους μου. 

Σας ευχαριστώ και συνεχίζω.

12 σχόλια:

Velvet είπε...

Αν ολα αυτα που γραφεις
τα ξαναδιαβαζαν
οι αληθινοι λωτοφαγοι
θα επρεπε να αυτοκτονησουν
οχι απο απογνωση οπως συμβαινει
αλλα απο ντροπη

______

ΥΓ.
Λαθος ονομα εχει η χωρα σου
Χωρα αφύπνισης θα ταιριαζε

Καλη συνεχεια

....

Διαχειριστής είπε...

Να τα εκατοστήσεις!

Ο παλιός είναι αλλιώς!

KOYKLITIS είπε...

Καλή συνέχεια λωτοφάγε και θέλω να σου πω πως χαίρομαι που είσαι ένας από τους φίλους που εκτιμώ χωρίς να γνωρίζω.
Και το λέω αυτό επειδή από τους φίλους που γνωρίζω πολλούς έπαψα να τους εκτιμώ…

Λωτοφάγος είπε...

@ Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, Velvet. Όπως τα κατέγραφα, απόρησα με την ταχύτητα των εξελίξεων. Και όσο πιο πρόσφατα είναι τα γεγονότα, τόσο πιο γρήγορες οι εξελίξεις!

Λωτοφάγος είπε...

@ Να είσαι καλά, Κρινοκερασιά. Συνέχισε να γράφεις και να συζητάμε. Χωρίς παρέα, δεν βγαίνει...

Λωτοφάγος είπε...

@ Σε ευχαριστώ, Κουκλίτη. Στο πέρασμα των χρόνων έχω χάσει πολλούς φίλους. Άλλους λόγω κομμάτων, άλλους γιατί μεγαλοπιάστηκαν και άλλους γιατί ξεπουλήθηκαν.
Απέκτησα και νέους φίλους, όμως. Κάποιους αρκετά νεότερους από μένα. Που είναι ακόμα καθαροί.

Ανώνυμος είπε...

λωτοφάγε έκανα ενα σχόλιο καπου εκει παλιά 1 Μαρτη 2010 στη χώρα της Λήθης μαζί και αλλος ενας ξενύχτης.Δεν είναι τίποτα το σπουδαίο αλλά ωστόσο κάνε το κόπο και κύτταξε το αν θέλεις.Για χαρά.βρεθηκα εκεί εντελώς τυχαία ετσι για να το ξέρεις

Μαζεστίξ είπε...

Έφτασες τα 5;
Μεγάλωσες!
:-)

Πάντως το συμπέρασμα φαίνεται να είναι πως μάλλοξ άξιζε τον κόπο να φτιάξεις (κι εσύ κι εμείς οι υπόλοιποι) αυτά τα μπλογκάκια για να γράφουμε τον πόνο μας, τις σκέψεις μας, την ελπίδα και την απογοήτευσή μας, να αλληλοενημερωνόμαστε...
Μαθαίνουμε τι σκέφτονται άνθρωποι που βρίσκονται μακριά από μας (από άλλη πόλη, χώρα ως και τη διπλανή μας πόρτα) αδιαμεσολάβητα και επικοινωνούμε.
Ωραία υπόθεση τα άτιμα!

Έτσι, όταν χρειάζεται να θυμηθούμε ανατρέχουμε στο αρχείο μας κι όταν χρειαστεί να ξεχαστούμε, ρουφάμε με όλη μας τη δύναμη λωτούς για να ταξιδέψουμε στη Χώρα της Λήθης...

Λωτοφάγος είπε...

@ Αγαπητέ Ανώνυμε, το σχόλιό σου στο παλιό μου εκείνο κείμενο με συγκλόνισε πραγματικά!
Τις ίδιες σκέψεις κάνω κι εγώ τις νύχτες, αν και δεν έχω τις δικές σου τραγικές εμπειρίες. Μοιράζομαι επίσης τα ίδια αισθήματα για τον λαοπλάνο του 1981. Όμως ο λαός είναι πάντα έτοιμος να πλανηθεί και να σαγηνευτεί.
Δεν καταλαβαίνω γιατί. Τίποτε δεν του δίδαξαν όλα αυτά τα χρόνια;
Χάρηκα που πέρασες, μακάρι να το κάνεις συχνά, καπετάνιε.

Λωτοφάγος είπε...

@ Ναι, άξιζε, Μαζεστίξ!
Να σου πω ένα μυστικό; Οι λωτοί δεν επιδρούν καθόλου πια!

akrat είπε...

ουφφφφφφ

μας έκανες πρωι πρωί την καρδιά μας.... περιβόλη...


με την καλή την έννοια...

Λωτοφάγος είπε...

@ Ανθισμένο περιβόλι, ελπίζω, αγαπητέ Ακράτ! :))
Καλή σου νύχτα (προς Τετάρτη)