Η αποχουντοποίηση που δεν έγινε

(Από το news47.gr)

Τριάντα χιλιάδες Χιλιανοί συγκρούονταν χθες επί 3 ώρες με αστυνομικές δυνάμεις, διαμαρτυρόμενοι για την προβολή μιας ταινίας σε θέατρο κοντά στο προεδρικό μέγαρο, η οποία αγιοποιεί τον Πινοτσέτ. Η αστυνομία χρησιμοποίησε δακρυγόνα και κανόνια νερού και συνέλαβε 25 διαδηλωτές, αλλά 14 αστυνομικοί και 2 δημοσιογράφοι τραυματίστηκαν.

Να θυμίσω ότι ο δικτάτορας Αουγούστο Πινοτσέτ ηγήθηκε πραξικοπήματος εναντίον του εκλεγμένου προέδρου Σαλβαδόρ Αγιέντε, στις 11 Σεπτεμβρίου του 1973, παρέμεινε στην εξουσία μέχρι το 1990 και πέθανε πλήρης ημερών το 2006.
Παρά τις προσπάθειες του ισπανού δικαστή Μπαλτάσαρ Γκαρθόν, o Πινοτσετ δεν δικάστηκε ποτέ, κυρίως χάρη στην κωλυσιεργία της βρετανικής κυβέρνησης.Υπολογίζεται ότι ήταν υπαίτιος για το θάνατο 3.225 ανθρώπων, ενώ έχουν καταγγελθεί 37.000 περιπτώσεις βασανισμών.

(Ο δικαστής Μπαλτάσαρ Γκαρθόν)

Δεν έγινε ποτέ κάθαρση για όλα αυτά τα εγκλήματα. Φύσει εσωστρεφείς, οι Χιλιανοί υποχρεώθηκαν να ξεχάσουν. Η εφαρμογή της συνταγής των λεγόμενων "παιδιών του Σικάγου" στην οικονομία της δύστυχης αυτής χώρας εξαθλίωσε τους ασθενέστερους, κατέστρεψε τον κοινωνικό ιστό και πρόσφερε τον ορυκτό πλούτο αντί πινακίου φακής σε ξένες πολυεθνικές. Στο εξαιρετικό ντοκιμαντέρ του "Πωλείται ζωή", ο Γιώργος Αυγερόπουλος δείχνει την πλήρη ιδιωτικοποίηση υπόγειων και υπέργειων υδάτων, η οποία καταδικάζει σε αργό θάνατο τους αγρότες.

(Η Καμίλα Βαγιέχο, αρχηγός των φοιτητών της Χιλής, αποδεικνύει ότι η ομορφιά μπορεί να συνυπάρχει με τον δυναμισμό και την εξυπνάδα)

Οι νεότερες γενιές των Χιλιανών, όμως, δείχνουν πιο διεκδικητικές: εδώ και μήνες, οι φοιτητές διαμαρτύρονται βίαια για τα πανάκριβα δίδακτρα, τα οποία τους εμποδίζουν να συνεχίσουν τις σπουδές τους, ενώ έχουν ήδη περάσει στην πολιτική διάσταση του κινήματος.

Στην Ελλάδα, αντίθετα, οι δικτάτορες καταδικάστηκαν σε ισόβια. "Όταν λέμε ισόβια, εννοούμε ισόβια", είχε πει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Της φυλακής τα σίδερα, όμως, (που δεν ήταν και τόσο βαριά για τους συγκεκριμένους) δεν εμπόδισαν τον Γεώργιο Παπαδόπουλο να ιδρύσει την ΕΠΕΝ. Γραμματέας της νεολαίας της ήταν αρχικά ο Μιχαλολιάκος και αργότερα ο Βορίδης. Στο πλαίσιο των καθηκόντων του, ο τελευταίος απαθανατίστηκε αίρων το τσεκούρι, λίγο πριν τον διαγράψει η ΕΦΕΕ.

Φέτος, σχεδόν 40 χρόνια μετά την πτώση της Χούντας, είδαμε τον Βορίδη και άλλους συνοδοιπόρους του να ορκίζονται υπουργοί της κυβέρνησης Παπαδήμου και τη Χρυσή Αυγή να εκλέγει βουλευτές! Οι απόγονοι των μαυραγοριτών και των γερμανοτσολιάδων έχουν πάρει θάρρος και ψηφίζουν τις παλιές τους αγάπες.
40 χρόνια μετά, έντρομοι ανακαλύπτουμε πως, στην πραγματικότητα, η αποχουντοποίηση δεν έγινε. Ότι κι εμείς κρύψαμε τα εγκλήματα εκεί όπου είχαμε κρύψει και τα άλλα, της Κατοχής και του Εμφυλίου: κάτω από το χαλί. Μόνο που το χαλί διαλύεται...