Στις φλέβες του τρέχει ιρλανδέζικο, γερμανικό και ιταλικό αίμα. Γεννήθηκε το 1940, στο Μοντεβιδέο της Ουρουγουάης. Πρακτικά είναι λευκός, σε μια ήπειρο όπου οι επιμειξίες των κατακτητών με τους ιθαγενείς και τους αφρικανούς σκλάβους υπήρξαν βίαιες και προκάλεσαν φυλετικούς διαχωρισμούς που ισχύουν ακόμα και σήμερα. (Ή, μήπως, σήμερα αναγεννώνται εξαιτίας της επιστροφής στον φασισμό;)
Ανακάλυψα τον Εδουάρδο Γαλεάνο στα φοιτητικά μου χρόνια, όταν διάβαζα με πάθος οτιδήποτε λατινοαμερικάνικο και οποιαδήποτε έκδοση του Εξάντα. Το "Μέρες και νύχτες αγάπης και πολέμου" (1978) με εντυπωσίασε. Συνέχισα με το εξαιρετικό "Οι ανοιχτές φλέβες της Λατινικής Αμερικής", το οποίο πρόσφατα ο Τσάβες προσέφερε δώρο στον Ομπάμα.
Εκείνο, όμως, που κυριολεκτικά με "έστειλε" είναι οι "Μνήμες φωτιάς": μια τριλογία, εκ των οποίων ο Εξάντας είχε εκδώσει μόνο τους 2 τόμους την δεκαετία του 1980, ενώ ο Πάπυρος εξέδωσε πρόσφατα και τους 3 σε νέα μετάφραση. Μέσα από μικρά, χρονολογημένα κείμενα, σαν χάντρες κομπολογιού, ο Γαλεάνο αφηγείται ολόκληρη την Ιστορία της Λατινικής Αμερικής, από την προκολομβιανή εποχή μέχρι και τον 20ό αιώνα.
Νομίζω ότι είναι μοναδική η ικανότητά του να περιγράφει λακωνικά, και ταυτόχρονα τρυφερά και ποιητικά, ιστορικά γεγονότα, πολέμους, μικρές ανθρώπινες στιγμές και αγώνες ολόκληρων λαών.
Υπέστη διώξεις και εξορίες για τις ιδέες του. Στα 72 του χρόνια εξακολουθεί να αγαπά τους νέους, τη βασανισμένη Λατινική Αμερική και τους λαούς που αγωνίζονται. Ακόμα κι εμάς αγαπάει, που σιχαινόμαστε ο ένας τον άλλον (ευτυχώς, δεν το ξέρει).
Τα πιο πρόσφατα και -τρόπον τινά πιο παγκόσμια- βιβλία του είναι οι "Καθρέφτες" από εκδ. Πάπυρος και "Ένας κόσμος ανάποδα" από εκδ. Πιρόγα.
Ο Πιτσιρίκος φιλοξενεί ένα βιντεάκι, στο οποίο ο Γαλεάνο μιλά για την καταδυνάστευση του σύγχρονου ανθρώπου από τον Φόβο. :
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου