Σωστό το σύνθημα, αλλά... τι παράγουμε;
Μέχρι πρότινος, θα απαντούσα "τίποτε". Καθώς, όμως, η ύφεση βαθαίνει, ολοένα και περισσότερα άρθρα αναφέρονται σε βιομηχανίες, βιοτεχνίες και καινοτόμες εταιρείες που υπήρχαν, μα δεν τις γνώριζα.
Έτσι, από άρθρο της Καθημερινής (31.12.11) έμαθα πως είναι εγχώριες οι εταιρείες παιδικών ενδυμάτων Lapin House, Marasil και Mandarino και ότι η χάρη τους φτάνει μέχρι τα Αραβικά Εμιράτα και τη Ρωσία!
Ελληνικές είναι επίσης οι Staff Jeans, Migato, Attrativo, Raxevsky, Toi & Moi και Blue Point (μαγιό), οι οποίες κάνουν σημαντικές εξαγωγές. Προφανώς, σε αυτές τις εταιρείες βρίσκουν δουλειά οι απόφοιτοι του ΤΕΙ Κλωστοϋφαντουργίας, η πλειονότητα των οποίων είναι παιδιά με ταλέντο.
Παρά το λίγο σαχλό όνομά της, η ελληνική βιομηχανία Folli Follie στέλνει κοσμήματα σε δεκάδες καταστήματα που διατηρεί σε ΕΕ, Κίνα, ΗΠΑ και Καναδά!
Η Φειδάς ΑΕ απασχολεί 1.000 εξειδικευμένους τεχνίτες -αποκλειστικά στην Ελλάδα, όπως λέει- για την παραγωγή των υποδημάτων Boxer, και δραστηριοποιείται σε Ρωσία, Βαλκάνια και Νορβηγία.
Σε όσους αγαπούν τα τουρσιά όπως εγώ, το κλείσιμο πριν από μερικά χρόνια της θρακικής συνεταιριστικής ΣΕΒΑΘ -που έφτιαχνε επίσης χυμό ντομάτας και πολύ καλό κέτσαπ- προκάλεσε θλίψη. Για την Ξάνθη, φυσικά, ήταν καταστροφή! Ευτυχώς, οι Αφοι Τσαρούχα εφαρμόζουν την ίδια παραδοσιακή συνταγή για αγγουράκια και πιπεράκια και λοιπά ξιδάτα, κι έτσι παρηγορήθηκα (www.tsarouchas.eu). Τα βρίσκετε στο Σκλαβενίτη, με την επωνυμία Μακεδονική Γη.
Οι χαρτοβιομηχανίες μας παρήγαν ανέκαθεν εξαιρετικής ποιότητας προϊόντα, σε υψηλές τιμές όμως. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί. Στην Αυγή (8.1.12) διάβασα ότι έκλεισε η Diana και έμειναν άνεργοι 105 άνθρωποι στην Ξάνθη. Ας στηρίξουμε όσες έμειναν, έστω κι αν εξαγοράστηκαν από ξένους, όπως η Softex. Πρόσφατα ανακάλυψα μια καινοτομία της Delica: εμποτίζει τα χαρτομάντιλά της με βούτυρο κακάου για περισσότερη απαλότητα και άρωμα!
Τα ελληνικά τετράδια -όπως μου επισήμαναν τα "ξενάκια" μου- είναι πολύ καλοφτιαγμένα και κακώς αγοράζουμε εισαγόμενα. Τώρα τελευταία, μάλιστα, τα εξώφυλλα έχουν γίνει ακόμα πιο ελκυστικά. Εκτός από τα γνωστά Διεθνές και Skag, υπάρχουν και άλλες επωνυμίες. Μπορείτε να τις εντοπίσετε, κοιτώντας το barcode: στα εγχώρια προϊόντα, ο αριθμός αρχίζει με 520.
Επειδή ένα μέλος της οικογένειας έχει δυσανεξία στη γλουτένη (μια πρωτεΐνη που βρίσκεται στο σιτάρι), αρχίσαμε να ψάχνουμε για ειδικά προϊόντα. Τα περισσότερα, όμως, είναι πολύ άνοστα. Κάποια στιγμή, ο Κόσμος του Επενδυτή δημοσίευσε άρθρο για μια καινοτόμο εταιρεία, η οποία παρασκευάζει κρακεράκια με τυρί, αλλά μέχρι πρότινος δεν τα κυκλοφορούσε στην ελληνική αγορά. Λέγονται wellaby΄s (www.wellabys.com), είναι πολύ νόστιμα και τα βρίσκετε στον Α/Β Βασιλόπουλο. Εξάλλου, τα κρακεράκια γενικώς είναι άλλο ένα προϊόν, το οποίο σπάνια βρίσκεις έξω σε τόσο μεγάλη ποικιλία όσα στην Ελλάδα.
Μην ξεχνάμε, επίσης, ότι πολλές ξένες εταιρείες έχουν φτιάξει εργοστάσια στην Ελλάδα, στα οποία απασχολούνται συμπατριώτες μας. Έτσι, βλέπουμε το ζαχαρούχο γάλα ΒΛΑΧΑΣ της Nestle να τονίζει στη συσκευασία του ότι παρασκευάζεται στο Πλατύ Ημαθίας, ενώ πρόσφατα η ολλανδική Friesland (Νουνού) κατασκεύασε νέο εργοστάσιο στη χώρα μας.
Γενικότερα, όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι στρεφόμαστε πλέον στα ελληνικά προϊόντα. Έχουμε καταλάβει ότι, εάν δεν στηρίξουμε τους συμπατριώτες μας, η ανεργία θα μεγαλώσει ακόμα περισσότερο και η οικονομία δεν πρόκειται να ορθοποδίσει ούτε το 2050!
Είναι ευκαιρία, όμως, να γίνουμε συνειδητοί καταναλωτές: να μειώσουμε την ποσότητα, αλλά να αναζητούμε την ποιότητα και να την επιβραβεύουμε.
12 σχόλια:
Καλησπέρα Lotus! Πολύ σημαντικός παράγοντας των αγορών κάθε καταναλωτή ή πολίτη καλύτερα, πρέπει να είναι κ η συμπεριφορά της επιχείρησης απέναντι στους εργαζόμενους τους!!!
Επειδη και εμεις εχου,με θεμα με την γλουτενη (κοιλιοκακη) απο τα περιπου 300 + προιοντα με αναγραφη "χωρις γλουτενη" στην συσκευασια τους ελαχιστα ειναι ελληνικα ή ελληνικης ετικέτας (τα κρακερς που αναφερατε, τα παστελια , το αλευρι των μυλων καπλανιδη, τα αλευρα Αγ.γεωργιου χ.γλουτενη, τα μακαρονια μελισσα χ.γλ κλπ κπλ).Γεγονος που εχει ως αποτελεσμα τα εισαγωμενα αυτα τροφιμα χ.γλ. να ειναι πολυ ακριβα σε σχεση με τα υπολοιπα.
Λωτοφαγε, η αληθεια ειναι οτι πολλες απ αυτες τις εταιρειες δεν τις γνωριζουμε τοσο καλα, οσο να ξερουμε οτι ειναι.. Ελληνικες!
Επισης ειναι θετικο το οτι, οπως λες, πολλα στοιχεία δείχνουν ότι στρεφόμαστε πλέον στα Ελληνικά προϊόντα..Γι αυτο καλα θα ειναι και οι εταιρειες αυτες να δειχνουν τον απαραιτητο σεβασμο και επαγγελματισμο στους Ελληνες καταναλωτες τους, ωστε να υπαρχει μεγαλυτερη στηριξη και στο μελλον και να σταματησουν οι περιττες εισαγωγες, τακτικη που προερχεται κυριως απο τη πολιτικη της ΕΕ προς τις χωρες-μελη.
φίλε Λωτοφάγε
πολύ καλή η πρωτοβουλία σου να προωθήσουμε τα Ελληνικά προιόντα. Χωρίς μιζέρια (είναι ακριβότερα) γιατί ότι δίνεις παίρνεις ή προκαταλήψεις (τα ξένα είναι καλύτερα) γιατι θα έρθει κάποια στιγμή που ούτε ξενα θα έχουμε (δεν θα μας πουλάνε) αλλά ουτε και Ελληνικά (θα έχουν κλείσει) αν δεν τα στηρίξουμε. Εγω, κάθε φορά που πάω super market μαλώνω στα τυριά , ως γραφικός, με αυτούς που αγοράζουν Edam, Gouda, Regato κλπ ξένα τυριά αντί για Ελληνικά (κασέρι, γραβιέρα κλπ)
Ελληνικά είναι επίσης: οι αφροί ξυρίσματος PROSAR και BEU MEC (και πολύ φθηνότερα από τα εισαγόμενα Gillete, Noxxema, Νivea,) τα σερβιετάκια Every day, οι πάνες μωρών Babylino, τα αφρόλουτρα Παπουτσάνης και Dorothy Mil, τα ξυραφάκια BIC, οι βρεφικές κρέμες Γιώτης (αντί για Νουνου, Μιλουπα που είναι ακριβότερες και τίγκα στα μεταλλαγμένα)
@ Σωστά, Πειρατές μου, μόνο που σπάνια φτάνει στα αφτιά μας η συγκεκριμένη παράμετρος.
Μόνο για την ΙΟΝ μού είχαν γράψει παλιά ότι προσλαμβάνει μεγάλους σε ηλικία ανέργους.
Κάποιες εφημερίδες της Αριστεράς αναφέρονται σε αυτές, συνήθως όταν είναι κοντά στο κλείσιμο ή έχουν ήδη πτωχεύσει.
Ωστόσο, για την ώρα δεν έχουμε στην Ελλάδα πείρα σε αυτοδιαχειριζόμενες επιχειρήσεις όπως έχει η Αργεντινή, π.χ.
Αν ξέρετε κάτι, ενημερώστε με.
Θα γράφω για προϊόντα που έχω δοκιμάσει και τα βρήκα καλά.
@ Στέφη Αρέλη,
Μάλλον τα άτομα με κοιλιοκάκη είναι πολύ περισσότερα, αλλά δεν το γνωρίζουν.
Δεν ήξερα ότι δύο εταιρείες βγάζουν άλευρα χωρίς γλουτένη. Πάλι καλά, δεδομένου του μικρού πληθυσμού.
Παρεμπιπτόντως, φτιάχνετε θαυμάσια ξυλόγλυπτα!
@ Έλβα, από εμάς εξαρτάται αν θα μας σεβαστούν οι εταιρείες.
Για οποιοδήποτε παράπονο, υπάρχουν τηλέφωνα και ηλεκτρονικό ταχυδρομείο. Προσωπικά, έχω αξιοποιήσει και τα δύο με μεγάλη επιτυχία.
Το ίδιο ισχύει για εστιατόρια και καταστήματα, όπου όμως οφείλουμε να κάνουμε τα παράπονά μας επιτόπου.
@ Αγαπητέ Vassper, δεν έχουμε και πολλές επιλογές: ή στηρίζουμε τα ποιοτικά και βομβαρδίζουμε με μέιλ τις εταιρείες για να βελτιώσουν τα λιγότερο καλά ή κατεβάζουμε ρολά και περιμένουμε να πεθάνουμε από πείνα.
Μέσα σε ένα μήνα απολύθηκαν 45.000 άνθρωποι. Άστεγοι πεθαίνουν από το κρύο, παιδιά πάνε σχολείο νηστικά.
Καλά τα συσσίτια, αλλά δεν κρατάνε ισοβίως. Πρέπει να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας ή έστω να διατηρηθούν οι υπάρχουσες.
@ Ανώνυμε,
Κάποιες εταιρείες που αναφέρετε, δεν ήξερα πως είναι ελληνικές. Ευχαριστώ για την πληροφορία.
Θα αναφερθώ και σε άλλα προϊόντα, πολύ σύντομα.
Συγκέντρωσα βιαστικά αυτά τα λίγα, ώστε να κάνω μια αρχή.
Οι κρέμες Γιώτης ήταν πολύ αγαπητές στα παιδιά μου όταν ήταν μικρά. :))
Μια ιστορία που αποδίδεται στον Αβραάμ Λίνκολν.
Όταν, πριν να εκλεγεί Πρόεδρος των ΗΠΑ, αγόρασε ένα παλτό ραμένο στις ΗΠΑ, ένας φίλος τον ειρηνεύτηκε ότι με τα ίδια χρήματα μπορούσε να αγοράσει και παλτό Αγγλικής προελεύσεως.
Ο Λίνκολν του απήντησε ότι αγοράζοντας παλτό Αμερικάνικο έχει και το παλτό και διατηρεί την ελπίδα ότι χα χρήματα που έδωσε, ή μέρος τους, μπορούν να του γυρίσουν πίσω κάποτε.
@ Έτσι ακριβώς!
Αλλά, κυρίως, ευελπιστούμε ότι κάποιοι άνθρωποι δεν θα χάσουν τη θέση τους...
Δημοσίευση σχολίου