Κυριακή 16 Οκτωβρίου 2011

Όλα ήταν σαν και πρώτα

Έφτασα καθυστερημένα στο Σύνταγμα χθες βράδυ. Το κρύο είχε ήδη διώξει τους περισσότερους. Οι υπόλοιποι ήταν μαζεμένοι γύρω από την εξέδρα, κοντά στο σιντριβάνι.

'Ενιωσα ξανά τη θαλπωρή των πρώτων συγκεντρώσεων. Τότε που μαθαίναμε την άμεση δημοκρατία βήμα-βήμα, προτού το ΜΠΑΤΣΟΚ αποφασίσει ότι μας είχε ανεχθεί αρκετά! Δεν περίμενα βέβαια από τους τεμπέληδες κρετίνους της εξουσίας να καταλάβουν ότι οι συναθροίσεις μας ήταν εγγύηση κοινωνικής ειρήνης. Ήλπιζα, όμως, να μην παίξουν με τις ανθρώπινες ζωές, χτυπώντας στο κεφάλι.

Ο σκοπός τους είναι ένας: ο εκφοβισμός. Όπως είπε ο Εδουάρδο Γκαλεάνο στο Βημαγκαζίνο την περασμένη Κυριακή, «Αυτοί που κηρύττουν τον “θάνατο” είναι αλήθεια ότι φωνάζουν πολύ δυνατά. Ισως επειδή ο φόβος, για να εμπεδωθεί, χρειάζεται μερικές φορές να κάνει φασαρία». (http://www.tovima.gr/vimagazino/interviews/article/?aid=424378

Κι ο ομ. καθηγητής Κοινωνιολογίας Κωνσταντίνος Τσουκαλάς εξηγεί στο "Ποντίκι art", "... όσο αυτό που συμβαίνει σήμερα στο Σύνταγμα συνεχίζεται, τόσο η βία ενδεχομένως μπορεί να ελεγχθεί. Πιο επικίνδυνο είναι, εάν δεν εκτονωθεί η οργή των Αγανακτισμένων, το σύστημα των εκφράσεων που βγαίνει στο Σύνταγμα να κατακερματιστεί σε επιμέρους μορφές που απειλούν να είναι πιο βίαιες και ανεξέλεγκτες, πράγμα που μπορεί να οδηγήσει σε έναν μείζονα κίνδυνο για τη Δημοκρατία"

Χθες βράδυ, πάντως, η αστυνομία ήταν απούσα. Στη γιγαντοοθόνη, σκηνές από τις αμερικανικές συγκεντρώσεις. Η κοπέλα στην εξέδρα εξηγεί ότι το βίντεο είχε πρόβλημα και πρέπει να το τραβήξουν ξανά, για να το στείλουν στις πλατείες των αγανακτισμένων. "Να δώσετε τον καλύτερο εαυτό σας", μας ζητά. Ξαναδιαβάζει το κείμενο στα ελληνικά, χειροκροτάμε, και μετά στα αγγλικά. Εκεί τα δώσαμε όλα: παλαμάκια, σφυρίγματα, ιαχές, κάθε φορά που τελείωνε μια φράση. Άμα πρόκειται για χαβαλέ, πετάμε τη σκούφια μας! Εξάλλου, έχουμε και ένα image να υπερασπιστούμε.

Στην εξέδρα ανεβαίνει ένα χαριτωμένο κορίτσι με κιθάρα και ασυνήθιστα ρούχα. "Καλησπέρα σας. Με λένε Nalyssa Green", λέει με σχεδόν παιδική φωνούλα. "Ώχου το, μωρέ!" κοροϊδεύει ένας νεαρός πίσω μου, αλλά σωπαίνει όταν η κοπέλα αρχίζει να τραγουδά. Φολκ νομίζω ότι λέγεται αυτό το είδος. Και το ερμήνευσε θαυμάσια! Στο πέμπτο και τελευταίο τραγούδι, ένα σουίνγκ, δύο ζευγάρια από το κοινό χόρεψαν με κέφι.

"Και τώρα, οι Lost Bodies"! Ε, λοιπόν, πάντα ήθελα να δω από κοντά αυτό το συγκρότημα με το απίθανο όνομα. Δεν ξέρω αν είναι χαμένα κορμιά, αλλά 2-3 μέλη του δεν θα έχουν ποτέ χαμένα μαλλιά: η κόμμωσή τους θα προκαλούσε κρίση ζήλειας στη Μαρία Αντουανέτα! Έγιναν δεκτοί με ενθουσιασμό και δεν απογοήτευσαν το κοινό τους.

Α, και για όσους δεν το έμαθαν, ο "Τερκενλής" του Συντάγματος ξανάνοιξε και πουλάει το θεϊκό του τσουρέκι -με το οποίο εννοείται ότι εφοδιάστηκα προτού φύγω. Να θυμίσω ότι οι υπάλληλοι είχαν μοιράσει τσουρέκια στους ταλαιπωρημένους διαδηλωτές του Μεσοπρόθεσμου, λίγο πριν οι... "αναρχικοί" διαλύσουν το μαγαζί!

Όταν έφυγα από την Πλατεία, χαμογελούσα ακόμα. Διότι, όπως λέει επίσης ο Γκαλεάνο,

"Το καλύτερο που προσφέρει αυτή η περιπέτεια της ζωής είναι η ανεξάντλητη ικανότητα της πραγματικότητας να μας εκπλήσσει"... 

6 σχόλια:

ELvA είπε...

Mακαρι να δουμε τα αισιοδοξα λογια του Γκαλεάνο

"Το καλύτερο που προσφέρει αυτή η περιπέτεια της ζωής είναι η ανεξάντλητη ικανότητα της πραγματικότητας να μας εκπλήσσει"...

να γινουν μια ευχαριστη πραγματικοτητα και στη χωρα μας! Χρειαζομαστε αρκετη αισιοδοξια, μεσα στο κλιμα αυτο που πανε να περασουν..

habilis είπε...

Πάει η θαλπωρή των πρώτων συγκεντρώσεων...

Λες να ξαναφουσκώσει το μπαλόνι?

Λες να εξακολουθούν τα κομματόσκυλα να κάνουν τις μεγάλες συγκεντρώσεις?

Καλλίτερα μιας ώρα ελεύθερης κουβέντας με την παπαριά του καθένα ελεύθερα , παρά τα τόσα χρόνια με τους οργανωμένους απο το κόμματα περιπάτους.

Λωτοφάγος είπε...

@ Μάλλον πρέπει να είμαστε αισιόδοξα απαισιόδοξοι, Έλβα: ούτε να στρουθοκαμηλίζουμε ούτε όμως και να βυθιζόμαστε στην κατάθλιψη.
Δυστυχώς, με αυτόν τον αργό βασανιστικό θάνατο είναι πολύ δύσκολο να πετύχεις τη χρυσή τομή.
Γι'αυτό και όλοι είμαστε σαν παραζαλισμένα κοτόπουλα, ενώ οι νέοι αντιδρούν ελάχιστα, παρά το ζοφερό τους μέλλον.
Ελπίζω να συνέλθουμε σύντομα.

Λωτοφάγος είπε...

@ Δεν πιστεύω να ξαναγυρίσουμε στην περίοδο εκείνη της αθωότητας, Habilis. Η μικρόνοια της κυβέρνησης είναι τόση, ώστε έδιωξε τον κόσμο από το Σύνταγμα και τελικά τον έστρεψε εναντίον της.

Ο Τσουκαλάς έχει απόλυτο δίκιο. Μοιάζουμε πλέον με τη χύτρα ταχύτητας στην "Πολίτικη Κουζίνα", την οποία ο πατέρας του ήρωα σκέπασε με πετσέτες για να μην σφυρίζει και τελικά ανατινάχτηκε!
Δυσκολο έως αδύνατο είναι να οργανωθούν μεγάλες συγκεντρώσεις του ΠΑΣΟΚ. Θα χρειαστούν το FBI, για να τους προστατεύσει!
Βέβαια, τα κόμματα αργούν να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες. Συνήθως εξαναγκάζονται! Θα δούμε.

Ζούμε σε μια εποχή που θα ήταν συναρπαστική αν δεν χάνονταν τόσες ζωές!
(Παρεμπιπτόντως, τα θέματα των μπλογκ σου είναι πολύ ενδιαφέροντα! Θα τα λέμε.)

Unknown είπε...

Το σχόλιό μου είναι κοντά στον τίτλο της ανάρτησης αλλά όχι στο πνεύμα της.
Θυμήθηκα τον αείμνηστο Γεώργιο Ράλλη, τότε Πρωθυπουργό, ο οποίος στις λιτές δηλώσεις που έκανε για την νίκη του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 1981 το βράδυ της Κυριακής των εκλογών, είπε, μεταξύ των άλλων, "Ελπίζω να μην μετανοήσει ο Ελληνικός Λαός για την επιλογή του αυτή".

Unknown είπε...

ΚΑΤΑ ΛΑΘΟΣ ΤΟ ΠΙΟ ΠΑΝΩ ΣΧΟΛΙΟ ΜΟΥ ΜΠΗΚΕ ΣΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΥΤΗ ΕΝΩ ΠΡΟΟΡΙΖΟΤΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΗ 30 ΧΡΟΝΙΑ ΠΑΣΟΚ.