Σαν σήμερα, πριν από τέσσερα ακριβώς χρόνια, το μπλογκ αυτό έκανε το πρώτο του βήμα στο διαδίκτυο. Όχι, δεν ήταν ένα μεγάλο βήμα για την ανθρωπότητα. Μόνο για μένα. Το έφτιαξα για να επικοινωνώ -πέρα από το skype- με την κόρη μου, που έφευγε τότε για το εξωτερικό, και λογάριαζα να το κλείσω όταν εκείνη θα επέστρεφε.
Όλον αυτό τον καιρό απέκτησα πολλούς φίλους μπλόγκερ, έχασα κάποιους που έκλεισαν το δικό τους, διάβασα άπειρα κείμενα, συζήτησα, θύμωσα, γέλασα. Σχολίασα εκλογές, πολιτικές τακτικές, τοπικά και διεθνή γεγονότα. Περιέγραψα ταξίδια μου και ταξίδεψα νοερά με τις περιγραφές άλλων. Απέκτησα γνώσεις που δεν τις φανταζόμουν!
Τον τέταρτο χρόνο, παρακολούθησα τη χώρα μου να βυθίζεται σε μια πρωτοφανή κρίση, να συκοφαντείται και να λοιδωρείται. Είδα το κοινωνικό κράτος να διαλύεται, και τους ανθρώπους να απελπίζονται. Βυθίστηκα στη γενική κατάθλιψη, μα αναθάρρησα στο Σύνταγμα με τα παιδιά της Λαϊκής Συνέλευσης, όπου επιτέλους κηδεύτηκε η άθλια Μεταπολίτευση, μαζί με το life style και το καρακιτσαριό της.
Εξαιτίας της καλπάζουσας ανεργίας, η κόρη μου δεν επέστρεψε. Αντίθετα, έφυγε και η άλλη. Το μπλογκ αυτό παραμένει μια παρηγοριά για μένα. Με συνδέει με εσάς, τους φίλους μου. Σας ευχαριστώ...
10 σχόλια:
Τότε ήταν οι φωτιές του Νέρωνα Καραμανλή, τώρα τα οικονομικά πειράματα του Γιωργάκη και του Χοντρού.
Να τα χιλιάσεις Λωτοφάγε! Και πάντα μπροστά στα δύσκολα. Ας το δούμε όμως και λίγο αλλιώς. Ζούμε πολύ σημαντικές στιγμές της ιστορίας, έχοντας δει να διαψεύδονται όλες οι βεβαιότητες με τις οποίες μεγαλώσαμε...
@ Έχεις δίκιο, Βασικέ μου. Είναι μια υπέροχη πρόκληση! Κι έχω μια πελωωώρια περιέργεια να δω πώς θα προχωρήσει!
Καιρός ήταν να διαψευστούν οι βεβαιότητες που μας έκαναν τόσο μαλθακούς.
Το μόνο που με ενοχλεί σε όλα αυτά είναι πως την πληρώνουν κυρίως εκείνοι που δεν έφταιξαν: οι νέοι κι οι φτωχοί.
Να είσαι καλά και να βρισκόμαστε. Είσαι από τους πιο παλιούς μου φίλους.
Παρακολουθώ τον Λωτοφάγο απο την αρχή του μπλόγκ του και τοn κατατάσσω σε ενα πνευματώδες, ευαίσθητο και συνειδητοποιημένο άτομο, και καθώς με τον καιρό τόν έχτισα στην φαντασία μου, άρχισα να βλέπω ενα σοβαρό μεσήλικα που κρατάει ακόμα μέσα του την "παλιά καλή Ελλάδα", επιθυμεί με πολύ ανησυχία να μπορέσει να "αντέξει" λίγο ακόμα για να βοηθήσει την επόμενη γενιά, και ανησυχεί βαθιά και αληθινά για τον τόπο του.
Το γενικό "κλίμα" του μπλόγκ ήταν πάντοτε εξαιρετικά ευπρεπές, με χιούμορ, σάτιρα σε ωραίο μέτρο και ήθος ακόμα και τις στιγμές της διαφωνίας. Θα ήθελα να τον ευχαριστήσω με την σειρά μου για την παρουσία του στο ίντερνετ,ναι δεν ήταν ενα μεγάλο βήμα στην ανθρωπότητα, ήταν όμως ενα ακόμα ευπρεπές μπλόγκ που κόσμησε τον χώρο πριν η μόδα αρχίσει να ξεφτίσει, και ομόρφηνε και την ζωή πολλών που τον διαβάζαμε. Να τον ευχαριστήσω και εγώ με την σειρά μου.
Οσο για τα παιδιά που "έφυγαν", αυτό είναι κάτι που κουβαλάω μέσα μου βαριά, και γνωρίζω την τιμή της φυγής. Ετσι θα ήθελα να παραγορήσω τον φίλτατο Λωτοφάγο πως όλα θα πάνω καλά, υπάρχουν και άλλες διαστάσεις στη ζωή, που τώρα σιγά σιγά θα ανακαλύψει.
Την Ελλάδα φίλε Λωτοφάγε, όλοι οι έλληνες, κυρίως αυτοί που έφυγαν την κουβαλάνε μέσα τους για πάντα. Εύχομαι καλή τύχη στα παιδιά σου.
Ολόθερμες ευχές
Λόκους -
Να τα χιλιάσετε!
Σχεδόν συνομήλικοι στο Ιστοσύμπαν λοιπόν! Και σε άλλες επετείους με υγεία, πάντα με διαυγή σκέψη και κριτική θεώρηση!
Να τα χιλιάσεις, Λωτοφάγε.
Είμαστε θιασώτες του blog τα τελευταία 2,5 χρόνια, όσα είναι περίπου κ η δική μας κληρονομία στο διαδίκτυο.
Δε θα σε "γλείψουμε" με γλυκόλογα κ ευχές.
Για εμάς παραμένεις ενας διαδικτυακός φίλος κ σύντροφος (με την ευρύτερη έννοια του όρου), μία αιχμηρή, ηθική κ fully αξιοπρεπέστατη πένα του web.
Και αν οι κόρες σου έφυγαν από την Ελλάδα (προφανώς είναι κοντα στην ηλικία μας), εμείς θα τις ευχηθούμε να μη γυρίσουν ποτέ!
Γιατί προφανως βιαζόμαστε κ για κείνες!
Τα φιλιά μας κ τα χαιρετίσματα μας σε εναν πραγματικό φίλο κ Πειρατή των Ονείρων!!!!
Ως εμφανέστατα πιο ...προσγειωμένος από τους προπληκτρολογήσαντες, φίλτατε Λωτοφάγε, εγώ θα σού ευχηθώ απλώς να δεκαπλασιάσεις τα 4...
Να τά ...σαραντήσεις.
Κι ένας από τους κύριους λόγους που θέλω κι εγώ να τά σαραντήσω {αν και είναι λίαν απίθανο...} είναι για να διαβάζω τα τόσο ευαίσθητα και καλογραμμένα κείμενά σου, να "κλέβω" ιδέες σου.
Απ' την άλλη μεριά τα ...μπλογκικά γενέθλιά μας συμπίπτουν σχεδόν!
Μεθαύριο κλείνω εγώ τα τέσσερα !
Καλό μας κουράγιο!
Σας ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σας. Με συγκινήσατε!
@ Τα λόγια σου με έκαναν να κοκκινήσω, Λόκους. Χαίρομαι που δεν εγκατέλειψες τη μπλογκόσφαιρα. Θα μου έλειπες πολύ -ιδίως οι διαφωνίες μας! :)))
Ευχαριστώ πολύ εκ μέρους των παιδιών μου.
@ Κι εσείς το ίδιο, κ. Βαρδάκα. Και να συνεχίσετε να μας προσφέρετε τις γνώσεις σας.
@ Ανταποδίδω τις ευχές, κ. Παπαγιάννη, και χαίρομαι που με επισκεφθήκατε.
@ Ρούφα και Μίμη, τι γίνεστε; Σας έχασα! Είστε κι εσείς από τους φίλους που έφυγαν...
@ "Πειρατής των Ονείρων", Πειρατές μου; Μου δώσατε λίγη από τη νιότη σας. :))
Μάλλον σε "ένα καράβι παλιό, σαπιοκάραβο" φέρνω!
Να είστε καλά και να τα λέμε, σύντροφοι. Όσο για τις κόρες μου, η Ελλάδα παραμένει πάντα όμορφη στη μνήμη, όσα ΝουδοΠαΣοκ κι αν την κυβερνήσουν! "Κι αν πτωχική την εύρεις... η Ιθάκη σ'έδωκε το ωραίο ταξίδι", όπως λέει κι ο Ποιητής.
@ Χαχαχα! Για να τα σαραντίσω, Ναπολέων, πρέπει να φτάσω σε ηλικία τον Δρακουμέλ!
Για τα αυριανά γενέθλια του μπλογκ σου, εύχομαι πάντα ασυμβίβαστος και θυμωμένος!
Ας αναφωνήσωμεν τρις:
Δεν θα πεθάνουμε ποτέ, κουφάλες νεκροθάφτες!
Εμείς είμαστε εδώ και σε κατασκοπεύουμε. Τα'χουμε δει όλα, γιατί αλλάζουμε όχι μόνο σπίτι, αλλά και χώρα (πάλι). Ευελπιστούμε ότι τουλάχιστον στον Παράδεισο δεν χρειάζονται χαρτιά και σφραγίδες για να μπεις, ούτε μεσίτες και ενοικιαστήρια συμβόλαια για να εκγατασταθείς.
Δημοσίευση σχολίου