Παρασκευή 10 Ιουνίου 2011

Πρέπει να μιλήσουμε καθαρά

Στην αρχή, η Αριστερά αντιμετώπισε τους "Αγανακτισμένους" με αμηχανία. Το όνομά τους, εξάλλου, παρέπεμπε σε εκείνους τους υστερικούς "νοικοκυραίους", που χρόνια τώρα απειλούν με αυτοδικία και θυμίζουν τους Rednecks των μεσοδυτικών ΗΠΑ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ -σοφώς ποιών- παρότρυνε τα μέσα επικοινωνίας του να διερευνήσουν και να στηρίξουν το νέο φαινόμενο, ενώ τα στελέχη του κατεβαίνουν συχνά στο Σύνταγμα για να αφουγκραστούν, χωρίς να καπελώνουν. Αποτέλεσμα αυτής της αντιμετώπισης είναι η αύξηση των ποσοστών του στις δημοσκοπήσεις. Αν δεν παρουσιάσει τις γνωστές αυτοκτονικές τάσεις του, θα είναι ο μόνος κερδισμένος από το παλιό πολιτικό σύστημα.

Την ίδια συμπεριφορά επέδειξε και ο ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Εξάλλου, στελέχη του (Χατζηστεφάνου και Βατικιώτης) δημιούργησαν το εξαιρετικό "Χρεοκοπία" που εξακολουθεί να προβάλλεται ανά την Ελλάδα, αλλά και από ελληνικές φοιτητικές ομάδες στην υπόλοιπη Ευρώπη. Σε προβολή του σε πόλη της Ολλανδίας (λένε οι... πηγές μου), οι ξένοι φοιτητές ήταν ισάριθμοι με τους Έλληνες -παρότι δεν διαφημίστηκε- και έκαναν αρκετές ερωτήσεις και τοποθετήσεις! Να υπενθυμίσω ακόμα, ότι ο Πέτρος Παπακωνσταντίνου πρωτοστατεί εδώ και ένα χρόνο στη δημιουργία δεξαμενών σκέψης για την αντιμετώπιση της Κρίσης. Συνεπώς, το κόμμα δείχνει την ανάλογη συμπεριφορά.

Η αμηχανία του ΚΚΕ διήρκεσε πολύ περισσότερο: χιλιάδες άνθρωποι που κατεβαίνουν στις πλατείες χωρίς καθοδήγηση, είναι απαράδεκτη κατάσταση για τον Περισσό. Πάνω στη βδομάδα, επιχείρησε να στείλει τα πανό του, τα οποία εισέπραξαν γιουχάισμα και αποσύρθηκαν. Δυστυχώς, παρόλο που μέλη και οπαδοί του συχνάζουν στο Σύνταγμα, το όλο κλίμα δεν φαίνεται να φτάνει στα υψηλά κλιμάκια. Αυτό είναι πολύ λυπηρό, διότι -για μια ακόμη φορά- δεν βλέπουν τα σημεία των καιρών και εξοργίζουν ακόμη περισσότερο τους αριστερούς που ζητούν κάποιας μορφής ενότητα.

Αναφέρθηκα, όμως, σε αρτηριωτικούς και θυμήθηκα έναν από τους πολλούς αγωνιστές της Αντίστασης που δεν εξαργύρωσε τις διώξεις με "καρέκλα". Πριν από κάμποσα χρόνια, το βιβλίο του Χρόνη Μίσσιου "Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς" σόκαρε τη γενιά μου, αποκαλύπτοντας θαμμένους σκελετούς.

Στο σημερινό TVXS (http://www.tvxs.gr/node/86761), δημοσιεύεται η συνέντευξή του στην Κρυσταλία Πατούλη:

Ερώτηση: Τι έχετε να πείτε για το κίνημα που ξέσπασε , της άμεσης δημοκρατίας των αγανακτισμένων ανά την Ελλάδα;

Είναι κάτι πρωτόγνωρο, το σημαντικότερο πολιτικό γεγονός της μεταπολίτευσης! Βγήκαν οι άνθρωποι στους δρόμους! Και πρέπει, όλοι εμείς που οδηγήσαμε την κατάσταση εδώ που την οδηγήσαμε, να μείνουμε έξω απ’ αυτή την ιστορία! Έξω οι καθοδηγητές! Έξω οι ηγήτορες! Έξω τα γκρουπούσκολα (οι αιρετικές δηλαδή ομαδούλες)! Γιατί εκεί στο Σύνταγμα ψάχνουν τα όνειρά τους!

Τα πράγματα είναι τραγικά και πολλές φορές δεν μπορούμε να καταλάβουμε την τραγικότητά τους!

Κλέβουν τη ζωή των ανθρώπων! Με τα τα δάνεια και το χρέος, σήμερα, τους κλέβουν τη ζωή τους! Πώς θα ζήσει ένας άνθρωπος μες στη μιζέρια; Πότε θα ζήσει; Τι θα ζήσει; Αυτό είναι τρομακτικό! Κι αυτή τη ζωή που θα μπορούσαν να έχουν οι άνθρωποι αυτοί, με τις όποιες δυνατότητες να δημιουργήσουν τους την κλέψανε!

Ε, πρέπει κάτι καινούργιο να γεννηθεί! Και πιστεύω ότι αυτό για να γεννηθεί δεν γίνεται διαφορετικά, παρά με την κατάρρευση του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος!

Και αυτό συμβαίνει ίσως αυτή τη στιγμή. Οι άνθρωποι βγήκαν από τις μάντρες των κομμάτων, τις ταμπέλες των ιδεοληπτικών εξουσιών, των κομματικών τοποθετήσεων, και βγήκαν να συναντηθούν στον δρόμο, να ανταλλάξουν τις σκέψεις τους, να επικοινωνήσουν τα όνειρά τους! Κι όσες μορφές πάλης βγουν από αυτή την ιστορία… καλό θα’ ναι.

Ερώτηση: Αν γίνει αποκλεισμός της Βουλής και κάνουν έκκληση να συμμετέχει όλη η Ελλάδα, θα κατέβετε στο Σύνταγμα;

Εγώ δε μπορώ να περπατήσω θα κατέβω στο Σύνταγμα; Τι δουλειά έχω στο Σύνταγμα; Να παριστάνω ποιον; Όλη η δική μου η γενιά, όλοι οι ηγήτορες, να πάνε στο διάολο! Δεν έχουν καμιά δουλειά εκεί πέρα! Να αφήσουν τον κόσμο ήσυχο! Ότι γίνει! Ότι δημιουργήσει! Το αυθόρμητο είναι η γέννα! Το αυθόρμητο είναι η δημιουργία!
 


4 σχόλια:

vasikos metoxos είπε...

Η αγωνία για "τη ζωή των ανθρώπων" του Χρόνη Μίσσιου που βίωσε μία ζωή στα κολαστήρια ως μελλοθάνατος, είναι
νομίζω, αφοπλιστική.
Ναι. Να μείνουν μακρυά από τον κόσμο, οι κυνικοί, ανθρωποφάγοι μηχανισμοί. Γιατί όλα έχουν ένα τέλος.
Οι συγκεντρώσεις στις πλατείες , τουλάχιστον σε ότι αφορά τη λαική συμμετοχή, θυμίζουν την εαμική Ελλάδα, που δημιουργούσε ελπίδα μέσα από το χάος και τη δυστυχία. Και το αναφέρω για να κατανοήσουμε τι κάηκε τότε, από τους ανίκανους γραφειοκράτες. Όχι άλλη ήττα. Φτάνει. Αυτό λέει ο Μίσσιος που τόσο μας σάστισε, στις αρχές της δεκαετίας του ογδόντα με το καταπληκτικό "καλά"...

Λωτοφάγος είπε...

Ευτυχώς, Βασικέ, έχουμε και ηλικιωμένους που έγιναν σοφότεροι με τα χρόνια και δεν ξεμωράθηκαν όπως τόσοι άλλοι, διάσημοι ή άσημοι.

ΠΕΙΡΑΤΕΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ είπε...

Αναφορικά με το Χρόνη Μίσσιο δεν έχουμε να προσθέσουμε κάτι. Είναι μια μεγάλη μορφή μιας γενιάς που αντιστάθηκε και μόλις επανήλθε η ομαλότητα (η περιβόητη "Δημοκρατία"), έπρεπε να επιστρέψουν στην κανονικότητα, γεγονός που οδήγησε κ στα σημερινά αποτελεσματα.

Οπως αναφέρει κ το υπέροχο βιβλίο του Τάσου Δαρβέρη, "Μια ιστορία της Νύχτας, 1967-1974", η καθεστωτική Αριστερά πάντα περιμένει να ωριμάσουν οι συνθήκες για την εξέγερση, την επανασταση ή όπως αλλιως μπορεί να χαρακτηριστεί μια προσπάθεια αλλαγής. Κ πάντα χάνει το τρένο!

Ειδικά για το ΚΚΕ κ την ιστορία του, ειδικά στα χρόνια του ΕΑΜ, η σημερινή του εικόνα δε προκαλεί θλίψη αλλά ντροπή για ανθρώπους που έδωσαν τη ζώη τους τα τελευταία 50 χρόνια για τις ιδέες της εργατικής τάξης, της δημοκρατίας κ της ελευθερίας. Ασχέτως αν τις τελευταίες δε τις εφάρμοσε τουλάχιστον, η σταλινική πλευρά του.

Λωτοφάγος είπε...

@ Ανακλαστικά του νεκρού, δηλαδή, Πειρατές μου.
Συμφωνώ.