Σκέψεις, με αφορμή μια συζήτηση

(τοιχογραφία από το σχολείο των φυλακών Αυλώνα. πηγή TVXS)

Χθες βράδυ έβλεπα μια συζήτηση στη ΝΕΤ, με θέμα το μεταναστευτικό. Το στούντιο ήταν βλακωδώς διαρρυθμισμένο σε ημικύκλιο, με τους οικοδεσπότες -Ζούλα, Πολίτη και έναν άγνωστο σε μένα- όρθιους (!), ενώ οι περισσότεροι καλεσμένοι κάθονταν στα αριστερά τους σε κερκίδες (!!). Στα δεξιά τους κάθονταν σε έδρανα ο δήμαρχος Αθηναίων Γ. Καμίνης, ο εκπρόσωπος της Αστυνομίας Αθανάσιος Κοκκαλάκης, ο Σταμάτης Φασουλής και ο Πέτρος Τατσόπουλος. 

Οι... τιμωρημένοι στις κερκίδες ήταν ο δημοτικός σύμβουλος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ Πέτρος  Κωνσταντίνου, η Πόπη Διαμαντάκου, ένας αθλητικός παράγων, δύο καθηγητές πανεπιστημίου (ο ένας Πασόκος), η εκπρόσωπος του ΣΥΝ Ρένα Δούρου και άλλη μια κυρία -οι δύο τελευταίες, προφανώς είχαν μιλήσει προτού ανακαλύψω την εκπομπή. 

Ο Κωνσταντίνος Ζούλας είναι διαλακτικός άνθρωπος. Τιμά τους καλεσμένους του. Αντίθετα, ο Γιάννης Πολίτης τίμησε μόνο όσους συμφωνούσαν μαζί του! Δυστυχώς, ο Π. Κωνσταντίνου ξεκίνησε μιλώντας για την "εγκληματική αστική τάξη, η οποία πετάει στο δρόμο ανθρώπους", με αποτέλεσμα να ροκανίσει την ώρα και, όπως συνηθίζεται σε όλα τα κανάλια, να μην του ξαναδοθεί ο λόγος. Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου ήταν αρκετά σαφής μιλώντας για τη βία και τις συμμορίες που υποκαθιστούν την αστυνομία στις τοπικές κοινωνίες.

Δεν κατάλαβα γιατί είχε προσκληθεί η Π. Διαμαντάκου ούτε ο Σ. Φασουλής. Ο μόνος που έθιξε τον κίνδυνο εκφασισμού εξαιτίας της Χρυσής Αυγής ήταν ο Τατσόπουλος, ο οποίος απευθύνθηκε στον αστυνομικό, ρωτώντας γιατί επιτρέπεται σε μια οργάνωση τέτοιας ιδεολογίας να οργιάζει ανενόχλητη. Αντί για απάντηση, ο εκπρόσωπος της Αστυνομίας μίλησε για την... κόπωση των ΜΑΤ από τις συνεχείς διαδηλώσεις! Κάποιοι τηλεθεατές -σύμφωνα με τον Γ. Πολίτη-ρώτησαν γιατί δεν ήταν παρών κάποιος από τη Χρυσή Αυγή! Και ξαφνικά, η συζήτηση εξετράπη: αντί για το μεταναστευτικό, ο Γ. Καμίνης ανέλυσε τις προτάσεις του για διαδηλώσεις στα πεζοδρόμια.

Κατόπιν τούτου, η εκπομπή έληξε και εγώ έμεινα με την απορία: γιατί έγινε η εκπομπή; Όχι ότι περίμενα λύσεις, αλλά δεν υπήρξε καμία πρόταση. Και, πάνω από όλα, ένιωσα να υποτιμάται η νοημοσύνη των τηλεθεατών.

Στις ειδήσεις που ακολούθησαν,  είδα τις συγκεντρώσεις της ισπανικής νεολαίας στις πλατείες. Διαμαρτύρονται για την τεράστια ανεργία, για το ενδεχόμενο να είναι ο επόμενος αδύναμος κρίκος. Δεν κάθησαν αδρανείς πίνοντας φραπέδες, σαν τα δικά μας παιδιά. Αποφάσισαν να κάνουν κάτι. Να δηλώσουν πως δεν υποτάσσονται σε μια μοίρα ζοφερή και αδιέξοδη. Οι Ισπανοί έχουν αυτοσεβασμό. Τον είχαν δείξει και όταν ο ανεκδιήγητος Αθνάρ, παραμονές εκλογών, είχε επιχειρήσει να αποδώσει τη βομβιστική επίθεση στη Μαδρίτη στον βασκικό ΕΤΑ. Ένα εκατομμύριο άνθρωποι είχαν διαδηλώσει σιωπηλοί, κρατώντας κεριά! Και την Κυριακή των εκλογών πήγαν στις κάλπες και τον μαύρισαν!

Οι δικοί μας άνεργοι πού είναι; Ως πότε θα στηρίζονται στους γονείς και στις συντάξεις των παππούδων τους; Περιμένουν λύση από τον ουρανό;

Νομίζω πως ολοένα και περισσότεροι συμφωνούμε ότι η ελληνική κρίση είναι πρωτίστως κοινωνική. Όμως πρέπει να προχωρήσουμε πέρα από τις διαπιστώσεις. Φληναφήματα του τύπου "ας ανασκουμπωθούμε και ας δουλέψουμε", ίσως να είχαν νόημα σε μιαν άλλη χώρα. Όχι στη δική μας. Κανείς δεν προθυμοποιείται να δημιουργήσει θέσεις εργασίας: ούτε οι βολεμένοι πολιτικοί μας ούτε η αστική τάξη. Ούτε οι Έλληνες ούτε οι ξένοι. Να βάλουν χέρι στη δημόσια περιουσία ονειρεύονται. Κι εμείς, καθόμαστε ακόμα μπροστά στην τηλεόραση.

Εκείνο που θα καταλογίσει η Ιστορία στον ΓΑΠ είναι ο διεθνής εξευτελισμός ενός ολόκληρου λαού. Όταν, επί έξι μήνες μετά τις εκλογές, ταξίδευε σε όλο τον πλανήτη και παραπονιόταν ότι κυβερνά μια "διεφθαρμένη χώρα"! Δίνοντας έτσι πάτημα στην κάθε φυλλάδα να μιλάει για τεμπέληδες και χαραμοφάηδες. Να απεικονίζει την Αφροδίτη σε αισχρές χειρονομίες. Ενώ οι νέοι μας επιδίδονταν σε διαγωνισμό ακόμα αισχρότερων απεικονίσεων της Μέρκελ. Αντί να βγουν στους δρόμους, καταδικάζοντας τον πρωθυπουργό που ξεκίνησε αυτόν το διασυρμό!

Διότι, εκείνο που η Κρίση απέδειξε είναι ότι μας λείπει η αξιοπρέπεια. Κάποτε οι Έλληνες ήθελαν να έχουν "καθαρό το κούτελο". Σήμερα, ύστερα από τριάντα χρόνια πασοκικής διακυβέρνησης, κατά την οποία το μόνο που μάθαμε ήταν να ξημεροβραδιαζόμαστε στα πολιτικά γραφεία για ρουσφέτια, η λέξη "αξιοπρέπεια" είναι κενή νοήματος.

Ένας φίλος μου λέει πως φταίει το "ρε μαλάκα". Πως η έκφραση αυτή -η πρώτη ελληνική που σπεύδουμε να μάθουμε στους ξένους για χαβαλέ- έχει καταβαραθρώσει τον ίδιο μας τον αυτοσεβασμό. Δεν έχει, λέει, αξιοπρέπεια κάποιος που αποκαλεί τους άλλους, όχι με το όνομά τους, αλλά με τη λέξη "μαλάκα".

Το βέβαιο είναι πως, από τη φράση που ο Θουκυδίδης βάζει στο στόμα του Περικλή, "Φιλοκαλούμεν τε γάρ τη πόλει μετ' ευτελείας και φιλοσοφούμεν, άνευ μαλακίας", ούτε φιλοκαλούμεν, αφού έχουμε συνηθίσει την ασχήμια, ούτε φιλοσοφούμεν, διότι είμαστε αγράμματοι και αγροίκοι. Η δε "ευτέλεια" δεν σημαίνει πια απλότητα, αλλά ξεφτίλα. Συνεπώς, μας έμεινε μόνο η ΜΑΛΑΚΙΑ!