Σήμερα αντιγράφω από την "Ελευθεροτυπία"

Από τη στήλη "Ζαπ-Ζαπ":

"Ο γνωστός ηθοποιός Γιάννης Μπέζος, σε συνέντευξή του στο Βήμα της Κυριακής, όταν τον ρωτούν αν νιώθει ανασφάλεια μήπως τα πράγματα δεν γίνουν έτσι όπως τα προγραμματίζει, απαντά: «Νομίζω ότι το παρακάναμε με τη δημοσιότητα. Ασχολούμαστε διαρκώς με το αν θα γυριστούν νέες σειρές ή όχι. Σιγά που νοιάστηκε ο κόσμος αν θα ξαναπαίξει ο Μπέζος. Εχει άλλα προβλήματα... Ωρες ώρες όμως η τηλεόραση είναι αλλού. Αν δείτε τον κόσμο της πώς ντύνεται. Είναι σαν να βρίσκονται όλοι σε δεξίωση στο Λος Αντζελες...». Τι του λείπει του ψωριάρη; Φούντα με μαργαριτάρι! Μ.Πετ."

Από τη στήλη "Εν-στάσεις",

του Θάνου Κακουριώτη, ομότιμου καθηγητή Πανεπιστημίου:

"Οι Ελληνες δεν βρίσκονται πια στα πρόθυρα νευρικής κρίσης γιατί υποφέρουν πλέον από νευρική κατάπτωση. «Κοινή γαρ η τύχη και το μέλλον αόρατον». Βρίσκονται σε πλήρη απόγνωση και σύγχυση φρενών, φοβούμενοι πτωχεύσεις, αναδιαρθρώσεις του χρέους, στάσεις πληρωμών και οτιδήποτε άλλο μπορεί να τους στερήσει την ψυχική τους ηρεμία, η οποία ακολουθεί φθίνουσα πορεία.

Αφετέρου, υπουργοί των Οικονομικών καθίστανται επίδοξοι Χουντίνι, ενώ οι συνάδελφοί τους ψάχνουν και δεν τους βρίσκουν πουθενά για να μάθουν περί τα μεσάνυχτα της Παρασκευής τα σχετικά με το μυστηριώδες -τουλάχιστον- ταξίδι στο Λουξεμβούργο, μέσω Μονάχου, όπου κατά τα φαινόμενα εκλήθησαν κατεπειγόντως από τους Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ (επικεφαλής του Eurogroup) και Κριστίν Λαγκάρντ, υπουργό των Οικονομικών της Γαλλίας, για μια κρίσιμη, πλην άτυπη, συνάντηση.

Τώρα, όσον αφορά το Spiegel, είναι ένα έγκυρο εβδομαδιαίο περιοδικό που ιδρύθηκε το 1947 στην τότε Γερμανία των τεσσάρων τομέων, ΗΠΑ, ΕΣΣΔ, Βρετανίας και Γαλλίας, αφού δεν είχαν ιδρυθεί ακόμα οι δύο Γερμανίες, η Ανατολική και η Δυτική. Η έδρα της υπήρξε αρχικά το Ανόβερο και αργότερα το Αμβούργο. Το 1947, ωστόσο, η χώρα δεν είχε αναγεννηθεί όπως ο φοίνιξ μέσα από την τέφρα του, κατασκευάζοντας με την εργατικότητά της, αλλά και την αμερικανική γενναιοδωρία, το θαύμα, γι' αυτό και το περιοδικό αντιμετώπιζε θέμα επιβίωσης, κάτι που ανέλαβαν και διεκπεραίωσαν λίαν επιτυχώς οι βρετανικές αρχές κατοχής, με σημαντική οικονομική στήριξη προς το περιοδικό Der Spiegel, μέχρι να μπορέσει να σταθεί στα πόδια του.

Το κύρος του, ως Τύπου με εξαιρετικά παρρησιακό λόγο, αύξησε σημαντικά την κυκλοφορία του και έλαβε δύο προσωνύμια: «Η Γκεστάπο της εποχής μας» λόγω των αποκαλύψεων σκανδάλων, όπως λ.χ. η δωροδότηση βουλευτών του γερμανικού Κοινοβουλίου προκειμένου να επιλεγεί η Βόνη ως πρωτεύουσα της Γερμανίας αντί της καταλληλότερης Φρανκφούρτης. Το άλλο προσωνύμιο («Το κανόνι της Δημοκρατίας») οφείλεται στη συνεπή (κεντρο)αριστερή θέση του περιοδικού που διατήρησε με κάποια σκαμπανεβάσματα, ωστόσο, μέχρι τώρα.

--------------------------------------------

[...] θεωρούμε επικίνδυνα εμπρηστικές και υποβολιμαίες δηλώσεις του Spiegel, τύπου: «Μήπως είναι ήδη πολύ αργά να σωθεί η Ελλάδα;» ή «Η αναδιάρθρωση του χρέους φαίνεται αναπόφευκτη» ή η πολύ πρόσφατη που αναστάτωσε Ελληνες και μη: «Η Ελλάδα μελετάει έξοδο από το ευρώ» (Spiegel online). Απομονώνω ενδεικτικά μία πρόταση: «Αναστατωμένη (alarmed) από τις προθέσεις της Αθήνας η Κομισιόν συγκαλεί έκτακτη συνάντηση στο Λουξεμβούργο» (περασμένη Παρασκευή). Πώς είναι δυνατόν να αναστατωθεί (λογικά) η Κομισιόν από τις «προθέσεις», όταν αυτές αποτελούν απλά πληροφόρηση από γερμανικές ανώνυμες πηγές «που έχουν γνώση των ελληνικών πραγμάτων»; Δεν ξέρουν καλύτερα από τις ανώνυμες πηγές τον Παπακωνσταντίνου οι ευφυέστατοι Γιουνκέρ και Λαγκάρντ;

Φαίνεται όμως ότι το Spiegel άρχισε να ζηλεύει τη δόξα και το χρήμα (5 εκατομμύρια αναγνώστες) του ταμπλόιντ Bild, το οποίο μέχρι πρότινος κατηγορούσε, και το πέτυχε αφού κατόρθωσε να πανικοβάλει δύο έξυπνους ανθρώπους, πόσω μάλλον τους, ων ουκ έστιν αριθμός, δανειστές της Ελλάδας. Το όλο γλωσσολογικό ύφος του άρθρου με τις κακά (ή σκόπιμα κακά) επιλεγμένες λέξεις καταδεικνύει την ποιοτική πτώση ενός εντύπου που άλλοτε ο γραπτός του λόγος προκαλούσε το σεβασμό σου, έστω κι αν διαφωνούσες μαζί του."

Υ.Γ. Λωτοφάγου: Κάποιοι μυρίστηκαν εκλογές κι εγκαταλείπουν το τρένο;