Αίνιγμα:
Συνήθως έχουν κοιλιές, προγούλια και πεσμένους κώλους, βλέμμα αρπακτικού, θράσος, τσαμπουκά και σπανίως μιλούν πολιτισμένα...
Έχουν δουλέψει ελάχιστα έως καθόλου και ονειρεύονται πολιτική σταδιοδρομία -γιατί όχι και υπουργικό θώκο,
Απέκτησαν δύναμη από τα πρώτα χρόνια της 30ετίας του ΠΑΣΟΚ, αλλά -προσοχή!- είναι αιρετοί! Εκλέγονται ξανά και ξανά -άρα οι ψηφοφόροι τους είναι συνυπεύθυνοι για το βίο και την πολιτεία τους...
Είναι κατεστημένο και συνδιαλέγονται με υπουργούς. Είναι ο ορισμός της διαπλοκής.
Ποιοι είναι; Σωστά: οι συνδικαλιστές των ΔΕΚΟ και του Δημοσίου.
Όταν ακούτε ΔΕΗ, σας έρχεται η εικόνα της ΓΕΝΟΠ. Οι ίδιοι, όμως, που τους έδωσαν τη δύναμη να κατεβάζουν διακόπτες, τώρα τους συκοφαντούν. Εν πολλοίς έχουν δίκιο. Ωστόσο, ας μην μπερδεύουμε τους φορείς με το αγαθό. Μπορούμε να αλλάξουμε τους συνδικαλιστές, αλλά και τη νοοτροπία ότι καθετί έχει την τιμή του. Αν, όμως, επιτρέψουμε να ξεπουληθεί η Ενέργεια και το Νερό σε ιδιώτες, δύσκολα θα τα ανακτήσουμε.
Δημοσκοπήσεις δείχνουν πως η πλειοψηφία των ελλήνων πολιτών συμφωνεί με τις αποκρατικοποιήσεις, χωρίς να αντιλαμβάνεται τι σημαίνει ιδιωτικοποίηση της Ενέργειας και, κυρίως του ΝΕΡΟΥ! Νομίζει ότι έτσι απλώς θα απαλλαγεί από τους θρασείς συνδικαλιστές.
Κι όμως, τόσο ο Αυγερόπουλος με τον "Εξάντα" του όσο και άλλοι δημοσιογράφοι, έχουν μιλήσει κατ' επανάληψη για την ιδιωτικοποίηση του νερού σε χώρες όπως η Χιλή και η Βολιβία. Δυστυχώς, αυτό που μένει στα παραζαλισμένα μυαλά των Ελλήνων είναι η προπαγάνδα των δελτίων των 8!
Αυτά σκεφτόμουν απόψε, βγαίνοντας από τον κινηματογράφο Ιντεάλ, όπου είδα τη συγκλονιστική ταινία "Ακόμα κι η βροχή" της ισπανίδας Ιθίαρ Μπολέιν (Maria Iciar Bollain) και του σεναριογράφου Πολ Λάβερτι (συνεργάτη του Κεν Λόουτς). Δεν είχα διαβάσει κριτικές. Βρήκα απλώς ενδιαφέρον το θέμα:
Ένα ισπανόφωνο συνεργείο φτάνει στην Cochabamba της πάμπτωχης Βολιβίας το κρίσιμο 2000, για να γυρίσει ταινία με θέμα τα εγκλήματα του Κολόμβου. Ο ιδεαλιστής σκηνοθέτης διαθέτει τα υγρά ονειροπόλα μάτια του Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ, (που τόσο είχαν "κουμπώσει" στο ρόλο του Che στα"Ημερολόγια Μοτοσυκλέτας"), ενώ ο παραγωγός (εξαιρετικός ο Λουίς Τόζαρ) είναι κυνικός και ενδιαφέρεται μόνο να διαχειριστεί σωστά τα λεφτά των αγγλόφωνων χρηματοδοτών του. Με δύο δολάρια την ημέρα έχουν όσους ιθαγενείς θέλουν. Γι' αυτό άλλωστε και έχουν επιλέξει τη Βολιβία, παρόλο που ο Κολόμβος δεν είχε φτάσει εκεί. Εκείνο που δεν ξέρουν είναι πως, ο Ινδιάνος που έχουν διαλέξει για κεντρικό ήρωα, θα τεθεί σύντομα επικεφαλής της εξέγερσης εναντίον της πολυεθνικής Bechtel, η οποία έχει αγοράσει όλο το νερό της χώρας! Ακόμα και τη βροχή!
Ο παραγωγός θα προσπαθήσει να τον εξαγοράσει, ούτως ώστε να ολοκληρωθεί η ταινία, αλλά γρήγορα θα αναγκαστεί -όπως και οι υπόλοιποι- να πάρει θέση, απέναντι στο έγκλημα που διαπράττεται σε βάρος ενός βασανισμένου λαού.
Εξαιρετικές ερμηνείες και σκηνοθεσία, σε μια ταινία που καταφέρνει να δώσει εικόνες εκπληκτικής αισθητικής, χωρίς να μειώνει τον γρήγορο ρυθμό της. Είναι μια πολιτική ταινία, και δεν το κρύβει, ενώ ταυτόχρονα κρατάει αμείωτη την προσοχή του θεατή ώς το τέλος.
Για μια ακόμα φορά, ο ισπανικός κινηματογράφος έδωσε ένα διαμάντι. Μην τη χάσετε.
6 σχόλια:
λωτοφαγε, κ εγω εχω ακουσει καλα λογια για αυτη τη ταινια, τωρα με τη κριτικη σου εχω εναν παραπανω λογο να τη δω.
Περιττο να πω οτι συμφωνω με οσα λες για τους συνδικαλιστες αλλα και για το εγκλημα που θα ειναι η ιδιωτικοποιηση κομβικων δημοσιων υπηρεσιων.Οι ιδιωτικοποιησεις παντου θα σημανουν τον θανατο της χωρας.
Οσον αφορα τις δημοσκοπησεις,καποιες απο αυτες ειναι παραμυθια τουμπανο,αλλες αποτυπωνουν τη πραγματικοτητα.
Ας ελπισουμε η συγκεκριμενη να ανηκει στη πρωτη κατηγορια,αλλιως συντομα θα διαπιστωσουν οι πολλοι για ακομη μια φορα ποσο επιρρεπεις ειναι στη καθεστωτικη προπαγανδα.
Πολύ όμορφη παρουσίαση Λωτοφάγε...
Από τη ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ ξεκίνησες και μας οδήγησες με ευστροφία στην ενδιαφέρουσα ταινία που παρακολούθησες...
Κι έχεις τόσο δίκιο σ' όσα λες...
Καλό μήνα!
Καλημερα Λωτοφαγε!
Δε γνωριζα, ουτε για τη ταινια, αλλα ουτε ειχα ξανακουσει για τη σκηνοθετη Iciar Bollain.
Διαβαζοντας, ομως, τη κριτικη σου εψαξα και τελικα βρηκα ενα κατατοπιστικο clip, συνεντευξης της Ιciar, σε Αμερικανο δημοσιογραφο, οπου λεει πολλα και ενδιαφεροντα πραγματα για το πως εγινε η ταινια, κλπ.
Αυτο, ομως, που με εντυπωσιασε, ειναι οι λεπτομερειες που δινει για το πως οι ντοπιοι που συμμετειχαν στη ταινια και μετα απο συννενοηση τους με τους παραγωγους ζητησαν να μη πληρωθουν σε μετρητα (απο φοβο μη χαθουν στη ...συνεχεια,) αλλα προτιμησαν να zητησουν καποια πρακτικα πραγματα για ολους, οπως τουβλα για το χτισιμο του σχολειου, ενα φορτηγο να μεταφερει νερο κλπ. Ειναι συγκινητικο οταν βλεπει κανεις οτι καποιοι δεν σκεφτονται ατομικα, οπως οι δικες μας κοινωνιες, αλλα συλλογικα! Εχουμε πολλα να μαθουμε, αλλα αν εχουμε κλειστα τα αυτια και τα ματια, δεν βοηθαει..
http://moviecitynews.com/2011/02/dp30-even-the-rain-director-iciar-bollain/
Αν δεν βιαστείς, Σελίν, φοβάμαι ότι δεν θα προλάβεις, διότι τη Δευτέρα το βράδυ δεν ήμαστε πολλοί, παρότι παίζεται μόνο στο Ιντεάλ!
Και μούφα να είναι οι δημοσκοπήσεις, "λέγε λέγε το κοπέλι, κάνει τη γριά να θέλει"! Ακούω πολλούς γύρω μου να περιμένουν χαιρέκακα την απόλυση δημόσιων ή υπαλλήλων των ΔΕΚΟ.
Δυστυχώς, φίλε μου, ο φθόνος δεν τους αφήνει να καταλάβουν ότι ενέργεια και νερό είναι δημόσια αγαθά και δεν πωλούνται!
@ Καλώς τη Μαριάννα! Νά'σαι καλά. Τα δώρα του πολιτισμού έχουν αυτό το καλό: σε ταξιδεύουν και σε ψυχαγωγούν. Ευτυχώς που μπορούμε ακόμα να τα χαιρόμαστε.
Καλό μήνα και σε σένα.
@ Υπάρχει μια άποψη, Έλβα, ότι ακριβώς αυτή η ινδιάνικη κοσμοθεωρία είναι που προκάλεσε τη μήνι των λευκών κατακτητών και τους εξολόθρευσαν.
Διότι την ισχύ την είχαν. Δεν υπήρχε λόγος για τέτοια γενοκτονία.
Χάλαγαν την πιάτσα, όμως, με τον κοινοτισμό και την αδιαφορία τους για τη συγκέντρωση κεφαλαίου. Οι λευκοί φοβούνταν μήπως οι λαοί ανακάλυπταν πως υπάρχουν κι άλλοι δρόμοι εκτός από τη μοναρχία και την καθολική εκκλησία!
Δες τη διαφορά μεταξύ Τσάβες και Μοράλες: ο πρώτος παρλάρει ακατάπαυστα και πράττει λίγα, ο δεύτερος δουλεύει σιωπηλός και έχει αποτελέσματα.
Δημοσίευση σχολίου