Κάπου στα 1990, όταν η Ευρώπη ειρωνευόταν τους Ιταλούς οι οποίοι το 1987 είχαν εκλέξει την πορνοστάρ Τσιτσιολίνα βουλευτίνα, ο Ουμπέρτο Έκο είχε προτείνει το εξής "ρηξικέλευθο": αφού η εξουσία διαφθείρει ακόμα και τους πιο ενάρετους, ας εκλέξουμε διεφθαρμένους, τους οποίους θα μπορούμε να επιτηρούμε ευκολότερα!
Λίγα χρόνια μετά, το 1994, οι συμπατριώτες του ακολούθησαν τη συμβουλή του διάσημου καθηγητή Σημειολογίας και εξέλεξαν πρωθυπουργό τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι, γνωστό πλέον ως "καβαλιέρε" (ιππότη) και λάτρη των ωραίων γλαστρών... συγγνώμη, γυναικών, ήθελα να πω.
Η πρώτη του θητεία ήταν πολύ σύντομη εξαιτίας οικονομικών σκανδάλων, αλλά το 2001 ξανακέρδισε τις εκλογές. Πρώτη του δουλειά ήταν να δώσει ασυλία -κάτι σαν τον ελληνικό νόμο περί ευθύνης υπουργών- σε δημόσιους αξιωματούχους και να στείλει στρατεύματα στο Ιράκ. Το 2006 θα χάσει από τον Ρομάνο Πρόντι και το 2008 θα επανεκλεγεί πανηγυρικά. Φαίνεται ότι οι τρις εξαμαρτήσαντες Ιταλοί -όπως κι εμείς- πόρρω απέχουν από τη σοφία.
Έτσι είναι; Μάλλον όχι. Διότι η τηλεόραση είναι πανίσχυρο όπλο και ο Μπερλουσκόνι το γνώριζε από τη δεκαετία του 1970: τρεις δεκαετίες τώρα, τα κανάλια του έχουν αναλάβει την "επιμόρφωση" του ιταλικού λαού: οι λέξεις ελαφρότητα, σαχλαμάρα και ευτέλεια είναι πολύ λίγες για να χαρακτηρίσουν τα προγράμματά τους. Όταν πήγα για πρώτη φορά στην Ιταλία το 1996, διαπίστωσα ότι τα δικά μας ιδιωτικά κανάλια ήταν υψηλότατης αισθητικής σε σύγκριση με τα ιταλικά! Σήμερα, βέβαια, στέκουν επάξια δίπλα τους.
Δυο τουλάχιστον γενιές Ιταλών μεγάλωσαν βλέποντας γελοία ριάλιτι, χυδαία τηλεπαιχνίδια και ηλίθιες συζητήσεις, ενώ η Αριστερά διαλυόταν από μικροπολιτικές έριδες. Εξάλλου, είχε μεσολαβήσει η τραυματική κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Τις μεγαλύτερες απώλειες, όμως, είχε το γυναικείο κίνημα και, κυρίως, η εικόνα που έχει η Ιταλίδα για τον εαυτό της.
Όμορφη, παθητική και ανεγκέφαλη: αυτή είναι η ιδανική γυναίκα για τα ΜΜΕ της γείτονος. Αυτή την εικόνα έφτιαξε το 80% των καναλιών που ανήκει στον Μπερλουσκόνι στο μυαλό των Ιταλών. Ο ίδιος την προτιμά και λίγο πόρνη.
Χθες τον έβλεπα στο Σκάι να κραυγάζει ότι η Ιταλία "κυβερνιέται από δικαστές"! (Αν του φαίνονται πολλοί, ας μας στείλει λίγους. Τους χρειαζόμαστε.) Παρά τα σκάνδαλα -οικονομικά και σεξουαλικά- στα οποία ενέχεται, η πλειοψηφία των Ιταλών τον στηρίζει πρόθυμα. Όπως έχει εξηγήσει ένας έγκυρος δημοσιογράφος, ενσαρκώνει τον ακούραστο λατίνο εραστή, που έχει στο κρεβάτι του όποια όμορφη μικρούλα επιθυμεί.
Αυτό ισχύει για τους άντρες, θα μου πείτε. Οι γυναίκες, όμως, γιατί τον ανέχονται; Και, κυρίως, γιατί ανέχονται να τις εξευτελίζει; Δείτε το παρακάτω βίντεο και θα το καταλάβετε. Μου το έστειλε μια νέα κοπέλα και υπήρξε η αφορμή για το σημερινό μου κείμενο:
http://www.ilcorpodelledonne.net/?page_id=89
Για να καταλάβετε τι λέει, πατήστε το εικονίδιο "greek version".
Λίγα χρόνια μετά, το 1994, οι συμπατριώτες του ακολούθησαν τη συμβουλή του διάσημου καθηγητή Σημειολογίας και εξέλεξαν πρωθυπουργό τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι, γνωστό πλέον ως "καβαλιέρε" (ιππότη) και λάτρη των ωραίων γλαστρών... συγγνώμη, γυναικών, ήθελα να πω.
Η πρώτη του θητεία ήταν πολύ σύντομη εξαιτίας οικονομικών σκανδάλων, αλλά το 2001 ξανακέρδισε τις εκλογές. Πρώτη του δουλειά ήταν να δώσει ασυλία -κάτι σαν τον ελληνικό νόμο περί ευθύνης υπουργών- σε δημόσιους αξιωματούχους και να στείλει στρατεύματα στο Ιράκ. Το 2006 θα χάσει από τον Ρομάνο Πρόντι και το 2008 θα επανεκλεγεί πανηγυρικά. Φαίνεται ότι οι τρις εξαμαρτήσαντες Ιταλοί -όπως κι εμείς- πόρρω απέχουν από τη σοφία.
Έτσι είναι; Μάλλον όχι. Διότι η τηλεόραση είναι πανίσχυρο όπλο και ο Μπερλουσκόνι το γνώριζε από τη δεκαετία του 1970: τρεις δεκαετίες τώρα, τα κανάλια του έχουν αναλάβει την "επιμόρφωση" του ιταλικού λαού: οι λέξεις ελαφρότητα, σαχλαμάρα και ευτέλεια είναι πολύ λίγες για να χαρακτηρίσουν τα προγράμματά τους. Όταν πήγα για πρώτη φορά στην Ιταλία το 1996, διαπίστωσα ότι τα δικά μας ιδιωτικά κανάλια ήταν υψηλότατης αισθητικής σε σύγκριση με τα ιταλικά! Σήμερα, βέβαια, στέκουν επάξια δίπλα τους.
Δυο τουλάχιστον γενιές Ιταλών μεγάλωσαν βλέποντας γελοία ριάλιτι, χυδαία τηλεπαιχνίδια και ηλίθιες συζητήσεις, ενώ η Αριστερά διαλυόταν από μικροπολιτικές έριδες. Εξάλλου, είχε μεσολαβήσει η τραυματική κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Τις μεγαλύτερες απώλειες, όμως, είχε το γυναικείο κίνημα και, κυρίως, η εικόνα που έχει η Ιταλίδα για τον εαυτό της.
Όμορφη, παθητική και ανεγκέφαλη: αυτή είναι η ιδανική γυναίκα για τα ΜΜΕ της γείτονος. Αυτή την εικόνα έφτιαξε το 80% των καναλιών που ανήκει στον Μπερλουσκόνι στο μυαλό των Ιταλών. Ο ίδιος την προτιμά και λίγο πόρνη.
Χθες τον έβλεπα στο Σκάι να κραυγάζει ότι η Ιταλία "κυβερνιέται από δικαστές"! (Αν του φαίνονται πολλοί, ας μας στείλει λίγους. Τους χρειαζόμαστε.) Παρά τα σκάνδαλα -οικονομικά και σεξουαλικά- στα οποία ενέχεται, η πλειοψηφία των Ιταλών τον στηρίζει πρόθυμα. Όπως έχει εξηγήσει ένας έγκυρος δημοσιογράφος, ενσαρκώνει τον ακούραστο λατίνο εραστή, που έχει στο κρεβάτι του όποια όμορφη μικρούλα επιθυμεί.
Αυτό ισχύει για τους άντρες, θα μου πείτε. Οι γυναίκες, όμως, γιατί τον ανέχονται; Και, κυρίως, γιατί ανέχονται να τις εξευτελίζει; Δείτε το παρακάτω βίντεο και θα το καταλάβετε. Μου το έστειλε μια νέα κοπέλα και υπήρξε η αφορμή για το σημερινό μου κείμενο:
http://www.ilcorpodelledonne.net/?page_id=89
Για να καταλάβετε τι λέει, πατήστε το εικονίδιο "greek version".
7 σχόλια:
"Κάναμε λίφτινγκ στις ιδέες μας"...
Ας το δούν όλο το βίντεο, και τα 24’ άντρες και γυναίκες μπας και ξυπνήσει κανένας, μιας και τα ίδια έχουμε και ’δω.
Όσο για τον Μπερλουσκόνι, σε σχέση με τους "δικούς" μας, η μόνη διαφορά είναι οτι εδώ κρύβονται πίσω από τη δήθεν σοβαροφάνεια. Καρτά τ’άλλα, βράσε ρύζι τα ίδια σκ@τ@ και χειρότερα είναι.
Στην Ιταλία όμως, υπάρχει κράτος. Που ελάχιστα επηρεάζεται από το βουλευτικό σώμα και δικαστική και εκτελεστική εξουσία που κάνει τη δουλειά της και παρουσία του λαού στο δρόμο όταν χρειάζεται.
Εδώ δεν υπάρχει τίποτα. Και κανείς δεν αντιδρά αυτό είναι το χειρότερο. Υπάρχει όμως ο παρτάκιας ο σταρχιδιστής Έλληνας που θα την κάνει όπου βρεί για να επιβιώσει, μιας και έτσι τον "εκπαιδεύσανε".
Υπάρχουν και αυτοί όμως που πάνε κόντρα, αυτοί που πεινάνε, που αγωνίζονται, που δεν εκμεταλλεύονται τον άλλο και ας μη ζούνε καλά, θέλουν όμως να κοιμούνται καλά το βράδυ.
Δυστυχώς, είναι λίγοι
Ξέχασα να βάλω όνομα στο σχόλιό μου παραπάνω...
Καλό Σαββατοκύριακο Λωτοφάγε,
Έκτορας
Lotofagus,
το άρθρο σου, το καλό άρθρο σου, μού έφερε στο νού τις εξής ατάκες:
1. Αφού είναι "καβαλιέρε" πώς να μην καβαλάει;
2. Κι εμείς το 1993 έναν «λατίνο εραστή» επανεκλέξαμε, με μία μόνον ψήφο απαλλαγέντα από το "Ειδικό Δικαστήριο". Άρα δεν υστερούμε των Ιταλών.
3. Κάποιοι Ιταλοί δεν έχουν χάσει χιούμορ τους:
«Ψηφίστε Αλή-Μπαμπά αντί Μπερλουσκόνι» έγραφαν σε πανώ στις τελευταίες εκλογές.
«Αυτός τουλάχιστον έχει μόνον 40 κλέφτες»...
4. Θα δώ και το βίντεο και θα σκεφτώ αν θα σού ξαναπληκτρομιλήσω, αντιεξουσιαστή!
Καλό υπόλοιπο ΣαΚύ.
@ Στην υποκρισία ξεπεράσαμε και τους Άγγλους, φίλε Έκτορα. Το "φαίνεσθαι" είναι δόγμα.
Συνεχώς πληθαίνουν αυτοί οι άνθρωποι που περιγράφεις. Ελπίζω ότι η αλληλεγγύη, που κάποτε χαρακτήριζε των Ελλήνων τις φτωχές κοινότητες, θα επανέλθει. Έστω κι αν η μορφή της θα είναι... μεταμοντέρνα.
Καλό Σαββατοκύριακο και σε σένα.
2 Ο δικός μας λατίνος εραστής ήταν και... Σιδερένιος, Ατακαδόρ. Θυμάσαι; Μας κυβερνούσε μέσω φαξ για ένα διάστημα.
Θα μου πεις, βέβαια, σιγά το κατόρθωμα. Εδώ το Βέλγιο δεν έχει κυβέρνηση ένα χρόνο τώρα. Και θα γλιτώσει και την Τρόικα.
Όντως, κάποιοι Ιταλοί έχουν χιούμορ. Η πλειοψηφία, όμως, είναι υπνωτισμένη από τον Μπερλουσκόνι. (έκανα και ρίμα!)
"Αντιεξουσιαστής"; Σαν βρισιά ακούγεται, αφότου την τσαλαπάτησε ο ΓΑΠ. Όπως γράφει ο ΚΙΜΠΙ σήμερα, η κοινωνία μας μοιάζει με την ταινία "Κυνόδοντας": η πολιτική ηγεσία έχει αλλάξει εδώ και χρόνια το νόημα των λέξεων! ("Κόσμος του Επενδυτή")
Τελικά, θα μου ξαναπληκτρομιλήσεις ή δεν με παίζεις πια;
Λωτοφαγε,λαος που εχει Πρωθυπουργο τον Μπερλουσκονι,δεν ειναι σοβαρος λαος.Απο κει κ περα,με τρομαζει η Ιταλικη Αριστερα,δεν ειμαι γνωστης αλλα πρεπει να καταντησε η πιο γελοια Αριστερα-Κεντροαριστερα στον πλανητη,αλλιως η οποιαδηποτε στοιχειωδως σοβαρη αντιπολιτευση,θα τον ειχε παρει σβαρνα,οσο απαθης κ ασοβαρος κ αν ειναι ο λαος.
Βεβαια,τι να πεις και για λαο που εχει Πρωθυπουργο τον ΓΑΠ.Τρις γελοιωδεστερος,κ αυτος ο χαρακτηρισμος με μεγαλη επιεικια.
@ A, μπράβο, Σελίν: πάνω που ετοιμαζόμουν να σε ρωτήσω τι γνώμη έχεις για λαό που έχει πρωθυπουργό τον ΓΑΠ!
Όπως είδες, τονίζω την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, επειδή δεν έγινε ποτέ μελέτη σε βάθος για τα αίτια. Έτσι, βρήκε πρόσφορο έδαφος η προπαγάνδα ότι όλοι ίδιοι είναι, όπως και η εξίσωση των καθεστώτων εκείνων με το ναζιστικό.
Όταν δεν τολμάμε να δούμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη, δεν καταλαβαίνουμε και την παραμόρφωσή του.
Δημοσίευση σχολίου