Πέμπτη 2 Σεπτεμβρίου 2010

Αποχαιρετισμός στον Μελωδία


Άλλο θέμα ήθελα να σχολιάσω σήμερα και άλλο μου προέκυψε. Άσχημο. Δυσοίωνο...

Πριν από 19 χρόνια τέτοιες μέρες, επιστρέφοντας από διακοπές, ψάχναμε στο ραδιόφωνο του αυτοκινήτου για καλή μουσική. Ήταν η αρχή της δεκαετίας του 1990, η επαρχία άκουγε καψουροτράγουδα, ο Μάνος Λοΐζος είχε πεθάνει προ πολλού και οι νέοι τραγουδοποιοί έβρισκαν πόρτες κλειστές. Κάπου εκεί στην Ελευσίνα, ακούσαμε Κατσιμιχαίους. Ακολούθησε ένα περουβιάνικο, νομίζω. Και μετά το σήμα: «Μελωδία FM 100». 

Κεραυνοβόλος έρωτας! Για πολλά χρόνια, η «βελόνα» έμενε κολλημένη στους 100 μεγάκυκλους. Μας κρατούσε συντροφιά όταν ξυπνούσαμε, στη διαδρομή για το γραφείο, ολόκληρο το σαββατοκύριακο, ακόμα και… την ώρα του ντους. 

Μια φιλόξενη συχνότητα για καλή μουσική και κυρίως καλή ελληνική μουσική. Έδωσε τη δυνατότητα σε νέους συνθέτες να ακουστούν, σε νέους παραγωγούς να μάθουν τη δουλειά από ανθρώπους με ήθος. Δεν είναι τυχαίο πως, από το ραδιόφωνο αυτό, πέρασαν σπουδαίοι μουσικοί, που σπάνια έως τότε έδιναν συνευτεύξεις. Ακόμα και το σήμα του -δανεισμένο από το "Επέστρεφε" του Θ. Μικρούτσικου- ήταν εξαιρετικό. 

Σήμερα, δεκαεννιά χρόνια μετά, το συγκρότημα Αλαφούζου αποφάσισε να μετατρέψει το πρόγραμμα του «Μελωδία» σε play list και προσεχώς σε σκυλάδικο, αφού διευθυντής είναι πλέον κάποιος Νίκος Νικολακόπουλος, της συνομοταξίας Κωστόπουλου!

Μόλις χθες βράδυ, είπε ο Κώστας Θωμαΐδης στο «Κόκκινο», ανακοινώθηκε στους παραγωγούς ότι απολύονται. Παραγωγούς που, ύστερα από 19 χρόνια, νιώθω σαν φίλους: Διονυσία Μπάκα, Τασούλα Επτακοίλη, Κ. Θωμαΐδη, Χρήστο Κορτσέλη, Γιάννη Λαλαούνη, Βιβή Παπαστάθη και Βασίλη Κριμπά. Μένουν μόνο οι Ξενοφών Ραράκος, Χρήστος Παπαμιχάλης, Αντρη Βασιλειάδου, Σοφία Φατούρου, Δημήτρης Βραχνός και Ολγα Λασκαράτου, με αμφίβολο, ωστόσο, μέλλον.

Ο έως τώρα διευθυντής Οδυσσέας Ιωάννου παραιτήθηκε -προφανώς διότι enough is enough, που λένε και στα ελληνικά:

Πριν από 2 χρόνια είχε απολύσει τον μουσικολόγο Λάμπρο Λιάβα –η κυριακάτικη εκπομπή του ήταν στολίδι για το ραδιόφωνο- ο οποίος κατήγγειλε πως τον πίεζαν να παίζει συγκεκριμένα τραγούδια εταιρειών. Πέρυσι απέλυσε την πολύ καλή Δέσποινα Μαυρογένη που μας κρατούσε συντροφιά τα πρωινά, σχολιάζοντας με χιούμορ εφημερίδες και περιοδικά.

Προφανώς, όταν του ζήτησαν να απολύσει και όλους τους φίλους, με τους οποίους επάνδρωσαν κάποτε τον «902 αριστερά στα FM» ιδρύοντας ολόκληρη «σχολή» στο ραδιόφωνο, απόδιωξε κάθε σκέψη επιβίωσης και παραιτήθηκε. 

Το ξέρω, ήταν μια δύσκολη απόφαση, Οδυσσέα, όταν δεν είσαι πια 20χρονο παιδί αλλά πατέρας και οικογενειάρχης. Δεν είναι εποχή για παραιτήσεις. Οι δουλειές είναι ελάχιστες και λιγοστεύουν συνεχώς.

Ξέρω, επίσης, ότι τα ραδιόφωνα και τα κανάλια είναι επιχειρήσεις και όχι κοινωφελή ιδρύματα. Όμως, τα παιδιά του «Μελωδία» δεν μας άφηναν να τον δούμε ως επιχείρηση, έστω κι αν κάθε δεκάλεπτο διέκοπταν για διαφημίσεις… του Jumbo!

Η διάλυσή του σημαίνει το τέλος μιας ολόκληρης εποχής. Συνεπικουρούσης της κρίσης, φοβάμαι πως το μέλλον των μουσικών παραγωγών με άποψη και της εν γένει καλής μουσικής διαγράφεται ζοφερό. Ας ενισχύσουμε όσους υπάρχουν ακόμα, διότι οι πολυεθνικές εταιρείες έχουν αλώσει τα πάντα σχεδόν..

Καλή Τύχη, παιδιά του «Μελωδία». Σας ευχαριστώ πολύ για την παρέα και την ποιότητα που μας προσφέρατε. Εύχομαι σύντομα να μπορέσετε να συνεχίσετε την όμορφη δουλειά σας.  

15 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνώ απόλυτα με την άποψή σου.
Κάποτε εμείς οι ακροατές πρέπει να αντιστεκόμαστε...
Πρεσβύωψ

Μαριάννα είπε...

Επίσης συμφωνώ... και μελαγχολώ!
Αισθάνομαι σα να χάνω πολύ αγαπημένους φίλους, που μου κρατούσαν συντροφιά όχι μόνο με την ξεχωριστή μουσική αλλά και με τις σκέψεις τους, τη ζεστασιά της παρέας τους... Μεγάλη απώλεια...

Μαριάννα, πιστή ακροάτρια για 19 χρόνια

Ανώνυμος είπε...

Πολύ κρίμα.. φεύγουν μερικοί καλόι φίλοι που ήταν πάντα δίπλα μας, σε λύπες, χαρές, επιτυχίες, δυσκολους καιρούς..

Μαρία, πιστή ακροάτρια τα τελευταία 12 χρόνια, αλλά όχι για πολύ ακόμα, απ' οτι φαίνεται..

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΠΕΙΡΑΤΕΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ είπε...

Καλησπέρα Lotus!

Πέρα από τις παπαριές περί playlist που γελοιοποιούν μια ολόκληρη δεκαετία, θέλω να αναφέρω για τις απολύσεις που συνεχίζονται στο σταθμό!

Προχθές απολύθηκαν άλλα 3 άτομα, μία εκ των οποίων μέ 4 τέσσερα παιδιά, όλα ανήλικα.

Είχα πάντα μία άποψη ότι ο κάθε καπιταλΗστής έχει ως σκοπό το κέρδος. Αλλά πίστευα ότι υπάρχουν κάποια Ανθρώπινα όρια τα οποία είναι αδύνατο να τα υπερβεί κάποιος.

Τελικά διαψεύστηκα για άλλη μία φορά, με τον Αλαφούζο να απολύει γυναίκα με 4 παιδιά (η οποία κόστιζε 1050 ευρώ καθαρά, άρα 1300 περίπου μεικτά + 0,29*1300=377 ευρώ η εργοδοτική εισφορά, πάμε σύνολο 1700 περίπου ευρώ.

Αρα 14 (ακόμη) * 1700 μας κάνουν 23800 τελικό ετήσιο κόστος.
Δηλαδή ρε Αλαφούζε, τώρα θες να μας πεις ότι έγινες πλουσιότερος;
Και πετάς 15 χρόνια εργασίας μαζί με 4 παιδιά στο δρόμο;

Οι managers που συμμετείχαν στα καθημερινά meetings της κακιάς ώρας, γιατί δεν απολύονται?

Αυτοί πάιρνουν σε 3 μήνες ότι πήρε η γυναίκα με τα 4 παιδιά σε 1 χρόνο!

Και το παίζουν και Λοβέρδοι στον αποχαιρετισμό!

Λωτοφάγος είπε...

@ Αγαπητέ Πρεσβύωψ, ΠΑΝΤΑ πρέπει να αντιστεκόμαστε, αλλιώς γινόμαστε κοπάδι που άγεται και φέρεται.
Έστω και αργά, οφείλουμε να στηρίξουμε όσους κάνουν καλά τη δουλειά τους, όσους αγαπούν τη δουλειά τους, όσους έχουν ήθος και γενικώς όσους αρνούνται τη χυδαιότητα και τη σαχλαμάρα.
Όσους δηλαδή επιλέγουν να ζουν σύμφωνα με τις αρχές τους, όσο κι αν τους κοστίζει αυτό.

Λωτοφάγος είπε...

@ Προσωπικά, θα τους ακολουθήσω σε όποιους σταθμούς πάνε, Μαριάννα, για να ξαναβρώ τη "ζεστασιά της παρέας τους", όπως λες.

Λωτοφάγος είπε...

@ Έφυγαν από τον "Μελωδία", Μαρία. Κάπου αλλού θα ξανασυναντηθούμε. Τους περισσότερους από αυτούς τους άκουγα από τον "902" την καλή -για το ραδιόφωνο- εποχή του 1989, τους διάβαζα στο Δίφωνο και στο περιοδικό Μετρό.

Λωτοφάγος είπε...

@ Στην εποχή μας δεν υπάρχουν πλέον όρια στην ασυδοσία και την αναλγησία, Πειρατή μου.
Κενέναν δεν ενδιαφέρει αν έχεις 4 ή 14 παιδιά.
Φέτος το καλοκαίρι ανακάλυψα ότι στο ευρύτερο συγγενικό μου περιβάλλον έχουν απολυθεί αρκετοί άνθρωποι, όλοι μεταξύ 35 και 45 χρόνων, οικογενειάρχες με ανελαστικές υποχρεώσεις.
Και την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση του μνημονίου αναθέτει στους πολίτες την πάταξη του λαθρεμπορίου καυσίμων, εξισώνοντας το πετρέλαιο θέρμανσης με το πετρέλαιο κίνησης! Υπάρχει μεγαλύτερη αναλγησία από αυτήν;

Ektoras είπε...

Καλημέρα φίλε Λωτοφάγε καιρό είχα να μπώ στα μπλόγκς... Πραγματικά λυπάμαι για την μετάλλαξη τούτη καταλαβαίνω πως το νιώθεις σαν προσωπική απώλεια φυσικό άλλωστε, αν άκουγες τόσα χρόνια. Σημεία των καιρών; σίγουρα.

Να καταθέσω κάτι σχετικό μιας και έχει να κάνει με μουσική. Προσωπικά τον τελευταίο χρόνο, γνώρισα δύο άτομα. Με τον καιρό γίναμε φίλοι... είναι τραγουδοποιοί συνθέτες και γράφουν και τη μουσική στα τραγούδια τους. Εκτός του ότι είναι απίστευτοι ως άνθρωποι, τα κομμάτια τους είναι συγκλονιστικά. Δεν πίστευα οτι θα το έγραφα ποτέ αυτό, αλλά τολμώ να τους συγκρίνω με έναν Λοϊζο και έναν Παύλο. Ο ένας 30 ο άλλος 36. Αποφάσισαν τις απίστευτες τις μοναδικές αυτές συνθέσεις τους να τις έχουν κλειδαμπαρωμπένες και να μην τις ξεπουλήσουν να μην ξεπουληθούν οι ίδιοι... Οι λόγοι γνωστοί. Κρίμα αν δεν ακουστούν ποτέ, αλλά υπάρχει ακόμα ελπίδα. Υπάρχουν ακόμα εκεί έξω!

Δεν το περίμενα ομολογώ

Τα σέβη μου

Λωτοφάγος είπε...

Έκτορα, υπάρχουν κι άλλοι τρόποι για να γνωρίσουμε τα τραγούδια τους: κάποιες -όχι όλες- μικρές δισκογραφικές και φυσικά το διαδίκτυο. Γιατί να μένουν στο συρτάρι;

Ektoras είπε...

Ναι φίλε μου, υπάρχουν τρόποι και είναι αυτοί που είπες. Είναι καθαρά προσωπική τους επιλογή. Για τον έναν ειδικά. Ο έτερος παίζει σε ανεξάρτηα underground στέκια. Δεν θέλουν να αλλοτριωθούν. Πραγματικά ξεχωριστοί άνθρωποι νιώθω πολύ τυχερός που τους γνώρισα. Μακάρι κάποια στιγμή ο κύκλος της παρακμής να κλείσει και να ξαναγίνουμε Άνθρωποι. Ίσως τότε το αποφασίσουν, αυτό έχω καταλάβει από τις συζητήσεις μας. Όπως και να έχει, υπάρχουν και δεν το περίμενα και προφανώς θα υπάρχουν και άλλοι. Δε θα τολμούσα να έκανα τέτοιες συγκρίσεις αλλά αυτό που άκουσαν τα αυτιά μου και οι ψυχές που είδαν τα μάτια μου με συγκίνησαν απίστευτα. Υπάρχει ελπίδα λοιπόν και αυτό είναι κάτι πολύ όμορφο, νιώθω τυχερός, πάνω που είχα αρχίσει να χάνω κάθε ελπίδα όπως οι περισσότεροι στις μαύρες μέρες της εποχής ετούτης. Σας το λέω, σας το βροντοφωνάζω υπάρχουν νέοι Άσιμοι, Λοίζοι, Σιδηρόπουλοι, Ξυλούρηδες, Ρίτσοι! απλά επιλέγουν τη μοναχικότητα μέσα σε αυτή τη σαπίλα ( προς το παρόν )

Καλή εβδομάδα αγαπητέ Λωτοφάγε

Λωτοφάγος είπε...

@ Πράγματι, η ιδιώτευση είναι σωτήρια καμιά φορά.
καλή εβδομάδα, αγαπητέ μου Έκτωρ.

Βάσσια είπε...

Ακροάτρια του και έχω μάλιστα και cds "Μελωδία fm" - εκπληκτικές μουσικές!

Λυπήθηκα πολύ.....
Μακάρι τα παιδιά του σταθμού να βρούν χώρο για έναν τέτοιο σταθμό.

Καλό βράδυ
:-)