Αποχαιρετισμός στον Μελωδία

Άλλο θέμα ήθελα να σχολιάσω σήμερα και άλλο μου προέκυψε. Άσχημο. Δυσοίωνο...

Πριν από 19 χρόνια τέτοιες μέρες, επιστρέφοντας από διακοπές, ψάχναμε στο ραδιόφωνο του αυτοκινήτου για καλή μουσική. Ήταν η αρχή της δεκαετίας του 1990, η επαρχία άκουγε καψουροτράγουδα, ο Μάνος Λοΐζος είχε πεθάνει προ πολλού και οι νέοι τραγουδοποιοί έβρισκαν πόρτες κλειστές. Κάπου εκεί στην Ελευσίνα, ακούσαμε Κατσιμιχαίους. Ακολούθησε ένα περουβιάνικο, νομίζω. Και μετά το σήμα: «Μελωδία FM 100». 

Κεραυνοβόλος έρωτας! Για πολλά χρόνια, η «βελόνα» έμενε κολλημένη στους 100 μεγάκυκλους. Μας κρατούσε συντροφιά όταν ξυπνούσαμε, στη διαδρομή για το γραφείο, ολόκληρο το σαββατοκύριακο, ακόμα και… την ώρα του ντους. 

Μια φιλόξενη συχνότητα για καλή μουσική και κυρίως καλή ελληνική μουσική. Έδωσε τη δυνατότητα σε νέους συνθέτες να ακουστούν, σε νέους παραγωγούς να μάθουν τη δουλειά από ανθρώπους με ήθος. Δεν είναι τυχαίο πως, από το ραδιόφωνο αυτό, πέρασαν σπουδαίοι μουσικοί, που σπάνια έως τότε έδιναν συνευτεύξεις. Ακόμα και το σήμα του -δανεισμένο από το "Επέστρεφε" του Θ. Μικρούτσικου- ήταν εξαιρετικό. 

Σήμερα, δεκαεννιά χρόνια μετά, το συγκρότημα Αλαφούζου αποφάσισε να μετατρέψει το πρόγραμμα του «Μελωδία» σε play list και προσεχώς σε σκυλάδικο, αφού διευθυντής είναι πλέον κάποιος Νίκος Νικολακόπουλος, της συνομοταξίας Κωστόπουλου!

Μόλις χθες βράδυ, είπε ο Κώστας Θωμαΐδης στο «Κόκκινο», ανακοινώθηκε στους παραγωγούς ότι απολύονται. Παραγωγούς που, ύστερα από 19 χρόνια, νιώθω σαν φίλους: Διονυσία Μπάκα, Τασούλα Επτακοίλη, Κ. Θωμαΐδη, Χρήστο Κορτσέλη, Γιάννη Λαλαούνη, Βιβή Παπαστάθη και Βασίλη Κριμπά. Μένουν μόνο οι Ξενοφών Ραράκος, Χρήστος Παπαμιχάλης, Αντρη Βασιλειάδου, Σοφία Φατούρου, Δημήτρης Βραχνός και Ολγα Λασκαράτου, με αμφίβολο, ωστόσο, μέλλον.

Ο έως τώρα διευθυντής Οδυσσέας Ιωάννου παραιτήθηκε -προφανώς διότι enough is enough, που λένε και στα ελληνικά:

Πριν από 2 χρόνια είχε απολύσει τον μουσικολόγο Λάμπρο Λιάβα –η κυριακάτικη εκπομπή του ήταν στολίδι για το ραδιόφωνο- ο οποίος κατήγγειλε πως τον πίεζαν να παίζει συγκεκριμένα τραγούδια εταιρειών. Πέρυσι απέλυσε την πολύ καλή Δέσποινα Μαυρογένη που μας κρατούσε συντροφιά τα πρωινά, σχολιάζοντας με χιούμορ εφημερίδες και περιοδικά.

Προφανώς, όταν του ζήτησαν να απολύσει και όλους τους φίλους, με τους οποίους επάνδρωσαν κάποτε τον «902 αριστερά στα FM» ιδρύοντας ολόκληρη «σχολή» στο ραδιόφωνο, απόδιωξε κάθε σκέψη επιβίωσης και παραιτήθηκε. 

Το ξέρω, ήταν μια δύσκολη απόφαση, Οδυσσέα, όταν δεν είσαι πια 20χρονο παιδί αλλά πατέρας και οικογενειάρχης. Δεν είναι εποχή για παραιτήσεις. Οι δουλειές είναι ελάχιστες και λιγοστεύουν συνεχώς.

Ξέρω, επίσης, ότι τα ραδιόφωνα και τα κανάλια είναι επιχειρήσεις και όχι κοινωφελή ιδρύματα. Όμως, τα παιδιά του «Μελωδία» δεν μας άφηναν να τον δούμε ως επιχείρηση, έστω κι αν κάθε δεκάλεπτο διέκοπταν για διαφημίσεις… του Jumbo!

Η διάλυσή του σημαίνει το τέλος μιας ολόκληρης εποχής. Συνεπικουρούσης της κρίσης, φοβάμαι πως το μέλλον των μουσικών παραγωγών με άποψη και της εν γένει καλής μουσικής διαγράφεται ζοφερό. Ας ενισχύσουμε όσους υπάρχουν ακόμα, διότι οι πολυεθνικές εταιρείες έχουν αλώσει τα πάντα σχεδόν..

Καλή Τύχη, παιδιά του «Μελωδία». Σας ευχαριστώ πολύ για την παρέα και την ποιότητα που μας προσφέρατε. Εύχομαι σύντομα να μπορέσετε να συνεχίσετε την όμορφη δουλειά σας.