Δευτέρα 1 Μαρτίου 2010

Αντιρατσισμός από κούνια

Τα παιδιά μου είχαν την τύχη να γεννηθούν στους Αμπελόκηπους τη δεκαετία του 1980, όταν ακόμα ήταν μια περιοχή μεσο-μικροαστικών στρωμάτων, με άσχημες πολυκατοικίες και κίνηση όλο το 24ωρο. Ως κέντρο-απόκεντρο, με σχετικά καλή συγκοινωνία και πολλούς κινηματογράφους, είχε πολλούς φοιτητές οι οποίοι έμεναν σε γκαρσονιέρες, ενώ τα υπόγεια νοικιάζονταν σε Φιλιππινέζες που εργάζονταν στα βόρεια προάστια.
Ο πρώτος παιδικός σταθμός για Φιλιππινεζάκια λειτούργησε σε ημιυπόγειο κατάστημα λίγο μετά το 1985. Ο μόνος «εξωτικός» ξένος στο γυμνάσιο τότε ήταν ο γιος ενός κορεάτη εστιάτορα, που έπαιζε μπάσκετ και ήταν πολύ δημοφιλής. Ένα απόγευμα του 1988 άκουσα μια στεντόρεια αγορίστικη φωνή να τραγουδάει «Σαμιώτισσα, Σαμιώτισσα, πότε θα πας στη Σάμο;». Έσκυψα από το μπαλκόνι και είδα έναν μαυρούλη με αθλητικά να επιστρέφει από την πρόβα για την 25η Μαρτίου! Πίστεψα τότε πως η ενσωμάτωση αυτών των παιδιών θα γινόταν αρμονικά και χωρίς προβλήματα.
Κολλητός της μεγάλης μου κόρης στο Δημοτικό ήταν ένας Ιρανός, ενώ στα έκτα της γενέθλια η μικρή μου κόρη μας ρώτησε: «Σας πειράζει να έρθει στο πάρτι μου μία μαύρη μαμά;» Τη διαβεβαιώσαμε ότι δεν είχαμε κανένα πρόβλημα. Επρόκειτο για μια δυναμική και πανέξυπνη Σουδανή, η οποία είχε φτάσει πρόσφυγας έξι χρόνια πριν, μαζί με το μωρό της, για να ξεφύγει από έναν τυραννικό σύζυγο, και δούλευε σκληρά για να το ζήσει. Θυμάμαι πόσο διασκέδαζα αργότερα με τα έκπληκτα βλέμματα των περαστικών όταν συνόδευα την κόρη μου και τον αφρικανό φίλο της στους προσκόπους.
Καθώς προχωρούσε η δεκαετία του ’90, οι αλλοδαπές οικογένειες πολλαπλασιάζονταν, και οι παρέες των παιδιών μου περιελάμβαναν πλέον Φιλιππινεζάκια, Τουρκάκια και Αλβανάκια. Κάποιοι γονείς δυσανασχετούσαν, αλλά δεν τους πολυδίναμε σημασία. Δεν είχαν, βλέπετε, ακόμα κομματικό εκφραστή, ενώ εμείς οι υπόλοιποι ασχολούμασταν με πολύ πιο σοβαρά θέματα, όπως η έλλειψη πρασίνου και ελεύθερων χώρων.
Η οικογενειακή μετοίκηση προς τα βόρεια δεν άλλαξε, βέβαια, τις απόψεις μας. Για τα παιδιά μου είναι πολύ φυσικό να συναναστρέφονται συμφοιτητές τους από όλη την υδρόγειο εκεί στα ξένα όπου συνεχίζουν τις σπουδές τους. Κρίνουν τον καθένα από τη συμπεριφορά του και όχι από το χρώμα ή τη θρησκεία του.
Όμως οι Αμπελόκηποι φαίνεται ότι αλλάζουν, και μάλιστα δραματικά. Το πρώτο ρήγμα στην εικόνα της «ανεκτικής συνοικίας» κατάφεραν τα κρούσματα ρατσιστικής βίας στην Πανόρμου και στο ΚΑΠΑΨ, αλλά το πλέον ανησυχητικό είναι η εμφάνιση –εδώ και 2 χρόνια- μαθητών με νεοναζιστικά σύμβολα και ρατσιστική συμπεριφορά στο 16ο Λύκειο Αμπελοκήπων (http://www.inews.gr/32/rantevou-sto-16o-lykeio-abelokipon.htm), αλλά και στο 57ο. Τα σχολεία αυτά έχουν προϊστορία στη βία, και αυτό οφείλεται σε πολλούς παράγοντες: στη νοοτροπία ή την αδιαφορία των γονέων, στην ανάγκη των εφήβων για εκτόνωση, στο άξενο και εχθρικό για αυτά περιβάλλον και, ασφαλώς, στη φασιστική προπαγάνδα, στην οποία δίνουν πρόθυμα βήμα τα ιδιωτικά κανάλια.
Μετά τον Άγιο Παντελεήμονα και τα Χανιά, η επιδημία εξαπλώνεται στους Αμπελοκήπους. Πολύ φοβάμαι ότι ο εμβολιασμός δεν έγινε εγκαίρως, και τώρα τρέχουμε να παρασκευάσουμε το αντίδοτο.


12 σχόλια:

Aldebaran είπε...

Το αυγό του φιδιού δεν πια αυγό... Έγινε φίδι... Κάποιοι το επώασαν... Και κάποτε πρέπει να τους πούμε με τ' όνομά τους...
Καλημέρα...

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Θα πω την ταπεινή μου γνώμη και μπορείτε να φανταστείτε ό,τι θέλετε για μένα. Φταίει πως στο όνομα της παρεξηγημένης Δημοκρατίας, έχουμε βάσει νόμων δέσει χειροπόδαρα το σώμα των Αστυνομικών, οι οποίοι αν τολμήσουν να τα περιμαζέψουν θα βρεθούν υπόλογοι.

΄Ιδιες χρονικές περιόδους μεγαλώναμε παιδιά ('88 το 5ο μου)
Να τα καμαρώνεις υγιή , γιατί κατά τα άλλα βρίσκω πως άριστα τα διαπαιδαγώγησες.

ΚΑΛΩΣ σε βρήκα από τον ποιητικο-λυρικό φίλο μας aldebaran

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Λωτοφάγος είπε...

@ Φίλε Αλδεβαράν, επανειλημμένα έχω αναφερθεί με το όνομά τους σε αυτούς που ζέσταναν τα αβγά. Τους έβλεπα, άλλωστε, και στη δεκαετία του 1980, μόνο που τότε είχαμε μεθύσει με το... αθάνατο κρασί της Μεταπολίτευσης και τους θεωρούσαμε "σταγονίδια"!
Τώρα τα σταγονίδια οργανώνονται και θα φέρουν τυφώνα αν τους το επιτρέψουμε.
Στο χέρι μας είναι. Για πολύ λίγο ακόμα.

Λωτοφάγος είπε...

@ Πρώτα πρώτα καλωσόρισες, Φύρδην Μίγδην και να σου ζήσουν τα πέντε παιδιά σου! Εύχομαι να σε κάνουν πάντα περήφανη.
Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Στο θέμα της αστυνομίας δεν έχω ξεκάθαρη γνώμη. Έγιναν πολλές στραβές εκεί μέσα, πολλά "μπουμπούκια" άνθησαν και πολλοί ηθικοί άνθρωποι αμαυρώνονται άδικα και είναι πικραμένοι.
Όποτε τους χρειάστηκα, για πολύ σοβαρό λόγο, υπήρξαν άψογοι. Θα ήταν αχαριστία να τους κατηγορήσω συλλήβδην.
Όμως μπορεί κανείς να επιβιώσει καθαρός σε ένα σάπιο σύστημα;

mtryfo είπε...

παιδιά μη σκοτώνεστε... αφού γεμίσαμε φίδια εδώ πάνω στη Σαλλλλονίκη, στείλαμε και μερικά εκεί για να σας βρίσκονται...
με την ίδια ευκολία που επωάστηκαν εδώ βρήκαν πρόσφορο έδαφος και στην Αθήνα... σκέψου να είχατε Ψωμιάδη και Ανθιμο... ε ρε γλέντια!!!

Συγγνώμη που το γελοιοποιώ το πράγμα αλλά στο βάθος με φοβίζει...

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Λωτοφάγος είπε...

@ Κι εμένα, Μαρία. Πάρα πολύ!
Κυρίως επειδή βλέπω τα χάλια της Ιταλίας, εδώ δίπλα.

vasikos metoxos είπε...

Είχα καιρό να σερφάρω στην μπογκόσφαιρα και διαβάζω όσα έχασα. Ωραία κείμενα και στοχευμένα. Μια απορία μόνο : Μαμά????

Διαχειριστής είπε...

Τώρα πάει να γράψω σχόλιο σε ανάρτηση 2 ετών και; Μόνο εσύ θα το δεις, αλλά δεν πειράζει.

Έζησα τα τρία τέσσερα πρώτα χρόνια της ζωής μου στους Αμπελόκηπους, κάπου πίσω από την Αλεξάνδρας. Φυσικά εκτός από το σπίτι μας δεν θυμάμαι τίποτα, αλλά πάντως έχω εκεί κάτι θολές αναμνήσεις. Μετά πήγαμε σε άλλη περιοχή.

Λοιπόν, πάντα υπήρχε αυτή η εφεδρεία του συστήματος, ο ναζισμός φασισμός, και τώρα ήρθε η ώρα να πιάσει δουλειά για τα καλά! Εκεί ήταν και ποτέ δεν έφυγε.

Καληνύχτα

Ανώνυμος είπε...

θα γράψω και εγώ μια και δεν μπορώ να κοιμηθώ.Γεννήθηκα και μεγάλωσα στον Πειραιά στο Χατζηκυριάκειο και πήγα στο δημοτικό΄κοντά στο λιμάνι στα καρβουνιάρικα σ'ένα σχολειό Πανελλήνιο λεγόταν σουρωτήρι οι τοιχοι απο τις σφαίρες του εμφύλιου και κανα δυό τοίχοι γκρεμισμένοι απο το μεγάλο βομβαρδισμο οπου σκοτώθηκαν και 3 4 συγγενείς μου.Φτώχεια και δυστυχία των γονέων,χρόνια δίσεκτα πετρινα χρόνια η δεκαετία του 40-50 και ακόμη πιο χειρότερα για μένα αφού ο πατέρας μου ηταν απο τη μεριά των νικημένων και εντρυφούσε στον Αη Στράτη, τυχερός έλεγε η Επονίτισα μαννούλα μου τυχερός ο πατέρας σου που γλύτωσε τ'απόσπασμα και άραγε τι να σκότωναν τα βρωμόσκυλλα ?ενα καρκινοπαθή που μάζευε υπογραφές?,ωστόσο νοσοκομείο δεν τον πήγαν ,του ζήταγαν να υπογράψει και σιγά μην υπόγραφε αυτό το αγύριστο κεφάλι και καλά έκανε.Τι να θυμάμαι?αναμνήσεις άσχημες που ακόμη με στοιχειώνουν.Τη μάννα μου να την τραβάνε καθε μια και δυο στην ασφάλεια και εκείνη η φουκαριάρα να τρέχει σαν παλαβή στους αρχιτράγους και να παρακαλάει τον κάθε πασλιοπουστο και κερατά για ναμολύσουν τον αρρωστο γέρο μου και απο την άλλη να νοιαστει για το μικρό της αδελφό που παρουσιάστηκε ναυτης και τον στείλαν Ψυτάλεια και μετα στο Μακρονήσι για Εθνική ανάταση και διαπαιδαγώγηση μια και το έγκλημα του στα 12 13 χρονια του ήταν οτι γυριζε στις γειτονιες τον κουμπαρά της ΕΠΟΝ.

Ανώνυμος είπε...

.Το να μεγαλώνεις σε ενα φοβικό περιβάλον και με το στίγμα οτι ο πατέρας σου είναι ενας αμετανότητος κουμμουνιστοσυμορίτης δεν είν απλό πράμα.Ευτυχώς είχαμε μια μάννα εγώ και το μικρό μου αδέρφι που ήταν λιοντάρι, βουνό,εκανε για 10 άντρες και δεν κάνω πλάκα μας προστάτεψε οπως η λέαινα τα παιδιά της και μας διδαξε οτι η αξιοπρέπεια του ανθρώπου δεν ξεπουλιεται ποτέ γιατί είναι πιο πολύτιμη απο την ιδια την ζωή.Δούλευε σαν το σκυλλι απο το πρω'ι'ως το βράδυ ηταν καλή μοδίστρα και ετσι γλυτώσαμε εγώ και ο μικρός και δεν καταλήξαμε σε κάνα ίδρυμα οπως πολλά παιδια αγωνιστών και που τα περισσότερα τακαναν γεννίτσαρους κσαι χαφιέδες της ασφάλειας.Αυτός ήταν και ο μεγάλος της φόβος τη γλύτωσε όμως περασε για λιγο απο Αβέρωφ εγγυος τόν μικρό αλλα το σεβαστό στρατοδικειο της αναγνώρησε το ελαφρυντικό οτι δεν είχε ενοπλη δράση.Τι μου θυμίσατε ρε παιδιά απόψε.Και ναρθουμε στα σήμερα Τι να πω Μια ζωή προδωμένος αυτος ο λαός.Θυμάμαι τότε το 1981 τη πάτησε ο Ελληνικός λαός και έβαλε ενα φίδι κολοβό να τον κυβερνήσει την πάτησε ακόμη και η εμπειρη τότε ηγεσία του ΚΚΕ και αρχικά πίστεψε για λιγο βεβαια σε αυτον τον πράχτορα τωνΑμερικάνων,γιατί να ξέρετε με την έλευση αυτου του απατεώνα ξεκίνησε η μεγάλη συνομωσία που κατάληξη ειχε τον αλήταρά τον γιο του και τη σημερινή κατάσταση.Σήμερα εχουμε μια κυβέρνηση εθνοπροδοτών δοσιλογική και ειμαστε στην δευτερη κατοχή μετα το 40.Σε τετοιες καταστάσεις σημερινες ετσι ακριβώς το 47 48 το 52 54 67το κατεστημένο το εχει ετοιμο το τσουβάλι με τα φίδια.Δεν επωασθηκε κανένα αυγο φιδιου.Τα είχαν στη καβάτζα τα φίδια ετοιμα και φαρμακερά να δαγκώσουν και τώρα τ'αμολυσαν..Τι να λέμε τώρα Οπως όλες οι παρακρατικές εγΚληματικές οργανώσεις Γκοτζαμάνηδες Καρφίτσα η Βασιλική Ενωση οι Αλκιμοι και τόσες αλλες ειχαν σφιχτους δεσμους με την Αστυνομία ετσι και σήμερα η Χρυσή Αυγή στον ιδιο τον τορό είναι μόνο που αυτοί θα εξοπλιστουν αν αυτό δεν εχει ηδη γίνει για να σφάξουν τον Ελληνικό λαό αν πάει να ξεσηκωθεί και να μη εχετε καμμια αμφιβολία γιαυτό.Θα τελειωσω μαυτό και προσέξτε με καλά.Τα πράγματα είναι παρα πολύ άσχημα.Νομίζω χειρότερα δεν εχουν υπαρξει και οι προβλέψεις μου ,γιατι μια ζωη προβλέψεις του καιρου εκανα καπετάνιος 25 χρόνια ημουνα στους ωκεανους ετσι και ο λαός δεν ξυπνήσει και δεν οργανωθεί και γρήγορα μάλιστα είναι χαμένος για χαμένος παρτε το απόφαση και μη περιμενετε να γινει κανα θάμα να σωθουμε.Εγώ για τη πάρτη μου δεν με νοιαζει το εργο το ειδα και αν ψοφήσω και τώρα δα καρφάκι δεν μου καιγεται φοβάμαι όμως πολυ για τα παιδιά μου και τα εγγόνια μου και φοβάμαι πολυ γιατί το τέλος μας το προβλέπω ασχημο πολυ ασχημο και μη περιμένουμε απο κανενα καμμιά συμπαράσταση τα κομματα ολα και οι κερτατάδες οι πολιτικοι ειναι ολα ξεπουλητάσρια και χειρότερο το ΚΚΕ ,ο ενας χειρότερος απ τον άλλον.Σεις οι νεότεροι κάντε κάτι αν αγαπάτε τα παιδιά σας και τον τόπο σας .Ενα να ξέρετε όσο με κρατάνε τα κουράγια μου και με κρατάνε ακόμη μαζί σας θα συνταχτώ.Για και χαρά σας και καλή Λευτεριά.

Ανώνυμος είπε...

Φίλε μου βάλε μου ενα σινιάλο οτι τα πήρε μάτι σου αυτα πουγραψα.Καλά νάσαστε όλοι