Με μια λιτή ανακοίνωση, ο Γιάννης Καλαϊτζής ανέστειλε την έκδοση της "Γαλέρας" ύστερα από πέντε χρόνια!
Και το φοβόμουν, επειδή δεν άκουσα αυτό το μήνα τη διαφήμισή της στο ραδιόφωνο, με εκείνη τη φωνή να ουρλιάζει από το κατάρτι "Γαλέρααααα".
Ένα εκατομμύριο άνθρωποι ψηφίζουμε τα αριστερά κόμματα και δεν καταφέραμε να κρατήσουμε στη ζωή ένα περιοδικό που στηριζόταν στους εθελοντές συνεργάτες του!
Εμ! Τι τό' θελε εκείνο το αποκαλυπτικό άρθρο για το μεγαλύτερο αυθαίρετο των Βαλκανίων, το MALL του Αμαρουσίου; Γιατί να μιλήσει για τη διαπλοκή πολιτικών-επιχειρηματιών που το έστησαν; Τι κι αν δεν έχουν καμιά έξοδο κινδύνου οι κινηματογραφικές του αίθουσες, όπου συνωστίζονται εκατοντάδες νέα παιδιά; Ή μήπως έχει τέτοια έξοδο το ίδιο το κτήριο; Ωχ, βρε αδελφέ. Σκασίλα μας!
Και ποιοι το διάβασαν; Σίγουρα όχι εκείνοι που το κατακλύζουν κάθε μέρα, αμέριμνοι κι αδιάφοροι.
Το έμαθαν όμως οι διαπλεκόμενοι, κι έτσι ποτέ δεν έδωσαν στη "Γαλέρα" διαφημίσεις -όπως δίνουν σε ένα σωρό φυλλάδες, κι ας μήν πουλάνε πάνω από 500 τεύχη.
Όταν κλείνει ένα περιοδικό σαν τη "Γαλέρα" ή το "ΑΝΤΙ" ή το "Μετρό" παλαιότερα, και μάλιστα στις σημερινές συνθήκες βομβαρδισμού μας από τρομολάγνους δημοσιογραφίσκους της δεκάρας, τότε ο ορίζοντας γίνεται πιο σκοτεινός, φιλαράκια. Μακάρι το "ανέστειλε" να μην σημαίνει "έκλεισε", και να την ξαναδούμε στα περίπτερα.
9 σχόλια:
θα γυρίσει ο τροχός και μ’αυτό θα φύγουνε και αυτοί!
δίχως φορτίο όμως, αυτό θα’ναι για πάρτη μας αγαπητέ…
Καλή σου εβδομάδα
Η "Γαλέρα" ήταν ένα έντυπο που φιλοδόξησε να ενημερώνει για ό,τι συμβαίνει στην Αριστερά, κι όχι μόνο. Αν το πέτυχε και πόσο το πέτυχε, το ξέρουν οι ίδιοι οι αναγνώστες της.
Αυτό που ξέρω εγώ είναι τι δεν ήθελε η "Γαλέρα”: Δεν ήθελε να απευθύνεται σε μανιακούς και σε φανατισμένους. Ούτε βέβαια σε παθητικούς και χαύνους. Ούτε ακόμα σε αναγνώστες, που εθισμένοι από το κλίμα που δημιουργούν τα μεγάλα ΜΜΕ διψάνε για κουτσομπολιά.
Η "Γαλέρα" ήθελε να μας ενημερώνει για ό,τι μισοκρύβεται πίσω από τις ειδήσεις. Ήθελε να μας δείχνει πώς κινούνται τα γρανάζια και οι τροχοί. Ήθελε να αναδεικνύει την πολιτική με την ανθρώπινη διάστασή της, κι όχι απλώς τους δείκτες, τους αριθμούς και τα ποσοστά.
Μια φωνή λιγότερη, λοιπόν. Και μάλιστα μια φωνή ενοχλητική για τους ταγούς. Ενοχλητική για τους τεχνικούς και τους διαχειριστές της εξουσίας και τους οπαδούς τους που θα πανηγυρίσουν. Ενοχλητική για τους κατόχους της μιας και μοναδικής αλήθειας και για τους φανατικούς.
Όταν κλείνει ένα έντυπο οι επικήδειοι περιττεύουν. Αλλά πώς να καταγραφεί το κενό που αφήνει; Θα το νιώσουν οι συντάκτες της, όταν θα διαπιστώσουν ότι στερούνται ένα πεδίο πρόσφορο στην ελευθερία της έμπνευσης και της δημιουργικότητας. Θα το νιώσουν κι οι αναγνώστες της όταν θα διαπιστώσουν ότι έχασαν μια δίοδο επικοινωνίας με γεγονότα και ιδέες. Μια δίοδο που διέθετε την αρετή της εντιμότητας, το προσόν του πειραματισμού και της αντισυμβατικής διάστασης.
Κλείνει, λοιπόν, η “Γαλέρα”. Αιτία το οικονομικό αδιέξοδο. Και κλείνει βίαια. Με τη βία που έχουν οι αριθμοί όταν επιστρατεύονται για να κρύψουν τον αήθη πόλεμο που υπέστη αυτό το έντυπο...
@ Μόνο αν απαλλαγούμε από το άλλο φορτίο, Έκτορα. Αυτό που μας κρατάει δέσμιους της μικρότητας και της ανοησίας μας, ενώ ταυτόχρονα μας κλείνει τον ορίζοντα.
Καλή εβδομάδα και σε σένα, φίλε μου.
@ Καλέ μου Αλδεβαράν, τα είπες όλα. Ας ευχηθούμε η Γαλέρα μας να φανεί ξανά στην ακτή και μας καλέσει στο ταξίδι της αναζήτησης.
Νιώθω σαν να έχασα έναν φίλο, Έναν φίλο που με έκανε να χρησιμοποιώ τα "μικρά μου φαιά κύτταρα", που θα έλεγε κι ο Πουαρό.
Δεν το γνώριζα το περιοδικό....
Μάλλον έχασα.
Ίσως ξανά εκδοθεί;
Καλή εβδομάδα Λωτοφάγε
:-)
@ Έχασες και εσύ, έχασε και το περιοδικό την εισφορά σου, Βάσια.
Πάντως, αν μπεις εδώ (http://galera.gr/magazine/modules/tinycontent3/index.php?id=1), μπορείς να διαβάσεις και το τεύχος που δεν κυκλοφόρησε και να δεις το αρχείο του.
Λες: ¨Ένα εκατομμύριο άνθρωποι ψηφίζουμε τα αριστερά κόμματα και δεν καταφέραμε να κρατήσουμε στη ζωή ένα περιοδικό.¨, αλλά πρέπει να ξέρεις ότι από το ένα εκατομμύριο που στηρίζουν την αριστερά, σε όλες τις αποχρώσεις, μόνο ο Ριζοσπάστης στέκεται σε αξιοπρεπή κυκλοφοριακά επίπεδα, κι αυτό μόνο στην Κυριακάτικη έκδοσή του.
Να σου πω ακόμα πως και κείνοι που αγοράζουν το Ριζοσπάστη, μη φανταστείς ότι τον διαβάζουν κιόλας…
Για την Αυγή τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα αφού η κυκλοφορία της τις καθημερινές είναι απογοητευτική ενώ η κυριακάτικη έκδοσή της δεν καταφέρνει να φτάσει ούτε τις 6000 φύλλα.
Δύσκολοι οι καιροί λωτοφάγε και για τα περιοδικά τύπου ΓΑΛΕΡΑΣ αλλά και για μας που γυρίζουμε στην εποχή που κάποιοι τραβούσαν κουπί στις γαλέρες…
@ Έχεις απόλυτο δίκιο, φίλε Κουκλίτη. Και για τις εφημερίδες και, κυρίως, για το κουπί στις γαλέρες. Το έχω ξαναπεί: η γενιά μου βρήκε κερδισμένα δικαιώματα από την προηγούμενη, για να τα χάσει και να μην τα γνωρίσει καν η σημερινή γενιά!
Δημοσίευση σχολίου