Κοίτα, Μιχάλη μου, το χάλι μου!

από παλαιότερα ανδραγαθήματα (Prezatv)

«Πυρά μέρα μεσημέρι, ανάμεσα στον κόσμο;» αναρωτήθηκε ένας αυτόπτης μάρτυς χθες στο ρεπορτάζ για τον Βύρωνα -όχι τον Πολύδωρα, αν και θα μπορούσε να είχε συμβεί επί των ημερών του…
… για τον Βύρωνα, που θα ήταν φιάσκο αν δεν είχαμε το θάνατο ενός αθώου πολίτη! Ενός νέου μόλις 25 χρόνων, υδραυλικού το επάγγελμα, που ήταν σε λάθος μέρος τη λάθος στιγμή.

• Στις αμερικάνικες ταινίες, Μιχάλη μου, όταν οι απέθαντοι αρχιμπάτσοι κυνηγούν τους κακούς, τα αυτοκίνητα συγκρούονται μεταξύ τους, αναποδογυρίζουν, πέφτουν σε καταστήματα, ανατινάζονται. Όσο για τους πολίτες, έχουν τόσο γερά αντανακλαστικά, ώστε προλαβαίνουν να πηδήξουν πάνω από τραπέζια, καρέκλες και λοιπά έπιπλα, λίγο προτού οι αδέσποτες τους πετύχουν ή τα φλεγόμενα αυτοκίνητα τους ισοπεδώσουν! 
  Όταν το κυνηγητό τελειώσει με νίκη (σχεδόν πάντα) της αστυνομίας, κανείς δεν μας ενημερώνει για τις «παράπλευρες απώλειες». Βλέπεις, οι άνθρωποι είναι απλώς το ντεκόρ, που επιτείνει την αγωνία και απαιτεί περισσότερα ποπκόρν. It’s the movie,stupid! Στην πραγματικότητα, υπάρχουν και αδικοσκοτωμένοι πολίτες και «βρόμικοι» αστυνομικοί και εγκληματικότητα που διαρκώς αυξάνεται.

• Όπως ακριβώς και στην Ελλαδίτσα μας. Μόνο που, τώρα τελευταία, Μιχάλη μου, τα φιάσκα πληθαίνουν, οι αποκαλύψεις για τη δράση των τέως «πραιτωριανών» του Πολύδωρα σοκάρουν, τα θύματα πολλαπλασιάζονται: ο φόνος του Αλέξανδρου, οι βασανισμοί και οι εκτελέσεις μεταναστών, ο Αυγουστίνος με τη ζαρντινιέρα, η σύλληψη του φοιτητή με τις πιζάμες, οι Πυρήνες της… Συμφοράς, ο θάνατος της κοπέλας στο κατάστημα "Γερμανός" πάλι στο Βύρωνα, ο αστυνομικός με τη γυναικεία περούκα στη Σοφοκλέους, οι προληπτικές συλλήψεις 13χρονων στην έξοδο του μετρό της Πανεπιστημίου τον Δεκέμβρη και τόσα άλλα που δεν θυμάμαι. 

• «Οι μπάτσοι πουλούν την ηρωίνη» έγραφαν οι τοίχοι στα νιάτα μας. Θυμάσαι; Σήμερα πουλάνε και προστασία αλλά και νταηλίκι, κλέβουν τους μισθούς των συναδέλφων τους, αφοπλίζονται στα καλά καθούμενα και «συλλαμβάνονται» από το φακό να πίνουν φραπέδες αραχτοί.

• Ο θάνατος, όμως, ενός αθώου, Μιχάλη μου, δεν είναι απλό παράπτωμα ούτε θέμα των Εσωτερικών Υποθέσεων. Δείχνει αδιαφορία απέναντι στη ζωή γενικώς και των πολιτών ειδικώς. Κι όταν μετράμε πάνω στο άψυχό του σώμα ΕΝΝΕΑ σφαίρες, τότε μιλάμε για έγκλημα! «Τον φάγαμε, τον πούστη!», ακούστηκαν να λένε εκείνοι που ορκίστηκαν να προστατεύουν αυτόν και όλους μας. Ή μήπως δεν πειράζει επειδή ήταν "οικονομικός μετανάστης από την Αλβανία"; Που ούτε αυτό είναι αλήθεια, αφού στο http://taxalia.blogspot.com/2010/02/blog-post_8884.html διαβάζουμε ότι ήταν ομογενής από την Άρτα Αυλώνας και λεγόταν Νικόλας Τότης (ηπειρώτικο όνομα). 

Ο ένας από τους κακοποιούς υποσχέθηκε να φροντίσει το παιδάκι του 25χρονου νεκρού. Εσείς τι υπόσχεστε, Μιχάλη μου; Μία από τα ίδια; "Υπάρχει θρήνος", είπατε, κοιτάζοντας το φακό με το… μελαγχολικό σας βλέμμα. Τόσο απλά και μειξοβάρβαρα. 'Ομως, για εμάς, Μιχάλη μου, υπάρχει ΘΕΜΑ!