Για ένα ταξιδιάρικο 2010

Εύχομαι σε όλους σας Καλή και Δημιουργική χρονιά!
Αφού τα χελιδόνια μου αναχώρησαν πάλι για τις παγωμένες χώρες του Βορρά, σκέφτηκα να είναι ταξιδιωτική η πρώτη ανάρτηση του 2010. Έτσι για γούρι.
Και να σας ξεναγήσω στο "δικό μου" Λονδίνο, ξεκινώντας από δύο περιοχές-θρύλους στη δεκαετία του 1960. Πρώτα το
Soho
Αυτή η αλυσίδα φτιάχνει καλό καφέ. Οι πελάτες που κάθονται έξω ανήκουν στη βδελυρή κατηγορία των καπνιστών. Συνήθως, στα τραπεζάκια δεν υπάρχουν σταχτοδοχεία, προφανώς για να μην ενθαρρύνεται η αμαρτία. Εκείνη που τιμωρείται τελικά, είναι η δόλια η καθαρίστρια:

Πάντως, ο κύριος Ντοντό πουλάει ανερυθρίαστα "wines and spirits, beers and tobacco":

Χαριτωμένα πολύχρωμα καταστήματα:

αλλά και πολύχρωμοι άνθρωποι:


Ουάου! Σάλσα στην καρδιά της γηραιάς Αλβιόνος:

Tα ανθοστεφανωμένα καφέ με γοήτευσαν από την πρώτη στιγμή:

έχει και το κιτς δικαίωμα ύπαρξης:

ναι, μπορείς να γράφεις ό,τι θες στο μπλουζάκι σου:

ενδιαφέρεστε;

κάτι σαν τα λουλουδάδικα έξω από τη Βουλή:

και δεύτερη η
Carnaby Street

ό,τι μέσο κι αν χρησιμοποιείς, κανένα πρόβλημα:

λιακάδα κι ένα καλό βιβλίο. Τι άλλο; Α, κι ένα άνετο κάθισμα:

Θαυμάσια ιδέα! Στην Αθήνα θα ήταν ακόμα πιο χρήσιμοι:

αυτή η αρχιτεκτονική ποικιλία με συναρπάζει:

"Ήχοι του Σύμπαντος". Σωστά, αυτό είναι η Μουσική:

"Bring out the Cosmo in you". Εντάξει, αλλά ο μέσος Εγγλέζος καταλαβαίνει τη λέξη Cosmo;

πινακίδα-έργο τέχνης:

συμφωνώ απόλυτα με τον διαφημιστή:

σαν σκηνή από τον "Γάμο αλά ελληνικά":

μιλάμε για αυτογνωσία:

Πειράζει που δεν κατάλαβα το συσχετισμό;

Εδώ και μερικά χρόνια, χάρη στον κινηματογράφο και τον Χιου Γκραντ, έχει γίνει θρύλος μια άλλη περιοχή: 
Νότινγκ Χιλ

το σπίτι όπου έζησε ο συγγραφέας του "Θαυμαστού καινούριου κόσμου" Τζορτζ Όργουελ:

Διαβάζεις την πινακίδα, κοιτάς γύρω σου και απορείς: μα δεν περνάει ψυχή, ποιος θα με κλέψει;


λιγάκι πιο λαϊκός δρόμος:

πλησιάζουμε, άλλωστε, στην αγορά του Πορτομπέλο:

ναι, κάποιοι έχουν την υπομονή να κατασκευάζουν τέτοιες μινιατούρες:

Πάμε τώρα να πάρουμε το μετρό,

για το αγαπημένο μου
Μουσείο Φυσικής Ιστορίας


η μεγάλη αίθουσα:

στο κεφαλόσκαλο, ο κύριος Κάρολος Δαρβίνος μας κοιτάζει σκεφτικός:

οι σκελετοί των δεινοσαύρων συγκεντρώνουν τα βλέμματα:


Από το μικρότερο,
 μέχρι το μεγαλύτερο, τα θηλαστικά are made to last:

πάντως, η Φύση διαθέτει αχαλίνωτη φαντασία!

όλος ο θίασος επί σκηνής:

Κάποτε ήθελα να γίνω ορυκτολόγος:

Να και το αγαπημένο μου ορυκτό: φιδόπετρα

Στους δρόμους του κέντρου 
Εκτός από τις μεγάλες αδελφές, έχουμε και τις μικρές:

Κανείς δεν φαίνεται να ενοχλείται από τον κόκκινο γερανό που εκτελεί έργα,

ούτε καν από τις κλειστές διαβάσεις

κι εμείς χαμένοι είμαστε:

πώς γίνεται να μην υπάρχει μποτιλιάρισμα, καλοκαιριάτικα;

ο καλλιτέχνης οργίασε:

τα παλιά αυτοκίνητα αποτελούσαν πάντα ατραξιόν:

Μια αποτυχημένη προσπάθεια να απαθανατίσω την εικόνα του γυάλινου (!) καλάσνικοφ στη βιτρίνα ενός ρωσικού καταστήματος:

Και για μένα, και για μένα:

λίγες οι διαφημίσεις στο μετρό:

και σπάνιες οι ενδιαφέρουσες:

θυμίζει τοίχο θερινού σινεμά:

Και τώρα, γραμμή για το...
Covent Garden
Πού πάνε αυτοί;

Α, μάλιστα, στην αυλή του Νιλ!

πού βρίσκομαι;

τέλεια!

πανδαισία χρωμάτων!

Υπέροχο, έτσι;

Και τώρα που καλομάθαμε στα χρώματα, ας πάμε στην
Chinatown του Λονδίνου
Οι Αγγλίδες ποτέ δεν φημίζονταν για την ομορφιά τους! Η διαδήλωση, όμως, αντικαθεστωτικών Κινέζων για το κίνημα Φάλουν Γκονγκ μάς ξαφνιάζει:

οι γλυκές κινεζούλες θυμίζουν σκηνή από τον "Εραστή" της Μαργκερίτ Ντιράς

Ιδού οι πρώτες επιγραφές στα κινέζικα:

κάτι φαίνεται στο βάθος:

η μεγαλοπρεπής είσοδος...

λίγο παλαβό το τοτέμ...

σουβλιστά κοτόπουλα:

και μια γνωστή μας σε κινεζική μετάφραση...

Παρά τις αντιρρήσεις μας, ο ξεναγός επεμένει να μας πάει στο Παλάτι του Μπάκιγχαμ

Αλλαγή φρουράς:

Γιατί τόσος σαματάς; Όλα τα παλάτια μοιάζουν μεταξύ τους:

δεν φωτογραφίζω τα συμπλέγματα, αλλά τους εκστασιασμένους τουρίστες

Ας πάμε στο ξενοδοχείο μας για ένα μπανάκι...

Ωχ! Τι είναι αυτό; Είναι απίστευτη και δυσεξήγητη η προσκόλληση των Εγγλέζων σε παρωχημένα συστήματα:

Το ντους δεν μετακινείται καθόλου. Βρετανική πατέντα, υποθέτω:

έχουν μια πρωτοτυπία, δεν βρίσκετε; καλά, μην βαράτε!

τελικά, οι βρύσες τους είναι μισό αιώνα πίσω:

ωστόσο, όλα τα δωμάτια κρύβουν στη ντουλάπα αυτό το χρήσιμο πράγμα:

Και αφού είδαμε τα υδραυλικά, ας πάμε μια βόλτα στις...
Όχθες του Τάμεση

Η συννεφιά ομορφαίνει ακόμη και τα γκρίζα κτήρια:

Όλες οι φυλές, όλα τα φύλα και όλες οι ηλικίες μπορούν να είναι ευτυχισμένες στο πάρκο


Επιχείρηση "Ντύστε τα γυμνά δέντρα":

Ένας φίλος το αποκάλεσε "γκαστρωμένο κτήριο"!

Παλιά...

και νέα αρχιτεκτονική...

Η γέφυρα Waterloo

Τολμώ να πω ότι ο ουρανός είναι πιο ενδιαφέρων από τα κτήρια...

Σουρουπώνει, με φόντο το London Eye...