Παρασκευή 8 Ιανουαρίου 2010

Για ένα ταξιδιάρικο 2010

Εύχομαι σε όλους σας Καλή και Δημιουργική χρονιά!
Αφού τα χελιδόνια μου αναχώρησαν πάλι για τις παγωμένες χώρες του Βορρά, σκέφτηκα να είναι ταξιδιωτική η πρώτη ανάρτηση του 2010. Έτσι για γούρι.
Και να σας ξεναγήσω στο "δικό μου" Λονδίνο, ξεκινώντας από δύο περιοχές-θρύλους στη δεκαετία του 1960. Πρώτα το
Soho
Αυτή η αλυσίδα φτιάχνει καλό καφέ. Οι πελάτες που κάθονται έξω ανήκουν στη βδελυρή κατηγορία των καπνιστών. Συνήθως, στα τραπεζάκια δεν υπάρχουν σταχτοδοχεία, προφανώς για να μην ενθαρρύνεται η αμαρτία. Εκείνη που τιμωρείται τελικά, είναι η δόλια η καθαρίστρια:

Πάντως, ο κύριος Ντοντό πουλάει ανερυθρίαστα "wines and spirits, beers and tobacco":

Χαριτωμένα πολύχρωμα καταστήματα:

αλλά και πολύχρωμοι άνθρωποι:


Ουάου! Σάλσα στην καρδιά της γηραιάς Αλβιόνος:

Tα ανθοστεφανωμένα καφέ με γοήτευσαν από την πρώτη στιγμή:

έχει και το κιτς δικαίωμα ύπαρξης:

ναι, μπορείς να γράφεις ό,τι θες στο μπλουζάκι σου:

ενδιαφέρεστε;

κάτι σαν τα λουλουδάδικα έξω από τη Βουλή:

και δεύτερη η
Carnaby Street

ό,τι μέσο κι αν χρησιμοποιείς, κανένα πρόβλημα:

λιακάδα κι ένα καλό βιβλίο. Τι άλλο; Α, κι ένα άνετο κάθισμα:

Θαυμάσια ιδέα! Στην Αθήνα θα ήταν ακόμα πιο χρήσιμοι:

αυτή η αρχιτεκτονική ποικιλία με συναρπάζει:

"Ήχοι του Σύμπαντος". Σωστά, αυτό είναι η Μουσική:

"Bring out the Cosmo in you". Εντάξει, αλλά ο μέσος Εγγλέζος καταλαβαίνει τη λέξη Cosmo;

πινακίδα-έργο τέχνης:

συμφωνώ απόλυτα με τον διαφημιστή:

σαν σκηνή από τον "Γάμο αλά ελληνικά":

μιλάμε για αυτογνωσία:

Πειράζει που δεν κατάλαβα το συσχετισμό;

Εδώ και μερικά χρόνια, χάρη στον κινηματογράφο και τον Χιου Γκραντ, έχει γίνει θρύλος μια άλλη περιοχή: 
Νότινγκ Χιλ

το σπίτι όπου έζησε ο συγγραφέας του "Θαυμαστού καινούριου κόσμου" Τζορτζ Όργουελ:

Διαβάζεις την πινακίδα, κοιτάς γύρω σου και απορείς: μα δεν περνάει ψυχή, ποιος θα με κλέψει;


λιγάκι πιο λαϊκός δρόμος:

πλησιάζουμε, άλλωστε, στην αγορά του Πορτομπέλο:

ναι, κάποιοι έχουν την υπομονή να κατασκευάζουν τέτοιες μινιατούρες:

Πάμε τώρα να πάρουμε το μετρό,

για το αγαπημένο μου
Μουσείο Φυσικής Ιστορίας


η μεγάλη αίθουσα:

στο κεφαλόσκαλο, ο κύριος Κάρολος Δαρβίνος μας κοιτάζει σκεφτικός:

οι σκελετοί των δεινοσαύρων συγκεντρώνουν τα βλέμματα:


Από το μικρότερο,
 μέχρι το μεγαλύτερο, τα θηλαστικά are made to last:

πάντως, η Φύση διαθέτει αχαλίνωτη φαντασία!

όλος ο θίασος επί σκηνής:

Κάποτε ήθελα να γίνω ορυκτολόγος:

Να και το αγαπημένο μου ορυκτό: φιδόπετρα

Στους δρόμους του κέντρου 
Εκτός από τις μεγάλες αδελφές, έχουμε και τις μικρές:

Κανείς δεν φαίνεται να ενοχλείται από τον κόκκινο γερανό που εκτελεί έργα,

ούτε καν από τις κλειστές διαβάσεις

κι εμείς χαμένοι είμαστε:

πώς γίνεται να μην υπάρχει μποτιλιάρισμα, καλοκαιριάτικα;

ο καλλιτέχνης οργίασε:

τα παλιά αυτοκίνητα αποτελούσαν πάντα ατραξιόν:

Μια αποτυχημένη προσπάθεια να απαθανατίσω την εικόνα του γυάλινου (!) καλάσνικοφ στη βιτρίνα ενός ρωσικού καταστήματος:

Και για μένα, και για μένα:

λίγες οι διαφημίσεις στο μετρό:

και σπάνιες οι ενδιαφέρουσες:

θυμίζει τοίχο θερινού σινεμά:

Και τώρα, γραμμή για το...
Covent Garden
Πού πάνε αυτοί;

Α, μάλιστα, στην αυλή του Νιλ!

πού βρίσκομαι;

τέλεια!

πανδαισία χρωμάτων!

Υπέροχο, έτσι;

Και τώρα που καλομάθαμε στα χρώματα, ας πάμε στην
Chinatown του Λονδίνου
Οι Αγγλίδες ποτέ δεν φημίζονταν για την ομορφιά τους! Η διαδήλωση, όμως, αντικαθεστωτικών Κινέζων για το κίνημα Φάλουν Γκονγκ μάς ξαφνιάζει:

οι γλυκές κινεζούλες θυμίζουν σκηνή από τον "Εραστή" της Μαργκερίτ Ντιράς

Ιδού οι πρώτες επιγραφές στα κινέζικα:

κάτι φαίνεται στο βάθος:

η μεγαλοπρεπής είσοδος...

λίγο παλαβό το τοτέμ...

σουβλιστά κοτόπουλα:

και μια γνωστή μας σε κινεζική μετάφραση...

Παρά τις αντιρρήσεις μας, ο ξεναγός επεμένει να μας πάει στο Παλάτι του Μπάκιγχαμ

Αλλαγή φρουράς:

Γιατί τόσος σαματάς; Όλα τα παλάτια μοιάζουν μεταξύ τους:

δεν φωτογραφίζω τα συμπλέγματα, αλλά τους εκστασιασμένους τουρίστες

Ας πάμε στο ξενοδοχείο μας για ένα μπανάκι...

Ωχ! Τι είναι αυτό; Είναι απίστευτη και δυσεξήγητη η προσκόλληση των Εγγλέζων σε παρωχημένα συστήματα:

Το ντους δεν μετακινείται καθόλου. Βρετανική πατέντα, υποθέτω:

έχουν μια πρωτοτυπία, δεν βρίσκετε; καλά, μην βαράτε!

τελικά, οι βρύσες τους είναι μισό αιώνα πίσω:

ωστόσο, όλα τα δωμάτια κρύβουν στη ντουλάπα αυτό το χρήσιμο πράγμα:

Και αφού είδαμε τα υδραυλικά, ας πάμε μια βόλτα στις...
Όχθες του Τάμεση

Η συννεφιά ομορφαίνει ακόμη και τα γκρίζα κτήρια:

Όλες οι φυλές, όλα τα φύλα και όλες οι ηλικίες μπορούν να είναι ευτυχισμένες στο πάρκο


Επιχείρηση "Ντύστε τα γυμνά δέντρα":

Ένας φίλος το αποκάλεσε "γκαστρωμένο κτήριο"!

Παλιά...

και νέα αρχιτεκτονική...

Η γέφυρα Waterloo

Τολμώ να πω ότι ο ουρανός είναι πιο ενδιαφέρων από τα κτήρια...

Σουρουπώνει, με φόντο το London Eye...

10 σχόλια:

Βάσσια είπε...

Καλημέρα!

Τώρα με έκανες να θέλω να πάω να περπατήσω στο Λονδίνο.

Γι' αυτό την λατρεύω αυτή τη πόλη, κυρίως τα μέρη της που δν είναι τόσο τουριστικά.
Δεν χρειάζεται να σου πω ότι οι φωτογραφίες σου είναι απίθανες.
Το Νότινγκ Χιλ άλλαξε πολύ τα τελυταία χρόνια, προς το καλύτερο.

Το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας δεν ήταν καταπληκτικό;
Τα έχω επισκεφθεί σχεδόν όλα. Αλλά ξέρεις ποια μου άρεσαν πολύ; Το Ενδυμασίας...κλπ Βικτώριας και Αλβέρτου, πριν το Φυσικής Ιστορίας, και το Aquarium, που δεν είναι μουσείο αλλά ξετρελάθηκα.

Άντε να "κάνει" βόλτες και να μας ξεναγείς μετά.

Καλή χρονιά :-)

Ταξιδιάρικο Πουλί είπε...

Ωραίες οιφωτογραφίες και "χορταστικές". Άξιζε η ανομονή! Καλοτάξιδος το 2010, εντός και εκτός.

mtryfo είπε...

Καλοτάξιδα τα χελιδόνια σου λωτοφάγε μου!!!!
Το Coven Garden είναι για μας κάτι σαν "προσκύνημα" κάθε φορά που ανεβαίνουμε στην Γηραιά Αλβιώνα..
Μια παράσταση μπαλέτου με μάγεψε στο καταπληκτικό αυτό θέατρο και έκτοτε πίνουμε τον καφέ μας στην πλατεία χαζεύοντας γκρουπάκια που προσφέρουν απλόχερα τη μουσική τους!!!!

Λωτοφάγος είπε...

@ Καλή χρονιά και σε σένα, Βάσια μου και πολλά πολλά ταξίδια!

Λωτοφάγος είπε...

Μάλλον πολλές είναι τώρα που τις βλέπω, Άσπρο μου Καναρίνι, αλλά δεν ήξερα ποια να αποκλείσω! :)

Λωτοφάγος είπε...

Ευχαριστώ για τις ευχές σου, Μαρία μου.
Βλέπεις, τα δικά μου χελιδόνια μεταναστεύουν λίγο... ανάποδα και επισκέπτονται την παλιά τους φωλιά τον Δεκέμβρη και όχι την Άνοιξη! Ας είναι καλά...

Ektoras είπε...

Απλά υπέροχα, μου θύμισες και διάφορα όμορφα με τις φωτογραφίες. Καλο, ευτυχισμένο και γεμάτο υγεία το 2010 αγαπητέ Λωτοφάγε

Λωτοφάγος είπε...

Να είσαι καλά, Έκτορα, και να τα λέμε και το 2010! :)

AA είπε...

Απο τις καλύτερες ευχές :-D
Το βασικό είναι οτι σας έκανε καλό καιρό...αυτό κι αν είναι σύμπτωση ;-)

Σημείωση: Το Jerk είναι ο τρόπος που φτιάχνουν το κοτόπουλο στη Καραϊβική.
Αυτή η σάλτσα που χρησιμοποιούν είναι απίστευτα καυτερή (και μάλλον η ονομασία σημαίνει "θα μείνεις jerk μόλις το φάς"). Αν το πάρετε κάποια στιγμή, πάρετε μαζί και Guiness Punch. Είναι ένα ρόφημα απο μπύρα Guiness και γάλα...Το γάλα σου σβήνει το Jerk και η Guiness..........είναι για το γούστο :-D

Λωτοφάγος είπε...

Σοβαρά; Δεν είχα ιδέα! Σε ευχαριστώ πολύ για την πληροφορία, αγαπητέ ΑΑ.
Κρίμα, κι εγώ που νόμιζα ότι ήταν κάποιος που δεν έπαιρνε πολύ στα σοβαρά τον εαυτό του! :)
Αν ξαναπεράσω από εκεί, θα φροντίσω να δοκιμάσω το κοτόπουλο με την καυτερή σάλτσα, μαζί με τη μπίρα και το γάλα! Ενδιαφέρον φαίνεται.
Το ταξίδι αυτό έγινε τον περασμένο Ιούλιο. Γι' αυτό είχε καλό καιρό. Δεκέμβρη ποτέ δεν ταξιδεύουμε, διότι περιμένουμε τα χελιδόνια μας.