Πρώτο Θέμα: Σεξισμός!

Με αναγουλιάζει το "Πρώτο Θέμα", ήδη από το πρώτο του φύλλο! Ακόμη και το στήσιμο της φυλλάδας είναι άκρως αντιαισθητικό! Αλλά η ακαλαισθησία αποτελεί μάλλον το μικρότερο ελάττωμά του.

Με αναγουλιάζουν επίσης η υποκρισία και ο βαθύς συντηρητισμός της ελληνικής κοινωνίας που συνήθως κρύβεται επιμελώς κάτω από το χαλί! 

Σήμερα, όμως, άκουσα στο "Κόκκινο" μια συζήτηση της Ευγενίας Λουπάκη με την Επίκουρο Καθηγήτρια του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου και Υφυπουργό Παιδείας Εύη Χριστοφιλοπούλου, σχετικά με τον άρθρο της πιο πάνω φυλλάδας "Ποια είναι η Αφροδίτη του Βούγια;" και άρχισα να ψάχνω. 

Η περί ής ο λόγος Αφροδίτη Αλ Σαλέχ, γεννημένη στη Θεσσαλονίκη το 1972 από άραβα πατέρα, έχει κάνει αξιόλογες σπουδές, έχει υπάρξει ηθοποιός, ενώ εδώ και χρόνια αγωνίζεται για θέματα μεταναστών. Τη γνωρίζω από άρθρα της σε εφημερίδα free press, καθώς και από το προσωπικό της μπλογκ. 

Λοιπόν: το μπλογκ taxalia είχε "αποκαλύψει" ότι η Αλ Σαλέχ έχει διοριστεί στο γραφείο του υφυπουργού ΠροΠο Σπύρου Βούγια από τις 7 Οκτωβρίου, αλλά η ίδια δεν θεώρησε απαραίτητο να το ανακοινώσει στους αναγνώστες της. 

Το "Θέμα" αποφάσισε να την ξετινάξει. Και δημοσίευσε γυμνές φωτογραφίες της, από την εποχή που προσπαθούσε να κάνει καριέρα στον κινηματογράφο! Και, όπως πάντα, απευθύνεται στα χαμηλά... ένστικτα των Ελληναράδων. Εννοείται ότι τα φασιστομπλογκ έχουν οργιάσει. Η ευκαιρία να διαβάλουν μια υπερασπίστρια των μεταναστών τούς προσφέρθηκε στο πιάτο! Εξάλλου είναι ωραία κοπέλα. Θυμάστε μια ταινία του '70 με τίτλο "Η αμαρτία της ομορφιάς"; Ε, αν δεν μοιάζεις, κοπελιά, με τη Φάνη Πετραλιά, είσαι ευάλωτη στη χώρα της χυδαιότητας! Εξυπακούεται πως οι επιθέσεις εναντίον ωραίων αντρών αμφισβητούν συνήθως τον ανδρισμό τους: αν δεν μοιάζεις στον Σιούφα, είσαι ύποπτος για ομοφυλοφιλία.

Η δεύτερη αφορμή για τη σημερινή ανάρτηση είναι η άνανδρη επίθεση από αστυνομικούς με πολιτικά εναντίον μιας μετανάστριας από την Αρμενία σε δρόμο της Κυψέλης, η οποία απλώς προσπαθούσε να περάσει απέναντι, σπρώχνοντας το καροτσάκι με το παιδί της. Κάποιος περαστικός τούς αποκάλεσε "ζώα", επειδή το αυτοκίνητό τους (χωρίς διακριτικά) δεν την άφηνε να προχωρήσει, κι αυτοί ξέσπασαν στη δύστυχη γυναίκα. Την ανάγκασαν να γονατίσει, της πέρασαν χειροπέδες και την μπαγλάρωσαν. (Θερμή παράκληση: μην βρίζετε τα ζώα! Δεν κάνουν κτηνωδίες.) Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, προς τιμήν του, έσπευσε να δηλώσει ότι οι δύο αστυνομικοί θα διωχθούν δια παντός από το Σώμα.

Αν σε αυτά τα κρούσματα προσθέσει κανείς και τη γνωστή επίθεση με αβγά εναντίον της Σώτης Τριανταφύλλου από... αριστεριστές, καταλήγει εύκολα στο συμπέρασμα ότι η ευημερία της Μεταπολίτευσης και οι εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις δεν άλλαξαν τη χυδαία νοοτροπία μας. Πόσο έχουμε προοδεύσει από την εποχή που η Κατερίνα Χέλμη, ως πόρνη στην ταινία "Νόμος 4000", εκλιπαρούσε τον γυμνασιάρχη Διαμαντόπουλο να μην διώξει την κόρη του για λόγους "ηθικής τάξεως", όπως την είχε διώξει κι ο δικός της πατέρας; Πόσες οικογένειες υπάρχουν εκτός γάμου στην Ελλάδα; Μόνο 2%. Φοβούνται την "κοινωνική κατακραυγή".

Άσχετο; Όχι, δα. Αναρωτιέμαι πόσο βαθιά έχουμε σπρώξει στο υποσυνείδητό μας την άποψη ότι οι γυναίκες οφείλουν να μένουν στο σπίτι παθητικές και γλυκιές. Κάθε φορά που κάποια υπερβαίνει τα εσκαμμένα, της την έχουμε στημένη στη γωνία. Και δεν σταματάμε μέχρι να τη γονατίσουμε. Για παραδειγματισμό...