Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2009

Όσα χάσαμε...


"Δεν μας υποστηρίζει κανείς. Μας θεωρούν λαμόγια. Οι ταξιτζήδες μας βρίζανε!" (απεργός των stagiers, για την χθεσινή τους πορεία, στο ρ/σ "Στο Κόκκινο")

"Πολύ λίγος κόσμος στην χτεσινή συγκέντρωση. Σκέτη απογοήτευση. Ασε που από όπου περνούσαμε, μας κοιτούσαν όλοι οι περαστικοί με μισό μάτι και μας μουτζώνανε." (σχόλιο αναγνώστη για την πορεία διαμαρτυρίας κατά του 3ου Φόρουμ Μετανάστευσης στο http://www.tvxs.gr/v25185 της 4.11.09)

"Η κοινωνία με τη βοήθεια και της φτωχειας το έχει ρίξει στο ρατσισμό. Και στη συναυλία στον Άγιο Παντελεήμονα περνάγανε οι πατριώτες και βρίζανε, θα σας κάνουμε, θα σας δείξουμε. Εάν δεν ήταν η αστυνομία εκεί, σίγουρα θα έπεφτε πολύ ξύλο, γιατί και οι αντιρατσιστες από την Αγία Παρασκευή και τις άλλες φτωχογειτονιές δε θα κάθονταν να τις φάνε." (σχόλιο άλλου αναγνώστη, στο ίδιο)

Πίσω από όλες αυτές τις μαρτυρίες κρύβεται η παντελής έλλειψη κοινωνικής αλληλεγγύης. Χρειάστηκαν πολλά χρόνια για να φτάσουμε ώς εδώ. Δεν πιστεύω σε συνωμοσίες, αλλά σε βαθμιαία διάβρωση εκ των άνω, η οποία εξυπηρετούσε όλες τις μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις και κυρίως το ΠΑΣΟΚ του λαϊκισμού και του μικρομεσαίου που ξερογλειφόταν για μεγαλεία! 

Το 1980, ο τότε υπουργός Συντονισμού στη νεοδημοκρατική κυβέρνηση Κων/νος Μητσοτάκης αποκάλεσε τους απεργούς τραπεζοϋπαλλήλους "ρετιρέ", δίνοντας στη δημοσιότητα απόδειξη μισθοδοσίας μεγαλοστελέχους, για να στηρίξει τον ισχυρισμό του. Μια φίλη μού έλεγε τότε ότι κουβαλούσε μαζί τη δική της απόδειξη μισθοδοσίας, για να αποστομώνει ταξιτζήδες, περιπτεράδες και λοιπούς "φιλήσυχους πολίτες", οι οποίοι την κατηγορούσαν ότι πλούτιζε σε βάρος τους! Είναι γνωστή εξάλλου η φράση "εγώ σας πληρώνω, ρε!", η οποία όμως δεν εξακοντίζεται ποτέ εναντίον εφοριακών ή υπαλλήλων πολεοδομίας -για ευνόητους λόγους.

Από τότε, κάθε φορά που γίνεται απεργία ενός μεγάλου κλάδου του ευρύτερου δημόσιου τομέα, οι σταρ των ξεφτιλοκάναλων "αποκαλύπτουν" ότι οι συγκεκριμένοι εργαζόμενοι έχουν τεράστια προνόμια και παχυλούς μισθούς. Το ίδιο γίνεται σήμερα με τους λιμενεργάτες και τους υπαλλήλους διαφόρων υπουργείων.  Για τους μισθούς των ιδίων, καθώς και για τους αστυνομικούς που τους προστατεύουν δεν γίνεται ποτέ λόγος.

Στην περίπτωση των παιδιών που δουλεύουν με σταζ, δεν υπάρχει θέμα μισθού. Συνεπώς, τα κατηγορούμε ότι είναι γαλάζια ή πράσινα "βύσματα", τα οποία ονειρεύονται να τεμπελιάζουν ως δημόσιοι υπάλληλοι. Φίλησαν κατουρημένες ποδιές, πούλησαν την ψήφο τους (αυτοί που τα κατηγορούν, βλέπετε, είναι αγνοί ιδεολόγοι) και δέχτηκαν 400 ευρώ το μήνα, με την ελπίδα "να τρουπώσουν".

Ε, και; Τις πταίει, αγαπητοί συνάνθρωποι, που αυτά τα παιδιά έχουν τόσο ευτελή όνειρα; Ή, μάλλον, που δεν έχουν ΚΑΘΟΛΟΥ όνειρα; Που ποτέ δεν θα πουν "για την Ελλάδα, ρε γαμώτο"; Που αμύνονται "περί πάρτης"; Που τους λείπει η φαντασία, η δημιουργικότητα;  Που δεν έχουν καν τον "ρομαντισμό της νιότης" (όπως διαμαρτυρόταν για τους νεαρούς ρεπόρτερ πριν από 3 εβδομάδες ο Στάθης Τσαγκαρουσιάνος στη LIFO); 

Εμείς ούλοι, αγαπητοί μου. Οι γονείς τους. Που, έχοντας διαφθαρεί ώς το μεδούλι οι ίδιοι, μεγαλώνουμε παιδιά χωρίς αξίες και χωρίς όνειρα. Που χτίσαμε μια κοινωνία όπου όλα έχουν την τιμή τους. Ακόμα κι η στοιχειώδης αξιοπρέπεια.

Όπου τα κορίτσια ονειρεύονται να γίνουν the next top model ή "επώνυμα" βλήμματα και καταλήγουν μικρές πάνιες ή τατιάνες, οι οποίες βγάζουν τα σώψυχά τους μιλώντας στα κινητά εις επήκοον όλων! Και προσγειώνονται ανώμαλα μόλις βγουν στην αγορά εργασίας και χρειαστεί να περάσουν από casting έστω και για θέση σε video club! Και πασχίζουν να γίνουν συμβασιούχες, για να ανακαλύψουν ότι μόνο αν γίνουν Τσέκου έχουν ελπίδα μονιμότητας.

Διότι τα κανάλια φροντίζουν να δείξουν το δρόμο τον καλό στα παιδιά μας, αφού εμείς απλώς τα παρκάρουμε μπροστά στην τηλεόραση αντί να τους αφιερώσουμε λίγο χρόνο, αφού δεν προλαβαίνουμε: κυνηγάμε λεφτά, γκόμενες/ους, τα κιλά μας, τα κινητά μας, τα ψώνια μας, τις ενοχές μας. 

Χτίσαμε μια κοινωνία όπου τα πιο ευαίσθητα αγόρια πέφτουν στα ναρκωτικά και τα άλλα ψάχνουν μια ομάδα, μια συμμορία, ένα κόμμα (με αυτή τη σειρά) όπου θα νιώθουν προστατευμένα. Δεν έχουν μάθει να σέβονται τον εαυτό τους -πόσω μάλλον τους γύρω τους. Και έχουν έναν θυμό που κάθε τόσο εκρήγνυται. Είτε στο Χαλάνδρι είτε στο Κερατσίνι είτε μέσα στα πανεπιστήμια. Ακόμα κι αν ο μπαμπάς έχει τις "άκρες", για να μην βρεθούν ποτέ στην ανάγκη να ζήσουν τον εργασιακό μεσαίωνα της... "ιδιωτικής πρωτοβουλίας".

1980-2009: έφτασαν 29 χρόνια για να ξεχάσουμε λέξεις όπως "αξιοπρέπεια", "φιλότιμο" και, κυρίως "αλληλεγγύη". ΟΛΟΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΟΛΩΝ! Και μετά οι μετανάστες περιμένουν κατανόηση; Τι λέτε, βρε παιδιά; Εδώ με το ζόρι κρατιόμαστε να μην φάμε ο ένας τον άλλο! Προς το παρόν... Διότι πήρε το μάτι μου ότι κάποιοι κοιμούνται με την καραμπίνα υπό μάλης!

18 σχόλια:

Βάσσια είπε...

Tην ίδια απογοήτευση μοιραζόμαστε,
μαζί με εκατομμύρια ανθρώπους ακόμη.

Κάποιος είπε (δεν θυμάμαι τώρα) ότι
"αφού δεν μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο, ας αλλάξουμε εμείς"!
Προσωπικά συμφωνώ.

Καλησπέρα

vasikos metoxos είπε...

Οι πρώην μετανάστες από τις φάμπρικες της Γερμανίας και στις στοές του Βελγίου μεταμορφώθηκαν σε εκμεταλευτές των μεταναστών.

Η πτώση στον πρώην ανατολικό συνασπισμό της σοβιετίας είχε σαν αποτέλεσμα οι μπαλαρίνες από τις κρατικές σχολές της Μόσχας να γεμίσουν τα ελληνικά στριπτιζάδικα.

Η δική μας πτώση και χρεωκοπία πιθανόν να οδηγήσει στο μέλλον το πουταναριό που λικνίζεται στα πρωινάδικα να προσφέρει τις υπηρεσίες του στα Τίρανα...

Locus Publicus είπε...

Καλέ μου Λωτοφάγε, η συλλογική ηθική εκπορεύεται απο την κορυφή της πυραμίδας (κυβέρνηση) ως μορφή ιδεολογίας. Ηταν όπως ανέφερες, κυρίως το ΠΑΣΟΚ του λαϊκισμού. Με τον καιρό, μια γενιά δηλαδή, η ιδεολογία έγινε συλλογική συνείδηση. Στην περίπτωση της Ελλάδας, λαμόγια, βόλεμα και όλα τα σχετικά. Απο την κορυφή επίσης, εκπορεύεται και η οικονομική πολιτική και κατεύθυνση ενός κράτους. Στην περίπτωση της Ελλάδας ο Κρατισμός με τις πελατειακές του σχέσεις. Το θανατηφόρο μίγμα παίρνει μια γενιά να ενωθεί, και όταν σκάει δημιουργεί δράματα. Τώρα, όλοι παρακαλάνε για μια θεσούλα κάπου, έστω και στάζ, για 500 ευρώ τον μήνα. Και θα εκλιπαρήσουν περισσότερο, γιατί ο Κρατισμός δεν μπορεί να αντικατασταθεί πλέον απο τίποτα άλλο. Σκοτώσαμε το ιδιωτικό πνεύμα, την ιδιωτική βιομηχανία, το ιδιωτικό συμφέρον. Τώρα θα φάμε Κρατισμό. Δεν θα κατηγορούσα την Οικογένεια στην Ελλάδα. Είναι εκείνο που ακόμα μας κρατάει.

Και δεν ειναι μόνον η Ελλάδα φίλε μου. Στα της Αμερικής, μετά απο μία γενιά συλλογικής ιδεολογίας που καταρράκωσε ό,τι είναι δημόσιο και κοινοφελές (το αντίθετο δηλαδή απο την Ελλάδα),εξύμνηση της Αγοράς ως τον τέλειο μηχανισμό (το αντίθετο του Κρατισμού), τώρα οι Αμερικανοί τσακώνονται μεταξύ τους για την ιατρική ασφάλεια. Πόσοι δηλαδή θα μείνουν ανασφάλιστοι και απ' έξω, για να μπορέσουν να έχουν καλή περίθαλψη αυτοί που είναι μέσα.

marianaonice είπε...

"...Διότι τα κανάλια φροντίζουν να δείξουν το δρόμο τον καλό στα παιδιά μας, αφού εμείς απλώς τα παρκάρουμε μπροστά στην τηλεόραση αντί να τους αφιερώσουμε λίγο χρόνο, αφού δεν προλαβαίνουμε: κυνηγάμε λεφτά, γκόμενες/ους, τα κιλά μας, τα κινητά μας, τα ψώνια μας, τις ενοχές μας..."

Tα είπες όλα και τα είπες όπως ακριβώς είναι!!
Το μέλλον σκοτεινό πλέον...
Και ναι εμείς φταίμε!!

Λωτοφάγος είπε...

@ Αυτό δείχνει, λέει, μια σφυγμομέτρηση που άκουσα σήμερα, Βάσια: ότι ήδη ο κόσμος απογοητεύτηκε.
Το αν αυτή η αρχόμενη απογοήτευση θα είναι δημιουργική ή αυτιστική μένει να απαντηθεί τους επόμενους μήνες.
"Εμείς" που προσπαθούμε να αλλάξουμε είμαστε λίγοι, Βάσια. Όταν οι μισοί ζηλεύουν τους άλλους μισούς, δεν έχουμε και πολλούς λόγους για να είμαστε αισιόδοξοι, ε;

Λωτοφάγος είπε...

@ Νομίζω ότι εκεί είναι η θέση τους, Βασικέ.
Σήμερα στο Ράδιο Αρβύλα έβλεπα κάτι στιγμιότυπα από την εκπομπή της Στεφανίδου με "νύφες" που καθόριζαν την τιμή τους και ζιγκολό που εξηγούσαν πώς καταφέρνουν να είναι πάντα ετοιμοπόλεμοι!
Κι όλα αυτά ενώπιον μικρών παιδιών που χειροκροτούσαν!!!! Μάλιστα. Γονείς πάνε τα παιδιά τους για να πάρουν γραμμή στη Στεφανίδου!

Λωτοφάγος είπε...

@ Στην Ελλάδα, η "ιδιωτική πρωτοβουλία" ήταν ανέκαθεν κρατικοδίαιτη, Λόκους. Λάδωνε για να παίρνει δουλειές. Υπερτιμολογούσε τις δουλειές για να παίρνει πίσω τα λαδώματα και με τόκο. Ακολουθούσε, δηλαδή, την τακτική των μητροπολιτών επί Τουρκοκρατίας.
Έτσι εκπαίδευσε γενιές και γενιές δημόσιων υπαλλήλων, ενώ κάθε επιχειρηματίας σήμερα ξέρει ότι πρέπει να πληρώσει για να κάνει τη δουλειά του.
Από την άλλη, εμείς οι γονείς πείσαμε τα παιδιά μας ότι το Δημόσιο είναι η λύση. Γιατί, λοιπόν, να κουραστούν; Οποιονδήποτε καθηγητή ρωτήσεις, θα σου πει ότι τα παιδιά των μεταναστών είναι οι καλύτεροι μαθητές. Διότι ξέρουν από τους γονείς τους ότι τα αγαθά κόποις κτώνται, και πως κανείς δεν θα τους χαρίσει τίποτε.
Παρακολουθώ την προσπάθεια του Ομπάμα, κι εκείνο που με τρελαίνει είναι πως ακόμα και ανασφάλιστοι πολίτες έχουν πειστεί από την προπαγάνδα των Ρεπουμπλικανών και δεν υποστηρίζουν τον πρόεδρό τους!

Λωτοφάγος είπε...

@ Σε ευχαριστώ, Μαριάννα. Διερωτώμαι τι πρέπει να γίνει για να σταματήσει η γάγγραινα να καταστρέφει ό,τι απέμεινε(;) υγιές.

ria είπε...

αν το καλοσκεφτείς όμως, εφ' όσον ήταν τόσο άσχημες οι συνθήκες στα σταζ, γιατί αυτοί τρώγονται να μονιμοποιηθούν στο δημόσιο?
γιατί δεν ψάχνουν στον ιδιωτικό τομέα?
και μη μου πεις ότι δεν υπάρχουν δουλειές γιατί δουλεύω στον ιδιωτικό τομέα και ενώ βάζουμε αγγελίες, δεν έρχονται οι υποψηφιοι υπάλληλοι! προτιμούν να περιμένουν άνεργοι πότε θα διοριστούν στο δημόσιο. και ας πληρώνει ο μπαμπάς τους τον καφέ στις λουξ καφετέριες των βορείων προαστίων που για να πάνε αλλάζουν τρεις συγκοινωνίες!

Λωτοφάγος είπε...

@ Μα, αυτό ακριβώς λέω, Ρία: όλοι οι νέοι ονειρεύονται να τρουπώσουν στο Δημόσιο. Για αυτό το ευτελές όνειρο ανέχονται τα 500 ευρώ, καλύπτουν τους μόνιμους που κάνουν κοπάνες και ψηφίζουν το κόμμα που τους υπόσχεται τακτοποίηση. Και όλα αυτά για χρόνια! Είναι κατάντια!
Σήμερα έβλεπα στη ΝΕΤ τη "Θεία από το Σικάγο", αυτή την εξαιρετική ηθογραφία του '50. Μήπως θυμάσαι τη σκηνή στην παραλία, όπου η Γεωργία Βασιλειάδου έχει δασκαλέψει την ανιψιά να κάνει ότι πνίγεται αν τη δει να ανεμίζει το μαντίλι; "Ψαρεύοντας", λοιπόν, υποψήφιο "σωτήρα", η θεία απορρίπτει περιφρονητικά τον δημόσιο υπάλληλο, κι ας ήταν ο πιο καλοφτιαγμένος από όλους!
Σήμερα οι γονείς κάνουν τα αδύνατα δυνατά για να γίνουν τα παιδιά τους δημόσιοι υπάλληλοι. Έστω κι αν μένουν μαζί τους μέχρι να σαρανταρίσουν!
Προς αποφυγήν παρεξηγήσεως, θέλω να δηλώσω ότι τα παιδιά μου δεν δουλεύουν στα σταζ. :)

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

Η "διάβρωση εκ των άνω"...
..του κοινωνικού ιστού και της κοινωνίας της αλληλεγγύης.
Το χειρότερο για μια ευνομούμενη πολιτεία.

Λωτοφάγος είπε...

@ Σε εύφορο έδαφος, βεβαίως βεβαίως: τη μικροαστική μας απληστία, φίλε Σπίθα!

squarelogic είπε...

κι άντε τώρα,στην περιρέουσα αυτή ατμόσφαιρα να πείσεις το παιδί σου οτι δεν του κάνει καλό να βλέπει Τατιάνα,Next Top Model,μουσικά ρηάλιτυ,Πολυκατοικίες κλπ,ό,τι δηλ.δείχνει η σύγχρονη "εστία",η TV,
και να μην σε αντιμετωπίσει σαν UFO,την ώρα που όλοι οι συμμαθητές/τριες του γιάυτά θα συζητάνε...εδώ σε θέλω!

Πολύ εύστοχο το σχόλιο Λωτοφάγε.
Την βλέπεις την έλλειψη ανοχής κάθε μέρα στους δρόμους.Να κατασπαράξει ο ένας τον άλλον για ενα "πλασάρισμα" στο φανάρι,για 1 δευτερόλεπτο καθυστέρησης,και να μη μιλήσω για θέση παρκινκ...
Πόσο αφήσαμε να μικρύνει η ζωή μας...
Και πως το αντιλαμβανόμαστε κάθε καλοκαίρι όταν οι ανούσιες "υποχρεώσεις" περιμένουν το τέλος της "άδειας" και το βλέμμα δε σταματά στο απέναντι μπαλκόνι,αλλά γαληνεύει και ξαναβρισκει την προοπτική ακολουθώντας την απεραντοσύνη τ'ουρανού και της θάλασσας,συντονιζόμενο στην απεραντοσύνη του Χρόνου...

Ektoras είπε...

Φίλε μου, τι να πω, τα είπες όλα. Μακάρι περισσότεροι οι της γενιάς σου να σκέφτονταν έτσι και πολύ περισσότερο να είχαν το θάρρος να τα γράψουν. Προσωπικά, γνωρίζεις άλλωστε, ανήκω καικ ταιριάζω σε όλα όσα περιγράφεις, ανήκω στους 25-35, τη χαμένη γενιά, την γενερατιον Χ όπου Χ=ξεγραμμένη...

"Και έχω έναν θυμό που κάθε τόσο εκρήγνυται." Στο blog μου και ελπίζω να μείνει εκεί φίλε, ελπίζω να μείνει εκεί!!

Τα σέβη μου φίλε των λωτών που όμως δεν ξεχνάς

Λωτοφάγος είπε...

@ Αυτά τα ακούω από συναδέλφους και γείτονες, Squarelogic, και νοσταλγώ την εποχή που τα παιδιά μου έβλεπαν "Μπόλεκ και Λόλεκ", "Παραμύθια του Ευγένιου Χρυσοβελόνη" και "Νιλς Χόλγκερσεν"!
Όχι πως τότε δεν υπήρχαν μικρομέγαλα (τέτοια υπήρχαν και στο δικό μου σχολείο), αλλά τα περισσότερα ασχολούνταν με παιχνίδια της ηλικίας τους και αγνοούσαν το χυδαίο κουτσομπολιό που εξευτελίζει όποιον το ασκεί.
Το άφηναν... σε εμάς τους μεγάλους.
Όσο για τις ξένοιαστες διακοπές, πολλές φορές έχω δει να εκτυλίσσονται οικογενειακά δράματα ανάμεσα σε ανθρώπους που όλο το χρόνο είναι ξένοι ή έστω απλοί συγκάτοικοι!

Λωτοφάγος είπε...

@ Στα 53 μου, φίλε Έκτορα, κάνεις ταμείο. Και αλίμονό σου αν δεν βρεις καθόλου "έσοδα". Σημαίνει πως η ζωή πέρασε ερήμην σου. Πως ποτέ δεν αγωνίστηκες -έστω για την τιμή των όπλων.

(Αυτή η έλλειψη αγωνιστικότητας σε κάποιους νέους ανθρώπους με απελπίζει. Θέλουν να είναι πολιτικά ορθοί, χωρίς εξάρσεις, χωρίς λάθη. Μην τους κακοχαρακτηρίσουν...)

Η άλλη λύση, βέβαια, είναι να κάνεις την πάπια. Σαν την κυβέρνηση του Καραμανλή. :)

Roufa Tav Gosou & Mimi Lass είπε...

Ola swsta swsta swstotata.

Alla oloi autoi oi ana3iopa8ountes pou anaferete, 15xrona einai kai ta lene oloi "paidia"? An prokeitai gia paidia, 500 eurw epidoma teknou einai polu gennaiodwro!

Λωτοφάγος είπε...

@ "Παιδιά", Ρούφα και Μίμη, σε μια χώρα γερόντων είναι όλοι όσοι έχουν ακόμα γονείς! Δηλαδή οι κάτω των 60! :)