Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2009

Φανφάρες και πραγματικότητα

Χοροί, τραγούδια, ντόμινο και επίσημοι. Πολλοί επίσημοι χτες στο Βερολίνο. Περίσσεψε η υποκρισία! Μέχρι και τον "φονιά των λαών" Χένρι Κίσινγκερ (ναι, ζει ακόμα!) πήρε το μάτι μου στον Σκάι να βραβεύει τη Χίλαρι Κλίντον.

Ένας στους οκτώ Γερμανούς, όμως, δηλώνει πως θα ήθελε να ξανακτιστεί το τείχος(!), ενώ η ανεργία παραμένει υψηλή στην τέως Ανατολική Γερμανία. Οι "δυτικοί" θεωρούν ότι πληρώνουν πολλά για την ανόρθωση της οικονομίας των "ανατολικών", οι οποίοι με τη σειρά τους δηλώνουν αδικημένοι.

Πολύ μελάνι έχει χυθεί για το "τείχος του αίσχους". Υπάρχει, ωστόσο, ένα τείχος πολύ πιο ντροπιαστικό για τον 21ο αιώνα, που καταστρέφει ραγδαία τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων, και για το οποίο σπάνια γράφεται κάτι: εκείνο της Δυτικής Όχθης. Βλέπετε, η ιδιότυπη "ομερτά" που έχει επιβάλει τα τελευταία χρόνια το Ισραήλ στα διεθνή ΜΜΕ απαγορεύει αρνητικές αναφορές στην πολιτική του.


Οι διαστάσεις του είναι θηριώδεις. Οι επιπτώσεις του τρομακτικές: εισχωρώντας σε βάθος 22 χλμ στα παλαιστινιακά χωριά, στερεί καλλιεργήσιμη γη από τους αγρότες και σπίτια από οικογένειες. Ουρές ατελείωτες σχηματίζονται κάθε ξημέρωμα μπροστά στο check point: άνθρωποι που θέλουν να πάνε στο γιατρό, να ψωνίσουν τα απαραίτητα, να πάνε σχολείο, να δουλέψουν σε οικοδομές ή στα χωράφια τους πρέπει να περάσουν εξευτελιστικούς ελέγχους και να χάσουν ατελείωτες ώρες περιμένοντας!


Ο Roger Waters των διάσημων Pink Floyd, στη διάρκεια μιας μικρής ταινίας που γύρισε για το τείχος, έγραψε με σπρέι: "We don’t need no thought control" -τον γνωστό στίχο από το τραγούδι του συγκροτήματός του "Another brick in the wall".


Το τείχος είναι φτιαγμένο από προκατασκευασμένα κομμάτια που μεταφέρονται και στήνονται σε ελάχιστο χρόνο, όπως και σε ελάχιστο χρόνο θα μπορούσε να γκρεμιστεί ολόκληρο το τείχος αν η "διεθνής κοινότητα" αποφάσιζε να πιέσει το Ισραήλ

Χθες οι Παλαιστίνιοι γιόρτασαν με το δικό τους τρόπο, γκρεμίζοντας ένα κομμάτι και προλαβαίνοντας να στήσουν την παλαιστινιακή σημαία στην άλλη πλευρά, προτού οι Ισραηλινοί στρατιώτες ρίξουν τα πρώτα χημικά. [πηγή ρ/σ "Στο Κόκκινο"]

4 σχόλια:

Βάσσια είπε...

Ειλικρινά, απ' όλες αυτές τις
"εκδηλώσεις" το μόνο που εγώ
θέλω και θυμάμαι είναι οι άνθρωποι
που περνούσαν το τείχος , αυτούς που
εξεγέρθηκαν και τους Pink Floyd.

Καλησπέρα
:-)

Ektoras είπε...

Αυτό που γράφεις για τους Ανατολικογερμανούς, είναι αλήθεια. Μετά τα... "πανηγύρια", τους εκμεταλλεύτηκαν οι συμπατριώτες τους Δυτικοί παντοιοτρόπως. Ας μην επεκταθώ. Όσο για το άλλο, η... "αγάπη" μου για τους Σιωνιστές είναι γνωστή. Το ύψος επίσης του τεράστιου αυτού τερατουργήματος ξεπερνά τα 10 μέτρα και υπάρχει μόνο 1 είσοδος που πριν περάσουν στο Ισραήλ τους περνάνε από εξευτελιστικό έλεγχο

Καλησπέρα φίλε Λωτοφάγε

Λωτοφάγος είπε...

@ Κι εγώ, Βάσια, το μόνο που θέλω να θυμάμαι είναι η χαρά κι η ελπίδα στο βλέμμα τους! Τότε...

Λωτοφάγος είπε...

@ Έκτορα, ευχαριστώ για την επισήμανση. Όπως θα δεις, διόρθωσα το λάθος μου.