Αναγνωστήριο

Ευτυχώς φέτος υπάρχει φρέσκος Μάρκαρης: με πρόσχημα τις κατά συρροή δολοφονίες που διαπράττει μια ηλικιωμένη Μικρασιάτισσα, το βιβλίο Παλιά, πολύ παλιά μας ξεναγεί στην Κωνσταντινούπολη. Ο αστυνόμος Χαρίτος πάει διακοπές αλλά αναγκάζεται να συνεργαστεί με τον τούρκο αστυνόμο Μουράτ, προκειμένου να διαλευκάνει την υπόθεση. Η αρχική καχυποψία θα δώσει τη θέση της στη συνεργασία και την αλληλοεκτίμηση. Με ταξί, περιπολικό ή πούλμαν, ο Χαρίτος περιπλανιέται στους δρόμους της Πόλης, περιεργάζεται τις αντιθέσεις της και αφουγκράζεται τον παλμό της. Ενδιαφέρουσα είναι η συζήτησή με τη σύζυγο του Μουράτ Νερμίν, μια μορφωμένη και χειραφετημένη γυναίκα που όμως διαλέγει να φοράει μαντίλα. Ο ίδιος ο Μουράτ άλλωστε, μεγαλωμένος στη Γερμανία, δείχνει κατανόηση για τη συμπεριφορά των Ελλήνων, συγκρίνοντάς την με τις αντιδράσεις της τουρκικής μειονότητας απέναντι σ τους Γερμανούς. Όπως λέει ο συγγραφέας σε συνέντευξή του στην Ελευθεροτυπία, ο Μουράτ «είναι ένας ήρωας που ήρθε για να μείνει»!
Ο Μάρκαρης νοσταλγεί τα την αγαπημένη του Κωνσταντινούπολη, αποφεύγοντας ωστόσο με χιούμορ και σαρκασμό την παγίδα του μελό.

Ανακάλυψα άλλον ένα συγγραφέα αστυνομικής λογοτεχνίας φέτος, τον συνομήλικό μου Σέργιο Γκάκα, μέσα από το βιβλίο του Στάχτες. Ο Γκάκας είναι σκηνοθέτης, και αυτό φαίνεται από τον τρόπο που στήνει και συνδιαλέγεται με τους ήρωές του: έναν έντιμο κοκαϊνομανή μπάτσο κι έναν αλκοολικό δικηγόρο! Η αγαπημένη και των δύο, μια τέως διάσημη και νυν αλκοολική ηθοποιός, ψυχορραγεί μετά τον εμπρησμό του σπιτιού όπου έμενε. Κυκλώματα ποδοσφαίρου, νεοναζί των βορείων προαστίων, διεφθαρμένοι πολιτικοί και η παντοδύναμη Εκκλησία διαπλέκονται και συγκρούονται με τους ήρωες, οι οποίοι δεν είναι καν παρακμιακοί, αφού δεν ήκμασαν ποτέ: ανήκουν στο τμήμα εκείνο της γενιάς της Μεταπολίτευσης που έμεινε μακριά από το αγριεμένο πλήθος και δεν επιχείρησε να διαχειριστεί τον ξαφνικό πλούτο της δεκαετίας του ‘80 για να γίνει «επώνυμο»…
Αν το πάρετε, μην αποθαρρυνθείτε από τις πρώτες σελίδες και νομίσετε ότι αγοράσατε αισθηματικό ή γαλλικής αισθητικής μυθιστόρημα! Συνεχίστε την ανάγνωση και θα αποζημιωθείτε. Μέσα από το σύννεφο της κοκαΐνης και τον ποταμό του αλκοόλ, θα απολαύσετε διαλόγους όπως του δικηγόρου με έναν παλιό σαλονικιό συμφοιτητή του ή την παρακάτω απάντηση που δίνει ο μπάτσος όταν τον ρωτούν για το κάπνισμα:
«-Να δω, τώρα που θα απαγορευτεί παντού, τι θα κάνεις.
-Το έχω σκεφτεί. Θα ακουμπάω δίπλα στο πακέτο το πιστόλι και την ταυτότητά μου».

Μάρκαρης και Γκάκας έχουν επίσης γράψει διηγήματα για τον δεύτερο τόμο των Ελληνικών Εγκλημάτων, αλλά αυτόν δεν τον διάβασα ακόμα. Ο πρώτος τόμος πάντως ήταν πολύ καλός.

Τον Οκτώβριο θα παιχτεί στους κινηματογράφους το ρεπορτάζ του Στέλιου Κούλογλου, Εξομολόγηση ενός οικονομικού δολοφόνου, όπου «οικονομικός δολοφόνος» είναι ο πράκτορας που στέλλεται από τη CIA για να ξαναφέρει –όχι και τόσο ευγενικά- στον ίσιο δρόμο τους δικτάτορες που ξεστρατίζουν. Μην το χάσετε! Το είδα πέρσι στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Θεσσαλονίκης και είναι συγκλονιστικό! Μοιάζει τόσο με επινοημένη ιστορία, που μερικοί αμφισβήτησαν ότι πληροί τους όρους της ταινίας τεκμηρίωσης (ελληνιστί: ντοκιμαντέρ)!

Υ.Γ. Και για όσους δεν είχαν τη χαρά να την ακούσουν (κυριολεκτικά!), στο ραδιόφωνο άρχισε η νέα, ακόμη πιο κακόγουστη και γελοία, διαφημιστική εκστρατεία του JUMBO! Ελπίζω να επιζήσουμε και αυτή τη φορά!