Πέμπτη 31 Ιουλίου 2008

Εδώ, στη ρωγμή του χρόνου...



Την πρώτη φορά που τον ανακάλυψα, μόλις είχα αποθεραπευθεί από μια ρήξη του αχίλλειου τένοντα και επέστρεφα από τον ορθοπαιδικό μου. Περπατούσα ράθυμα, προσέχοντας να μην ζορίζω το πόδι μου όταν… είδα δέντρα και μπήκα.
Ο ψηλός τοίχος επί της Δεινοκράτους τον προστάτευε από τα αδιάκριτα μάτια, γι’ αυτό και δεν τον είχα προσέξει έως τότε. Όμως, εκείνη τη μέρα είχα ακολουθήσει πιο περίπλοκη διαδρομή.

Όσο προχωρούσα, τόσο περισσότερο είχα την ψευδαίσθηση ότι ήμουν «αλλού»: ευκάλυπτοι, αλέες με πεύκα, πανύψηλα κυπαρίσσια, τρίλιες κοτσυφιών, εγκαταλελειμμένα πέτρινα κτίρια και, πάνω απ’ όλα χώμα! Ναι, πατούσα χώμα! Οι κολωνακιώτικοι –κακο-ήχοι δεν έφταναν εκεί μέσα. Κάπου κάπου συναντούσα σταθμευμένα αυτοκίνητα, που όμως δεν επηρέαζαν αυτή τη γλυκιά εντύπωση της εξοχής.

Όταν ξαναβγήκα στην κίνηση, συνειδητοποίησα ότι αυτό το υπέροχο μέρος βρισκόταν στη συμβολή Δεινοκράτους και Ιατρίδου, δίπλα στο Ναυτικό Νοσοκομείο. Από τότε, δεν παρέλειπα σε κάθε ευκαιρία να χαθώ σε κείνη τη «ρωγμή του χρόνου» των 11 στρεμμάτων, έστω κι αν αργούσα στη δουλειά.

Πάνε 11 χρόνια που έφυγα από την περιοχή. Ο καλός δημοσιογράφος Σπύρος Κάραλης μού θύμισε ξανά τον «μυστικό» μου κήπο: σε άρθρο του στην Καθημερινή της περασμένης Κυριακής, 27.7.08, αναφέρει ότι τα 15 λιθόκτιστα κτίρια φιλοξένησαν από το 1882 μέχρι το 1897 το «Σχολείο Υπαξιωματικών» του Τρικούπη, ενώ το 1904 μετονομάστηκαν σε Α΄ Στρατιωτικό Νοσοκομείο Αθηνών. Η αρχιτέκτων Ελισάβετ Ηλιοπούλου τονίζει ότι είναι κτισμένα σύμφωνα με τη γαλλική στρατιωτική αρχιτεκτονική του 19ου αιώνα, που προέβλεπε μικρά ξεχωριστά κτίρια για να εμποδίζεται η μετάδοση μικροβίων από θάλαμο σε θάλαμο. Το οικόπεδο περιέρχεται στην ιδιοκτησία της Εκκλησίας (!) το 1971 και στεγάζει από τότε το Ενιαίο Εκκλησιαστικό Λύκειο Αθηνών.

Ο Δήμος Αθηναίων, η Εφορεία Νεοτέρων Μνημείων και το ΥΠΠΟ καταφέρνουν το 1984 να χαρακτηριστεί διατηρητέο, αλλά το τυπικό μέρος εκκρεμεί από τότε, παρόλο που το 1988 στο Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο της Αθήνας θεωρείται χώρος πρασίνου και πολιτισμού!

Ο μακαριστός αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ αποσόβησε το 1989 τον κίνδυνο να κτιστεί στο χώρο αυτόν το περιβόητο Συνοδικό Μέγαρο, ενώ το 2001 δημοσιεύματα στον τύπο για ανέγερση πολυτελούς ξενοδοχείου 750 κλινών, ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων, είχαν στείλει την καρδιά μας στην Κούλουρη! Το 2002, ο εξωραϊστικός σύλλογος «Ο Λυκαβηττός», με πρόεδρο τη δραστήρια Ζωή Καραπαναγιώτη, καταθέτει φάκελο με αίτημα τον χαρακτηρισμό των κτιρίων ως διατηρητέων, ενώ η Εκκλησία της Ελλάδος του επίσης μακαριστού Χριστόδουλου καταθέτει νέο φάκελο για την ανέγερση ξενοδοχείου, μολονότι αυτό δεν επιτρέπεται από τις ισχύουσες πολεοδομικές διατάξεις (λόγω του Γεν. Πολεοδομικού Σχεδίου). Η διαδικασία χαρακτηρισμού παγώνει ξαφνικά έως το 2003, οπότε το Κεντρικό Συμβούλιο Νεοτέρων Μνημείων προτείνει να διατηρηθούν τριάμισι (!) κτίρια και να κατεδαφιστούν τα υπόλοιπα. Η πρόταση αυτή, παραδόξως πώς, δεν υπογράφτηκε από τον τότε υπουργό Πολιτισμού Ευάγγελο Βενιζέλο!

Έκτοτε, τα κτίρια καταρρέουν εξαιτίας της χρόνιας κρατικής αδιαφορίας! Το μόνο που με παρηγορεί είναι ότι ο «Spiderman» του ΥΠΠΟ (όπως τον αποκαλεί ο φίλος Βασικός Μέτοχος) Χ. Ζαχόπουλος δεν πρόλαβε ή δεν θέλησε να τα αφανίσει.













14 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Δεν ξέρω αν σε βοηθάει αλλά σε περίπτωση, δεν θα τήν έλεγα παρόμοια, ομοιάζουσα όμως ως προς το καθεστώς ιδιοκτησίας, με μόνη τη διαφορά ότι υπάρχει και πολίτης συνιδιοκτήτης, η θέση τής εκκλησίας είναι η εξής ανατριχιαστική:
Σε αίτημα τού πολίτη και με γνώμονα τόν χαρακτηρισμό τού κτιρίου ως διατηρητέου, από κοινού εκείνος και η εκκλησία να το συντηρήσουν ώστε να μην καταρρεύσει η απάντηση από πασίγνωστο και επώνυμο εκπρόσωπο τής εκκλησίας ήταν η εξής:
-Μα, αυτό δεν θέλουμε όλοι τέκνον μου; Να καταρρεύσει!
Σ.Σ. Το κτίριο βρίσκεται στα Εξάρχεια.

mtryfo είπε...

Ειναι γεγονός ότι καταρρέουν κτίρια λόγω της κρατικής αναλγησίας...και δεν καταλαβαίνω γιατί δεν βρίσκουν μια φόρμουλα να μην χειροτερεύουν τα πράγματα κάθε χρόνο και περισσότερο ...τι κρίμα...από μεγάλα λόγια άλλο τίποτε!!!


...ολο το μεγαλείο της ελλαδικής εκκλησίας...ανάλογα με τον επικεφαλής κάθε φορά "σώζονται" ή πηγαίνουν "στο πυρ το εξώτερον" ολόκληρες εκτάσεις...
μήπως κι εδώ πάνω δε συμβαίνει το ίδιο...τα καλλίτερα φιλέτα είναι στα χέρια τους και τα διαθέτουν κατα βούλησιν...ιδίως στην Χαλκιδική!!!

Λωτοφάγος είπε...

@ Ήθελα νά'ξερα γιατί πάσχουν από μανία πλουτισμού, ιερείς άνθρωποι. Η Εκκλησία της Ελλάδας κατέχει αμύθητο πλούτο, του οποίου τη βάση απέκτησε ανεμίζοντας κάτι κουρελόχαρτα με αφιερώσεις πιστών (τα έχω μελετήσει εμβριθώς και τα ξέρω). Ο πλούτος, βέβαια, δίνει δύναμη και εξουσία πάνω στους άλλους, αλλά ίσως επηρέαζαν πολύ περισσότερους αν ήταν λιγότερο άπληστοι!
Οπωσδήποτε, και πάλι η ερώτηση είναι: τι τα θέλετε όλα αυτά, αφού ξέρετε πόσο εφήμερη είναι η ζωή μας;

Λωτοφάγος είπε...

@ Δεν βρίσκουν φόρμουλα διότι δεν την ψάχνουν, Μαρία μου! Σιγά μην τους απασχολούσε ο πολιτισμός ή το περιβάλλον!
Κοίταξέ τους έναν προς έναν και αναρωτήσου: είναι δυνατόν αυτές οι μετριότητες με το άπληστο βλέμμα και τη χυδαία έκφραση να ενδιαφερθούν για κάτι παραπάνω από το "ό,τι φάμε ό,τι πιούμε κι ό,τι αρπάξει ο κώλος μας";
"Ιδίως στη Χαλκιδική": ακριβώς, όπως το είπες! Στο θαυμάσιο φιλέτο της Χαλκιδικής, όπου καθένας ανταγωνίζεται τους άλλους για το ποιος θα δαγκώσει το μεγαλύτερο και καλύτερο κομμάτι!

akrat είπε...

ωρέ... σας το χω πει...
οι Αμπελόκηποι και άντε λίγο το κολωνάκι είνια οτ κέντρο της γης

ΦΑΙΔΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΥ είπε...

O αγώνας γίνεται να μην επιβληθεί η ασχήμια ως ομορφιά!

Λωτοφάγος είπε...

@ Γεια σου, Akrat, με τους αφορισμούς σου! Και, για να σου απαντήσω εδώ για το σχόλιο που μου άφησες όσο έλειπα, ασφαλώς και θα σε διαβάζω το χειμώνα και όχι μόνο για να διαφωνούμε συμφωνώντας, αλλά και για να συμφωνούμε διαφωνώντας! Αυτή είναι η γοητεία της συζήτησης.

@ Καλώς ήρθες, Φαίδων από την πανέμορφη Λέσβο! Έχεις απόλυτο δίκιο. Δυστυχώς έχουμε συνηθίσει τόσο την ασχήμια γύρω μας, που πια δεν την προσέχουμε! Κι αυτό είναι θλιβερό, κυρίως για τα νέα παιδιά. Και επικίνδυνο, θα έλεγα...

Spy είπε...

Συγγνώμη για την παράφραση αλλά:
"τα όμορφα κτίρια, όμορφα καίγονται..."

Theogr ο κηπουρός είπε...

Καλησπέρα. Απλά πέρασα να πω καλό μήνα και καλό υπόλοιπο καλοκαιριού.

vasikos metoxos είπε...

Ότι γλύτωσε από τον πρώην αίλουρο γραμματέα θα πάει από τον Μισέλ (που έκοψε στην επιτροπή της βουλής, ρόδα μυρωμένα προκειμένου να αποφύγει τα δύσκολα) με αντάλλαγμα ένα εισιτήριο του τελικού του τσάμπιονς λίγκ...

ΥΓ καταπληκτικός χώρος φίλε λωτοφάγε. Έτυχε να τον επισκεφτώ πριν χρόνια. Παραμένεις πάντα καίριος και ανυποχώρητα ευαίσθητος.

Λωτοφάγος είπε...

@ Ελπίζω να μην φτάσουμε ώς εκεί, καλέ μου Spy. Βλέπω γενικά αυξανόμενη ευαισθησία στους Αθηναίους. Θα μου πεις ότι, από αυτό το σημείο μέχρι να γίνουμε ενεργοί πολίτες, έχουμε να φάμε πολλά ψωμιά (που έλεγε κι η μάνα μου), αλλά dum spiro spero!

@ Καλά να περάσεις, Theogr, και να γυρίσεις γερός και δυνατότερος. Πολύ λυπάμαι που έχασες το μπλογκ σου, αλλά ο νέος σου κήπος είναι πανέμορφος!

@ Καημένε Μισέλ, πάντα παρεξηγημένος!
Μα, δεν καταλαβαίνεις, Βασικέ, ότι ο άνθρωπος κοιτά πάντα ψηλά και όχι τα ταπεινά που του ζητάμε; Το βλέμμα του δείχνει άνθρωπο οραματιστή και διορατικό. Δεν γίνεται ο προϊστάμενος του Όττο να ασχολείται με κήπους και πράσιν'άλογα!
Καλά, ο "αίλουρος" γραμματέας έγραψε!

Ιάσιος είπε...

Πάγια τακτική της εκκλησίας είναι να καταστρέφεται καθετι Ελληνικό.
Η απάντηση βρίσκεται στη γέννηση και ρίζες αυτής της θρησκείας και εκκλησίας.
Κουμάντο κάνει ο Ιουδαιοχριστιανισμός, ακόμη και στα πολιτικά πράγματα.
Το παραμύθι το έχουν πουλήσει ακριβά και εμείς συνεχίζουμε να το αγοράζουμε.

Την καλήσπέρα μου Λωτοφάγε και σε όλοι την παρέα σου.
Και ένα μεγάλο ευχαριστώ (ξέρεις εσύ)

Λωτοφάγος είπε...

Καλώς ήρθες, Ιάσιε. Έχεις απόλυτο δίκιο. Μάλιστα, στο βιβλίο του "μ.Χ.", ο Βασίλης Αλεξάκης αναφέρεται εκτενώς στο θέμα αυτό. Θα προτιμούσα, βέβαια, να είναι λιγότερο ερωτικο-συναισθηματικός και πολύ περισσότερο τολμηρός!

Θα με ευχαριστήσεις ακόμα περισσσότερο αν... (ξέρεις εσύ)
:-)

sergios είπε...

Πολύ ενδιαφέρον ποστ! Θα σταθώ στο γεγονός του πως μας εκπλήσσει όλους ότι ο χώρος αυτός πραγματικά (μέχρι στιγμής)επιβίωσε! Δε θα έπρεπε να ήταν αυτονόητο; Κι όμως οι χώροι πρασίνου στην Αθήνα είναι όπως οι έφηβοι στις ταινίες τύπου Παρασκευή και 13. Ελάχιστοι θα γλυτώσουν από το δολοφόνο προς μεγάλη ανακούφιση του θεατή!