Εδώδιμα αποικιακά

· Χθες βράδυ, ο «τσάρος της Οικονομίας» Γιώργος Αλογοσκούφης, άρτι αφιχθείς από τας Βρυξέλλας και τη συνεδρίαση του ΕCOFIN για την οικονομική κρίση, έδωσε συνέντευξη στη Μαρία Χούκλη της ΝΕΤ. Προηγήθηκε ένα ρεπορτάζ, από το οποίο μάθαμε ότι οι υπουργοί απέρριψαν τις προτάσεις για αύξηση μισθών (έλα!), για μείωση του ΦΠΑ (δεν το πιστεύω!) και για μείωση των επιτοκίων (είναι δυνατόν;;). Συνέλαβαν, όμως, ένα ρηξικέλευθο σχέδιο που θα έκανε τον Μάρξ να αυτοκτονήσει επειδή δεν το προέβλεψε: τα περισσεύματα φρούτων και λαχανικών θα μοιραστούν στα σχολεία, αφενός για να ενισχυθούν οι αγρότες και αφετέρου για να καταπολεμηθεί η παχυσαρκία των παιδιών!!
Η Μαρία Χούκλη της ΝΕΤ υποδέχτηκε τον υπουργό με ένα ειρωνικό σχόλιο για την απόφαση αυτή. Εκείνος, με την αρμόζουσα σοβαρότητα (δεν έσκασε τ’ αχείλι του ούτε μια φορά!), δήλωσε ότι ασφαλώς και δεν ήταν αυτή η σημαντικότερη απόφαση της συνεδρίας. Και η μεν Χούκλη δεν ψάρωσε, εγώ δε από εκεί και πέρα έχασα τη μπάλα διότι, ενώ ο υπουργός μάς απειλούσε ότι αποφασίστηκαν συγκεκριμένα μέτρα, δεν αναφέρθηκε ποτέ σε αυτά. Απλώς, επί δέκα λεπτά είχε το ύφος «μπορώ να είμαι και αυστηρός, όταν θέλω!».

· Στο ΡΙΚ λίγο αργότερα, ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Δημήτρης Χριστόφιας, έχοντας μόλις συμπληρώσει 120 μέρες στο αξίωμα, απαντούσε σε ερωτήσεις δημοσιογράφων στο Προεδρικό Μέγαρο. Για να είμαι ειλικρινής, ποτέ δεν τον συμπαθούσα ιδιαίτερα. Χθες βράδυ, όμως, με καθήλωσε μπροστά στην τηλεόραση για 2,5 ώρες! Στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια έχουμε συνηθίσει πολιτικούς όπως ο «θα-θα-θα» Α. Παπανδρέου, ο ξινός Κ. Σημίτης που δεν ξέρει πώς να κουνήσει τα χέρια του και κάνει χιλιάδες σαρδάμ, ο Θοδωρής -wannabe a killer but they won’t let me- Ρουσόπουλος, ο Κώστας -δεν λέω τίποτε αλλά χειρονομώ για να το καλύψω- Καραμανλής και ο Γιώργος –με βάλανε σε αυτή τη θέση, αλλά τώρα μου αρέσει- Παπανδρέου.
Ο Δ. Χριστόφιας όμως, δεν ανήκει σε καμιά από αυτές τις κατηγορίες (όπως δεν ανήκε ούτε ο Τάσσος). Ήταν ευγενικός και χαμογελαστός και έδινε σαφείς απαντήσεις, είτε τον ρωτούσε ελληνοκύπριος είτε αμερικανός είτε ρώσος δημοσιογράφος. Μίλησε για όλα τα θέματα, χωρίς αοριστίες και φλυαρίες, σε πολύ καλά ελληνικά. Βέβαια, δεν έλειψαν και μεταφράσεις αγγλικών εκφράσεων, όπως «στο τέλος της μέρας βλέπουμε ότι», αλλά εγώ, στο… τέλος της συνέντευξης, ευχήθηκα να είχαμε κι εμείς τέτοιους πολιτικούς!

· Χαχανίζουν χαιρέκακα οι βουλευτές της συμπολίτευσης στην Ιταλία ακούγοντας τα απαξιωτικά σχόλια γυναικών πολιτικών για τις ερωτικές επιδόσεις του «καβαλιέρε»! Σε υποκλαπείσες τηλεφωνικές συνδιαλέξεις, υπουργίνα συμβουλεύει υφυπουργίνα να χρησιμοποιήσει παραπλήσια μέθοδο με της Λεβίνσκι διότι ο Μπερλουσκόνι δεν…
Ο ιταλός πρωθυπουργός είναι «αξιοθρήνητος στην προσπάθειά του να φανεί νεαρός λατίνος εραστής», λένε οι βουλευτές, ενώ ο πολιτικός του αντίπαλος Αντόνιο ντι Πιέτρο τον αποκαλεί «σωματέμπορο»(εφ. Έθνος/9.7.08)! Να θυμίσω ότι ο Μπερλουσκόνι ήταν υπόδικος όταν κέρδισε την εξουσία, αλλά ψήφισε ειδικό νόμο για να απαλλαγεί. Τώρα ετοιμάζει άλλο νόμο που θα τιμωρεί σκληρά όποιον δημοσιεύει προϊόν νόμιμης υποκλοπής! Να τον χαίρονται οι αγαπητοί γείτονες, αφού τον ψήφισαν για ΤΡΙΤΗ φορά!

· Στην εφημερίδα Εποχή της 29.6.08, δημοσιεύεται μεταφρασμένη η επιστολή του Έβο Μοράλες προς τις χώρες της Ε.Ε. Με αυτήν, ο ηγέτης της Βολιβίας υπενθυμίζει ότι μέχρι το τέλος του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου η αμερικανική ήπειρος υποδέχτηκε εκατομμύρια Ευρωπαίους που προσπαθούσαν να σωθούν από την πείνα ή τους πολέμους και αργότερα μετέφεραν τον πλούτο της στην πατρίδα τους.
«Σήμερα», συνεχίζει, «παρακολουθώ με μεγάλη ανησυχία τη διαδικασία έγκρισης της λεγόμενης "οδηγίας επαναπατρισμού"». Εκείνη την οδηγία, δηλαδή, που διώχνει άκαρδα τους μετανάστες οι οποίοι σήμερα στηρίζουν και πάλι την ευημερία της Ευρώπης, κάνουν τις δουλειές που κανείς δεν καταδέχεται, φροντίζουν γέρους, παιδιά και ασθενείς και λύνουν το δημογραφικό και συνταξιοδοτικό πρόβλημα μιας γερασμένης ηπείρου. Ο Ε. Μοράλες δηλώνει πως θα αναγκαστεί, με βάση τη διπλωματική αρχή της αμοιβαιότητας, να εφαρμόσει την ίδια τακτική στις βίζες των ευρωπαίων πολιτών, την οποία ασκεί και η Ε.Ε. απέναντι στους συμπατριώτες του.