Πέμπτη 3 Ιουλίου 2008

Ήταν ένας τραγουδιστής κότσυφας...


Στη γειτονιά μου, την άνοιξη τη φέρνουν τα κοτσύφια. Από τότε που κάηκε η Πεντέλη, στη δεκαετία του 1980, τα πουλιά αυτά έγιναν αστοί. Το υπέροχο ερωτικό τραγούδι του αρσενικού αντηχεί όλο τον Απριλομάη, σε πείσμα των ντεσιμπέλ από τα αυτοκίνητα και τα μηχανάκια, θυμίζοντας στους παππούδες τα παιδικά τους χρόνια -τότε που η Αθήνα ήταν πιο φιλική στον χρήστη.

Το καλοκαίρι, πάλι, σηματοδοτείται από τον... Βαγγέλη. Στις αρχές Ιουνίου, από τα ανοιχτά παράθυρα μπαίνει η φωνή του: «Ζάχαρη και μέλι, τα καρπούζια του Βαγγέλη»! Όταν δούμε το φορτηγάκι του γεμάτο πεπόνια και καρπούζια να κατεβαίνει αργά τα δρομάκια της πόλης μας, ξέρουμε πως μπήκε πια το καλοκαίρι! Καμιά φορά, τον συνοδεύει η φωνή κάποιου οικοδόμου: «Γεια σου, ρε Βαγγέλη!».

Αυτές τις μέρες διάβασα το πολύ ενδιαφέρον βιβλίο του Πέτρου Μαρτινίδη, Από πού πάνε στον «παράδεισο» του Αρκά (εκδ. Ύψιλον, 2007). Ο συγγραφέας, πιο γνωστός για τα αστυνομικά του μυθιστορήματα, είναι καθηγητής στην Πολυτεχνική Σχολή του ΑΠΘ. Εδώ, παραδόξως, δεν ασχολείται με πτώματα, αλλά, αφού κάνει μια σύντομη ανασκόπηση στην ιστορία του γέλιου από το Βυζάντιο μέχρι σήμερα, ανατέμνει με αγάπη τους καταθλιπτικούς αλλά λατρεμένους ήρωες του Αρκά (τον Ισοβίτη, τη Λουκρητία , τον κόκορα, τον ερωτευμένο λύκο, τον σπουργιτάκο), παραθέτοντας μερικές από τις καλύτερες περιπέτειές τους. Κάνει μάλιστα και κάποιες εικασίες σχετικά με το επάγγελμα του Αρκά (δεδομένου ότι ελάχιστοι τον γνωρίζουν), στηριζόμενος στον τρόπο που εκείνος σκιτσάρει το φόντο. Αξίζει!

11 σχόλια:

sergios είπε...

Είδα κι εγώ το shoot Em Up και η αυθόρμητη κριτική μου είναι πως πρόκειται για μια απολαυστικά κτηνώδη ταινία (και αυτό το λέω για καλό). Οι πρωταγωνιστές δε διστάζουν να τσαλακώσουν την εικόνα τους και μαγκιά τους. Βλέπεται άνετα με ποπκορν και μπύρα και απαιτεί ελάχιστη εγκεφαλική λειτουργία! Όσοι αναγνώστες του φίλου λωτοφάγου δεν την έχετε δει σπεύσατε. (Και με την ευκαιρία μετρήστε και τα πτώματα!)

mtryfo είπε...

Δε θα το πιστέψεις αλλά φέτος τον Απριλομάη για πρώτη φορά, είχαμε κι εμείς κοτσύφια(παρ όλο που είμαστε πολύ κοντά στη θάλασσα)...
Φτιάξαν τις φωλιές τους ψηλά στο μπαλκόνι (σ ένα προστατευμένο σημείο που συνήθως διάλεγαν τα χελιδόνια)...
Δεν έμειναν όμως πολύ, πριν απο ένα 20ήμερο μας εγκατέλειψαν και ότι είχαμε συνηθίσει στο τραγούδι τους...

snikolas είπε...

Ευτυχώς που ο Clive Owen δήλωσε πως είναι μια ταινία υπερβολής γιατί αν άφηνε να εννοηθεί πως ίσως και να γίνονται τέτοια πράγματα θα τον είχα διαγράψει! :)

Univers είπε...

Θα με βάλεις να πάρω το Shoot'em up για ΠΣΚ και είχα διαβάσει μέτρια σχόλια...

Αλλά νομίζω ότι πρέπει να απενοχοποιηθεί η διάθεση να βλέπουμε ταινίες περιπέτειας. Δεν είναι ανάγκη πάντα στον κινηματογράφο να "κάνεις κεφάλι".

Univers είπε...

...Εννοώ να προβληματίζεσαι για την κοινωνία, την πολιτική, τους μετανάστες, την αδικία κοκ.

Υπάρχουν και άνθρωποι που δουλεύουν όλη μέρα και θέλουν και λίγο να ξεσκάσουν, να ζήσουν μέσω του κινηματογράφου μία ζωή με περιπέτεια. Ας τους αναγνωρίσουμε πού και πού το δικαίωμα στην δίωρη αδρεναλινισμένη παραίσθηση.

Spy είπε...

Έτσι...
Έτσι...

Unknown είπε...

Τα καρπούζια φέτος μετά από αυτά που έγραψαν οι εφημερίδες σήμερα, ότι δηλ. είναι το φυσικό βιάγκρα, θα γίνουν ανάρπαστα. Και ο Βαγγέλης αφ΄ενός θα αλλάξει τον τρόπο που διαλαλεί την πραμάτια του και αφ΄ετέρου θα ζητάει για να πουλήσει και συνταγή γιατρού..

Λωτοφάγος είπε...

@ Ναι, ναι, καλή ιδέα, Σέργιε. Μετρήστε τα. Αυτό είναι η ελάχιστη εγκεφαλική λειτουργία. Εξάλλου, για να κρατιόμαστε σε φόρμα, έχουμε και τα μπλογκ! :)

@ Τα μικρά τους μεγαλώνουν πολύ γρήγορα, Mtryfo. Φαίνεται ότι μετά αλητεύουν. Συχνά τα βλέπω στους κήπους να "τρέχουν" ψάχνοντας. Τον τελευταίο μήνα δεν μας ανακατεύουν τις γλάστρες. Μεταναστεύουν άραγε;

@ Θα τον διέγραφες από το κόμμα ή από τους αγαπημένους σου, SNicolas; :)

@ Έτσι ακριβώς, Univers και Spy. Μην καταντήσουμε σαν τον καλόγερο στο "Όνομα του ρόδου" που μισούσε το γέλιο ή τους αριστερούς της Μεταπολίτευσης που θεωρούσαν τους λατινοαμερικάνικους χορούς ξετσίπωτους και αντεπαναστατικούς! Αρκετά καταπιέστηκε η γενιά μου.
Υπάρχουν και ώρες που θες απλώς να διασκεδάσεις και όχι να ψυχαγωγηθείς (εννοώ την κυριολεκτική έννοια της λέξης)!

Α, και για όποιους θέλουν να δουν άλλη μια χορογραφία της βίας, αυτή τη φορά από τον πρωτομάστορα Τζον Γου, ας πάρουν την ταινία "Δύσκολος στόχος": η καλύτερη ταινία του Βαν Νταμ! Μετά πήρε θάρρος και νόμισε ότι μπορούσε να σκηνοθετήσει κι αυτός!

Λωτοφάγος είπε...

@ Χα χα χα! Ο Βαγγέλης θα πήξει στο τάλιρο, κύριε Βαρδάκα, και θα πάρει βοηθό! Φίρμα θα γίνει! "Σέξυ και μέλι, τα καρπούζια του Βαγγέλη"

Unknown είπε...

Φαντάζομαι την βοηθό Βαγγέλη γλάστρα πολύ ελαφρά ντυμένη (γδυμένη μάλλον) να διαλαλεί εξ ιδίας εμπειρίας την αποτελεσματικότητα των καρουζιών στους παπούδες..

snikolas είπε...

Μα από τους αγαπημένους μου φυσικά!