Οι ευαισθησίες της Ντόρας

Τελικά, πάντα κάποιοι άλλοι σώζουν την αξιοπρέπειά μας: το 2004 οι Κύπριοι απέρριψαν το Σχέδιο Ανάν, το 2005 οι Γάλλοι κι οι Ολλανδοί το Ευρωσύνταγμα και τώρα οι Ιρλανδοί ψήφισαν «όχι» στη Συνθήκη της Λισαβόνας, που ήταν μια τραβεστί έκδοση του πρώτου Ευρωσυντάγματος.
Κι εμείς, στην καλύτερη περίπτωση, παρακολουθούμε τα τεκταινόμενα και χαιρόμαστε που κάποιοι δουλεύουν για εμάς. Στη χειρότερη; Δεν γνωρίζουμε τι πρεσβεύει ούτε το ένα ούτε η άλλη. Γιατί άραγε; Μα διότι δεν συμφέρει κανένα από τα δύο μεγάλα κόμματα. Η αποθέωση της υποκρισίας ήταν η στάση του ΠΑΣΟΚ: ψήφισε «ναι» στην επικύρωσή του από τη Βουλή, αλλά… ζήτησε δημοψήφισμα!

Τι ξέρει ο μέσος Έλληνας για τη Συνθήκη που θα αλλάξει τη ζωή του; Πώς είναι δυνατόν να είμαστε οι λιγότερο ενημερωμένοι στην Ε.Ε. των 15; Εμείς, οι ξύπνιοι, οι «χαλαροί», που «δεν ζούμε για να δουλεύουμε» σαν τους υπόλοιπους, που αναστενάζουμε στο γήπεδο του Ζάλτσμπουργκ περιμένοντας από μια γερασμένη ομάδα «μοντελοπνιχτών» να μας δώσουν εθνική ανάταση, που ανεχόμαστε τεράστιες αυξήσεις στα είδη πρώτης ανάγκης -τα οποία είναι ούτως ή άλλως τα ακριβότερα της Ευρώπης- που χαζεύουμε την αποκάλυψη των σκανδάλων και στοιχηματίζουμε ποιο κόμμα «πήρε» τα περισσότερα από τη SIEMENS και σχολιάζουμε αν η «35χρονη» (καλά, ε; τι ευρεσιτεχνία κι αυτοί οι προσδιορισμοί με βάση την ηλικία!) μετράει ως γκόμενα ή όχι!

«Μην νομίζετε ότι εμείς που υποστηρίζουμε τη Συνθήκη της Λισαβόνας δεν έχουμε τις ευαισθησίες μας», δηλώνει η Ντόρα. Πρόσεξε, θα σου σκιστεί το καλσόν, χρυσή μου!

Κι η Αριστερά; Δυο Έλληνες, τρία κόμματα! Άντε να πάει μπροστά αυτός το τόπος όταν κάνουμε χωριστές συγκεντρώσεις!

Τελικά, εκείνο που μένει από τους ηγέτες μας είναι κάποιες φράσεις τους που καθρέφτιζαν εμάς τους ίδιους: «Η Ελλάδα είναι ένα απέραντο φρενοκομείο» (Κων/νος Καραμανλής ο Μέγας), «Ποιος θα το θυμάται σε 10 χρόνια;» (Κων/νος Μητσοτάκης ο Γκαντέμης), «Αυτή είναι η Ελλάδα!» (Κώστας Σημίτης ο Μικροπρεπής)!