Ο Ριχάρδος, η Βερεγγάρια και η Happy Valley

Τα λουτρά του Ευστολίου στο Κούριο [από τη Βικιπαίδεια, γιατί η δικιά μου φωτογραφία ατύχησε]

Ο δρόμος που συνδέει τη Λεμεσό με τη Λευκωσία είναι πολύ σύγχρονος και καλοφτιαγμένος. Τις επόμενες μέρες θα διαπιστώναμε ότι γενικότερα λακκούβες δεν υπάρχουν πουθενά. Τα πρώτα χρόνια η κατασκευαστική εταιρεία αναλαμβάνει τη συντήρηση των δρόμων, ενώ μετά τη λήξη της σύμβασης αναλαμβάνει ο δήμος. Οι πυλώνες του υπέργειου αυτοκινητόδρομου απολήγουν στο πάνω μέρος σε «σούστες», ούτως ώστε να ταλαντεύονται σε περίπτωση σεισμού! Η ξεναγός μάς είπε με καμάρι ότι οι οικοδομικοί κανονισμοί είναι τόσο αυστηροί ώστε στον τελευταίο σεισμό δεν σημειώθηκε καμία ζημιά!

Γίνεται συστηματική αναδάσωση παντού, ακόμα και στους κάτασπρους ασβεστολιθικούς λόφους της εθνικής οδού Λεμεσού-Λευκωσίας! Τα δέντρα φυτεύονται σε πεζούλες για να μην εξαπλώνεται η πυρκαγιά και να μπορούν να κινούνται οι πυροσβεστικές δυνάμεις.
Στη Λευκωσία δε, υπάρχει και λίμνη: η Αθαλάσσα! Η λέξη προφανώς παράγεται από το α στερητικό και τη θάλασσα. Η γραφική αυτή λίμνη περιβάλλεται από πάρκο αγγλικού τύπου, για τη διάσχιση του οποίου χρειαστήκαμε τουλάχιστον 1,5 ώρα! Κι όλα αυτά σε ένα νησί όπου σπανίως βρέχει!

Τη δεύτερη μέρα, το πρόγραμμα προέβλεπε Μονή Κύκκου. Ξεκινήσαμε από το Κούριο: μια εύφορη τοποθεσία που πρωτοκατοικήθηκε το 1200 π. Χ. Στην ελληνιστική περίοδο χτίστηκε το θέατρο που οι κερκίδες του ατενίζουν το απέραντο γαλάζιο και που οι ακαλαίσθητοι Ρωμαίοι το χρησιμοποίησαν για… θηριομαχίες! Τον 5ο αιώνα μ. Χ. ο πλούσιος χριστιανός Ευστόλιος πρόσφερε την έπαυλή του στον δήμο για να στεγάσει φτωχούς συμπολίτες του. Στη διάθεσή τους είχαν υπέροχα λουτρά (ζεστά, χλιαρά και κρύα), τα δάπεδα των οποίων στόλιζαν ψηφιδωτά με συμβολικά θέματα. Στο Κούριο βρίσκεται και η παραλία «Lady’s smile», με πολλά χιλιόμετρα λευκής άμμου, όπου απαγορεύεται το χτίσιμο (ακούει κανείς;).
Περάσαμε από το Κολόσσι, τον πύργο όπου είχαν το αρχηγείο τους (Commanderie) οι ναΐτες ιππότες και από το οποίο πήρε το όνομά του το θαυμάσιο γλυκό κρασί της περιοχής (κουμανταρία), που ήταν εξαγώγιμο προϊόν από την Αρχαιότητα ακόμα. Εδώ ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος παντρεύτηκε την αγαπημένη του Βερεγγάρια, επιστρέφοντας από την Γ’ Σταυροφορία (1191), και αφού πρώτα κατέλαβε το νησί από τον βυζαντινό Ισαάκιο Κομνηνό. Μετά το πούλησε στους Ναΐτες και γύρισε στην Αγγλία για να… συναντήσει τον Ρομπέν των Δασών!
Ανεβαίνοντας προς το βουνό Τρόοδος, ατενίσαμε τη βρετανική βάση του Ακρωτηρίου (η άλλη είναι της Δεκέλειας) και κυρίως τον οικισμό: τριώροφα σπίτια αγγλικής εξοχής στο λόφο, εγκαταστάσεις βιολογικού καθαρισμού, γήπεδα και η «happy valley» από κάτω μας - μια βαθιά κοιλάδα όπου ιππείς έπαιζαν… πόλο! Ένας κόσμος χωριστά! Να σημειώσω δε, ότι βάσει των συμφωνιών Ζυρίχης-Λονδίνου, οι Άγγλοι θα έπρεπε να πληρώνουν ενοίκιο για τις βάσεις τους στην Κυπριακή Δημοκρατία! Δεν έχουν δώσει ούτε μια στερλίνα! Όταν πρόσφατα βρυχήθηκαν πάλι, ο τέως πρόεδρος Τάσος Παπαδόπουλος απείλησε ότι θα ξανασυζητήσει το θέμα των βάσεων. Ε, μετά, και όλως τυχαίως, έχασε τις εκλογές!

Η είσοδος της Μονής Κύκκου

Η Μονή της Παναγίας του Κύκκου έχει αμύθητο πλούτο και το δείχνει! Η είσοδος, ο ναός, το αίθριο, τα κελιά και κυρίως οι τοιχογραφίες και τα χρυσοποίκιλτα ψηφιδωτά που διατρέχουν όλο το εσωτερικό μήκος του μοναστηριού σε αφήνουν έκθαμβο! Το μοναστήρι έχει καεί πολλές φορές και τα σημερινά κτίρια είναι σχετικά πρόσφατα. Εδώ φυλάγεται η εικόνα που ζωγράφισε ο ευαγγελιστής Λουκάς και η οποία δωρίστηκε από τον βυζαντινό αυτοκράτορα Αλέξιο Κομνηνό τον 11ο αιώνα. Λίγο πιο πάνω ορθώνεται το καμπαναριό που δώρισε τελευταία η ρωσική κυβέρνηση, ενώ ακόμα πιο ψηλά, στη θέση Θρονί, αναπαύεται ο Μακάριος, σύμφωνα με την τελευταία του επιθυμία.

Την Πλατεία Τροόδους περιστοιχίζουν τουριστικά καταστήματα που πουλάνε κουμανταρία, καραμελωμένα φυστίκια, ζαχαρωτά, ζιβανία (η κυπριακή τσικουδιά 45 βαθμών!), τσίπουρο με κανέλα (πολύ ωραίο!), χαρούπια και χαρουπόμελο (προϊόντα εξαιρετικά ευεργετικά για την υγεία) και «σουτζιούκους» (μοιάζουν με λουκάνικα, φτιαγμένα από μούστο και αμυγδαλένια καρδιά). Αγοράστε και, προπαντός, γευτείτε τα.

Πώς βρέθηκε άραγε σε τοίχο της Λευκωσίας;


Α, μάλιστα, έτσι εξηγείται!