Σήμερα στο ραδιοφωνικό σταθμό Στο Κόκκινο, ο Αλέξης Τσίπρας μίλησε για την επίσκεψή του στη Βενεζουέλα τις παραμονές του δημοψηφίσματος: «Με εντυπωσίασε η ελευθερία που απολαμβάνουν οι οπαδοί της αντιπολίτευσης, οι οποίοι διαδήλωναν χωρίς την παρουσία της αστυνομίας, ενώ οι τηλεοπτικοί τους σταθμοί προπαγάνδιζαν το «όχι» στις αλλαγές του συντάγματος, χωρίς όμως να παρουσιάζουν και την άλλη άποψη. Αντίθετα, η κρατική τηλεόραση είχε και καλεσμένους από την αντιπολίτευση».
Περιέγραψε τα «μπάριος», τις παραγκογειτονιές του Καράκας, όπου πριν από τον Τσάβες δεν υπήρχε αποχέτευση και οι κάτοικοι ζούσαν βυθισμένοι στα ναρκωτικά και την εγκληματικότητα. Σήμερα, οι άνθρωποι έχουν οργανωθεί σε αυτοδιοικούμενες κοινότητες που αποφασίζουν σχετικά με την εκπαίδευση, την εργασία και τη βελτίωση της ζωής τους, ενώ κρατικά παντοπωλεία τους εφοδιάζουν με τρόφιμα σε τιμές κόστους.
Ο τρόπος ψηφοφορίας ήταν πολύ πρωτότυπος. Κάθε ψηφοφόρος άφηνε το δακτυλικό του αποτύπωμα στην είσοδο του εκλογικού κέντρου, έφτανε σε ένα είδος ΑΤΜ, στην οθόνη του οποίου υπήρχαν τρεις λέξεις : «ναι», «όχι» και «ψηφίσατε». Επέλεγε ναι ή όχι, πατούσε το «ψηφίσατε» και έφευγε. Κατά την καταμέτρηση, απλώς συμφωνούσαν τον αριθμό των αποτυπωμάτων με τα «ψηφίσατε» και μετά καταμετρούσαν τα «ναι» και τα «όχι». Παρόντες σε κάθε εκλογικό κέντρο, αντιπρόσωποι όλων των κομμάτων χωρίς κονκάρδες για να μην γίνεται προσέλκυση ψηφοφόρων εκείνη την ώρα. Με αυτόν τον εξελιγμένο τρόπο ψήφισαν ακόμα και οι Ινδιάνοι του Αμαζονίου!
Στο ερώτημα γιατί έχασε ο Τσάβες, απάντησε: «Στη Βενεζουέλα, από το 1998 γίνεται κατά μέσον όρο ένα δημοψήφισμα κάθε χρόνο. Για κάθε μεταρρύθμιση ζητείται η έγκριση του λαού και μέχρι τώρα η κυβέρνηση την έπαιρνε πάντα». Κάπου εκεί, εγώ αναρωτήθηκα πότε είχαμε για τελευταία φορά δημοψήφισμα εδώ και μελαγχόλησα: από τότε που καταργήσαμε τη βασιλεία, στα μέσα της δεκαετίας του ’70! Συνεπώς, συμπέρανε ο Τσίπρας, η υπερβολική του αυτοπεποίθηση τον εμπόδισε να δει ότι κάποιες αλλαγές (όπως το να μπορεί να βάζει υποψηφιότητα εσαεί) τρόμαξαν τη μεσαία τάξη. Έτσι βρήκε πρόσφορο έδαφος η εκκλησία και η αντιπολίτευση, οι οποίες φώναζαν ότι ο Τσάβες θέλει να αφαιρέσει το δικαίωμα της ιδιοκτησίας! «Η ήττα θα τον κάνει σοφότερο, ιδίως αν ο Έβο Μοράλες της Βολιβίας περάσει τις μεταρρυθμίσεις. Γιατί, σε αντίθεση με τον λαϊκιστή Τσάβες, ο φίλος του εργάζεται με ινδιάνικη σοφία, χωρίς τυμπανοκρουσίες».
Το επόμενο θέμα ήταν το φθηνότερο πετρέλαιο κίνησης, που η Βενεζουέλα συμφώνησε να πουλάει στο Δήμο του Λονδίνου και προσφάτως στο Δήμο Καισαριανής. «Η συμφωνία με τον «κόκκινο Κεν», τον δήμαρχο του Λονδίνου, προβλέπει ότι το κέρδος του δήμου από την έκπτωση μετακυλίεται στις ασθενέστερες τάξεις που θα πληρώνουν φθηνότερο εισιτήριο στα λεωφορεία. Κάτι παρόμοιο θα γίνει και στην Καισαριανή. Η παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ «Ανοιχτή πόλη» έχει ήδη προτείνει παρόμοια συμφωνία και για το Δήμο Αθηναίων».
«Πού αποσκοπεί η τακτική αυτή του Τσάβες;», ρωτήθηκε στο τέλος ο Τσίπρας. «Πιστεύω ότι ο Τσάβες εξάγει αλληλεγγύη στους φτωχούς και τους άνεργους, κάτι που στις δυτικές μητροπόλεις δεν υπάρχει», αποκρίθηκε.
9 σχόλια:
Με εντυπωσίασε η ψηφοφορία με το αποτύπωμα.Δεν το έχω ξανακούσει,πρόκειται για κάτι καινουργιο;
Όσο καλός ηγέτης κι αν είναι κάποιος,αν σου πούνε ότι θα τον έχεις εσαεί το πιθανότερο είναι να αντιδράσεις,όπως νομίζω πολύ σωστά έκαναν και οι Βενεζουελανοί και είπαν το όχι.
Αυτό που αναφέρει πάντως ο Τσίπρας για τον λαϊκισμό του Τσάβες,σε αντίθεση με την αθόρυβη δουλειά που κάνει ο Μοράλες,νομίζω ότι είναι και ένα χαρακτηριστικό που έχει και ο ίδιος.
ΑΘόρυβος κι εκείνος (μέχρι στιγμής)σου δίνει την εντύπωση ανθρώπου που μπορεί να τα καταφέρει με ό,τι καταπιαστεί.
Νομίζω πως δικαιολογημένα προτείνεται για την ανάληψη της προεδρίας του ΣΥΝ,πράγμα που εύχομαι να γίνει και πράξη.
Πιστεύω ότι η Βενεζουέλα βρίσκεται στο στάδιο που βρισκόμασταν εμείς, πριν μερικά χρόνια.
Στο "δώστα όλα".
Και καλά κάνει ο Τσάβες και δίνει στους φτωχούς της χώρας του.
Αλλά, μήπως πρέπει να προσέξει λίγο, για να έχει;
Η Βενεζουέλα, είναι χώρα με πετρέλαιο (σε αποθέματα αν θυμάμαι σωστά) και είχε και τα κότσια να διώξει τις αμερικανικές εταιρείες και να διαχειριστεί μόνη της τα πετρέλαιά της.
Τώρα για τον Τσίπρα, δεν ξέρω, ίσως χρειάζεται λίγο χρόνο ακόμα, πριν αναλάβει τέτοιο πόστο, διότι πιστεύω ότι δεν έχει "ψηθεί" ακόμα.
:-)
Η αγωνία του Τσάβες για την αλλαγή στην εκλογή προέδρου αποδεικνύει ότι μετά τον Τσάβες δεν υπάρχει τίποτα. Κανένα διάδοχο σχήμα. Και αυτό σημαίνει πολλά.Ο Μοράλες μπορεί να καταφέρει περσσότερα. Θα δούμε. Τα φθηνά πετρέλαια κτλ τα αφήνω στην μπάντα. Άλλο Λονδίνο και Κεν Λίβινγκστον ο οποίος ανάγκασε τη Θάτσερ να καταργήσει τον μητροπολιτικό δήμο για να απαλλαγεί από αυτόν, που νίκησε κόντρα στον υποψήφιο του Μπλερ όταν επαναδημιουργήθηκε ο δήμος, κι άλλο Καισαριανή.
Δεν ξέρω εάν ισχύει αλλά κάπου άκουσα πως ένα από τα μέτρα που θα ίσχυαν εάν πέρναγε το δημοψήφισμα ήταν η μείωση του 8ώρου σε 6ώρου χωρίς την μείωση όμως του μισθού.
Επιτρέψτε μου να παραθέσω ένα άρθρο του Πάσχου Μανδραβέλη από την Καθημερινή:
Ο σοσιαλισμός του 21ου αιώνα;
Η αλήθεια είναι ότι και ο Χίτλερ κέρδισε εκλογές. Προσπάθησε να καταλάβει την εξουσία το 1923 με το πραξικόπημα του Μονάχου και απέτυχε. Φυλακίστηκε για λίγο καιρό, κατέβηκε στις εκλογές το 1932 και τις κέρδισε. Μετατράπηκε σε δικτάτορα, όταν τον Μάρτιο του 1933 το ελεγχόμενο από το ναζιστικό κόμμα Κοινοβούλιο της Γερμανίας ψήφισε τον «νόμο για την επανόρθωση του πλήγματος που εδέχθη ο λαός και το Ράιχ». Ο νόμος έδωσε στον καγκελάριο Αδόλφο Χίτλερ τη δυνατότητα να περνά νόμους, διά διαταγμάτων (δηλαδή χωρίς ψήφιση από τη Βουλή) για μια τετραετία.
Ενας αντίστοιχος νόμος πέρασε και τον περασμένο Ιανουάριο στη Βενεζουέλα με στόχο την «εμβάθυνση της σοσιαλιστικής επανάστασης». Ετσι δίνεται η δυνατότητα στον Ούγκο Τσάβες να νομοθετεί διά διαταγμάτων, επί 18μηνο χωρίς αυτά να ψηφίζονται από τη Βουλή (η οποία, μάλιστα, ελέγχεται απολύτως από τον ίδιο, αφού η αντιπολίτευση απείχε από τις εκλογές του 2005). Η αλήθεια είναι ότι και ο πρώην συνταγματάρχης των αλεξιπτωτιστών Ούγκο Τσάβες κέρδισε εκλογές. Προσπάθησε δύο φορές το 1992 να καταλάβει την εξουσία με τα όπλα, απέτυχε και φυλακίστηκε. Του δόθηκε χάρη και το 1998 εξελέγη πρόεδρος.
Το συνταγματικό πραξικόπημα στη Βενεζουέλα δεν θα γίνει την Κυριακή με το δημοψήφισμα. Αυτό θα είναι «συνταγματική απάτη», όπως τη χαρακτήρισε ο Ισμαήλ Γκαρσία ηγέτης του συμπολιτευόμενου «Podemos», του μόνου κόμματος (εκτός εκείνου που ελέγχεται από τον Τσάβες) το οποίο συμμετέχει στο Κοινοβούλιο.
Το συνταγματικό πραξικόπημα έγινε πριν από έντεκα μήνες, με τον νόμο για διακυβέρνηση διά διαταγμάτων. Αυτός ο νόμος, όπως και το μεθαυριανό δημοψήφισμα είναι μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου που ο φωνακλάς ηγέτης αποκαλεί «μετάβαση στον σοσιαλισμό του 21ου αιώνα». Το ίδιο σχέδιο προφανώς περιλαμβάνει μια σειρά νόμων που περιορίζουν την ελευθερία του Τύπου «για προσβολή των αρχών» (όπως καταγγέλλει η οργάνωση «Ρεπόρτερ χωρίς Σύνορα») και το κλείσιμο ιδιωτικών καναλιών και ραδιοσταθμών.
Αν και η αλλαγή των πολιτειακών κανόνων είναι πάντα επικίνδυνη, η επέκταση της θητείας του προέδρου από έξι σε επτά χρόνια και η άρση του περιορισμού των δύο θητειών, μοιάζουν με πλημμελήματα σε σχέση με κάποια άλλα από τα 69 άρθρα του Συντάγματος που πρόκειται να αλλάξουν. Πιο επικίνδυνα είναι εκείνα που διευρύνουν τις εξουσίες του προέδρου να κηρύσσει κάποιες περιοχές σε «κατάσταση έκτακτης ανάγκης» με πλήρες μπλακ-άουτ στην ενημέρωση ή τη δυνατότητα στον πρόεδρο να κηρύσσει ανεξέλεγκτα κάποιες περιοχές ή περιουσίες «αναπτυξιακές» ή «στρατιωτικές ζώνες». Στο στόχαστρό του είναι και η αυτονομία της «Κεντρικής Τράπεζας».
Φυσικά κάποιες μεταρρυθμίσεις είναι φιλολαϊκές, όπως η απαγόρευση κατάσχεσης του σπιτιού λόγω χρεοκοπίας. Αλλες φαντάζουν προοδευτικές, όπως η ποσόστωση των γυναικών στα ψηφοδέλτια για κάθε αξίωμα ή η καθιέρωση της εβδομάδας 36 ωρών εργασίας. Αλλά πάλι κάθε λαϊκιστικό καθεστώς δικτατορικό ή μη παίρνει μέτρα για τους «απλούς ανθρώπους».
Η Βενεζουέλα δεν θα γίνει δικτατορικό καθεστώς την Κυριακή. Είναι από τον περασμένο Ιανουάριο. Η έλξη που ο Ούγκο Τσάβες ασκεί σε ένα τμήμα της Δύσης μπορεί να εξηγείται από το γεγονός ότι κάποια από τα μέτρα του είναι αιτήματα των εγχώριων κινημάτων: 35ωρο, ποσοστώσεις γυναικών στα ψηφοδέλτια, έλεγχος ανεξάρτητων αρχών και δη της κεντρικής τράπεζας κ.ά. Αλλά από την άλλη, πολλοί λαϊκιστές και δικτάτορες έχαιραν και χαίρουν ακόμη εκτίμησης. Αρκεί να δηλώνουν ότι είναι υπέρ του λαού (Volk στα γερμανικά)...
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 30.11.2007
Καλημέρα σας. Χαίρομαι που η ανάρτησή μου σας προβλημάτισε. Όπως ίσως προσέξατε, το θέμα μου ήταν οι εντυπώσεις του Τσίπρα από τη Βενεζουέλα κι όχι ο ίδιος ο Τσίπρας, επειδή έχουν μεγάλο ενδιαφέρον οι αφηγήσεις ενός αυτόπτη μάρτυρα, έστω κι αν περνάνε από ιδεολογικό φίλτρο!
@ Ο τρόπος αυτός είναι προφανώς καινούριος, Synea, και, επειδή δεν άκουσα τις συνήθεις κραυγές των Αμερικανών για νοθεία, συμπεραίνω ότι είναι αδιάβλητος. Επίσης, η παρουσία εκπροσώπων από όλα τα κόμματα έκοψε το βήχα των υπερδημοκρατών που πιστεύουν πως κατέχουν τη μόνη αλήθεια. Σίγουρα τρόμαξαν οι Βενεζουελάνοι με αυτή την προοπτική, όπως και με τον απόλυτο έλεγχο της κεντρικής τράπεζας. Όσο για τον Τσίπρα, συμφωνώ.
@ vassia, πειράζει που βαρέθηκα να βλέπω άσπρες κεφαλές και ρυτίδες στις ηγεσίες των κομμάτων; Ας βγει και κανένας νέος! Πρέπει να πω ότι είναι πολύ ραδιοφωνικός, σαφής, με καθαρή γλώσσα, ήρεμος (παρά τις συνεχείς διακοπές από τους δημοσιογράφους) και με πολύ καλή γνώση της γλωσσας! Με την "Ανοιχτή Πόλη" στην Κυψέλη έχει κάνει πολύ καλή δουλειά, μου λένε φίλοι μου.
@ Βασικέ, φοβάμαι για το τι θα ακολουθήσει αν εκλείψει ο Τσάβες προτού στερεωθεί η δημοκρατία και αποκτήσουν στοιχειώδη μόρφωση τα χαμηλά στρώματα! Το ίδιο ισχύει και για την Κούβα, που ήταν το πορνείο της Καραϊβικής! Αν και πορνεία υπάρχει ήδη.
Λες να μην πάρει η Καισαριανή το πετρέλαιο;
@ raslowbap, καλώς ήρθες. Ναι, ήταν μία από τις 69 μεταρρυθμίσεις. Φαίνεται όμως ότι δεν μέτρησε όσο οι άλλες, οι οποίες τρόμαξαν τα μεσαία στρώματα!
@ doctor, με όλο το σεβασμό, δεν νομίζω να συγκρίνονται Τσάβες με Χίτλερ. Πρώτα απ΄όλα, γιατί οι κοινωνικές συνθήκες είναι εντελώς διαφορετικές: οι Γερμανοί ήταν ταπεινωμένοι από την ήττα τους στον Α΄Παγκόσμιο και οι κυρώσεις ήταν επαχθέστατες, δεν είχαν πετρέλαιο και ο Χίτλερ τόνωνε τον εθνικισμό τους. Οι Βενεζουελάνοι έχουν πετρέλαιο, κοινωνικές ανισότητες τεράστιες, μεγάλο ποσοστό αναλφαβητισμού και ουδέποτε γνώρισαν δημοκρατία! Όταν κρίνουμε έναν ηγέτη, ένα κίνημα ή έναν λαό δεν τους βλέπουμε αφ' υψηλού, αλλά βάσει της εποχής, της ιστορίας και της θέσης τους στην υδρόγειο! Σε άλλη μου ανάρτηση είχα αναφερθεί στον Καποδίστρια. Με τα σημερινά δεδομένα ήταν δικτάτορας. Για την ερειπωμένη Ελλάδα και τους εξαθλιωμένους κατοίκους της ήταν ένας άγιος: όταν πρωτοήλθε στη χώρα, οι γυναίκες σπρώχνονταν για να αγγίξουν το ρούχο του σαν να ήταν ο Χριστός που θα γιάτρευε τις πληγές τους!
Ας περιμένουμε να δούμε, γιατί όπως ο Τσάβες ασκεί λαϊκισμό έτσι κι οι Αμερικάνοι τον δυσφημούν με κάθε τρόπο -όταν δεν προσπαθούν να τον δολοφονήσουν, φυσικά!
Θαυμάσιο πόστ λωτοφάγε, είσαι πρωτοπόρος!
Το θέμα του Τσάβες είναι τεράστιο για τη Λατινική Αμερική. Οπως αναφέρθηκε, πρόκειται για μια ήπειρο με τεράστιες κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες. Οι κοινωνίες της Λατινικής Αμερικής δεν έχουν καμμία σχέση με τις ευρωπαικές. Η αποικιοκρατική τους ιστορία έχει δημιουργήσει ένα φοβερό μίσος μεταξύ των κοινωνικών τάξεων.
Ακόμα και σήμερα, οι ευκατάστατες τάξεις της Βενεζουέλας θεωρούν ιδεολογικά και φιλοσοφικά απαράδεκτο να δωθούν δικαιώματα στις φτωχές τάξεις. Δεν είναι απλά θέμα φτωχών και πλουσίων, το θέμα έχει διαστάσεις ρατσισμού.
Με τη βιωματική εμπειρία αρκετών ταξιδιών στη Βενεζουέλα, θα μου επιτρέψετε να πω πως δεν εχω εκπλαγεί καθόλου με την εκλογή του Τσάβες. Τουλάχιστον 75% του κοινωνικού συνόλου βρίσκεται σε απόλυτη εξαθλίωση. Απο τη στιγμή που το ποσοστό αυτό, συνειδητοποιήθηκε πολιτικά, η Βενεζουέλα μπήκε σε τροχιά επανάστασης.
Δυστυχώς ή ευτυχώς, η Βενεζουέλα δεν μπορεί να ακολουθήσει το δρόμο των μετριοπαθών μεταρυθμίσεων. Ο Τσάβες επιθυμεί να φύγει απο το ζυγό των εταιρειών πετρελαίου με τις οποίες οι προκάτοχοί του έχουν υπογράψει νομικά συμβόλαια. Η ρήξη του Τσάβες με τις πετρελαικές εταιρείες δεν μπορεί να είναι νομική (τον δένουν συμβόλαια και θα χάσει). Μόνον η επανάσταση μένει.
Ομολογώ πως συμφωνώ μαζί του πως αλλαγές στη Βενεζουέλα μόνον έτσι μπορούν να γίνουν. Βρέθηκα στο Caracas για πρώτη φορά το 92 και είδα το άσπρο κοινοβούλιο της Βενεζουέλας βομβαρδισμένο. Ηταν η αρχή. Τα barrios που αναφέρετε, περικλύουν το Caracas απο παντού, και είναι ορατά απο όλα τα μέρη της πόλης (βουνά περικλύουν το Caracas). Η αστυνομία είναι εντελώς διεφθαρμένη. Ολες οι πόρτες διαμερισμάτων έχουν μια σιδερόπορτα πάνω απο την κανονική πόρτα. Οι σχετικώς ευκατάστατοι κάτοικοι της πόλης έχουν εθιστεί στη δυνατότητα να βρίσκουν εγρατικά χέρια για ελάχιστα ευρώ τη μέρα. Εχω φίλους στη Βενεζουέλα, που αν και για ελληνικά δεδομένα είναι μεσαία τάξη, θεωρούν αδιανόητο να στρώσουν το κρεβάτι τους. Οι πλούσιοι, ζούν σε σπίτια με τοίχους, συστήματα συναγερμού, κάμερες, και προστασία.
Ο Τσάβες ανήκει σε μιά ομάδα ανθρώπων που εμπνέονται από τον Simon Bolivar, απελευθερωτή και ηγέτη της Βενεζουέλας, και αγαπητό σύμβολο παντού στη Λατινική Αμερική. Πολλές απο τις μεταρυθμίσεις του, με βρίσκουν σύμφωνο, και έπρεπε επειγόντως να γίνουν (ιατρική περίθαλψη, σχολεία για όλους, σπίτια).
Ο Τσάβες εχει τώρα ξεσηκώσει τις αμόρφωτες μάζες, και δεν μπορεί να κάνει πίσω. Η κόντρα του με την Αμερική είναι κατα τη γνώμη μου λάθος. Η συμμαχία με τους Ιρανούς τεράστιο στρατηγικό λάθος. Το πετρέλαιο του Λονδίνου, του Μπρόνξ και της Καισαριανής είναι μέτρα προβολής. Τώρα με το δημοψήφισμα πρέπει να πάρει μια απόφαση τι θα κάνει.
Είναι η Βενεζουέλα δικτατορία; Κατα τη γνώμη μου εκεί οδηγούν οι δυναμικές. Eντελώς αμόρφωτοι άνθρωποι ελέγχουν τώρα τα πάντα, απο δρόμους, μέχρι νοσοκομεία. Παραδόξως όμως είναι καλλίτερα απο το παρελθόν. Δεν αποκλείεται και κάποια εσωτερική εμφύλια σύγκρουση. Οπως είναι τα πράγματα, δεν υπάρχει σχήμα διαδοχής.
Λωτοφάγε συγγνώμη για το σεντόνι. Το έγραψα μονοκοπανιά.
Λωτοφάγε δεν διαφωνώ με τα όσα λες.
Απλά, λόγω της πολιτικής μας κατάστασης, πιστεύω ότι πρέπει να περιμένει λιγάκι, για να μην καεί.
:-)
@ Αγαπητέ locuspublicus, σε ευχαριστώ πολύ για το... "σεντόνι" σου, αφενός γιατί οι εμπειρίες σου είναι πάντα πολύτιμες και αφετέρου διότι επιβεβαιώνεις ελπίδες και φόβους μου: ελπίδες ότι κάτι σπουδαίο κάνει τα πρώτα του βήματα στην αγαπημένη Λατινική Αμερική (αυτή είναι ο μόνος λόγος για τον οποίο θα διέσχιζα τον Ατλαντικό, δεδομένου ότι πάσχω από ανίατο ευρωκεντρισμό!) και φόβους για το τι θα ακολουθήσει έναν πρόωρο θάνατο ή έστω παροπλισμό του Τσάβες! Δεν τον εξιδανικεύω. Ως ιστορικός δεν έχω τέτοιο δικαίωμα. Όμως παρακολουθώ τόσες δεκαετίες τις εξελίξεις στη Λατινική Αμερική με έναν κόμπο στο λαιμό! Μετά τον Μπολίβαρ και τον Τσε, οι δικτατορίες διαδέχονταν η μία την άλλη. Η απύθμενη φτώχεια, ο αναλφαβητισμός και τα φρικτά βασανιστήρια έμοιαζαν να είναι ενδημικά. Και ξαφνικά, ένας άνθρωπος (λαϊκιστής, αυταρχικός, φωνακλάς, ό,τι θες πες τον) προσπαθεί να τους δείξει πώς να βγουν από την κινούμενη άμμο. Έχουμε το δικαίωμα να κριτικάρουμε τόσο υπεροπτικά καθισμένοι στις γραφειάρες μας μπροστά στα λάπτοπ μας τη λαχτάρα εκατομμυρίων ανθρώπων για εκπαίδευση και περίθαλψη με κάποιον στοιχειώδη αυτοσεβασμό; Η συμμαχία με τους Ιρανούς είναι πράγματι λάθος για πολλούς λόγους.
@ vassia, ο Τσίπρας βλέπει ότι υπάρχει ρεύμα και υποστήριξη από τη νεολαία. Επιπλέον, το ΠΑΣΟΚ είναι ανύπαρκτο και η κυβέρνηση μοιάζει να παίζει κουτσό πάνω από μαύρες τρύπες! Νομίζω ότι τώρα είναι η κατάλληλη ώρα γι'αυτόν! Ήδη πέρασε τις πρώτες εξετάσεις και ελάχιστοι τον παραλληλίζουν πια με τον Βούγια. Εξάλλου δεν νομίζω να υπάρχει άλλος που να διεκδικεί με αξιώσεις την προεδρία, ειδικά μετά την επιτυχή θητεία του Αλαβάνου!
Δημοσίευση σχολίου