Νόμος που σας χρειάζεται!

Ψάχνω να βρω την είσοδο της υπόγειας διάβασης πίσω από βουνά σκουπιδιών. Στο Νέο Ηράκλειο οι υπάλληλοι καθαριότητας απεργούν για 20ή μέρα, καθώς είναι απλήρωτοι εδώ και έξι (!) μήνες. Εκείνο που με εντυπωσιάζει σε κάθε τέτοια απεργία είναι ότι από τις πρώτες κιόλας μέρες, οι δημότες στοιβάζουν στα πεζοδρόμια απίθανα πράγματα, τα οποία δεν βλέπεις τον υπόλοιπο καιρό. Λες και το κάνουν επίτηδες για να κάνουν ακόμα πιο δύσκολη τη ζωή των πεζών! Εκτός από τα συνήθη στρώματα, έπιπλα και ρούχα, είδα και μια θήκη βιολιού!

Κατεβαίνω τα σκαλιά, ενώ πίσω μου ακούω μια αντρική φωνή να λέει θυμωμένα: «Τι κατάσταση είναι αυτή; Πόσες μέρες θα απεργούν; Δεν υπάρχει προσωπικό ασφαλείας να τα μαζέψει; Πνιγήκαμε στα σκουπίδια»! «Βρομάει όλη η πόλη!», συμφωνεί μια άλλη αντρική φωνή. «Μερικοί κλάδοι δεν μπορούν, ρε παιδί μου, να απεργούν! Οι γιατροί, οι σκουπιδιάρηδες… Πώς το λένε; ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ! Θα έπρεπε να απαγορεύεται με νόμο», συνεχίζει ο πρώτος. Δεν επεμβαίνω ούτε γυρίζω να τους κοιτάξω. Ούτως ή άλλως ακολουθούμε την ίδια διαδρομή. Περιμένω να δω τι άλλο θα πουν.
Και τότε, ο πρώτος ρωτάει τον δεύτερο: «Τι εργασίες κάνεις σπίτι σου;», κι εκείνος απαντάει: «Μεγαλώνω το σαλόνι και καθαρίζω το υπόγειο». «Μεγαλώνεις το σαλόνι σε βάρος του μπαλκονιού;» «Ναι, φτιάχνω ένα play room(!) για τα παιδιά και το υπόγειο θα το κάνω σαν κελάρι». Τη στιγμή που αποχαιρετίστηκαν, γύρισα να τους δω: εύσωμοι πενηντάρηδες, με χοντρούς λαιμούς, ακριβά μπουφάν και χαμόγελο αυταρέσκειας. Τυπικό δείγμα του είδους pasokus, που «χτίζει την Ελλάδα του αύριο»!