Τετάρτη 31 Ιανουαρίου 2018

Οι Παλαιστίνιοι είναι απελπιστικά μόνοι

Σήμερα η Άχεντ Ταμίμι έκλεισε τα 17 της χρόνια μέσα στις ισραηλινές φυλακές. Κρατείται επειδή χαστούκισε πάνοπλο ισραηλινό στρατιώτη. Δεν είναι η πρώτη φορά που η Άχεντ υπερασπίζεται την οικογένειά της. Ήταν όμως τυχερή που το βίντεο με το χαστούκι έγινε viral και ταξίδεψε ταχύτατα μέσω διαδικτύου. Ίσως να τη γλίτωσε από το θάνατο. Σε όλο τον κόσμο συγκεντρώνονται υπογραφές για την απελευθέρωσή της.



Χθες το απόγευμα μαζευτήκαμε στο Μοναστηράκι, για να διαμαρτυρηθούμε για τη φυλακισμένη Άχεντ, καθώς και για τα περίπου τριακόσια παιδιά που κρατούνται στο Ισραήλ επειδή αντιστάθηκαν. Πολλά άλλα έχουν εκτελεστεί επιτόπου, σαν ενοχλητικά ζωύφια.

http://news.in.gr/greece/article/?aid=1500194759
Βλέποντας τους Παλαιστίνιους να φωνάζουν συνθήματα και να βιντεοσκοπούν τους χορευτές τους, θυμήθηκα κάποιες παλιότερες, απείρως μαζικότερες, πορείες ώς την Ισραηλινή πρεσβεία, όπου μας έπνιγαν στα χημικά. Τότε, ο ΣΥΡΙΖΑ πρωτοστατούσε, ενώ προχθές ο Αλέξης Τσίπρας υποδέχτηκε τον Ισραηλινό πρόεδρο...

Επικροτώ την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης στα Βαλκάνια, στη Μεσόγειο, στην Ασία. Οφείλει να προαγάγει τη συνεργασία και την καλή γειτονία. Δεν έχει δικαίωμα, όμως, να δεξιώνεται άτομα που έχουν φανατίσει τον λαό τους και συστηματικά εξολοθρεύουν έναν άλλο.
Δεν έχει καμιά δικαιολογία όταν συναγελάζεται με μιμητές των Ναζί, οι οποίοι προπαγανδίζουν διαρκώς το δικό τους ολοκαύτωμα, για να μην βλέπουμε αυτό που εξελίσσεται στη Γάζα και τη Δυτική Όχθη.
Και οι οποίοι δεν έχουν καμία σχέση με τους χιλιάδες Έλληνες εβραίους που εκτελέστηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης της Γερμανίας.

Καλά θα κάνει η κυβέρνηση να παραδειγματιστεί από τις εξελίξεις στο Αφρίν: παρά τον πολύνεκρο αγώνα τους, οι Κούρδοι θυσιάστηκαν για μια ακόμη φορά από τους "συμμάχους" τους, για χάρη της Τουρκίας.
Ποτέ οι ισχυροί αυτού του κόσμου δεν τήρησαν τις υποσχέσεις τους. Γιατί να το κάνει η Ρωσία; Όσο για τους Αμερικανούς "συμμάχους", κάθε σχόλιο περιττεύει.

1 σχόλιο:

ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...

Ίσως να στερηθώ και το ψωμί μου.
Ίσως το στρώμα ξεπουλήσω και τα ρούχα μου.
Ίσως δουλέψω σκουπιδιάρης, πετροκόπος και χαμάλης.
Ίσως να σωριαστώ γυμνός και πεινασμένος εχθρέ του ήλιου
αλλά δεν παζαρεύω
κι ως τον ύστατο χτύπο της καρδιάς μου θ’ αντιστέκομαι!

Ίσως αρπάξεις απ’ τη γή μου και την τελευταία σπιθαμή.
Ίσως ταΐσεις στις φυλακές τη νιότη μου
Ίσως μου κλέψεις την κληρονομιά του παππού μου -πιθάρια, έπιπλα και σκεύη-.
Ίσως καθήσεις παν’ απ’ το χωριό μας σαν εφιάλτης τρόμου εχθρέ του ήλιου
αλλά δεν παζαρεύω
κι ως τον ύστατο χτύπο της καρδιάς μου θα αντιστέκομαι!

Ίσως από τις νύχτες μου να σβήσεις κάθε φώς.
Ίσως να στερηθώ της μάνας το φιλί.
Ίσως κι ένα παιδί να βρίσει τον λαό μου, τον πατέρα μου.
Ίσως να κλέψεις μια στιγμή απροσεξίας από τον φύλακα των πόνων μου.
Ίσως πλαστογραφήσει την Ιστορία μου ένας δειλός, μυθομανής, θρησκόληπτος.
Ίσως στερήσεις στα παιδιά μου καινούριο ρούχο στη γιορτή.
Ίσως με δανεισμένο πρόσωπο τους φίλους μου πλανέψεις.
Ίσως υψώσεις γύρω μου τειχιά… τειχιά… τειχιά…
Ίσως τις μέρες μου καρφώσεις στο σταυρό του εξευτελισμού εχθρέ του ήλιου
αλλά δεν παζαρεύω
κι ως τον ύστατο χτύπο της καρδιάς μου θ’ αντιστέκομαι!

Εχθρέ του ήλιου
στο λιμάνι στολίσματα, χαιρετισμοί, φωνές χαράς και αχολόι
και τα πολεμικά τραγούδια μας φλογίζουν τα λαρύγγια
κι ένα πανί μες στον ορίζοντα που προκαλεί τον άνεμο
και τη φουρτούνα
και ξεπερνάει τον κίνδυνο
είναι του Οδυσσέα που επιστρέφει
απ’ του χαμού τη θάλασσα
επιστροφή του ήλιου, του ξενιτεμένου και
όρκο βάνω στα μάτια τους
δεν παζαρεύω
κι ως τον ύστατο χτύπο της καρδιάς μου
θ’ αντιστέκομαι… θ’ αντιστέκομαι… θ’ αντιστέκομαι!!!

Σαμίχ Κάσεμ