Ώρα 6 το απόγευμα Παρασκευής και το τρένο φτάνει στο σταθμό γεμάτο. Την απορία μου λύνει άθελά του ένας 65άρης, ο οποίος σχολιάζει στον φίλο του: "Αφού το ήξεραν, γιατί δεν έβαλαν επιπλέον βαγόνια;"
Καμιά φορά αναρωτιέμαι πού ζουν άνθρωποι σαν αυτόν. Είναι δυνατόν να μην ξέρουν ότι κάθε φορά που ένα τρένο ή ένα λεωφορείο φτάνει στον προορισμό του έχει συντελεστεί ένα μικρό θαύμα; Τα οχήματα είναι παμπάλαια και "κουρασμένα", το προσωπικό ελάχιστο, οι γραμμές προβληματικές.
Δεν βαριέσαι. Τη Black Friday τη γνωρίζουν πάντως.
Αφού για χρόνια ανταλλάσσαμε καρδούλες και λουλουδάκια τη μέρα του Αγίου Βαλεντίνου, η αλυσίδα Public σκέφτηκε πέρυσι να εισαγάγει άλλη μια δυτική φαεινή: τη Black Friday, δηλαδή τη μέρα που ο πολίτης μετατρέπεται σε εξαχρειωμένο καταναλωτή.
Όπως αναφέρεται εδώ, το όνομά της το πήρε από το μαύρο μελάνι με το οποίο οι επιχειρήσεις κατέγραφαν τις κερδοφόρες μέρες, μέχρι τη δεκαετία του 1960, ενώ με κόκκινο κατέγραφαν τις κακές.
Στην Ελλάδα, ως συνήθως, οι προσφορές είναι μούφα, όπως αποδεικνύεται από φωτογραφίες που ανεβάζουν οι χρήστες στα κοινωνικά δίκτυα:
Παρ' όλα αυτά, φίλοι μού είπαν ότι οι τηλεοράσεις μεταφέρονταν την Παρασκευή με μηχανάκια! Είναι προφανές ότι πολλές χιλιάδες άνθρωποι σε αυτή την πόλη έχουν χρήματα για να ξοδέψουν, έστω κι αν τον υπόλοιπο χρόνο κλαίγονται -ίσως για να μην τους ματιάσουν αυτοί που δεν έχουν.
Εκ πεποιθήσεως δεν πάω να ψωνίσω τέτοιες μέρες. Δεν πάω ούτε τις Κυριακές. Κυρίως επειδή θεωρώ βαρβαρότητα την εκμετάλλευση των κακοπληρωμένων (ή και απλήρωτων) εμποροϋπαλλήλων. Οι άνθρωποι δικαιούνται να περνούν την Κυριακή με τους αγαπημένους τους και όχι στη δουλειά επειδή η αφεντιά μου θέλει να σουλατσάρει στα Μολ. Για τον ίδιο λόγο δεν παραγγέλλω ποτέ στην Amazon ούτε ταξιδεύω με Ryanair. Αν ήμαστε πρώτα πολίτες και δευτερευόντως καταναλωτές, δεν θα μπορούσε ο κάθε Τζεφ Μπέζος να μετατρέπει τους υπαλλήλους του σε ρουφιάνους των προϊσταμένων τους με έπαθλο ένα ψωροδωράκι (εδώ)
Ίσως μάθατε ότι πελάτες της αλυσίδας ZARA στην Τουρκία βρήκαν σημειώματα στις τσέπες των ρούχων που αγόρασαν, τα οποία έγραφαν: "Εγώ έφτιαξα το ρούχο που κρατάς και δεν έχω πληρωθεί για αυτό". Μια κραυγή απελπισίας των εργατών, οι οποίοι βρέθηκαν στο δρόμο απλήρωτοι, όταν το εργοστάσιο της εταιρείας στην Τουρκία έκλεισε ξαφνικά. Μια κραυγή που δεν έφτασε στα αφτιά των... αγνών καταναλωτών. Μόνο οι συνήθεις δονκιχώτηδες ζήτησαν εξηγήσεις από τη μαμά εταιρεία Inditex, η οποία φυσικά δεν απάντησε.
Φοβάμαι πως η εποχή που μαζικά οι πολίτες διαδήλωναν ή μποϊκόταραν εταιρείες οι οποίες εφάρμοζαν αντιεργατικές πρακτικές παρήλθαν. Ανεπιστρεπτί ή όχι, από εμάς εξαρτάται. Προς το παρόν, δεν βλέπω τις νεότερες γενιές να δίνουν σημασία στον εφιάλτη που δημιουργείται και ο οποίος θα πνίξει πρωταρχικά αυτές.
Για να επιστρέψουμε στη Black Friday, σε αντίθεση με την Ευρώπη, οι ΗΠΑ μετράνε κάθε χρόνο νεκρούς και τραυματίες από το στριμωξίδι. Το 2008, μας θυμίζει ο Άρης Χατζηστεφάνου εδώ, 2.000 άτομα είχαν μαζευτεί αξημέρωτα έξω από κατάστημα της Wall-Mart. Πριν καλά καλά ανοίξει η τζαμόπορτα, την έριξαν πλακώνοντας έναν 34χρονο υπάλληλο, και όρμησαν μέσα ποδοπατώντας και τους υπαλλήλους που έτρεξαν να τον σώσουν. Ούτε η αστυνομία δεν κατάφερε να γλιτώσει από το θάνατο τον άμοιρο εργαζόμενο!
Κάποτε, η είδηση "άνθρωποι ποδοπατήθηκαν" συνόδευε προσκήνυμα στη Μέκκα ή θρησκευτικές γιορτές στην Ινδία και μας έκανε να κουνάμε με οίκτο το κεφάλι για τους "θρησκόληπτους υπανάπτυκτους". Τον 21ο αιώνα, οι δυτικοί ποδοπατούν συνανθρώπους τους στις μεγάλες γιορτές του ξέφρενου Καταναλωτισμού. Μιας θρησκείας που εξαπλώνεται ύπουλα σε όλο τον πλανήτη, διαλύοντας οποιαδήποτε σκέψη ή ευαισθησία.
Μια σύνοψη των παραλειπόμενων αυτής της μέρας περιλαμβάνει αυτό το βίντεο:
Σημείωση: Το βίντεο προέρχεται από εδώ: https://info-war.gr/death-count-metrontas-tous-nekrous-tis-mavris-pataskevis/
και όλα τα σκίτσα από εδώ: https://info-war.gr/skitsarontas-ti-mavri-paraskevi/
Καμιά φορά αναρωτιέμαι πού ζουν άνθρωποι σαν αυτόν. Είναι δυνατόν να μην ξέρουν ότι κάθε φορά που ένα τρένο ή ένα λεωφορείο φτάνει στον προορισμό του έχει συντελεστεί ένα μικρό θαύμα; Τα οχήματα είναι παμπάλαια και "κουρασμένα", το προσωπικό ελάχιστο, οι γραμμές προβληματικές.
Δεν βαριέσαι. Τη Black Friday τη γνωρίζουν πάντως.
Αφού για χρόνια ανταλλάσσαμε καρδούλες και λουλουδάκια τη μέρα του Αγίου Βαλεντίνου, η αλυσίδα Public σκέφτηκε πέρυσι να εισαγάγει άλλη μια δυτική φαεινή: τη Black Friday, δηλαδή τη μέρα που ο πολίτης μετατρέπεται σε εξαχρειωμένο καταναλωτή.
Όπως αναφέρεται εδώ, το όνομά της το πήρε από το μαύρο μελάνι με το οποίο οι επιχειρήσεις κατέγραφαν τις κερδοφόρες μέρες, μέχρι τη δεκαετία του 1960, ενώ με κόκκινο κατέγραφαν τις κακές.
Στην Ελλάδα, ως συνήθως, οι προσφορές είναι μούφα, όπως αποδεικνύεται από φωτογραφίες που ανεβάζουν οι χρήστες στα κοινωνικά δίκτυα:
 |
| Σχολιαστής της φωτογραφίας γράφει πως στο skroutz.gr βρίσκεις τη συσκευή γύρω στα 472 ευρώ! |
Ίσως μάθατε ότι πελάτες της αλυσίδας ZARA στην Τουρκία βρήκαν σημειώματα στις τσέπες των ρούχων που αγόρασαν, τα οποία έγραφαν: "Εγώ έφτιαξα το ρούχο που κρατάς και δεν έχω πληρωθεί για αυτό". Μια κραυγή απελπισίας των εργατών, οι οποίοι βρέθηκαν στο δρόμο απλήρωτοι, όταν το εργοστάσιο της εταιρείας στην Τουρκία έκλεισε ξαφνικά. Μια κραυγή που δεν έφτασε στα αφτιά των... αγνών καταναλωτών. Μόνο οι συνήθεις δονκιχώτηδες ζήτησαν εξηγήσεις από τη μαμά εταιρεία Inditex, η οποία φυσικά δεν απάντησε.
 |
| Το φωτογράφησε ο Τάκης σε τοίχο των Ιωαννίνων (εδώ) |
Για να επιστρέψουμε στη Black Friday, σε αντίθεση με την Ευρώπη, οι ΗΠΑ μετράνε κάθε χρόνο νεκρούς και τραυματίες από το στριμωξίδι. Το 2008, μας θυμίζει ο Άρης Χατζηστεφάνου εδώ, 2.000 άτομα είχαν μαζευτεί αξημέρωτα έξω από κατάστημα της Wall-Mart. Πριν καλά καλά ανοίξει η τζαμόπορτα, την έριξαν πλακώνοντας έναν 34χρονο υπάλληλο, και όρμησαν μέσα ποδοπατώντας και τους υπαλλήλους που έτρεξαν να τον σώσουν. Ούτε η αστυνομία δεν κατάφερε να γλιτώσει από το θάνατο τον άμοιρο εργαζόμενο!
Κάποτε, η είδηση "άνθρωποι ποδοπατήθηκαν" συνόδευε προσκήνυμα στη Μέκκα ή θρησκευτικές γιορτές στην Ινδία και μας έκανε να κουνάμε με οίκτο το κεφάλι για τους "θρησκόληπτους υπανάπτυκτους". Τον 21ο αιώνα, οι δυτικοί ποδοπατούν συνανθρώπους τους στις μεγάλες γιορτές του ξέφρενου Καταναλωτισμού. Μιας θρησκείας που εξαπλώνεται ύπουλα σε όλο τον πλανήτη, διαλύοντας οποιαδήποτε σκέψη ή ευαισθησία.
Μια σύνοψη των παραλειπόμενων αυτής της μέρας περιλαμβάνει αυτό το βίντεο:
Σημείωση: Το βίντεο προέρχεται από εδώ: https://info-war.gr/death-count-metrontas-tous-nekrous-tis-mavris-pataskevis/
και όλα τα σκίτσα από εδώ: https://info-war.gr/skitsarontas-ti-mavri-paraskevi/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου